#نیمه‌ی‌پنهان‌عشق💔 #پارت۳۲‌🍃 نویسنده: #سییــن‌باقـرے ☺️ میون اون همهمه ای که اول بخاطر کار غیر منتظره ی استاد بود و بعد هم بخاطر چادر پوشیدن من،صدای سحر بیشتر و واضح تر از باقی بچها به گوشم رسید که گفت"سهااا" توجهی نکردم و نشستم کنار زهرا.. خودکارمو گرفتم دستم و شروع کردم به کشیدن خط های مبهم.. بعد چند ثانیه مکث،استاد درسش رو شروع کرد.. اما از اون درسا هیچی متوجه نمیشدم.. یک بار هم نتونستم سرمو بیارم بالا و به تابلو یا حتی کتابو نگاه کنم.. اواسط کلاس بود که استاد بدون توجه به ساعت کاملا ناگهانی پایان کلاس رو اعلام کرد.. بچها داشتن میرفتن بیرون که سحر خودشو رسوند به صندلیم.. +سها سها سها... معلوم بود چقدر گله داره که انقدر پشت سرهم اسمم رو تکرار میکرد.. بلند شدم و نگاهمو دوختم به چشماش که آماده ی گریه کردن بود.. -جان سها؟! خودشو انداخت تو بغلم صدای گریه ش بلند شد.. چه تقصیری داشت سحر از همه جا بیخبر که اونو هم درگیر ماجرا کرده بودم با اینکه بار ها بهم گفته بود جز من کسیو برای تمام حرفاش نداره.. +سحر آروم باش زشته!! میون گریه هاش گفت: -زشت تویی تو تویی که معلوم نیست کجایی.. خندیدم!! دیوانه بود.. همونموقع نگاهم افتاد به استاد که از نبودن بچها استفاده کرده بود و راحت داشت نگاهم میکرد.. میفهمیدم ذوق عجیب نگاهشو.. بلند شد و همزمان که دستش توی جیبش بود آروم آروم اومد سمتمون.. سحر رو از بغلم کشوندم بیرون.. +هیس دیگه باشه؟! دماغش قرمز شده بود.. خندید و گفت: دماغمو نگاه نکن میدونم چه شکلیه الان.. زهرا با خنده گفت؛ باشه بچها بریم دیگه.. نگران بود دوستم.. نگران اینکه نکنه استاد بیاد حرفی بزنه و من دوباره بهم بریزم.. دست سحر رو گرفتم... +آره؟! بریم بیرون.. بریم حرف بزنیم.. -باشه وایسا وسایلامو بردارم.. استاد دقیقا کنارمون بود.. نه من و نه زهرا قصد نگاه کردن بهش رو نداشتیم.. خوش پیشی گرفت و گفت: سحر جان شما برید خانوم درویشان پور میان.. +نه سپهر تورو خدا ما باهم بریم.. با اخم و با کلامی محکم به سحر جواب داد: -برید شما.. زهرا نگاه نگرانش رو کشوند به نگاه مضطربم.. ولی باید میموندم.. نمیشد.. درست نبود.. +تبریک میگم..این بار دیگه چادر خودته.. سرمو انداختم پایین.. -بله ممنون.. دستشو کشید توی موهاشو با تعلل گفت؛ +سها زنگ میزنم جواب بده..باشه؟! دوست داشتم اصرارشو، اما قلبم قبول نمیکرد.. -زنگ نزنید که مجبور بشم جواب ندم!!! +زنگ میزنم و شما جواب میدی...تموم سها خانوم تموم!! -هروقت جواب سوالمو گرفتم، حتما!! پشت کردم بهش و قدم برداشتم به سمت در.. +سها؟! یاد از پستی از همین کانالای عاشقونه افتادم که میگفت "عاشق اسمم میشوم وقتی بر زبان تو جاری میشود" من فکر میکردم که تک تک حروف اسم آدم از زبون اون کسی که دوسش داره خاص و متفاوت خواهد بود.. "سین ، هاء ، الف" ترکیب قشنگتری میشد از زبون کسی که میخواستم تا آخر عمر صدام بزنه و من غرق شم تو حروفش.. +میدونم ، میدونی جواب سوالتو.. نفس کشیدن سخت بود تو حدس و گمانی که میگفت یعنی استاد هم.... یعنی اون هم مثل من... یعنی نه من تنهابلکه اونم.... یه لحظه ضعف به کل بدنم غالب شد و ڪنترل کوله پشتیم برام سخت شد و افتاد کنارم.. برگشتم سمتش.. عجیب بود.. استاد صادقی با اون حجم از مغرور بودن نگاهش پایین بود.. مصمم ولی نگاهش پایین بود.. +میتونی بری!! مغرور لعنتی!! ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

