🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_یکم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول نگاهم را بہ تابلوهاے نقاشے روے دیوار دوختہ ام و با بند ڪیفم بازے میڪنم! از جلسہ ے قبل ڪہ با سمانہ صحبت ڪردم احساس سبڪے میڪنم،امروز جلسہ ے دومیست ڪہ بہ دیدنش مے آیم! چند دقیقہ بعد عابدے مے گوید:خانم نیازے بفرمایید! نگاهم را از تابلوها مے گیرم و بلند مے شوم،مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم! صداے مهربان سمانہ مے پیچد:بفرمایید! در را باز میڪنم،سمانہ پشت میزش نشستہ و چاے مے نوشد. آرام مے گویم:سلام! خستہ نباشید! سرش را بلند میڪند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:سلام خوش اومدے آیہ جان! اسمتو درست گفتم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بعلہ! با دست بہ مبل مقابل میزش اشارہ میڪند و مے گوید:چرا وایسادے؟! لبخند ڪم رنگے میزنم و روے مبل مے نشینم! بعد از احوال پرسے ڪوتاهے مے گوید:یادمہ هفتہ ے قبل تا اونجا پیش رفتیم ڪہ گفتے برعڪس خواستہ ے پدرت تحصیلات دبیرستانت رو ڪامل ڪردے و بہ خانوادہ ت گفتے میخواے برے دانشگاہ و پدرت مخالفت ڪرد! گلویم را صاف میڪنم:بعلہ! برگہ و خودڪارے مقابلش میگذارد:این ها مربوط بہ چند وقت پیشہ؟! ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:دقیق بخوام بگم حدود یڪ سال و هشت ماہ پیش! از وقتے وارد چهارم دبیرستان شدم از اوایل آبان ماہ! _خب! _بابا مخالف دانشگاہ رفتنم بود و من اصرار داشتم و روے حرف خودم بودم،همون موقع بود ڪہ گفت پسرِ یڪے از دوستاش میخواد بیاد خواستگاریم! با بہ یادآورے خاطرات هادے دستانم لرز مے گیرند و قلبم تپش! _خانوادہ ے دوستش براے شام دعوتمون ڪردن چون میدونستم یہ دعوت معمولے نیست حاضر نشدم برم مهمونے،اون شب خونہ تنها بودم ڪہ احساس ڪردم یڪے یواشڪے وارد خونہ شدہ،اولش فڪر ڪردم دزدہ ولے نبود! مشتاق نگاهم میڪند:پس ڪے بود؟! _تا چند وقت پیش نمیدونستم! وقتے متوجہ من شد دست و پامو بست و بدون اینڪہ چیزے از خونہ بردارہ سریع رفت! اولش فڪر ڪردم یہ دزد تازہ ڪار بودہ و ترسیدہ اما اون پسر چند روز بعد سر و ڪلش جلوے مدرسہ م پیدا شد! میدونست ڪجا درس میخونم،اسم و فامیلم چیہ،چند سالمہ و چہ رشتہ اے میخونم! پدرم رو هم میشناخت! حتے میدونست قرارہ اون روز پدرم بیاد دنبالم و آدم حساسیہ،همین ڪہ دید پدرمون دارہ بهمون نزدیڪ میشہ سریع رفت! پدرم فڪر ڪرد با اون پسر ارتباط دارم و هرچے توضیح دادم قبول نڪرد و یڪم درگیرے بین مون پیش اومد! تا چند روز هم اجازہ نداد برم مدرسہ! اصرار پدرم براے ازدواجم بیشتر شدہ بود،اون پسرم گاهے مزاحمم میشد و میگفت یہ حرفایے رو باید بهم بگہ! _چے میخواست بهت بگہ؟! سرم را تڪان میدهم:از ترس اینڪہ باز نقشہ ڪشیدہ باشہ و بخواد منو جلوے پدرم خراب ڪنہ حاضر نبودم باهاش صحبت ڪنم فقط متوجہ شدم با پدرم اختلاف دارہ! از وقتے وارد زندگے مون شد پدرم ترسید و نگران بود! دیگہ پاشو تو یہ ڪفش ڪردہ بود ڪہ باید با هادے ازدواج ڪنے! لبخند میزند:هادے؟! بغض گلویم را مے فشارد:پسرِ دوستِ پدرم! _آهان! خب! _هادے اومد خواستگاریم ازش خوشم نیومد انگار اخلاق و اعتقاداتش با من نمیساخت از طرفے متوجہ شدم اونم هیچ تمایلے بہ این ازدواج ندارہ و مجبورش ڪردن! یہ مدتے ڪہ گذشت مزاحمتاے شهاب بیشتر شد! چشمان سمانہ برقِ آشنایے میزند:شهاب؟! _همون پسرے ڪہ گفتم! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشیند:خب! _اذیت ها و مزاحمت هاش بیشتر شدہ بود و یہ روز تنها اومد خونہ مون براے خواستگارے از من! انگار میخواست پدرمو با من بترسونہ! پدرم ڪلے باهاش دعوا ڪرد و از خونہ انداختتش بیرون! اون روز برام شرط گذاشت ڪہ یا قید درس خوندنو خانوادہ مو بزنم و برم یزد پیش مادربزرگم زندگے ڪنم یا با هادے ازدواج ڪنم! بغضم شدیدتر میشود:نمیخواستم! نہ زندگے پیش مادربزرگمو نہ هادے رو! مادربزرگم آدمے بود شبیہ پدرم! فهمیدہ بودم هادے هم دلش یہ جاے دیگہ ست و منو نمیخواد،از طرفے هیچ علاقہ و تمایلے براے ازدواج نداشتم اونم با مردے ڪہ پدرم روش اصرار داشت! آخرش تسلیم شدم! هادے اومد خواستگارے و گفت براے اونم این ازدواج اجبارہ و باید بہ شرایط تن بدیم! قرار شد بہ خانوادہ هامون بگیم بہ این شرط باهم ازدواج میڪنیم ڪہ یہ عقد موقت بخونیم و آشنا بشیم و تا نخوایم رسمیش ڪنیم بہ ڪسے خبر ندیم و فقط خودمون و خانوادہ هامون تو جریان ماجرا باشن! با دقت نگاهم میڪند:نامزد ڪردید؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! اولش سعے میڪردیم از هم دور باشیم و ڪارے بہ ڪار هم نداشتیم تا مدت صیغہ تموم بشہ و بگیم باهم تفاهیم نداریم! #برای_رفتن_به_اول_رمان_به_کانال_ریپلای_مراجعه_کنید @repelay

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_سوم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول قاشقم را روے برنج میڪشم و سرفہ میڪنم،مادرم همانطور ڪہ قاشقش را بہ سمت دهانش مے برد مے گوید:چرا با غذات بازے میڪنے؟! قاشقم را ڪنار بشقاب میگذارم:اشتها ندارم! مشڪوڪ نگاهم میڪند و مے پرسد:چیزے شدہ؟! چرا شرڪت نموندے؟! نفسے میڪشم و مے گویم:حال نداشتم! متعجب نگاهم میڪند:تو ڪہ حالت #خوب بود! شانہ اے بالا مے اندازم و بدون حرف دیگرے از پشت میز بلند میشوم،رو بہ مادرم و یاسین مے گویم:نوش جونتون! بہ سمت اتاقم مے روم و سعے میڪنم بہ چند ساعت پیش فڪر نڪنم! وارد اتاق میشوم و خودم را روے تخت پرت میڪنم،جملات شهاب مدام در ذهنم تڪرار میشود! نفسم را با حرص بیرون میدهم و بے تاب بلند میشوم و مے نشینم،نگاهم بہ دفتر صورتے رنگے ڪہ دیروز خریدم مے افتد! پوزخندے میزنم و از روے تخت بلند میشوم،دفتر را از روے میز برمیدارم و بازش میڪنم. خودڪارے از جامدادے برمیدارم و با حرص مشغول نوشتن میشوم! "عصبے ام! خیلے عصبے! حالم از همہ چیز و همہ ڪس بہ هم میخورہ!" سپس با حرص زیر جملاتم را خط خطے میڪنم و بلند مے گویم:اَہ! مادرم بلند مے گوید:آیہ! دفتر را مے بندم و جواب میدهم:بعلہ؟! _جلوے در ڪارت دارن! در اتاق را باز میڪنم و با اخم بہ داخل پذیرایے نگاہ میڪنم،مادرم را جلوے آیفون مے بینم. مے پرسم:ڪیہ؟! بگو بعدا بیاد! میخواهم داخل اتاقم برگردم ڪہ مے گوید:مهندس ساجدے جلوے در منتظرہ! متعجب سر بر مے گردانم:مهندس ساجدے؟! ابروهایش را بالا میدهد:اینطورے گفت! چے شدہ دختر؟! آب دهانم را قورت میدهم:هیچے! با عجلہ روسرے ام‌ را سر میڪنم