eitaa logo
روایت ها و حکایت ها
1.7هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
242 ویدیو
24 فایل
فیش های منبر و یادداشت های روایی و تفسیری و نکات تربیتی و اخلاقی،آمیخته با مطالب روز و اشعار ناب و تاریخ ... ارتباط با ما https://eitaa.com/MA1371 طلبه حقیر محمد جواد جنگی لینک کانال @revayathavahekayatha1
مشاهده در ایتا
دانلود
امام علیه السلام مشکلات مالی را سراغ امام جواد روید! 💎 اگر کسی خوب نیست، از (علیه السلام) حاجت بگیرد. امام جواد (ع) مدینه بود. امام رضا (علیه السلام) در ایران و در مرو بود. برای امام رضا (ع) خبر آوردند که خادم‌ها هر وقت می‌خواهند پسرشان را از خانه خارج کنند از در پشتی می‌برند تا فقرا نفهمند که ایشان دارد می‌رود و درخواستی بکنند. 💎 حضرت نامه‌ای به پسرش امام جواد (ع) نوشت: «به من رسیده است که تو از درب کوچک بیرون می‌روی. به حق من بر تو که بیرون نروی مگر از درب بزرگ و همراه خودت درهم و دینار فراوان بردار و هر کس در راه از تو درخواست کرد به او عطا کن». این بابایش است که کسی از تو ! از این جهت وقتی محتاج هستی، گرفتار هستی، کمبود داری برو سراغ امام جواد (ع). 💎 برای امام جواد (ع) بخوانید و از ایشان بخواهید گرفتاری‌هایتان را رفع کند. خدا برای ما، دوازده امام گذاشته. «قد علم کل أناس مشربهم؛ هر گروهی بدانند از کجا آب می‌خورند». آن که بدهکار است بداند مَشربش امام جواد (ع) است؛ مَشکش را برود آن جا پر بکند. فقه می‌خواهد برود سراغ امام صادق (ع) ... آیت الله حائری شیرازی(ره) روایت ها و حکایت ها را همراهی کنید https://eitaa.com/revayathavahekayatha
آیت الله نظری منفرد: روایتی از امام جواد علیه السلام: شخصي به نام اسماعيل بن سهل است، مي‌گويد: «قَالَ‏ كَتَبْتُ‏ إِلَي‏ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) إِنِّي قَدْ لَزِمَنِي دَيْنٌ فَادِحٌ» مي‌گويد: من خدمت حضرت جواد نامه‌اي نوشتم. حضرت جواد را ابي جعفر مي‌گويند. اصطلاحاً در اصطلاح حديثي به حضرت ابي جعفر ثاني مي‌گويند. چون اين کنيه، کنيه حضرت باقر(ع) هم هست. براي اينکه مشخص شود اين ابي جعفر کدام ابي جعفر است، با کلمه ثاني مشخص مي‌شود. ابا جعفر اول امام باقر است و ابا جعفر ثاني حضرت جواد(ع) است. «قَالَ‏ كَتَبْتُ‏ إِلَي‏ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) إِنِّي قَدْ لَزِمَنِي دَيْنٌ فَادِحٌ» بري حضرت نوشتم: من يک بدهکاري «فادح» يعني سنگين و زيادي پيدا کردم. چه کار کنم؟ گاهي راه براي انسان بسته مي‌شود. ناخودآگاه گاهي انسان يک هزينه‌هايي در زندگي‌اش مي‌آيد شايد خودش هم نمي‌خواهد اين هزينه‌ها بشود. فرض کنيد خداي ناکرده يک بيماري يا تصادفي مي‌شود. راهکار چيست؟ از امام سؤال مي‌کنند: چه کار کنم؟ امام (ع) در جواب اينطور فرمودند: «فَكَتَبَ أَكْثِرْ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ رَطِّبْ لِسَانَكَ بِقِرَاءَةِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ» (كافي،ج5، ص316) يکي اينکه استغفار کن. يکي هم اينکه اين زبان «رَطِّب» باشد. يعني تر باشد به قرائت سوره مبارکه «انَّا أَنزَلناهُ».