#نیمه‌ی‌پنهان‌عشق💔 #پارت‌۳۳🍃 نویسنده: #سییــن‌باقـرے ☺️ رفت سمت میزش و منم کوله مو برداشتم و به سرعت رفتم بیرون.. دوست داشتم داد بزنم جیغ بزنم اصلا کل دنیارو با خبر کنم هم از اینکه حالم خوب نبود و هم حالم بهترین بود.. گیج بودم.. هم از خواستن و هم از اشتباه خواستن... هم از حدس خوبم و هم از غرور لعنتیش.. دویدم.. تمام پله های دو طبقه رو دویدم.. دیگه نفسم همراهیم نکرد و زیر اولین درخت ایستادم دستم رو گرفتم به تنه ی درخت و سعی کردم نفس تازه کنم.. چادر و کوله مو مرتب کردم.. با چشم دنبال زهرا و سحر گشتم.. پیداشون نکردم.. گوشیمو آوردم بیرون تا بهشون زنگ بزنم.. بوق اولی که خورد همزمان با جانم گفتن زهرا، آقای پارسا رو به روم توقف کرد.. +زهرا بعد زنگ میزنم.. پرسشگر به اقای پارسا نگاه کردم! +درواقع هیچ کاری ندارم.. یعنی بهونه ای پیدا نکردم برای اینکه بتونم وقتتون رو بگیرم.. اما خب دوست داشتم بیام بهتون بگم که تیپ جدید خیلی بهتر از قدیمیه، هرچند شما همه جوره... مکث کردم منم علاقه ای نداشتم ادامه بده با گفتن "ممنونم لطف دارین" از کنارش رد شدم.. تا رسیدن به سحر و زهرا با خودم فکر میکردم اینکه یکی،باشه آدم رو دوست داشته باشه خیلی جذاب تر از اینه که تو یکیو دوست داشته باشی هرچند که در حالت دوم اونقد عذاب میکشی که حد نداره! ولی شاید همیشه هم ته خواستنا نرسیدن نباشه.. شاید اذیت بشی ڪه تو راه عشق اگه سختی نبود که حافظ نمیگفت "افتاد مشکل ها" ولی بعدش شاید به روزای خوب وصل بشه.. مثلا این روزایی که حدس میزدم.. +هوووی سهااا.. وایسادم.. صدای زهرا بود.. گیج شدم یکم.. برگشتم پشت سرم رو نگاه کردم.. نشسته بودن روی یکی از نیمکتها و داشتن نسکافه میخوردن.. اونقدر تو فکر بودم که ازشون رد شده بودم.. با خنده رفتم سمتشون... سحر با خنده ی گشادی گفت: +عاشقیا شیطون! سرمو انداختم پایین و با لحن بچگونه ای گفتم.. +نعخیرشم کی گفته.. -اره خودم دیدم با پارساعه حرف میزدی.. لبخند نرمی نشست روی لبای زهرا.. همیشه مخالف بود... مخالف بها دادنم به استاد و بها ندادنم به اقای پارسا.. خداروشکر کردم که سحر هنوز از ماجرای منو استاد خبر نداره.. +زهرا ،سها یه روز ناهار بیاین خونمون سوپرایز دارما🙊 بخدا راست میگم شمابیان.. راستی سها اوندفعه که نیوندی با سپهر خونمون میخواستم سوپرایزو بهت نشون بدما... کنجکاو شدم... -بگوخب الان.. +نچ باید بیاین.. -منکه میدونین نمیام.. زهرا بود.. نمیوند.. کلا اجازه نداشت... +عه زهرا فقط یه باره.. -نه امکان نداره.. +باشه سها تو که میای.. +چیه سحر جان تو چرا همیشه در حالت منت کشیدنی... صدای استاد دقیقا جایی نزدیکی گوشم بود.. خودمو کشیدم سمت زهرا و رو به استاد ایستادیم.. +اخه سپهر ببین من بهشون میگم بیاین خونمون سوپرایز دارم پس فردا نمیان.. استاد لبخند ملیحی زدو گفت: -میان دلتو نمیشکنن.. بعد رو کرده به زهرا و گفت.. -مگه نه خانوم؟! زهرا با محجوبیت همیشگیش گفت.. +خیر استاد ممنون من اجازه ندارم.. سحر با لجبازی گفت.. -سها بیاد حداقل.. +ایشون هم میان.. چیزی نگفتم.. ترجیح دادم بدونم قرار چجوری ایشونم برن.. استاد خداحافظی کرد ورفت.. میرفتم خونه ی سحر دوست داشتم سوپرایزشو ببینم.. انگاری این بار خدا دوست داشت من به این سرعت قبول کنم تا شاید بقول زهرا سر عقل اومدم و "چشمام رو به روی واقعیت باز میکردم"‌ ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 --٭٭٭٭٭ #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

