امروز پنجشنبه است بیاد تمام عزیزان آسمانی بیاد تمام شهدا امام شهدا بیاد سیدالشهدای مقاومت سردارحاج قاسم سلیمانی و تمام همرزمانشان هدیه کنیم به روحشان فاتحه وصلواتی 🌹 @roman_tori

#حدیث_روزانه🌤 #رزق_معنوی🌿🕊 •|🌱 امیر المؤمنین ع|♥️ می فرمایند: ←پشیمانی 😔 از گناه ، گناه را محو می کند...😍🌿 ✨ غرر الحکم ، جلد ۱ ، صفحه ۲۲۵ ✨ @roman_tori

#به_وقت_رمان 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 @roman_tori

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_اول . آهے در گلویم نشستہ بود ڪہ با ڪمے مڪث بیرونش دادم! مقابل آینہ،انگشتم را پاے چشمم ڪشیدم و بہ نشانہ ے تاسف سر تڪان دادم! رنگ بہ رو نداشتم،چشم هاے درشتم در میان آن گودے هاے عمیق و سیاہ پنهان شدہ بودند! باندے ڪہ روے پیشانے و سرم نشستہ بود هم،این حال خراب را تڪمیل ڪردہ بود! نگاهم را بہ سمت دستم ڪشیدم،آن روسرے سادہ و سیاہ مناسب این چهرہ ے خزان زدہ و بہ عزا نشستہ نبود! بہ اندازہ ے ڪافے بے حال و غمگین بہ نظر مے رسیدم! روسرے را با حرص روے تخت پرت ڪردم و بہ سمت ڪمد لباس هایم رفتم. سہ روز از بحث حاج بابا و محراب مے گذشت و حاج بابا زبان باز نڪردہ بود! در دل دعا دعا مے ڪردم ڪہ چیزے نگوید! دلم شور میزد براے حرف هایے ڪہ هنوز نشنیدہ بودم! بہ دلم بد افتادہ بود! بعد از این ڪہ محراب رفت،خواستم در اتاقم پناہ بگیرم ڪہ حاج بابا با دست و صورتے آب زدہ از آشپزخانہ بیرون آمد و گفت:تا سفرہ جمع نشدہ ڪسے جایے نمیرہ! سپس اخم غلیظے حوالہ ے چشم هایم ڪرد ڪہ یعنے "بشین سرجات!" در میان راہ،عقب گرد ڪردم و سر سفرہ نشستم. بدون این ڪہ لقمہ اے غذا در دهانم بگذارم! فقط براے خودم لیوانے آب ریختم تا مسڪن بخورم! عمہ مهلا محتاط نگاهے بہ حاج بابا انداخت و رو بہ جمع گفت:بخورین! سرد شد! این یعنے دیگر ڪسے جلوے برادرم از محراب حرف نزند! سرتان گرم غذا خوردنتان باشد! نگاهم بہ عمو سهراب افتاد ڪہ ڪنار گوش امیرعباس زمزمہ ڪرد:مے مردے دندون بہ جیگر بگیرے؟! حالا محراب این همہ وقت صبر ڪردہ بود یہ امروزم روش! چرا پریدے وسط؟! ریش سفید فامیل مولایے بودے یا نادرے؟! ابروهاے امیرعباس درهم رفتند:لازم بود بابا! دایے دارہ نگا مے ڪنہ،بعدا حرف مے زنیم! عمو سهراب سرش را از گوش امیرعباس جدا ڪرد و نگاهش را بہ ڪاسہ ے غذایش دوخت. نگاهم روے امیر بود،بہ زور چند لقمہ غذا خورد و گفت:دستت درد نڪنہ مامان! زن دایے دس شمام درد نڪنہ! عمہ مهلا جواب داد:نوش جونت! ڪاسہ تو بدہ برات ڪوفتہ بذارم! امیرعباس با مڪث جواب داد:نہ ممنون! سیر شدم! چشم هایم بہ سمت جمع زنانہ چرخید،مامان فهیم بہ زور ذرہ ذرہ غذا داخل دهانش مے گذاشت و فورے قورت مے داد! عمہ مهلا و خالہ ماہ گل هم در اصل با غذایشان بازے مے ڪردند! ریحانہ هم بہ من چسبیدہ بود و لب بہ غذا نمے زد! حاج بابا همانطور ڪہ براے خودش لیوانے آب مے ریخت،نگاہ جدے اش را بہ ما دوخت:چرا غذا نمے خورین؟! دو سہ سالہ تونہ ڪہ من یا مادرتون دهنتون غذا بذاریم؟! لبم را بہ دندان گرفتم و سرم را پایین انداختم. ریحانہ هم چیزے نگفت و ڪمے نان در دهانش چپاند! دیگر رنگ نگاہ هاے حاج بابا را دوست نداشتم! اخم و تخم هایش را هم! ڪسے حرفے نمے زد،از صورت حاج بابا خشم مے بارید! ڪمے بعد طاقت نیاوردم و بلند شدم:من برم قرصامو بندازم! سپس با قدم هاے بلند خودم را بہ آشپزخانہ رساندم،مسڪنے در دهانم گذاشتم و سریع قورتش دادم! من هم طاقت درد ڪشیدن محراب را نداشتم! بعد از ناهار،عمہ مهلا بہ عمو سهراب و امیرعباس اشارہ ڪرد ڪہ بروند! عمو و امیر بے معطلے از جا بلند شدند و با خداحافظے ڪوتاهے همراہ عمہ و خالہ ماہ گل راهے شدند! آن ها ڪہ رفتند ترس بہ جانم افتاد،نگران حرف هاے حاج بابا بودم! مامان فهیم چادرش را از روے سر برداشت و بہ سمت دستہ گل و پاڪتے ڪہ روے مبل،غریب ماندہ بودند رفت! زیر لب گفت:یادمون رفت اینا رو برداریم! حاج بابا پوفے ڪرد و روے مبل نشست،مامان دستہ گل و پاڪت را زیر بغلش زد و بہ سمت آشپزخانہ رفت. چشم هاے پر خشم و ناراحت حاج بابا،من و ریحانہ را نشانہ گرفتند. _چرا عین آوارہ ها وسط خونہ واسادین؟! برین سر ڪار خودتون! ریحانہ زیر لب چشمے گفت و بازویم را بہ دنبال خودش ڪشید! همراہ هم وارد اتاق من شدیم،در را ڪہ بستم قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام لغزید. ریحانہ نگران نگاهم ڪرد:خوبے آبجے؟! آرام زمزمہ ڪردم:نہ! بے مقدمہ در آغوشم گرفت و سرم را روے شانہ اش گذاشت. _دُرُس میشہ! غصہ نخوریا! ڪمرش را سفت چسبیدم،بہ همچین آغوشے نیاز داشتم! _ریحانہ تو عاشق شدے؟! با ڪمے مڪث جواب داد:فڪ نڪنم! چشم هایم را بستم،اشڪ هایم روے پیراهن زرشڪے رنگش باریدند. _پس حال منو نمے فهمے! نمے فهمے ڪہ غصہ برادر عشقہ! نمے فهمے چے مے ڪشیم من و محراب! دستش را روے ڪمرم گذاشت و نوازشش ڪرد‌. _بہ قول خان جون،هِشداد بیزیم اَلیمیزدَ دَییر! (هیچے دست ما نیسن) اول اللهین ایرادَ سے،اونان سورا دا اللهین ایرادَ سے! ( اول ارادہ ے خدا،بعد از اون هم باز ارادہ ے خدا) توڪلت بہ خدا باشہ،ڪارے واسہ خدا نشد ندارہ! حتما دلیل و حڪمتے هست پشت این ماجراها! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . خواستم دهان باز ڪنم ڪہ در اتاق باز شد،تنم لرزید! از تصور این ڪہ حاج بابا باشد،آب شدم از شرم! دست هایم دور ڪمر ریحانہ قفل شدہ بود،لبم را بہ دندان گرفتم و چشم هایم را بستم‌. با صداے مامان فهیم نفس راحتے ڪشیدم! _چے شدہ؟! ریحانہ چرا گریہ مے ڪنے؟! از ریحانہ جدا شدم،متعجب بہ صورت خیسش نگاہ ڪردم‌. با پشت دست،اشڪ هایش را پاڪ ڪرد و گفت:گناہ داش محراب! ندیدین با چہ حالے رفت؟! مامان فهیم سریع در را بست،انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت و گفت:هیس! آروم تر! همینطورے حاج بابات آتیشیہ،موندہ شما دو نفر پشت محراب دربیاین! ریحانہ با حرص مشغول جویدن لبش شد،نگاہ مامان روے صورت من نشست. لبخند محوے روے لب هایش جا خوش ڪرد و نم اشڪ در چشم هایش! رو بہ ریحانہ گفت:حاج بابات دارہ بهونہ میگیرہ،برو یہ چاے قند پهلو دستش بدہ! ریحانہ لبش را رها ڪرد و بہ سمت در قدم برداشت. _بگو برو پے نخود سیا! در را محڪم پشت سرش بست،مامان شیشہ ے مرباے متوسطے بہ همراہ قاشق بہ سمتم گرفت‌. داخلش‌ ڪمپوت سیب جا گرفتہ بود. _ناهار ڪہ نخوردے،از ڪمپوتاے ماہ گل بخور! شیشہ را از دستش گرفتم و زیر لب تشڪر ڪردم. با سر بہ تختم اشارہ ڪرد:مگہ تو مریض نیستے؟! برو استراحت ڪن! چشمے گفتم و بہ سمت تخت خوابم رفتم،روے تخت ڪہ نشستم مامان هم ڪنارم آمد و پرسید:از ڪے مے دونستے دلش با توئہ؟! از ڪے دل تو گیر اون شد؟! لبم را بہ دندان گرفتم و شیشہ ے ڪمپوت را میان انگشت هایم فشار دادم،آنقدر ڪہ دستم درد گرفت! دست گرمش،روے دست سردم نشست! _با توام! از ڪے تا حالا انقد خجالتے شدے؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم و بہ زحمت سر بلند ڪردم‌. _خبر نداشتم تا همین چند وقت پیش! فڪ مے ڪردم... فڪ مے ڪردم فقط‌ من... لبخند زد:ڪہ فقط تو مے خوایش؟! خجول سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،لبخندش پر رنگ تر شد. _شما ڪہ سایہ ے همدیگہ رو با تیر مے زدین،چے شد یهو؟! شانہ بالا انداختم:نمے دونم! یعنے اونو نمے دونم ولے من از دو سال قبل... باز حرفم را نصفہ رها ڪردم،نیاز داشتم ڪہ راز قلبم را بہ ڪسے بگویم حتے نصفہ و نیمہ! شاید ڪمے دلم سبڪ میشد! چہ ڪسے بهتر و رفیق تر از مادر؟! نفس عمیقے ڪشید:بد وقتے رو براے عشق و عاشقے انتخاب ڪردین! حاج بابات از اسم و رسمش ڪوتا نمیاد! از آبروش ڪہ ابدا! دهنا پشت سر و جلومون حرف نامربوط مے زنن،میگن پریدے رو یہ آشیونہ اے ڪہ تازہ داشتن میساختنش و خرابش ڪردے! ڪہ براے خودت قصر ساختے رو خرابہ ے آشونہ ے یڪے دیگہ! حاج بابات راضیہ دختر حاج فتاح بشہ عروس عمارت تا ختم بہ خیر بشہ این حرف و حدیثا! لبم را گاز گرفتم و چیزے نگفتم،سنگینے نگاهش روے نیم رخم نشست. _حاج بابات سر هرچے ڪوتا بیاد سر آبروش ڪوتا نمیاد! یہ عمر محرابو زیر دس خودش بزرگ ڪردہ بہ این امید ڪہ عین پسرشہ،عین برادر براے دو تا دختراش! از اون ورم ڪہ ماجراے دختر حاج فتاح و نقل محافل شدنمون! یہ ڪارہ شما پریدن وسط ڪہ همو مے خوایم؟! نہ بہ چشم خواهر و برادر ڪہ بہ چشم سر و همسر؟! بہ زور زبانم را تڪان دادم:مگہ ما خواستیم ڪہ رومون اسم بذارین؟! مگہ ما مدعے شدیم ڪہ مثل خواهر و برادریم ڪہ حالا زدہ باشیم زیرش؟! لبخند از روے لب هاے مامان پر ڪشید. _ولے تو گوشتون ڪہ خوندہ بودن! بہ چشم هایش خیرہ شدم:چرا شما ناراضے این بہ رضاے خدا؟! چرا حلال خدا رو حروم مے دونین؟! نفسش را با حرص بیرون داد و گفت:مے دونے حاج فتاح جلو یہ جماعتے تو بازار بہ حاج بابات گفتہ بے غیرت؟! ڪہ ڪلاتو بذا بالاتر؟! هاج و واج بہ صورتش نگاہ ڪردم،لب هایم لرزیدند اما صدایے از گلویم خارج نشد. _آرہ رایحہ خانم! نمے دونم زن و دخترش چے تو گوشش خوندن ڪہ مردڪ بدون فڪر و حرف اومدہ جلو یہ جماعتے حاج باباتو سڪہ ے یہ پول ڪردہ! تاب نیاوردہ از حرفایے ڪہ اهل خودش را انداختن و گفتہ اگہ تو بے غیرتے و نمے تونے اسم دخترتو از سر زبونا جمع ڪنے،من مثِ تو نیستم! محراب خودشم بڪُشہ،جنازہ ے دخترمم رو دوشش نمے ذارم چہ برسہ بہ این ڪہ دختر بهش بدم. ارزونے خودت باشہ! مردے ڪہ نتونہ خودشو از وسوسہ ے هر ڪس و ناڪسے دور نگہ دارہ ڪہ مرد نیس! لبخند تلخے مهمان لب هایش شد:حاج باباتم نہ گذاشتہ نہ برداشتہ خوابوندہ تو دهن حاج فتاح! بہ زحمت جداشون ڪردن! گفتہ گندہ تر از توام‌ نمے تونہ بہ خوبے اسم دختر منو رو زبونش بیارہ،چہ برسہ بہ بدگویے و جسارت ڪردن! انقدے غیرت دارم ڪہ براے موجہ نشون دادن خودم و خونوادہ م از بے صفتے اهل و عیال ڪسے دیگہ مایہ نذارم! جوشیہ از اون روز،نہ بہ حاج باقر حرفے زدہ نہ بہ محراب! چند شب پیش بہ زور از زیر زبونش حرف ڪشیدم! از یہ طرف بهش حق میدم از یہ طرف بہ شما دو تا! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_سوم . هیزم نریزین تو آتیشش! بذارین خاموش شہ! آب بشین رو آتیش! دندون بذارین سر جیگر تا یڪم این حرف و حدیثا بخوابہ! دیروزم بہ محراب تو بیمارستان گفتم! گفتم ڪہ فعلا جنگہ و ڪسے از فرداے خودش خبر ندارہ،اونم ڪہ وسط جنگ دنبال بساط عروسے را نمیوفتہ. پس بذارہ یڪم بگذرہ! اصلا...