چند نتیجه اخلاقی از این جریان برداشت می شود! امام جواد علیه السلام باد شخص را خالی کرد! روزي شخصي به حضور امام محمد بن علي الرضا عليهماالسلام وارد شد، در حالي كه بسيار خوشحال به نظر مي‌رسيد. امام جواد عليه السلام علت سرور و شادي او را سؤال نمود؟ در جواب اظهار داشت: يا ابن رسول الله! از پدرت، امام رضا (ع) شنيدم، كه فرمود: شادي انسان آن روزي است كه از اموال و امكانات خود بر ديگر مؤمنين و خويشان صدقه اي داده و به آن‌ها احسان كرده باشد. امروز تعداد ده خانوار از خانواده‌هاي فقير و تهي دست به من مراجعه كردند؛ و به هر يك از آن‌ها در حد توان خود كمك نمودم و چون آن ها شاد گشتند، من هم خوشحال و مسرور مي‌باشم. امام جواد (ع)به او فرمود: به جانم سوگند، تو بهترين كار نيك و احسان را انجام داده اي؛ و بايد هم اين چنين شادمان و مسرور باشي، مشروط بر آن كه اعمال نيك خود را ضايع و حبط نگرداني. آن شخص سؤال كرد: با اين كه من از شيعيان و دوستان واقعي شما هستم، چگونه ممكن است كه اعمال و عبادات خود را ضايع گردانم؟ امام عليه السلام فرمود: مواظب گفتار و حركات خود باش، چون هم اكنون اعمال و رفتار نيك خود را نسبت به آن برادرانت ضايع كرده و از بين بردي. آن شخص با حالت تعجب پرسيد: چگونه باطل شد، با اين كه من كاري را انجام ندادم؟! حضرت فرمود: آيا اين آيه ي قرآن را تلاوت كرده اي: (يا أيها الذين آمنوا لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الأذي) يعني؛ اي كساني كه ايمان آورده ايد! صدقات و كارهاي نيك خود را با منت گذاري و آزار، باطل و ضايع نگردانيد. آن شخص گفت: يا ابن رسول الله! من بر كسي منت ننهاده ام؛ بلكه بدون هيچ منت و آزاري به يكايك آنان كمك و انفاق كردم؛ و هيچ گونه توقعي هم از آن‌ها نداشته ام! امام جواد عليه السلام در پاسخ، فرمود: خداوند متعال فرموده: صدقات خود را به وسيله ي منت و ايذاء باطل ننمائيد؛ و نفرموده است بر كساني كه صدقه مي‌دهيد، منت ننهيد؛ بلكه منظور هر نوع آزار و اذيتي است كه در رابطه با آن كار نيك به نوعي واقع شود. سپس امام جواد عليه السلام افزود: آيا منت گذاري بر آن افرادي كه كمك كرده اي مهم تر است، يا ايجاد اذيت و آزار نسبت به ملائكه ي مقرب الهي و مأمورين ثبت اعمال و حفظ نفوس؟! آن شخص در پاسخ گفت: بلكه اين مورد اخير مهم تر و حساس تر، و گناهش نيز افزون خواهد بود. بعد از آن، حضرت فرمود: تو با اين طرز برخورد و سخني كه اين جا مطرح كردي، هم موجب آزار من و هم سبب ايذاء ملائكه شدي و با اين كار، صدقات و كارهاي نيك خود را ضايع و باطل گرداندي، چرا بايد چنين كني؟! و چگونه چنين ادعاي مهمي را كردي و گفتي: من از شيعيان خالص هستم؟! آيا مي‌داني شيعيان خالص ما چه كساني هستند؟ آن شخص پاسخ داد: خير، نمي دانم. امام عليه السلام فرمود: شيعيان خالص آن افرادي هستند كه همانند حزقيل نبي، مؤمن باشد - كه با او شيوه ي مخصوص در مقابل طاغوت و فرعون زمانش توريه كرد -؛ و نيز مؤمن آل فرعون، صاحب يس كه خداوند درباره ي او فرموده است: (و جاء من أقصي المدينة رجل يسعي) يعني؛ مردي از آن سوي مدينه با سعي و كوشش آمد. همچنين سلمان، ابوذر، مقداد و عمار ياسر، اين افراد از شيعيان خالص ما هستند، آيا تو با اين افراد يكسان و مساوي هستي؟! اكنون خودت قضاوت كن، آيا با ادعائي كه كردي، موجب اذيت و آزار ما و ملائكه ي الهي نشدي؟! آن شخص عرضه داشت: يا ابن رسول الله! من از گفتار خود پشيمان شدم و توبه مي‌كنم، شما مرا عفو نموده و راهنمائي بفرما كه چه بگويم؟ حضرت فرمود: بگو كه من از دوستان و از علاقه مندان شما هستم و با دشمنان شما دشمني خواهم بود؛ و با دوستان شما دوست مي‌باشم. آن شخص اظهار داشت: يا ابن رسول الله! من نيز همين را مي‌گويم و معتقد به آن هستم و از آنچه كه قبلا گفتم، توبه مي‌كنم و عذرخواهي مي‌نمايم. آن گاه در پايان، امام جواد عليه السلام فرمود: هم اينك به نتيجه و ثواب صدقات و ديگر كارهاي نيك خويش خواهي رسيد. "لقد آذیتنی و آذیتهم و ابطلت صدقتک" بحار الأنوار ج ۶۵ ص ۱۵۹