#نیمه‌ی‌پنهان‌عشق💔 #پارت‌۳۴🍃 نویسنده: #سییـن‌بـاقــرے ☺️ اون شب سپهـرِ این لحظه هام اونقدر پیام داد و گفت بیا که قبول کردم به رفتن.. "آفرین دختر خوب" "سپاس استاد" "باز گفتی استاد" "نه نگفتم کی گفت" و اونقدر این پی ام ها ادامه پیدا کرد تا چشمام سنگین شد و حوابم برد.. صبح هرچی زهرا صدام زد برای رفتن به کلاس امتناع کردم و بلاخره خسته شد و خودش رفت.. وقتی بیدار شدم ساعت حوالی دوازده بود.. کارامو انجام دادم.. ساعت سه با استاد سپهر میومد دنبالم تا بریم خونه ی سحر.. انگاری سوپرایزش افتاده بود شب.. داشتم موهامو شونه میزدم که مامان زنگ زد.. +جان مامان.. -خوبی سها.. +خوبم مامان چخبرا.. -سلامتیت عزیزم...کی میای سها؟! +چطور مامان؟!خیلی نمونده.. -نمیدونم دلم برات تنگ شده +قربون دل مامانیم یه ماه دیگه میام.. نمیدونم چه رابطه ای بود بین بیرون رفتنای من با استاد و دلتنگیای مامان و علی.. نمیدونم اما این موقع ها به رفتنم شک میکردم.. دوباره گوشیم زنگ خوردم و این بار استاد بود.. جواب ندادم.. حاضر شدم و رفتم پایین.. چادر نگهداشتن یکم برام سخت بود اما بهم گفته بود بهت میاد.. میپوشیدم و سختیش چندان مهم نبود.. یه خیابون بالاتر از دانشگاه سوار ماشین شدم.. کیفمو گذاشتم روی پامو برگشتم سمتش.. عینک دودیش روی چشماش بود و برگشته بود سمت من.. با لبخند گفتم "سلام" -سلام سها بانو.. لبخند از عنوان جدید.. -بریم؟! +بله بریم.. چند ثانیه ای به سکوت گذشت.. خواستم لب باز کنم چیزی بگم که گوشیش زنگ خورد... نگاهی به صفحش کرد و رد داد.. چند ثانیه گذشت و باز هم همین اوضاع.. یک بار دو بار سه بار با هفتم دیگه صدای منم در اومد.. +خب چرا جواب نمیدین.. -چون نباید جواب بدم.. +من مزاحمم بله.. با تعجب نگاهم کردم با خنده ی بلند گفت -چرا مزاحم باشی اخه.. من نبازد اینو جواب بدم فقط.. همین.. صورتمو برگردوندم جهت مخالف و زیر لب گفتم: به من چه.. +سها خانوم مثل بچها؟! -نه ولی خب نباید دخالت میکردم.. +باعشه.. حرصم گرفت که توضیحی نداد.. رسیدیم جلوی در خونه ی سحر.. پیاده شدم و منتظر استاد موندم.. با زدن دکمه ی ریموت ماشینش اومد سمت در.. آیفون رو زد.. جییغ سحر بلند شد.. +بیاین تو.. با خنده رفتیم.. در ورودی سالن رو که باز کردیم چشمام خورد به یه عالمه بادکنکای رنگی رنگی.. انگار برای جشن طراحی شده بود.. سحر با لباس عروسکی که پوشیده بود از ته سالن دوید سمتمون.. منو بغل کرد و با استاد سلام علیک کرد.. +چخبره سحر اینجا... -اییی تو چه دوستی هستی که نمیدونی تبلدمه.. +وااای سححرررر چرا نگفتی مننننننن .. من میخام بررررگردمممممم... عقب گرد کردم که سحر اومد جلوم.. آروم زیر گوشم گفت؛ -خر نشو عاشق مگه نمیدونی تولدم تابستونه اوسکولت کردم.. راست میگفتا... من چقد خنگ شده بودم.. تو همین حین یه پسر جوونی از پشت سر سحر بهمون نزدیک شد و گفت "سلام" با یه تیپ لوس و عجق وجق.. نگاه بدش اصلا به دلم ننشست.. سحر دوید و رفت سمتش.. بازوشو بغل گرفت و گفت؛ "آرمین نامزدم" ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 --٭٭٭٭٭ #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

