🔴سلسله نشست های نسبت علم با الهیات و فلسفه 🔺نشست اول: بررسی نسبت مبانی فلسفی علم جدید با الهیات اسلامی 🎙با حضور: #استاد‌عبدالرسول‌عبودیت #دکتر‌‌ابوالفضل‌کیاشمشکی #دکتر‌امیداخوان‌اشرفیه ✍️دبیرجلسه: #دکترسیدفخرالدین‌طباطبایی 📅زمان: یکشنبه ۱۴۰۱/۱۲/۲۱ ⏰ساعت: ۱۹:۰۰ 🏢قم، چهار راه شهداء، ساختمان معاونت فرهنگی تبلیغی دفتر تبلیغات، طبقه منفی1 💠مجری:کمیته مقابله با الحاد دفتر تبلیغات اسلامی با همکاری موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) و نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه ها و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی @ENOEnsani

*فرصتی مغتنم برای دانشجویان و پژوهشگران جوان* ✒️ معاونت پژوهشی دانشکده الهیات دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران برگزار می کند:🔻 *سلسله نشست های «تجربیات پژوهشی استادان و صاحب نظران»:* نشست سی و هشتم با حضور: *استاد حمید پارسانیا* *عضو هیأت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران* زمان: *یکشنبه ۱۴۰۱/۱۲/۲۱* *از ساعت ۲۰ الی ۲۱:۳۰* لینک ورود به نشست: https://vroom.ut.ac.ir/farabi1 @ENOEnsani

🔴سلسله نشست های نسبت علم با الهیات و فلسفه 🔺نشست اول: بررسی نسبت مبانی فلسفی علم جدید با الهیات اسلامی 🎙با حضور: #استاد‌عبدالرسول‌عبودیت #دکتر‌‌ابوالفضل‌کیاشمشکی #دکتر‌امیداخوان‌اشرفیه ✍️دبیرجلسه: #دکترسیدفخرالدین‌طباطبایی 📅زمان: یکشنبه ۱۴۰۱/۱۲/22 💠مجری:کمیته مقابله با الحاد دفتر تبلیغات اسلامی با همکاری موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) و نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه ها و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی #سلسله_نشست_های_نسبت_علم_با_الهیات_و_فلسفه 🆔@meshkatnoor

🔴سلسله نشست های نسبت علم با الهیات و فلسفه 🔺نشست اول: بررسی نسبت مبانی فلسفی علم جدید با الهیات اسلامی 🎙با حضور: #استاد‌عبدالرسول‌عبودیت #دکتر‌امیداخوان‌اشرفیه ✍️دبیرجلسه: #دکترسیدفخرالدین‌طباطبایی 📅زمان: یکشنبه ۱۴۰۱/۱۲/22 💠مجری:کمیته مقابله با الحاد دفتر تبلیغات اسلامی با همکاری موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) و نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه ها و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی #سلسله_نشست_های_نسبت_علم_با_الهیات_و_فلسفه 🆔@meshkatnoor

✅✅ از سوی پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی منتشر شد: 🖌🖌🖌 کتاب برون گرایی در محتوا و لوازم معرفت شناختی آن به قلم دکتر محمود مروارید منتشر شد.