اصلا شاید نظرتون عوض شد! گنگ پرسیدم:یعنے چے نظرمون عوض شد؟! زبانش را روے لب هایش ڪشید:شاید تو دیگہ محرابو نخواستے! یا محراب تو رو! یا اصلا هر دو تاتون پشیمون شدین! بغض در گلویم چمبرہ زد،نفسم در سینہ حبس شدہ بود اما باید حرفے مے زدم! با صدایے مرتعش گفتم:من پشیمون نمیشم! محرابم اهل جا زدن نیس! صورتم عرق ڪرد و گونہ هاے گل انداخت،چشم هایم را از مامان گرفتم و دستم را روے دهانم گذاشتم! باز بے هوا نامش را بدون "آقا" ادا ڪردہ بود. _اونم دیروز همین قد مطمئن حرف مے زد! گفتم محراب! وقتے ڪم سن و سال تر بودین گاهے فڪ مے ڪردم دامادم بشے اما نہ واسہ رایحہ! برا ریحانہ! بیشتر ڪہ استخوون ترڪوندین و بہ هم نامحرم شدین دیدم نہ! دُرُس عین برادرے براے ریحانہ ے من! آخہ تو ڪجا؟! رایحہ ے سرتق من ڪجا؟! وقتے ماہ گل گفت برات دختر حاج فتاحو نشون ڪردہ گفتم خودشہ! هم قد و قوارہ ے محرابہ! جنسش باهاش جورہ! اما رایحہ با تو فرق دارہ! دین و ایمون سرش میشہ،نماز و روزہ ش سرجاشہ ولے توفیر دارہ با دختر حاج فتاح و دختراے دیگہ ے منیریہ! نہ چادر سر مے ڪنہ،نہ اهل خونہ نشینے و رو گرفتنہ! مے دونے ڪہ حرف زورم تو ڪتش نمیرہ! همیشہ فڪ مے ڪردم باید بہ مردے بسپارمش ڪہ فرق داشتہ باشہ با حاج خلیل و حاج باقر! ڪہ بہ قول خودش روشن فڪر باشہ و جنتلمن! مثلا بہ یہ جوجہ دڪتر فرنگ رفتہ و دنیا دیدہ! مگہ چند تا مرد تاب دارن،زن باهاشون ڪف یہ ترازو باشہ و بہ اندازہ ے خودشون حرف بزنہ و حڪم صادر ڪنہ؟! چند تا مرد دور و ورمون هس ڪہ زنو برابر با خودش ببینن نہ پایین تر؟! رایحہ ے من تیڪہ ے اینطور مردا نیس،مے دونم دووم نمیارہ ڪنار همچین ڪسے! مے دونے چہ جوابے بهم داد؟! زیر چشمے نگاهش ڪردم و زیر لب نچے گفتم. لبخند زد و ادامہ داد:بہ روم خندید،گفت خالہ تو هنوز دختریو ڪہ بزرگ ڪردے خوب نشناختے! رایحہ خانم چیزیو دیدہ ڪہ خیلیا نتونستن ببینن،حتے خود من! از چے حرف مے زد؟! مگہ چے دیدے؟! انگار ڪسے بہ تنم سیم برق متصل ڪرد،یاد خوابم افتادم در واقع یاد بیدارے ام! اخم هایم در هم رفت و با دندان هایم بہ جان گوشہ ے لبم افتادم. منظور محراب را مے دانستم و نمے دانستم! او از ڪجا مے دانست ڪہ چہ خوابے دیدہ ام؟! شاید او هم... با صداے مامان فهیم،رشتہ ے افڪارم پارہ شد. _با توام! آرام زمزمہ ڪردم:نمے دونم چیو میگہ! ابروهایش را بالا داد:بہ هر حال! اونم مطمئنہ از انتخابش! گفت من رایحہ خانمو بہ ڪارے ڪہ دوس ندارہ وادار نمے ڪنم،همینطورے ڪہ هست قبولش دارم! تو چے رایحہ؟! محرابو همینطور ڪہ هست قبول دارے؟! محراب نہ عمارت سفید دارہ نہ حتے یہ خونہ اندازہ ے خونہ ے خودمون! نہ ماشین زیر پاشہ! حاج باقر باغ قلهڪو بہ نامش زدہ ولے خودتم خوب مے دونے تو رو نمے برہ ڪہ تو باغ قلهڪ زندگے ڪنے! خیلے بخواد سنگ تموم بذارہ،اونجا رو میدہ رهن. یہ جا همین دور و ورا شایدم چند محلہ پایین تر اجارہ ڪنہ! بشے خانم خونہ ش،خبرے از راحتے و ریخت و پاش خونہ ے حاج خلیل نیستا! مے دونے نہ زیر بار ڪمڪ حاج باقر میرہ نہ حاج بابات! نہ میذارہ جشن آنچنانے بگیریم نہ حاج باقر و ماہ گل سر تا پاتو طلا و جواهر بگیرن! هر چقد ڪہ خودش بتونہ مایہ میذارہ،خوشش نمیاد یہ نفر دیگہ تیڪہ تیڪہ زندگے شو بسازہ! وضعیت ڪارشم ڪہ مشخصہ،جونش ڪف دستشہ! دو روز هست یہ ماہ نیس! مے تونے اینطورے زندگے ڪنے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:منم همینطورے ڪہ هست قبولش دارم! سرش را تڪان داد و خندید:اومدم تو رو نصیحت ڪنم ڪہ چشم وا ڪنے ولے انگار تو بیشتر دلدادہ اے! تو آقایے و خوب بودن محراب حرفے نیس ولے شاید همین خوبیا رو خیلیا عیب بدونن! اصلا شاید بعضے از این خوبیا رو تو بد ببینے! پوزخند زدم و در دل زمزمہ ڪردم: "هرچہ خوبے هست! شما هستید!" زیر لب یاعلے اے گفت و از روے تخت بلند شد. با دست بہ شیشہ ے ڪمپوت اشارہ ڪرد:ڪمپوتتو بخور! تا حاج بابات حرف نزدہ تو حرفے نزن،خدا عاقبتمونو ختم بہ خیر ڪنہ! لبخند گرمے لب هایم را از هم باز ڪرد:مامان! بہ سمتم برگشت:بعلہ؟! _ممنون ڪہ منو مے فهمے! لبخند ڪم رنگے لب هایش را ڪشید. _من هیچے از خدا نمے خوام جز خوشبختے تو و ریحانہ! شما خوب باشین منم خوبم! سپس از اتاق خارج شد،دلم قرص شدہ بود بہ مامان فهیمم! حاج بابا بد قلق بود اما براے مامان فهیم زیاد نہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . منتظر شنیدن حرف هاے حاج بابا بودم اما لب باز نڪرد،این سڪوتش بیشتر من را آشفتہ و دل نگران مے ڪرد! میان این آشفتہ بازار صبح در زدند و صداے زبان ریختن الهام خانم در حیاط مان پیچید! سرم را در دست گرفتم و با خودم گفتم همین یڪے را ڪم داشتم! خودم را زدم بہ بدحالے و از تختم پایین نرفتم،ڪمے بعد در اتاق باز شد و ریحانہ با چهرہ اے در هم رفتہ گفت:الهام خانم و الناز و فاطمہ اومدن! روے تختم نشستم و از خدا طلب صبر ڪردم! ابتدا الهام خانم وارد اتاق شد و سپس فاطمہ،آخر سر هم الناز و مامان فهیم. الهام خانم با چهرہ اے بشاش و خندان،گونہ هایم را بوسید و