سلام همراهان گرامی و وفادار کانال🌺💐🌸 از بابت نرسیدن به موقع وقت عصرگاهی رمان عذرخواهی میکنم رمان #معجزه_زندگی_من تقدیم نگاه محبت آمیز شما👇🏻

#هوالعشق #معجزه_زندگی_من #قسمت_چهل . . . همیشه بعد گریه کردن آروم میشم اشک هامو پاک کردم و رفتم آشپز خونه که تو پذیرایی کمک کنم جمعیت زیادی اومده که پذیرایی یکم مشکل میکرد البته از یکمم هم بیشتر همش دقت میکردم دست و پای مردمو له نکنم یه جاهایی رو برای رفت و آمد در نظر گرفته بودن ولی اونجا ها هم کم و پیش خانم ها نشسته بودن تموم تلاشم رو کردم که به بهترین شکل ممکن پذیرایی کنم... با همه سختی هایی که داشت حس خوبی داشتم . . مراسم حدودا تا 11 شب ادامه داشت زیاد مردم رو نگه نمیداشتن که به کار و زندگیشون برسن و از نماز صبح جا نمونن مشخصه که وقتی دیر میخوابی سخته برای نماز بیدار شدن البته من که نماز خون نیستم ولی به نفع اونایی که میخونن چیه بعضی روضه ها تا2_3 شب ادامه داره آدم خسته میشه حدود یک بود که برگشتیم خونه از خستگی رو پا بند نبودم یه شب بخیر گفتم و سری رفتم تو اتاقم خیلی زودخوابم برد . . . گم شده بودم تنهایی هیچکس نبود باهام یه جای غریبی بودم که تاحالا ندیده بودم وسط نگرانیام یه حسی بهم میگفت نترس اتفاقی نمیوفته از خواب پریدم صبح شده بود وای خدا این چه خوابِ عجیبی بود 😢😢😢 ساعتو نگاه کردم 8 بود خوابی که دیدم سخت فکرمو مشغول کرد اخه کم پیش میاد من خوابی ببینم یه آبی به صورتم زدم و رفتم پایین مامان و حسین و بابا سر میز داشتن صبحانه میخوردن حلما_سلام صبح بخیر😊😊 بابا_سلام دخترگلم صبحت بخیر مامان_صبح بخیر عزیزم بیا بشین برات چای بریزم حسین_به حلما خانوم سحر خیز😍😍 عجبه زودبیدار شدی افتخار دادی کنار ما صبحونه میل کنی😂 حلما_خو حالا تو یه روز سربه سر من نزاری نمیشه برادرجان☹️😂 حسین_نوچ نمیشه😉😊 نشستم سر میز مشغول خوردن شدم وای همش صحنه هایی که تو خواب میدیدم جلو چشممه حلما_باباییی بابا_جانم حلما_هیچی😐 راستش نمیدونم چطوری تعریفش کنم انقدر گنگ بود برام که بیانش سخته بابا_چیزی میخوای دخترم؟ بگو خب حلما_نه‌نه چیزی نیست حسین_راستی خواهری خسته نباشی دیروز کلی زحمت کشیدی حلما_خستگی نداشت که 😊😊 حال خوبی داره کار کردن برای امام حسین حسین_اووهوم همینطوره خوش حالم که متوجه شدی بابا و حسین رفتن سر کار شبم قرار شد با مامان زودتر بریم برای کمک تا شب برنامه خاصی ندارم حس حاله بیرون هم نیست گوشیمو برداشتم یه گشتی تو اینستاو تلگرام بزنم یه چند روزی بود سرنزده بودم دیگه مثل قبل محیطشو دوست ندارم شاید بخاطر اینه که میونم با سپیده و نگین شکرآب شده چون بیشتر به هوای اونا آنلاین میشدم گروهی که باهم داشتیم یه سری پیام بود حوصله خوندشونو نداشتم بیخیال خارج شدم یه شماره ناشناس پیام داده بود عکس نداشت ولی شمارش آشنا بود پیامو باز کردم . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 نویسنده: #رز_سرخ #کپی_ممنوع⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️