معرفی کتاب برون‌گرایی در محتوای حالات ذهنی به قلم دکتر محمود مروارید فلسفه ذهن شاخه‌ای از فلسفه است که به کاوش فلسفی درباره ذهن و حالات ذهنی می‌پردازد. یک دسته مهم از امور ذهنی حالت‌هایی هستند که محتوا دارند؛ به این معنا که درباره چیزی هستند و چیزی را بازمی‌نمایند . به این حالات ذهنی معمولا حالات التفاتی یا گرایش‌‌های گزاره‌ای گفته می‌شود، مانند باور داشتن، خواستن، امید داشتن، آرزو داشتن، تصمیم‌گرفتن و.... نشانه زبانی این حالت‌های ذهنی آن است که در گزارش آنها، جملات پیرو همراه با واژه «که» به کار می‌روند. برای مثال، می‌گوییم: «علی باور دارد که آب در صد درجه به جوش می‌آید». جمله پیرو که پس از «که» می‌آید بر محتوای حالت التفاتی گزارش شده دلالت دارد. در هر گرایش گزاره‌ای می‌توان میان دو جنبه تفکیک کرد: نوع گرایش گزاره‌ای و محتوای گرایش گزاره‌ای. برای مثال، وقتی علی باور دارد که آب در صد درجه به جوش می‌آید، نوع گرایشی که علی دارد باور است، و محتوای آن این است که زمستان امسال هوا کمتر آلوده است. یکی از مباحث مهمی که درباره محتوای حالات التفاتی مطرح شده است این است که آیا محتوای این حالات برون‌گرایانه است یا درون‌گرایانه؟ پرسش یاد شده، به شکل صریح آن، برای نخستین بار در دهه هفتاد میلادی از سوی هیلاری پاتنم و تایلر برج مطرح شد. این دو به استناد آزمایش‌های فکری‌ای که طراحی کردند، دیدگاه برون‌گرایی در محتوا را در بسیاری از موارد پذیرفتند. مطابق برون‌گرایی در محتوا، ممکن است دو نفر از جهت ویژگی‌های درونی دقیقا مانند هم باشند، ولی محتوای حالات التفاتی آن‌ها تفاوت داشته باشد. به دیگر سخن، برون‌گرایی می‌گوید تفرّد محتوایِ دست کم برخی از حالات ذهنی وابسته به محیط پیرامونی شخص است. پس از استدلال‌های پاتنم و برج، برون‌گرایی در محتوا به دیدگاهی غالب در فلسفه ذهن تبدیل شد، و تاثیرات جالب توجهی در دیگر مباحث، همانند مسئله رابطه نفس و بدن، مسئله علیت ذهنی، و ... به جای گذاشت. همچنین، ادعا شده است که برون‌گرایی در محتوا لوازم معرفت‌شناختی برجسته‌ای دارد. پژوهش حاضر به بررسی برخی از مهمترین نتایج معرفت‌شناختی‌ای می‌پردازد که ادعا شده‌است برون‌گرایی در پی دارد. یکی از مهمترین مسائلی که در همین راستا مطرح شده این است که آیا برون‌گرایی در محتوا با آموزه دسترسی ویژه ناسازگار است یا خیر. مطابق این آموزه، انسان‌ها در شرایط متداول می‌توانند معرفت پیشینی (مستقل از تجربه) به محتوای حالات ذهنی خود داشته باشند. سازگار بودن برون‌گرایی با آموزه دسترسی ویژه اهمیتی حیاتی برای برون‌گرایی دارد؛ چرا كه به نظر می‌رسد شهود بسیار نیرومندی به نفع آموزه دسترسی ویژه وجود دارد. از این رو، برخی از برون‌گرایان تصریح کرده‌اند که اگر برون‌گرایی با آموزه دسترسی ویژه ناسازگار باشد، آنچه باید كنار نهاده شود برون‌گرایی است، نه آموزه دسترسی ویژه. به همین دلیل بیشتر برون‌گرایان تلاش دارند از سازگاری این دو آموزه دفاع كنند، و اصطلاحاً سازگارگرا هستند. مسئله سازگاری یا ناسازگاری میان برون‌گرایی و آموزه دسترسی ویژه خود شامل دو مسئله کوچک‌تر است: مسئله دستیابی و مسئله پیامد . مسئله دستیابی ‌این است که اگر محتوای یک حالت ذهنی به واسطه امور خارجی متفرد شود، چگونه می‌توان به آن محتوا معرفت پیشینی داشت. در مسئله پیامد، پرسش‌ این است که صدق هر دو آموزه برون‌گرایی و دسترسی ویژه به محتوای حالات ذهنی، چه نتایجی می‌تواند دربرداشته باشد، و آیا‌ این نتایج پذیرفتنی هستند یا نه. از دیگر مسائل مرتبط این است که آیا برون‌گرایی در محتوا با درون‌گرایی در توجیه سازگار است یا خیر. به تقریب فراوان، درون‌گرایی در توجیه دیدگاهی است که بیان می‌دارد وضعیت توجیهی هر شخصی کاملا وابسته به «امور درونی» او است (البته انگاره «امور درونی» را می‌توان گونه‌های متفاوتی فهمید). به هر روی، کاوش پیرامون لوازم معرفت‌شناختی برون‌گرایی در محتوا حجم عظیمی از ادبیات فلسفه ذهن و معرفت‌شناسی معاصر را به خود اختصاص داده است که در طی آن، ارتباطات چند سویه میان مفاهیم اساسی در فلسفه ذهن و معرفت‌شناسی آشکار و تدقیق شده است.