گفت:خدا بد ندہ رایحہ جون! خوشگلیہ و هزار دردسر! احساس ڪردم جملہ ے دومش پر طعنہ بود و منظوردار! سرد تشڪر ڪردم،فاطمہ لبخند مهربانے بہ رویم زد و با محبت هر دو طرف صورتم را بوسید. _نمے دونے وقتے شنیدم چقد دلواپست شدم دختر! خدا رو شڪر ڪہ چیزے نشدہ! خوبے؟! با محبت نگاهش ڪردم:بادمجون بم آفت ندارہ! الحمدللہ خوبم! شرمندہ م ڪردین،راضے بہ زحمت نبودم! ڪیسہ ے ڪمپوت ها را بہ دست مامان فهیم داد و ڪنار الهام خانم نشست. الناز با تعلل دستش را بہ طرفم دراز ڪرد و با لحنے عادے گفت:بلا دور باشہ! دستش را گرفتم و گرم فشار دادم:ممنون عزیزم! خوش اومدے! بدون این ڪہ بخواهد بیشتر صحبت ڪند یا صورتم را ببوسد،بہ طرف الهام خانم و فاطمہ رفت و ڪنار فاطمہ نشست. سگرمہ هاے مامان فهیم در هم بود! ریحانہ را براے پذیرایے موظف ڪرد و خودش ڪنار ما نشست! الهام خانم عادے و خونسرد مشغول احوالپرسے شد. انگار نہ انگار همسر محترمش،حاج باباے من را بے غیرت و من را هر ڪس و ناڪس یا در واقع دختر اغواگرے خواندہ بود! مامان اخم هایش را از هم باز ڪرد و عادے جواب سوالاتش را داد. ریحانہ براے همہ چاے و خرما آورد و ڪنار تخت نشست. بعد از ڪمے از این طرف و آن طرف صحبت ڪردن،الهام خانم جرعہ اے از چایش را نوشید و پرسید:دیگہ چہ خبر؟! براے ڪے رخت و لباس آمادہ ڪنیم؟! چشمم بہ الناز افتاد،بعد از سوال مادرش لبخند محوے لب هایش را از هم باز ڪرد،خرمایے در دهانش گذاشت و با لذت قورتش داد! با افسوس چشم از او گرفتم و نگران بہ مامان فهیم چشم دوختم‌. با احدے سر دخترهایش شوخے نداشت! حالا الهام خانم مقابلش نشستہ بود و با طعنہ از خجالتش در مے آمد! دستگیرم شد ڪہ خبرها بہ گوششان رسیدہ و براے نیش و ڪنایہ زدن تشریف آوردہ اند! مامان فهیم گلویش را صاف ڪرد و خونسرد پرسید:رخت و لباس واسہ چے؟! الهام خانم لبخند زد:عروسے رایحہ جون! مامان هم لبخند زد:خبرا چہ زود مے پیچہ! حالا چند بار رفتن و اومدن واسہ خواستگارے ڪہ این حرفا رو ندارہ! لبخند از روے لب هاے الناز پر ڪشید،الهام خانم ڪم نیاورد و گفت:آقا محراب ڪہ یہ پارچہ آقاس! دس دس ڪردن ندارہ ڪہ! مامان شانہ بالا انداخت:چے بگم والا؟! نہ حاج خلیل رضایت میدہ نہ رایحہ! ڪم ماندہ بود چشم هایم از حدقہ بیرون بزند! متعجب بہ مامان فهیم چشم دوختم. پیشانے الهام خانم چین خورد:رایحہ جونم راضے نیس؟! مامان با آرامش جواب داد:نہ! محراب امونمونو بریدہ! حاج خلیلم راضے نیس چون رایحہ دلش رضا نیس،الان ڪہ مثل قدیما نیس! من همسن رایحہ بودم،تو بغلم بود! میگہ فعلا مے خوام درس بخونم و زودہ واسہ شوهردارے و بچہ دارے! بہ نظر من باشہ میون چند تا خواستگارشم محراب سرہ ولے خب فعلا رضایت نمیدہ بہ ازدواج! لبخندش را پر رنگ تر ڪرد و ادامہ داد:از شما چہ خبر؟! ما ڪے خدمت برسیم براے جشن و شیرینے خوردن؟! الناز سرش را پایین انداخت و لبش را گزید،ناراحت شدم از حالش! با دلخورے بہ مامان نگاہ ڪردم و چیزے نگفتم! الهام خانم لبخند زد،از سر زور و تصنعے! _والا دو سہ ماهہ خونوادہ ے حاج عزت خیلے پیگیرن،النازم مثل رایحہ جون! میگہ زمونہ دارہ عوض میشہ دیر نمیشہ واسہ شوهردارے و بچہ دارے! _جووناے امروزن دیگہ! الهے هرچے خیرہ براے همہ جوونا پیش بیاد! زیاد با خانوادہ ے حاج عزت حشر و نشر نداشتیم ولے جز خوبے ازشون چیزے نشنیدم! ریحانہ بے حواس گفت:منظورتون همون حاج عزتیہ ڪہ یڪے دو سال پیش خانمش اصرار داشت واسہ وعدہ ے خواستگارے گرفتن؟! سر مامان فهیم بہ سمت ریحانہ چرخید و چشم غرہ اے نثارش ڪرد! فاطمہ متعجب پرسید:از رایحہ جون خواستگارے ڪردہ بودن؟! مامان بہ فاطمہ چشم دوخت:والا..‌‌‌.آرہ! یعنے یڪے دو سال قبل حلیمہ خانم اصرار داشت،چند بار رایحہ رو دیدہ بود،حرفشو پیش ڪشید منم گفتم بعید مے دونم ڪار ما و شما بگیرہ! الهام خانم ڪنجڪاو بہ مامان خیرہ شد:از چہ نظر؟! اگہ موردے هست بگین مام بدونیم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مامان سریع جواب داد:هیچ موردے نبود جز این ڪہ حلیمہ خانم گفت من از دختر شما خوشم اومدہ اما اگہ بنا باشہ عروس خاندان‌ ما بشہ باید چادر سر ڪنہ،حاج عزت و پسرم خوش ندارن اینطورے! شنیدہ بودمم ڪہ عروساے دیگہ ش تو عمارت خودشون جمعن و باید همہ ے پسرا و عروساش ڪنارشون باشن. منم گفتم بعید مے دونم رایحہ بہ خاطر شما قبول ڪنہ،شما ڪہ دیدہ بودینش مے دونستین! ڪار ما و شما نمیگیرہ! چند بار بعد اونم،حرفشو پیش ڪشید ولے من گفتم نہ! جنس مون جور نبود! الهام خانم لبخند موذیانہ اے زد و بہ من چشم دوخت. _پس حالا حالاها باید صبر ڪنیم! بعد از رفتن الهام خانم و عروس و دخترش،ریحانہ مشغول جمع ڪردن ظرف و ظروف شد. مامان خواست بہ ڪمڪش برود ڪہ صدایش زدم:مامان! ڪش و قوسے بہ بدنش داد و گفت:جانم! ناراحت بہ صورتش چشم دوختم:نباید اون حرفا رو مے زدین! الناز ناراحت شد! متعجب نگاهم ڪرد:چے میگے رایحہ؟! با زبان لبم را تر ڪردم و گفتم:میگم حرفاتون النازو ناراحت ڪرد! اخم هایش در هم رفت:فڪ ڪردے برا چے اومدہ بودن؟! ڪہ حالتو بپرسن؟! نہ دختر سادہ ے من! اومدہ بودن دل بسوزنن! خبر داشتن از ماجراے مخالفت