🍃🌸🍃🌸🍃 #هوالعشق #معجزه_زندگی_من #قسمت_چهل_و_یکم . . . انگار آب یخ ریختن رو سرم دستام میلرزید خودشه برای چی به من پیام داده مونده بودم چیکار کنم وای همه چیز اومد جلو چشمم این دوست داشتن نبود دیگه یه حس بد یاداونموقه ای افتادم که فهمیدم بخاطر پول بابام‌میخواست به من نزدیک شه تنم شروع کرد به لرزیدن این آدم ارزش جواب دادن نداره دودل بودم که چیکار کنم بلاکش کردم شمارشم گذاشتم تو بلاک لیست ولی همین پیام کافی بود برای بهم ریختن من اونهمه وقت طول کشید احساساتمو ترمیم کنم حالا با یه پیام بعد این همه وقت شدم همون حلمای ضعیف . . . سعی کردم بهش فکر نکنم یاد شب افتادم که قراره بریم هیت یه دل سیر گریه میکنم اونجا فقط آرامش میخوام همین.. . . . مامان_حلما جان حلما_جونم مامان مامان_آماده شو بریم دیگه نزدیک هفته ساعت حلما_باشه الان اماده میشم😔 بی حوصله پاشدم لباس مشکیامو تنم کردم حوصله آرایش هم نداشتم دلم خواست چادر سر کنم اول برش داشتم باز بیخیال شدم انداختمش رو تخت خودمو تو اینه نگاه کردم یه خلعی حس میکنم که نمیدونم چطور پرمیشه حجابم مشکلی نداشت چون حوصله نداشتم واقعا به خودم برسم به چادرم که رو تخت افتاده بود نگاه کردم دلم میخواد منم بفهممش دلم میخواد امام حسین منم دوست داشته باشه😔😔 تصمیمو گرفتم چادرمم سر کردمو رفتم بیرون مامان با تعجب نگاهم کرد خواست چیزی بگه که پیش دستی کردم _گفتم زشته تو مراسم امام حسین بهش احترام نزارم چادرو بخاطر همین سر کردم☺️ مامان_آفرین دخترم ماشالا ببین چقدر خانوم تر شدی باچادر _بریم مامان😘 سعی کردم درست سرش کنم یاد مشهد افتادم که تمام موهام زده بود بیرون و همش غر میزدم اما الان سعی کردم درست سر کنم سختمه یکم اجباری هم در کار نبوده ولی نمیدونم چرا باهاش یکم آرامش گرفتم😊 تا خونه زینب اینا راهی نبود تصمیم گرفتیم پیاده بریم پنج دقیقه بعد رسیدم جلو درشون . . زینب و مامانش اومدن به استقبالمون زینب منو با چادر دید کلی ذوق کرد اول فکر کرد بخاطر خوندن کتاباست بهش گفتم هنوز فرصت نکردم بخونم و بخاطر مراسم سر کردم بازم کلی ازم تعریف کردو گفت خیلی کاره خوبی کردی ازش خواستم اگه کاری هست الان انجام بدم و موقه شروع مراسم منم بشینم پیش بقیه فکر کنم متوجه شد حاله خیلی خوبه ندارم با شروع مراسم یه گوشه ای نشستم و بی صدا شروع کردم به اشک ریختن روضه خونده میشد گریه من شدت میگرفت برای اولین بار تهه دلم خواست منم یکی مثل زینب باشم دلم خواست به خدا نزدیک بشم اما چجوری خیلی دورم این که اراده ی این همه تغییر رو تو خودم نمیبینم . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 نویسنده: #رز_سرخ #کپی_ممنوع⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ برای دستیابی به اول رمانها و نیز لینک قسمتها به کانال ریپلای مراجعه کنید👇🏻 @repelay

