👀شهیدی که جای قبرش را نشان داده بود 🔸 زمان جنگ مكانيك بود،در ضمن كرولال هم بود پسرعموش هم به نام «غلام رضا اكبري» شهيد شده بود. غلام رضا كه شهيد شد، عبدالمطلب اومد بغل دست قبر غلام رضا نشست؛ بعد مدام با اون زبون كر و لالي خودش، با ما حرف مي زد ما هم مي گفتيم: چي مي گي بابا؟! محلش نمي ذاشتيم عبدالمطلب هر چي سر و صدا كرد، هيچ كس محلش نذاشت ... ديد ما نمي فهميم، بغل دست قبر اين شهيد با انگشتش يه دونه چارچوب قبر كشيد روش نوشت: شهيد عبدالمطلب اكبري... بعد به ما نگاه كرد خنديد، ما هم خنديديم... گفتيم شوخيش گرفته؛ ديد همه ما داريم مي خنديم طفلك هيچي نگفت سرش رو انداخت پائين، يه نگاهي به سنگ قبر كرد با دست پاكش كرد. 🌷🍀🌷🍀🌷🍀🌷🍀🌷🍀🌷 فرداش هم رفت جبهه... 10 روز بعد جنازه اش رو آوردند دقيقاً تو همون جايي كه با انگشت كشيده بود، خاكش كردند...  وصيت نامه شو اين جوري نوشته بود:   «بسم الله الرحمن الرحيم                       يك عمر هرچي گفتم به من مي خنديدند... يك عمر هرچي مي خواستم به مردم محبت كنم؛ فكر كردند من آدم نيستم مسخره ام كردند... يك عمر هرچي جدي گفتم، شوخي گرفتند... يك عمر كسي رو نداشتم باهاش حرف بزنم... يك عمر ... اما مردم! حالا كه ما رفتيم، بدونيد! من هر روز با "آقام "حرف مي زدم و آقا بهم مي گفت: تو شهيد مي شي. جاي قبرم رو هم بهم نشون داد اين رو هم گفتم، اما باور نكرديد!» 👈راوی:حجت الاسلام انجوي نژاد 👈منبع:هفته نامه صبح صادق،ش۵۴ #ارتباط_شهدا_با_حضرت_ولیّ_عصر http://eitaa.com/raviannoorshohada