حاج بابات و بحثش با حاج فتاح. اومدہ بودن بگن اگہ محراب قسمت دختر ما نشد،قسمت دختر شمام نمیشہ! مے دونے چرا ماجراے خواستگارے پسر حاج عزتو پیش ڪشید؟! ڪہ دل من آتیش بگیرہ! ڪم بہ گوشم نخوردہ ڪہ حلیمہ خانم هر جا نشستہ خدا رو صد هزار مرتبہ شڪر ڪردہ ڪہ قسمت پسرش نشدے! ڪہ هرڪے ڪہ یہ روزے التماس مے ڪرد یہ ساعت وقت بدم براے خواستگارے بیان الان بیشتر از بقیہ پشت سرت حرف مے زنہ و الهے شڪر میگہ! خوب خبر دارن سر این حرف و حدیثا چندماهہ هیچڪس در خونہ ے حاج خلیلو نزدہ! نہ واسہ دختر بزرگش نہ واسہ دختر ڪوچیڪش! اومدہ بود هیزم بریزہ رو آتیش دل ما! آب دهانم را با شدت فرو دادم و از خودم خجالت ڪشیدم! براے بغض مامان فهیم! براے غیرت حاج بابا! نگاهم بہ سمت ریحانہ رفت،شاید بخت و اقبال او هم بہ من گرہ خوردہ بود! شاید پاگیر خواهر بزرگش میشد و ڪسے او را هم براے پسرش نمے خواست! آرام زمزمہ ڪردم:بذا اونا دل بسوزونن! شما دل نسوزون! دل اون دختر با محرابہ،فڪ مے ڪنہ مقصر خواستہ نشدنش منم! وقتے میگین محراب خودش خواهون منہ و دست وردار نیس دلش آتیش میگیرہ! گناہ دارہ! در ڪمد را باز ڪردم و چشم هایم را روے روسرے ها گرداندم. روسرے سادہ ے نخے یشمے رنگے برداشتم و در ڪمد را بستم. یڪے دو ساعت قبل،خالہ ماہ گل تماس گرفت و گفت براے عصرانہ بہ عمارت برویم. عمہ مهلا و امیرعباس را هم دعوت ڪردہ بود،قرار بود بہ جاے ناهارے ڪہ چند روز قبل در گلویمان سنگ شد دور هم باشیم! بہ دور از حرف ها و ناراحتے ها! دل توے دلم نبود مهمان هاے محراب را ببینم! مخصوصا آن دخترڪ چشم آبے را! روسرے را روے سرم انداختم و در آینہ نگاہ ڪوتاهے بہ خودم انداختم. بہ صورتم ڪمے رنگ و رو داد! از اتاق خارج شدم،خبرے از مامان فهیم و ریحانہ نبود. بلند گفتم:مامان! من آمادہ ام! صدایش از آشپزخانہ بہ گوشم رسید:الان میایم! بہ طرف حیاط رفتم و دمپایے هایم را پوشیدم،چند لحظہ بعد سر و ڪلہ ے ریحانہ هم پیدا شد‌. با یڪ دست چادر رنگے اش را نگہ داشتہ بود و با دست دیگر ظرف فلزے دربستہ اے را. از صبح مشغول پختن شیرینے ڪشمشے بود! محراب خیلے دوست داشت! مامان فهیم هم آمد،سہ نفرے از حیاط عبور ڪردیم و بہ سمت عمارت رفتیم. هوا ڪمے سوز داشت و دل گرفتہ بود،بے اختیار دست بہ سینہ شدم. مامان در زد و ڪمے بعد صداے محراب از دور بہ گوش رسید. _ڪیہ؟! مامان فهیم لبخند زد:ماییم! چند ثانیہ بعد در باز شد،بے اختیار نگاهم را بہ محراب دوختم. پیراهن سرمہ اے رنگے با خطوط عمودے سفید بہ تن ڪردہ بود،ریش ها و موهایش ڪوتاہ تر از سہ روز قبل بہ نظر مے رسیدند. با لبخند مهربانے سلام ڪرد و ڪنار ایستاد،با دست بہ داخل اشارہ ڪرد:بفرمایین! اول مامان فهیم وارد شد و سپس من،سر بہ زیر سلام ڪردم و از ڪنارش گذشتم‌. ریحانہ با اخم سلام ڪرد و ظرف را بہ طرف محراب گرفت. _حیف ڪہ دلم نمیاد قهر ڪنم! اینا رو براے تو پختم! لبخند محراب رنگ شیطنت گرفت:از بچگیت همینطورے بودے ڪہ خواهرت بهت زور مے گفت دیگہ! سپس ظرف را از دستش قاپید و درش را باز ڪرد،چشم هایش برق زدند! _چقدر خوبہ ڪہ همہ نقطہ ضعف منو مے دونن! شیرینے ڪشمشے! من و مامان فهیم از پلہ هاے ایوان بالا رفتیم،محراب و ریحانہ هنوز ڪنار باغچہ ے خزان زدہ ایستادہ بودند و ڪل ڪل مے ڪردند! خالہ ماہ گل براے استقبالمان در راهرو ایستادہ بود،با مامان فهیم دست داد و سپس با من. بوسہ ے گرمے هم روے گونہ ام ڪاشت و پرسید:بهترے عزیزم؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_ششم . سرم را آرام بہ نشانہ ے مثبت تڪان و جواب دادم:بہ لطف و قوت ڪمپوتاے شما بعلہ! لبخندش گرم شد:خدا رو شڪر! نوش جونت! مامان فهیم و خالہ ماہ گل وارد سالن شدند،ژاڪت بافتم را از تنم در آوردم و روے رخت آویز انداختم. وارد سالن شدم،امیرعباس ڪنار مبل ها قدم مے زد و نوزاد دخترے در آغوشش بود! با لبخند سلام ڪرد و حالم را پرسید،گرم جوابش را دادم و نگاهم را بہ جمع دوختم‌. پسرے ڪہ امیر و محراب،حیدر صدایش مے زدند سر بہ زیر و محجوب روے مبل تڪ نفرہ اے نشستہ بود. آن دو دختر جوان هم روے مبل سہ نفرہ دو طرف عمہ مهلا نشستہ بودند! عمہ مهلا مشغول پوست گرفتن سیب بود. پیشانے ام را بالا دادم و بلند گفتم:سلام! نگاہ همہ بہ سمت من چرخید،حیدر و دخترها سر پا ایستادند. مامان سلام ڪوتاهے بہ حیدر داد و خوش آمد گفت،بعد بہ طرف دخترها رفت و مشغول روبوسے شد. دخترے ڪہ ظاهرا همسر حیدر بود،قباے آبے رنگے بہ تن داشت و روسرے اے با پولڪ هاے طلایے. خجول صورت مامان فهیم را بوسید و از محبتش تشڪر ڪرد. مامان بہ سمت دخترڪ‌ چشم آبے رفت و دستش را گرفت. خجالتے تر بہ نظر مے رسید،مامان ڪہ گونہ هایش را بوسید صورتش گل انداخت! از مقابل حیدر عبور ڪردم و آرام گفتم:خوشوقتم! سرش را تڪان داد و لبخند بہ لب گفت:منم همینطور! قد بلندے داشت و چهارشانہ بود،پوستش سفید بود و گونہ هایش آفتاب سوختہ! چشم هایش هم رنگ چشم هایش خواهرش بودند با ابروهای مشکی و سبیلے پر پشت‌. مقابل همسر حیدر ایستادم و دستم را بہ طرفش دراز ڪردم. _رایحہ هستم! خوش اومدین! نگاهے بہ صورتم انداخت و لبخند زد:سلام! چَنے