#هوالعشق #معجزه_زندگی_من #قسمت_چهل_دوم . . . همیشه آخره مراسم علی میگه اربعین جا نمونید از امام حسین دعوت نامه هاتونو بگیرین و صدای ناله ها اوج میگیره همشون از تهه دل زار میزنن منم تهه دلم خواست اما جدیش نمیگیرم اخه امام حسین اینهمه عاشقاشو میزاره منو دعوت میکنه😢 توهمین فکرا بودم برقا روشن شد سری اشکامو پاک کردم خودمو جمعو جور کردم رفتم تو اشپزخونه _زینب جون ببخشید امشب اصلا نتونستم کمکت کنم زینب_نه عزیزم این چه حرفیه سبک شدی؟ حلما_آره خیلی بهترم😊 _میگما داداشت صداش خیلی خوبه هاا😁 تا حالا دقت نکرده بودم زینب_آررره ماشالا داداشِ منه دیگه😁 خو اخه تو سایه این بچه رو با تیر میزدی😂 حلما_کدوم بچه🤔😐 زینب_علی دیگه حلما_آهااان😂 انقد ضایع بود؟ زینب_اوهوم انقد😂 حلما_الان باید تجدیدنظرکنم😄😄 زینب_که سایشو باتیر نزنی دیگه؟ حلما_اوهوم😂😂☺️ زینب_ای شیطون بیا بریم این شیرارو پخش کنیم الان میرن مهمونا _بریم بالاخره همه ی مهمون ها رفتن و کارا انجام شد حسابی خسته بودم و خوابم میومد نمیدونم مامان زینب به مامان میگفت که چشم های مامان برق میزد و حسابی ذوق زده بنظر میرسید...🤔😬 اخیش بالاخره حرفشون تموم شد مامان_ حلما جان آماده شو بریم دخترم _ چشم 😘 مامان_ دخترم ببین داداشت کجاست پیداش نمیکنم صداش کن بیاد بریم که دیر وقته معلومه که حسین کجاست حتما پیش علی دیگه😕 باید تو بخش مردونه باش چادرمو مرتب کردم و راه افتادم سمت مردونه فکر کنم دیگه همه رفتن جلوی در وایسادم و حسین رو صدا زدم ولی نشنید 😐 ناچارا رفتم داخل همون طور که حدس میزدم همه رفتن پس اینا کجان؟ علی_ چیزی شده حلما خانم؟ اینجا چیکار میکنید؟ واییی ترسیدم 😑😑 این از کجا مثل جن پیداش شد اخه _ دنبال حسین می‌گشتم فکر کردم باید پیش شما باشه علی_ بله پیش من بود تلفنش زنگ زد رفت بیرون جواب بده بنده خدا انگار صداش گرفته اخی مادر به فداش😅 ناخودآگاه گفتم صدایی خوبی دارید مداحی هاتون... یهو خشکم زد 😮😮 من دارم چی میگم الان پیش خودش چی فکر میکنه؟؟؟ سریع خودمو جمع و جور کردم و گفتم : یعنی فکر کنم مداح موفقی میتونید بشید بیچاره انگار یکم خجالت کشید همون جور که سرش پایین بود گفت لطف دارید حسین_ عه حلما تو اینجا چیکار میکنی؟ اخیش بالاخره پیداش شد سریع گفتم دنبال تو می‌گشتم داداش بریم که مامان منتظره حسین_ برو خواهری الان میام زیر لب خداحافظی گفتم و سریع رفتم بیرون وای چقدر بد شد حالا پیش خودش چه فکری میکنه نه به اون موقه که سلام هم نمیدادم بهش نه الان که شروع کردم به تعریفش حالا میگه این دختره خله😂😢😏 . . ادامه دارد... 🌸🍃🌸🍃🌸🍃 نویسنده: #رز_سرخ #کپی_ممنوع⛔️ http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️

#نیمه‌ی‌پنهان‌عشق💔 #پارت‌۳۵🍃 نویسنده: #سییـن‌بـاقــرے ☺️ تعجب کردم و راستش اصلا خوشحالم نشدم اما دلم نیومد ذوق سحر رو کور کنم.. +جانم عزیزم الهی خوب باشین... با خنده بغلش کردم.. -مرسی مهربون توعم ایشالا استاد با خنده میون حرفامون گفت: +الهی آمین! و چه بد که قند شد و ته دلم آب شد.. بعد از اینکه لباسامونو عوض کردیم رفتیم پایین و جشن دورهمیمون شروع شد و کم کم مهمونایی اضاف شدن که هیچیشون به من نمیخورد.. از تیپهای غیر معقول گرفته تا حرکات غیر عادی که حتی دوست نداشتم اسم دلیلش رو به زرون بیارم.. سحر هم دیگه حواسش به من نبود.. فقط استاد که اونم گاهی بود و گاهی نه... اونقدری حالم بد شد که تحمل فضا برام سخت بود.. اخه من اینجا چیکار میکردم.. منکه کل خلافم عاشق شدن بود.. عشقی