🔰شعر امام جواد سفارش کن مرا هم نزد بابای رئوف خود اگر یادی کند فرزند، می‌بخشند سلطان‌ها __________________ روایت ها وحکایت هارا همراهی کنید @revayathavahekayatha1
🔰دستور العمل امام جواد علیه السلام چه کرد! 📌بكر بن صالح گفت داماد من نامه‌اى براى حضرت جواد عليه السلام نوشت كه پدرم ناصبى بسيار خبيث و متعصب است از دست او خيلى رنج و ناراحتى ميكشم اگر صلاح بدانيد برايم دعا كنيد،در ضمن نظر شما چيست من با او كار را يكسره كنم يا مدارا نمايم. در جواب نوشت جريان پدرت را متوجه شدم ان شاء اللّٰه دعا برايت خواهم كرد بهتر اين است كه با او مدارا كنى با هر گرفتارى يك فرج هست شكيبا باش كه پايان پسنديده اختصاص به پرهيزگاران دارد خداوند ترا ثابت قدم بدارد در ولايت خاندان نبوت،ما و شما در پناه خدائى هستيم كه پناهندگان خود را از دست نمى‌دهد. بكر گفت خداوند دل پدرم را مهربان كرد بطورى كه ديگر در هيچ قسمت با من مخالفت نمى‌نمود. عَنْ بَكْرِ بْنِ صَالِحٍ قَالَ: كَتَبَ صِهْرٌ لِي إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ اَلثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّ أَبِي نَاصِبٌ خَبِيثُ اَلرَّأْيِ وَ قَدْ لَقِيتُ مِنْهُ شِدَّةً وَ جَهْداً فَرَأْيُكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ فِي اَلدُّعَاءِ لِي وَ مَا تَرَى جُعِلْتُ فِدَاكَ أَ فَتَرَى أَنْ أُكَاشِفَهُ أَمْ أُدَارِيَهُ فَكَتَبَ قَدْ فَهِمْتُ كِتَابَكَ وَ مَا ذَكَرْتَ مِنْ أَمْرِ أَبِيكَ وَ لَسْتُ أَدَعُ اَلدُّعَاءَ لَكَ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ وَ اَلْمُدَارَاةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ اَلْمُكَاشَفَةِ وَ مَعَ اَلْعُسْرِ يُسْرٌ فَاصْبِرْ إِنَّ اَلْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ ثَبَّتَكَ اَللَّهُ عَلَى وَلاَيَةِ مَنْ تَوَلَّيْتَ نَحْنُ وَ أَنْتُمْ فِي وَدِيعَةِ اَللَّهِ اَلَّتِي لاَ يَضِيعُ وَدَائِعُهُ قَالَ بَكْرٌ فَعَطَفَ اَللَّهُ بِقَلْبِ أَبِيهِ حَتَّى صَارَ لاَ يُخَالِفُهُ فِي شَيْءٍ . امالی مفید __________________ روایت ها وحکایت هارا همراهی کنید @revayathavahekayatha1
آثار اعراض از حقیقت قرآن: حضرت جواد الائمه فرمودند: «وَ كُلُّ‌ امَّة قَد رَفَعَ‌ الله عنهم علمَ‌ الكتابِ‌ حين نَبَذوه و ولاّهم عَدُوّهم حين تَوَلّوه و كان نَبْذُهم الكتاب انْ‌ اقاموا حروفَه و حَرّفوا حدودهَ‌ فهم يَرونُه و لا يرعَونه و الجهّال يُعْجِبُهم حفظُهم للرواية »: «هر امّتى كه خداوند علم قرآن را از آنها برداشت وقتى بود كه خود قرآن را ترك كردند. و هر امّتى كه خداوند بر آنها دشمنانشان را مسلّط‍‌ كرد وقتى بود كه خود زير سلطه دشمن رفتن را قبول كردند. و ترك كردن و كنار گذاشتن آنها قرآن را به اين صورت بود كه حروف و كلمات و الفاظ‍‌ قرآن را حفظ‍‌ مى‌كردند،ولى حدود و احكام آن را تحريف مى‌كردند،روايت قرآن مى‌كردند،ولى مراعات آن نمى‌كردند،نادانان حفظ‍‌ قرآن را براى روايت كردن آن ترجيح مى‌دادند ». میزان الحکمه