جوانے! متعجب نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! آرام خندید:یعنے چقد خوشگلے! منم ڪژالم! ابروهایم بالا رفت:ممنونم! با این صورت بہ این جملہ نیاز داشتم! خودش براے بوسیدن صورتم پیش قدم شد. _بے تعارف گفتم! جواب بوسہ هایش را دادم و با عمہ مهلا دست. بہ سمت دخترڪ قدم برداشتم،لحظہ اے قلبم مچالہ شد. معذب نگاهم ڪرد،نگاهش روے لباسم نشست و سپس روے لباس محلے پر زرق و برق زرد رنگ خودش! آرام و سر بہ زیر گفت:سلام! دستم را بہ طرفش گرفتم:دوبارہ سلام! من رایحہ ام و افتخار آشنایے با ڪیو دارم؟! زیر چشمے نگاهم ڪرد و گفت:ژیا! مردد گونہ هایش را بوسیدم:چہ اسم قشنگے! بہ سمت ڪژال سربرگرداندم:معنے اسم شما غزال یا آهو میشہ درستہ؟! بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد:آ! یعنے بلہ! دوبارہ بہ ژیا چشم دوختم:ولے اسم شما رو تا حالا نشنیدہ بودم! لبخندے ڪنج لبش نشست:یعنے زندہ! ڪژال و ژیا هنوز سر پا ایستادہ بودند،سریع گفتم:ببخشین سر پا نگهتون داشتم! بفرمایین! با قدم هاے بلند خودم را بہ مامان فهیم رساندم و ڪنارش نشستم. مامان چادرش را مرتب ڪرد و رو بہ ڪژال گفت:مشتاق دیدار! باید یہ روزم بیاین خونہ ے ما قدم سر چشم ما بذارین! لب هایش بہ لبخند باز شدند:مزاحم ماہ گل خانم شدیم! مزاحم ڪہ دیدن ندارہ! خالہ اخم ڪرد و نزدیڪ من نشست:این چہ حرفیہ؟! چند روز شما مهمون مایین،چند روزم ما مهمون شما میشیم! خندید و اضافہ ڪرد:تازہ تعداد ما بیشترہ! با خانوادہ ے حاج خلیل و آقا سهراب میشیم دہ نفر! ڪژال با محبت جواب داد:قَدِمتان سر چشم! ما ڪہ از خدامانہ برگردیم دیارمان! امیرعباس نوزاد را در آغوشش فشار داد و گفت:یعنے تهران انقد بد میگذرہ؟! حداقل یڪے دو هفتہ تحملش ڪنین! محراب و ریحانہ لبخند بہ لب وارد شدند،محراب نگاہ ڪوتاهے بہ صورتم انداخت و نوزاد را از آغوش امیر گرفت. دخترڪ با آن لباس و قنداق سفید شبیہ فرشتہ ها بہ نظر مے رسید! لپ هاے آویزان و سر بے مویش بانمڪش ڪردہ بودند. در آغوش محراب جا گرفت و چشم هاے درشت آبے رنگش را بہ محراب دوخت. محراب با محبت پیشانے اش را بوسید و ڪمرش را نوازش ڪرد. ریحانہ با ڪژال و ژیا آشنا شد و بہ سمت محراب رفت. رو بہ ڪژال گفت:مے تونم بغلش ڪنم؟! ڪژال بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد،ریحانہ نوزاد را از آغوش محراب گرفت و با ذوق گفت:الهے! چقد خوردنیہ این خانم ڪوچولو! اسمش چیہ؟! امیرعباس جواب داد:دایان! سپس رو بہ محراب گفت:تا خانما آشنا میشن،بریم یڪم انار بچینیم داداش! با چشم و ابرو بہ طرف در اشارہ ڪرد،انگار حرفے داشت ڪہ در جمع نمے توانست بگوید! محراب سر تڪان داد و براے لحظہ اے نگران نگاهم ڪرد،چشم هایم را از صورتش گرفتم و پرت صورت ژیا ڪردم! امیرعباس با خندہ گفت:بهترے جانباز؟! خندہ اش شدت گرفت و رو بہ مامان فهیم ادامہ داد:زن دایے! این همہ رفتیم اومدیم جانبازے نصیب مون نشد،ببین دخترت چہ الڪے الڪے جانباز شد! شاید همین روزا از سپاہ بیان عیادتش! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_هفتم . لبخند پر شیطنتے روے لب هایم نشاندم و پیشانے ام را بالا دادم:آقا امیر! جانباز شدن لیاقت مے خواد ڪہ من داشتم ولے شما... حرفم را ادامہ ندادم و شانہ بالا انداختم! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و محراب را بہ سمت در هل داد. _حالا میرم،اومدم برات دارم رایحہ خانم! لبخندم را عمیق تر ڪردم و بے توجہ از او نگاهم را گرفتم. چشمم بہ ژیا افتاد ڪہ با شدت آب گلویش را فرو داد و پلڪش لرزید! با دلهرہ نگاهم ڪرد،وقتے چشم هایم را دید سرش را پایین انداخت! باز زیر چشمے امیرعباس را پایید! از فرط تعجب ابروهایم گرہ خورد! چشمم بہ ژیا بود ڪہ ریحانہ،دایان را مقابل صورتم تڪان داد و گفت:سلام خالہ! ببین من چقد نازم! سپس گونہ ے دایان را بوسید:عین عروسڪ مے مونہ! ماشاللہ! دایان خودش را تڪان داد و بہ رویم خندید و صدایے از حنجرہ اش خارج ڪرد! مامان فهیم گونہ اش را نوازش ڪرد و گفت:ڪژال جان! براے این خانم،حتما اسفند دعا ڪن! خدا برات حفظش ڪنہ! ڪژال تشڪر ڪرد و نگاهے بہ ژیا انداخت! چشم هاے ژیا روے دست هاے عمہ مهلا بود،عمہ یا اللهے گفت و از جایش بلند شد. بشقابے پر از پرهاے پرتقال و تڪہ هاے سیب بہ دستم داد و گفت:بخور بالام! (فرزندم) رنگ بہ روت نموندہ! چشم هاے ژیا روے من و عمہ مهلا بود،لبش را بہ دندان گرفت و مشغول بازے با گوشہ ے روسرے اش شد! تشڪر ڪردم و تڪہ اے سیب داخل دهانم گذاشتم،عمہ مهلا سر جایش برگشت و مشغول صحبت کردن با ڪژال شد. ریحانہ،دایان را از آغوشش جدا نمے ڪرد و دور سالن مے گرداند. طفلڪے حیدر معذب در جمع زنانہ نشستہ بود و عرق مے ریخت! لحظہ اے در ذهنم گفتم: "ڪاش این طفلے رم صدا میزدے امیر! وقتے مے دونے خجالتیہ چرا بہ امون خدا میون این همہ زن ولش مے ڪنے؟!" ڪژال پر پرتقالے بہ سمت حیدر گرفت،زیر چشمے ڪژال را پایید و لبخند دلربایے زد! مثل تازہ دامادهاے خجالتے! پر پرتقال را از دستش گرفت و آرام زمزمہ ڪرد:چاومے! دستت خوش بے! حتما لفظے عاشقانہ بود ڪہ بہ زبان خودشان گفت