که لحظه به لحظه به غلط بودنش پی میبردم اما توانایی عقب گرد نداشتم.. بلند شدم رفتم دستشویی.. مشت مشت آب خنک زدم به صورتم.. باید زودتر میرفتم.. جای من نبود.. تندی خودم رو رسوندم به اتاق سحر و مانتوم رو برداشتم.. اومدم پایین دنبالش گشتم اما نبود.. نگاهمو چرخوندم دور تا دور سالن شاید استاد رو پیدا کنم.. پنج دقیقه ای نگاهش کردم شاید سنگینی نگاهم رو احساس کنه و منو ببینه.. که انگار خدا صدامو شنید و برگشت نگاهم کرد.. التماس رفتن رو ریختم توی چشمام و ازش خواستم بیاد... که اینطور هم شد.. انگار از جمعی که کنارشون ایستاده بود عذرخواهی کرد و اومد سمتم.. +جانم!! -منو برسونید.. +الان؟؟ -بله لطفا.. +چرا؟! -چرا نداره استاد نداره شما منو با اینجا مقایسه کنید من از چه جهت شبیه اینام اگه فکر میکردم سوپرایزتون اینه بیجا میکردم بیام.. منو ببرید.. همزمان با اخرین حرفم پامو کوبیدم زمین.. +باشه باشه بریم!! راه افتادم و پشت سرم اومد.. از سالن رفتیم بیرون نفس عمیق کشیدم.. و زیر لب گفتم "لعنت بهتون" بغض کردم از اشتباه جبران ناپذیرم.. بغض کردم از سواستفاده از اعتماد مامان بابام.. گریه م گرفت از علی که میگفت مواظب سهام باش.. +سهاااا!گریه چرا؟؟؟ قبل از اینکه بتونم جواب بدم خانومی که از رو به رو بهمون رسیده بود ، سینه به سینه ی استاد ایستاد و با لحن نه چندان جالبی گفت: "بح جناب صادقی کبیر" جالب تر از حرف خانوم رو به روییم که فهمیدم به طرز عجیبی کینه از استاد داره، جواب استاد بود که نشون میداد چندان هم بی ربط نیستن بهمدیگه.. "وقتمو نگیر ژاله حوصله تو ندارم" 💌 ادامه دارد💌 #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

#نیمه‌ی‌پنهان‌عشق💔 #پارت۳۶🍃 نویسنده: #سییـن‌بـاقــرے ☺️ ایستادم و مات و مبهوت دستای زنی شدم که هر از گاهی کوبیده میشده تو بازوی استاد و ایشونم بیخیال و بیتفاوت نسبت به حرفاش فقط سرشو تکون میداد.. +حوصله مو نداری؟!خب نبایدم داشته باشی (یه نگاه غیردوستانه ای انداخت سمت من) -ژاله بیخیال توروخدا +هنوز کار من و تو تموم نشده که راه افتادی دنبال دانشجوهات حداقل صبر نیکردی اون وکیله.... استاد با کف دست کوبید تو دهن زنی که از وقتی رسیده بود داشت بغض و کینه و نفرت رو خالی میکرد و نذاشت که ادامه ی حرفش رو بگه.. اما با عصبانیت بیش از حدی و با تهدید اون خانوم با انگشت اشاره ش، بهش گفت.. -ادامه بدی همینجا نابودت میکنم.. بعدهم کتش رو مرتب کرد و رو به من گفت: "بریم سها" آخرین نگاهمو به زن انداختم و پشت سر استاد راه افتادم.. بیست دقیقه ای از مسیر گذشته بود و هر دو ساکت بودیم.. دوست داشتم بدونم ا ن خانوم کی بوده.. تو این موقعیت و شرایط حق پرسیدن رو داشتم.. +اون خانوم... -الان نپرس سها... بهت میگم... +سحر از جریان بین ما.... -خبر نداره.. نمیذاشت حرفام رو تکمیل کنم.. +استاد اون زن... -انقدر نگو استاد وقتی توقعم از تو بالا رفته.. امروز دومین باری بود که با خودم میگفتم چه بد که حرفش قند شد و ذره ذره کنج دلم آب.. +دلم طاقت نداره.. -اون زن هرکی باشه،نمیتونه مانعی برای تو باشه.. آرومتر شدم اما به آرامش قبل از طوفان هم عجیب معتقد بودم.. جلوی در دانشگاه نگه داشت.. پیاده شدم و بدون خداحافظی رفتم سمت در.. هنوز چند قدمی نرفته بودم که صدام زد.. برگشتم خم شدم و از پنجره ی کوچک ماشین منتظر نگاهش کردم.. +ببخشید اگه مهمونی مناسب نبود.. چیزی مابین لبخند و پوزخند اومد روی لبم.. -میترسم..