فصل نخست نوشتار حاضر، به صورت‌بندیِ برون‌گرایی و درون‌گرایی در محتوا، و بیان مهمترین استدلال‌هایی که به نفع برون‌گرایی در محتوا ارائه شده است می‌پردازد. فصل‌های دوم تا چهارم این نوشتار در راستای مسئله دستیابی قرار دارند. فصل‌ دوم به گزارش و بررسی یکی از مهمترین استدلال‌هایی که (در قالب مسئله دستیابی) برای ناسازگاری میان برون‌گرایی و آموزه دسترسی ویژه طراحی شده است، یعنی برهان جابجایی آرام میان زمین و همزاد زمین، اختصاص دارد. در این فصل استدلال خواهد شد که برهان یادشده ناموفق است. فصل سوم روایت دیگری از برهان جابجایی آرام (یعنی جابجایی آرام میان زمین و زمین خشک) را مد نظر قرار می‌دهد. در این فصل به نفع این ادعا استدلال می‌شود که اولا شرط اعتمادپذیری موضعی برای معرفت باید گونه قوی‌تری صورت‌بندی شود، و ثانیا مطابق این صورت‌بندی قوی‌تر، دیدگاه توهمی با آموزه دسترسی ویژه ناسازگار است. موضوع فصل چهارم گزارش و بررسی برهان توهم است. این فصل در پی آن است که با ارائه صورت‌بندی قوی‌تری از شرط اعتمادپذیری عمومی ، ناسازگاری دیدگاه توهمی با آموزه دسترسی ویژه را نشان دهد. فصل‌های پنجم و ششم در راستای مسئله پیامد قرار دارند، و به ترتیب به برهان‌های مکنزی و بوگوسیان می‌پردازند. هدف هر دو برهان این است که نشان دهد ترکیب دو آموزه برون‌گرایی و دسترسی ویژه، این نتیجه ناپذیرفتنی را در پی دارد که می‌توان به برخی از واقعیت‌های محیطی معرفت پیشینی داشت؛ و از این رو، دو آموزه یادشده نمی‌توانند با هم درست باشند. در این دو فصل، انتقادهای گوناگونی که علیه این دو برهان مطرح شده، گزارش و بررسی می‌شود و در نهایت این نتیجه به دست می‌آید که برهان مکنزی ناموفق است، و برهان بوگوسیان نیز تنها می‌تواند ناسازگاری میان دیدگاه توهمی و آموزه دسترسی ویژه را نشان دهد. فصل هفتم به بررسی سازگاری یا ناسازگاری برون‌گرایی در محتوا با درون‌گرایی در توجیه می‌پردازد. در این فصل نخست دو استدلال برای ناسازگاری گزارش و بررسی می‌شوند، و سپس استدلالی جدید برای نشان دادن ناسازگاری (میان برون‌گرایی در محتوا و درون‌گرایی در توجیه) پیشنهاد خواهد شد.

✅✅ از سوی پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی منتشر شد: 🖌🖌🖌 کتاب خدای داوکینز ؛ از ژن خودخواه تا توهم خدا اثر الیستر مک گراث با ترجمه دکتر میثم توکلی بینا منتشر شد.

در فصل ششم، مک‌گراث به رابطۀ علم و دین می‌پردازد. رابطه‌ای که داوکینز و اقران وی به نحوی دل‌بخواهانه در دورۀ معاصر آن را تعبیر به نبرد و ستیزه کرده‌اند. او نشان می‌دهد که این نوع تعبیر محصول تاریخ روابط علم و دین نیست. از حیث تاریخی رابطۀ علم و دین رابطه‌ای مکمل، سازگار یا تعاملی بوده است. بسیاری از دانشمندان اثرگذار همراه با پیشرفت علمی به دیانت پشت نکرده‌اند؛ بلکه شواهد علمی را در سازگاری یا توازی با مسائل علمی دیده‌اند. تبدیل رابطۀ علم و دین به نبرد و ستیزه، حاصل نگاه و تحمیل افرادی چون داوکینز است و این رابطه در واقعیت ریشه ندارد. در طول این کتاب اشاره می‌کند که دانش زیستی آن چنان که داوکینز تقریر می‌کند نه با نظریه تکامل تمام شده نه به اوج بلوغ رسیده؛ بلکه تکمله‌ها، بهبودها و گذرها از این نظریه همگی حاکی از این هستند که دانشمندان اگر به روش و منش علمی خود پایبند باشند، نمی‌توانند مانند داوکینز افراطی‌گری و مطلق‌انگاری داشته باشند؛ بلکه همواره به فکر یافتن خطا و اصلاح در نظریه هستند. ظهور نظریه‌های پساداورینیستی در آثار افرادی مانند دنتون، نوبل، شپیرو، کافمن و ... نشان می‌دهد که مسئله در آزمایشگاه و آکادمی به نحوی متمایز از سلطه‌جویی و مطلق‌انگاری داوکینز تعقیب می‌شود.