تا ما حرفشان را متوجه نشویم! با لبخند نگاهم را از آن دو گرفتم،مامان فهیم و خالہ ماہ گل مشغول چیدن سفرہ شدند. ریحانہ همچنان مشغول بازے با دایان بود و عمہ مهلا گرم صحبت و سوال پرسیدن از ڪژال و ژیا! ذهنم بہ سمت امیرعباس و محراب رفت،حتما حرف خصوصے اے داشتند ڪہ حیدر را با خودشان همراہ نڪردند! دلم آشوب شد،نگاہ آخر محراب قلبم را لرزاند! فرصت را غنیمت شمردم و از جا بلند شدم،رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:من میرم امیر و آقا محرابو صدا بزنم! خالہ سر تڪان داد و لبخند پر از شیطنتے تحویلم:لطف مے ڪنے! گونہ هایم گل انداخت و سرم خم شد،وارد راهرو ڪہ شدم صداے مامان فهیم بلند شد:سریع بیا رایحہ! نباید سرما بہ زخمت بخورہ! چشمے گفتم و وارد ایوان شدم،با احتیاط از پلہ ها پایین رفتم و راہ حیاط پشتے عمارت را در پیش گرفتم. نزدیڪ حیاط ڪہ رسیدم صداے محراب را شنیدم،با شدت نفسش را بیرون داد و گفت:ڪہ اینطور! خودم را بہ دیوار چسباندم و با احتیاط و دزدڪے سرڪ ڪشیدم. امیرعباس بہ درخت انار تڪیہ دادہ و محراب دست بہ جیب رو بہ رویش ایستادہ بود. اخم هایش بدجور در هم رفتہ بود! سرم را دزدیم و گوش هایم را خوب تیز ڪردم. دیگر نمے توانستم صورتشان را ببینم. امیرعباس گفت:آرہ داداش! ڪلا قضیہ بو دارہ من بہ دایے و زن دایے نگفتم ڪہ نگران نشن! مے دونے ڪہ همینجوریش دایے رو رایحہ حساس شدہ! صدایے از محراب در نیامد،چند ثانیہ بعد پرسید:میشہ یہ جورے با این یارو حرف زد؟! امیرعباس جواب داد:همون موتوریہ؟! _آرہ! _نمے دونم! پرس و جو مے ڪنم برات! _چطورے بهش شڪ ڪردے؟! یعنے چقد احتمالاتت مے تونہ دُرُس باشہ؟! صداے عمیق نفس ڪشیدن امیرعباس بہ گوشم خورد:ببین محراب! وقتے داشتم مے رفتم سمت مسجد هم اون موتورے هم رایحہ تو دیدم بودن! اصلا لزومے نداشت با موتور از عابر پیادہ رد شہ! خیابون خلوت بود،حتے وقتے نزدیڪ رایحہ شد انگارے رایحہ فهمید و خودشو ڪنار ڪشید،اگہ با سرعتم از ڪنارش‌ رد میشد اتفاقے نمیوفتاد! از قصد رفت سمت رایحہ! سرعتش عادے بود یهو سرعت گرفت!مشخص بود از عمدہ عزیز من! چند تا از ڪسبہ هم دیدہ بودن یڪے دو دیقہ قبل از تیراندازے با دو نفر ڪہ تو ماشین بودن صحبت ڪردہ! _آخہ از ڪجا باید رایحہ خانمو بشناسہ؟! چرا باید زیرش بگیرہ؟! _سر خصومت! شاید ڪار حافظ باشہ! _حافظ انقدام ڪلہ شق نیس!شاید جاہ طلب باشہ اما منافق نہ! هیچوقت نمیرہ سمت مجاهدین خلق!مے دونہ با توجہ بہ سابقہ ے انقلابے بودنش یہ مدت ازش استفادہ مے ڪنن و بیرون گود نگهش مے دارن!هیچوقت بہ مقام و مرتبہ اے ڪہ میخواد تو سازمان نمیرسہ،این روزام ڪہ پاشنہ ے در خونہ ے حاج فتاحو درآورده! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_هشتم . اگہ تو گروہ خاصے بود دلیلے نداشت براے ازدواج با دختر حاج فتاح انقد اصرار داشتہ باشہ! _پس یڪے دیگہ س! _مثلا ڪے؟! چطور تو یہ روز دو نفرے ڪہ هیچ ربطے بہ هم ندارنو ڪنار هم ترور ڪردن؟! _عقل من میگہ اتفاقے بودہ! یعنے هر دو نفر هدف بودن اما این ڪہ تو یہ روز و یہ ساعت و یہ جا مورد هدف قرار گرفتہ شدن اتفاقے بودہ! هر ڪسے بودہ هم خواستہ زهرشو بریزہ هم خودشو لو ندہ! یعنے از هدف اصلے براے پوشندن هدف دوم استفادہ ڪردہ! یہ مسلح موتور سوار ڪہ با سرعت دارہ بہ سمت هدفش میرہ،تو راہ یہ عابر سادہ رو اتفاقے زیر میگیرہ و بعد بہ هدفش شلیڪ مے ڪنہ! بہ همین تمیزے و موجهے! یارو الڪے گفتہ عجلہ داشتہ چون بچہ هاے گشت ڪمیتہ بهش شڪ ڪردہ بودن ولے تا الان موردے گزارش نشدہ ڪہ بچہ هاے ڪمیتہ بہ همچین ڪسے شڪ ڪردہ باشن! احتمالا دارہ دروغ میگہ ڪہ هدف دومو بپوشونہ! خیلے تابلو دارہ دروغ میگہ ڪہ تصادف اتفاق بودہ اما من بہ چشمم دیدم ڪہ اتفاقے نبود! بگرد دنبال ڪسے ڪہ با تو مشڪل داشتہ باشہ محراب! یڪے خواستہ غیر مستقیم زورشو بهت نشون بدہ و ازت زهر چشم بگیرہ! یڪے ڪہ فڪرشم نمے ڪنے! چند ثانیہ بعد محراب با شڪ گفت:غیر حافظ و حاج فتاح ڪسے با من مشڪل ندارہ! _حافظو ڪہ بعید مے دونے،منم حاج فتاحو بعید مے دونم! خیانت ڪار نیست! حسابش پاڪہ پاڪہ! یڪے دیگہ س! میگم یڪے ڪہ فڪرشم نمے ڪنے! ردشو مے تونے تو ماموریتاے سپاہ بزنے،دنبال ڪسایے ڪہ از سازمان گرفتے و شناسایے ڪردے،بگرد! اگہ مے خواست رایحہ رو بڪشہ بہ جاے سناریوے تصادف،سناریوے شلیڪ اشتباهے مے چید! دارہ باهات بازے مے ڪنہ! صداے محراب ڪمے بالا رفت:بسہ امیر! مغزم دارہ منفجر میشہ! ڪم فڪر و خیال دارم،اینم اضافہ شد! یہ جورے مراقب دختر داییت باش تا یہ سرنخے پیدا ڪنم! اگہ بفهمہ آروم و قرار نمیگیرہ ها،ڪارگاہ بازے درمیارہ! فعلا ندونہ بهترہ! _حواسم بهش هست! البتہ اگہ بد قلقے نڪنہ،زیاد بہ پر و پاش بپیچم شڪ مے ڪنہ! طاقت نیاوردم و تڪیہ ام را از دیوار گرفتم،اخمے میان ابروهایم نشاندم،دست بہ سینہ بہ سمت محراب و امیرعباس راہ افتادم. بلند گفتم:از این ڪہ چیزے بہ من مربوط باشہ و ازم پنهونش ڪنن بیزارم! نگاہ متعجب امیرعباس و محراب بہ طرف صورتم آمد،امیر عباس با چشم هاے گشاد شدہ پیشانے اش را بالا داد و محراب واے اے گفت و ڪف دستش را بہ پیشانے اش ڪوبید! امیر