شب بخیر.. زودخودم رو رسوندم به پتو و بالشم تا دوباره پناهگاه اشکام بشه.. چه بد بود حال و هوای روزایی که نه بارونی بود و نه آفتابی، پر از ابرای خاکستری بود و تیرگی.. به امتحانای پایانترم نزدیک شده بودیم اما من هرکاری کرده بودم غیر از درس خوندن.. با یاداوری روزایی که همه از من به عنوان رتبه برتر دانشگاه یاد میکردن فکر میکردم و لبخند حسرت باری میومد روی لبام... اومده بودم بیرون درس بخونم شاید هوای بیرون حالم رو بهتر کنه.. بیشتر بچها رفته بودن خونه برای استراحت قبل از امتحانا.. اونقدر درس نخونده بودم که ترجیح میدادم بمونم همینجا و عقب افتادگیامو جبران کنم.. هربار چندین بار جملات رو تکرار میکردم تا بتونم تمرکز،بگیرم و بتونم اون جمله رو بفهمم.. +میتونم بشینم اینجا؟! خودم رو جمع و جور کردم.. هوا سرد بود و کمتر کسی میومد توی محوطه درس بخونه.. ولی آقای پارسا نیم ساعت بعد از من اومده بود بیرون و چند متریه من نشسته بود و کتاب هم دستش بود.. -بله بفرمایید.. +سها خانوم چرا مثل روزای اول نیستین؟! توروخدا اخم ندین به چهرتون، فکر کنید ،برادرانه که دوست ندارم ،اما فکر کنید دوستانه میپرسم!! دلم میحواست به یکی اعتماد کنم.. یکی که بخواد دوستانه باهام برخورد کنه... هرچند که اعتماد کردن اینجا هیچ مقبولیتی نداشت.. +خودمم گاهی بهش فکر میکنم.. لبخند رضایت اومد روی لباش.. خوشحال شد از اینکه برای اولین طردش نکردم و باهاش همکلام شدم.. واژه ی دوستانه تاثیر خودش رو گذاشته بود.. -یه خانوم درویشان پور داشتیم که اولین روز کلاسی ترم یک وقتی اومد توی کلاس، اولین چیزی که درباره ش جلب توجه میکرد سادگی ظاهریش بود.. مشتاق نگاهش کردم... انگاری داشت از روزای خوبم تعریف میکرد.. دوست داشتن روزای "زلالم" رو.. -خلاصه، وقتی اومد تو کلاس و گفت سلام، به حسی وادارم میکرد بیشتر بهش دقت کنم.. اخه با این تفکر اومده بودم دانشگاه که قرار بختم باز بشه.. خندید.. خودتون میدونید آدم بی قیدی نیستم، اما بچها میگفتن دیگه.. منم که درگیر هرکسی نمیشدم.. تک پسر یه خانواده ای هستم که پنجتا خواهر داره.. یعنی باید مادر فولاد زره باشی که بتونی همسر من بشی... پس انتخابم محدود میشد به دخترای عاقل و فهمیده.. اونایی که یه عمر برات همسری میکنن نه اونایی که فانتزی میچینن و چند روز بعد بهونه گیری میکنن... دختری که تلاش کردم بیشتر درباره ش بدونم، اسمش سها بود... سها، یه دختر روستایی که خودش متوجه نبود،اما با ورودش به دانشگاه عجیب، خواهانش شدم... نمیدونم چرا فکر میکردم این همون عاقل و فهمیده ایه که میتونه مدیریت زندگیه منه تک پسر و امید یه خانواده رو به دست بگیره.. اما سهای تصورات من یهو عوض شد.. یهو دیگه اون سها نبود.. سادگیش عوض شد.. معصومیت نگاهش جاشو داد به ، به ،به نمیدونم معصومیته دیگه نبود... سر شو آوورد بالا نگاهم کرد و ادامه داد.. -سختمه بگم خیلی سخته با خودم مرور کنم حتی تو ذهنم چه برسه به الان که میخوام به زبون بیارم.. ولی سها خانوم به اینجام رسید