و #چادر مشڪے ام را روے سرم مے اندازم. مادرم مشڪوڪ و نگران نگاهم میڪند،بہ زور لبخندے تحویلش میدهم و بہ سمت حیاط مے روم. میخواهم در حیاط را باز ڪنم ڪہ بہ خودم مے گویم:هرچے گفت محڪم جوابشو میدے! اخمے میان ابروهایم مے نشانم و در را باز میڪنم،منتظرم با روزبہ رو بہ رو بشوم ڪہ فرزاد بہ سمتم سر بر مے گرداند:سلام! بہ زور لب میزنم:سلام! عینڪ دودے اش را از روے چشمانش برمیدارد و مے گوید:باید باهم صحبت ڪنیم! سریع بہ خودم مے آیم و جدے مے گویم:راجع بہ؟! نگاهے بہ اطراف مے اندازد و چشمانش را بہ ڪفش هایش مے دوزد! _راجع بہ شهاب! مشڪوڪ نگاهش میڪنم و مے گویم:من حرفے ندارم! سرش را بلند میڪند:ولے من دارم! یہ ساعت بیشتر وقتتون رو نمے گیرم! نگاهے بہ اطرافمان مے اندازم و مے گویم:اینجا؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ! اگہ میتونید بعد از ظهر تو پارڪے ڪہ سر خیابون شرڪتہ همدیگہ رو ببینیم! چند لحظہ فڪر میڪنم و سپس مے گویم:ساعت چهار مے بینمتون! جدے مے گوید:باشہ! بہ مادرتون بگید راجع بہ ڪاراے شرڪت باهاتون ڪار داشتم! پوزخند میزنم:دروغ نمیگم! لبخند عجیبے میزند:دروغ نگفتید فقط همہ چیزو نگفتید! راجع بہ شرڪت و روزبہ هم باید باهاتون صحبت ڪنم خصوصا ڪہ روزبہ الان حسابے ازتون عصبانیہ! نباید بدون اجازہ و هماهنگے از شرڪت خارج مے شدید،مطمئن باشید اگہ بهش میگفتید حالتون مساعد نیست اجازہ میداد برگردید خونہ! خونسرد مے گویم:بہ خودشونم گفتم احتمالا دیگہ شرڪت برنگردم! ابروهایش را بالا میدهد:مطمئن باشید روزبہ نرم برخورد نمیڪنہ! با آرامش مے گویم:اگہ مشڪل اون دہ ملیون سفتہ ست میگم پدرم این پولو براشون نقد بیارہ و سفتہ ها رو بگیرہ! آرام مے خندد:چیزے ڪہ براش مهم نیست دقیقا همون دہ ملیون و بحث مالیہ! از بے انظباطے و جدے نبودن تو ڪار بیزارہ! مطمئن باشید اون دہ ملیون رو از پدرتون نمیگیرہ و سفتہ هاتون رو میذارہ اجرا و اذیتتون میڪنہ! شما ڪہ نمیخواید تو این سن براتون دردسراے قانونے بہ وجود بیاد؟! این حداقل ڪارے هست ڪہ میدونم انجام میدہ! ڪار براش تفریح و بچہ بازے نیست ڪہ راحت بگذرہ فڪر ڪنم این رو هم روز اول بهتون گفتہ! متعجب نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:بهترہ این دوماہ و نیمے ڪہ از قراردادتون موندہ رو هم با آرامش تو شرڪت باشید! هر چند از اول با استخدامتون تو شرڪت مخالف بودم! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ دوبارہ عینڪ دودے اش را بہ چشمانش میزند و مے گوید:ساعت چهار مے بینمتون! فعلا روز بہ خیر! گلویم را صاف میڪنم:خدانگهدار! بہ سمت ساختمان رو بہ رویے قدم بر میدارد و از محدودہ ے دیدم خارج میشود! لبم را بہ دندان مے گیرم و در را میبندم،متفڪر بہ سمت خانہ راہ مے افتم. همین ڪہ وارد پذیرایے میشوم مادرم مے گوید:چے میگفت؟! سریع مے گویم:هیچے راجع بہ شرڪت! چادرم را از روے سرم برمیدارم و همانطور ڪہ بہ سمت اتاقم مے روم مے گویم:باید برم نزدیڪ شرڪت! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @AYEH_HAYEH_JONON ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ مورد رضایت است👉🏻 #برای_رفتن_به_اول_رمان_به_کانال_ریپلای_مراجعه_کنید @repelay