هاج و واج پرسید:همہ چیو شنیدے؟! بہ چند قدمے شان رسیدم:یہ چیزایے شنیدم حالا نمے دونم همہ ش بودہ یا تہ مهاش! محراب پوفے ڪرد و سر بلند،جدے و با اخم نگاهم ڪرد:گوش واسادن ڪار خوبے نیس! لحنم بوے طلبڪارے گرفت:پنهون ڪارے چطور؟! امیرعباس نفسش را بیرون داد و دست هایش را بالا برد:یہ لحظہ هیچے نگین! چشم هایش را با حرص بست و باز ڪرد،تیز بہ صورتم چشم دوخت:رایحہ ڪارت خیلے بد بود! فال گوش وایمیسے؟! جدے بہ چشم هایش زل زدم:چون مے دونستم یہ خبرایے هس بہ من نمیگین! محراب گردنش را تڪان داد،صداے شڪستہ شدن استخوان هایش باعث شد صورتم درهم برود! دستے بہ صورتش ڪشید و بہ امیرعباس چشم دوخت:اگہ میشہ چند لحظہ تنها باهاش حرف بزنم؟! امیرعباس چشم غرہ اے بہ سمت چشم هایم انداخت و راہ افتاد. _اون طرف حیاط منتظرم! نگاهم روے قامت و دور شدن امیرعباس بود. با صداے محراب سر برگرداندم:خوب بہ حرفام گوش ڪن! آب دهانم را فرو دادم و بہ صورتش زل زدم‌. چشم هایش را ریز ڪرد و انگشت اشارہ اش را مقابلم تڪان داد:ڪارگاہ بازے درنمیارے! دنبال رد ڪسے نمے گردے! تنها ڪارے ڪہ مے ڪنے مراقبت از خودتہ! متوجہ شدے؟! بے توجہ بہ جملاتش پرسیدم:ڪیہ ڪہ مے خواد اذیتت ڪنہ؟! مے دونے؟! گنگ نگاهم ڪرد و چشم هایش را با حرص بست! همانطور ڪہ چشم هایش را باز مے ڪرد گفت:اصلا بہ حرفام توجہ ڪردے؟! صادقانہ جواب دادم:نہ! پوزخند زد:خیلے ممنون! ولے درڪ ڪن این ماجرا شوخے بردار نیس! اجازہ بدہ خودم درستش مے ڪنم! باشہ؟! _تنهایے؟! روح از چشم هایش پر ڪشید،ثانیہ اے غمگین و با عشق نگاهم ڪرد و سپس چشم هایش را بہ گرہ روسرے ام دوخت! آرام پرسیدم:چرا اینطورے مے ڪنے؟! یہ جورے ڪہ انگار... زیر چشمے نگاهم ڪرد:انگار چے؟! زبانم را روے لبم ڪشیدم و سر تڪان دادم:ڪہ انگار منو از خودت سوا مے دونے! من بچہ نیستم ڪہ مراقبم باشے! لبش را با حرص بہ دندان گرفت! _ولے نقطہ ضعف من هستے! من اینو نمے خوام دختر حاج خلیل! نمے خوام نقطہ ضعفم باشے! تعجب در چشم ها و ڪلامم جارے شد:یعنے چے؟! با تعلل سر بلند ڪرد و زمزمه:همہ ے این مدت فڪ مے ڪردم با دنیا خیلے فاصلہ دارم! اگہ هر اتفاقے برام بیوفتہ از شهادت نمے ترسم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_نهم . اما چهار روز قبل فهمیدم از این ڪہ تو اذیت بشے مے ترسم! درد نشست در چشم هایش و بغض در گلویش. _از این ڪہ یہ روزے من باشم و تو نباشے مے ترسم! من طاقت مرگ خودمو دارم ولی‌... دوبارہ با درد چشم هایش را بست:این یعنے تعلق خاطر داشتن! یعنے بہ دنیا وابستہ بودن! یعنے نقض قانون بندگے! اومدیمو خدا خواست یہ روزے تو نباشے و من باشم! چہ بلایے سر من و ایمانم میاد؟! چشم هایش را آهستہ از هم باز ڪرد،اشڪ مردمڪ هایش را در آغوش گرفتہ بود. _یہ وقتایے فڪ مے ڪنم خدا با مهر تو مے خواد منو امتحان ڪنہ! این مهرو با قلبم عجین ڪردہ اما نمے خواد بہ هم رسیدن مادے اے باشہ! شاید بگہ هر چقد مے خواے بدو! من نمے خوام بہ هم برسین! خودم این عشقو بهت عطا ڪردم خودمم مے گیرمش! تو چے ڪارہ اے؟! نمے تونم جلوے خدا وایسم! نمے تونم براے خدا شریڪ قائل بشم ڪہ هم بندہ ے اون باشم هم بندہ ے عشق! ظاهر خیلے از ڪارا موجہ و آسونہ و نشونہ ے ایمان،اما این ڪہ وقتے یہ چیزے رو با تموم وجود مے خواے و خدا نخواد بهش برسے اگہ جلوے خدا سر خم ڪنے و نہ و اصرار نیارے تو ڪارش میشہ شرط بندگے! مبهوت پرسیدم:یعنے چے این حرفا؟! یعنے تموم شد،شروع نشدہ؟! بہ همین سادگے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! نہ! من مے ترسم با خدا بذارمت ڪف یہ ترازو! ڪہ بخوام باهاش برابرت بدونم! این روزا یہ حالے ام! وقتے درد میڪشے مے فهمم! وقتے ناراحتے مے فهمم! وقتے خوشحالے مے فهمم! حس نمے ڪنم! همہ ے احوالتو با تمام وجودم میفهمم! انگار خودم درد میڪشم،انگار خودم ناراحتم،انگار خودم خوشحال میشم! مے فهمے چے میگم؟! مردمڪ هاے مضطربش را بہ چشم هایم دوخت! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،ڪمے آرام گرفت! _خوبہ ڪہ مے فهمے! حتے مے فهمم ڪہ از اون روز پهلوے چپت تیر میڪشہ! مثل الان ڪہ راہ اومدیو دردش دارہ شروع میشہ! چشم هایم از شدت تعجب گشاد شدند،هاج و واج نگاهے بہ صورتش انداختم و نگاهے بہ پهلویم! خیلے خفیف تیر مے ڪشید! چشم هایم روے لبخند محزون محراب نشست. _مے ترسم یہ روز بندہ ے تو بشم! اصلا انگارے خدا روز بہ روز عاشق ترم مے ڪنہ ڪہ عیار جنبہ مو براے این عشق بسنجہ! اما لا شریڪ لڪ! خدا شریڪ ندارہ حتے اگہ اون شریڪ بخواد تو باشہ! من از این مے ترسم! درڪم مے ڪنے؟! سرم را بہ نشانہ ے فهمیدن تڪان دادم،بغض صدایم را لرزاند:اگہ خدا نخواست چے؟! اگہ حاج بابا هیچوقت رضایت نداد؟! دندان هایش را روے لب هایش فشار داد،رنگ از رخش پریدہ بود. هوا را بلعید و محڪم جواب داد:شڪرشو بہ جا میارم! _پس من چے؟! یعنے حاضرے ڪنار مرد دیگہ اے باشم؟! انگشت شست و اشارہ اش را بہ شقیقہ هایش چسباند و بہ جانشان افتاد! پیشانے اش نبض مے زد! _اگہ بدونم با اون بیشتر از من خوشبخت میشے حرفے نیس! مهم این ڪہ تو خیر و آسایش باشے،چہ من ڪنارت باشم چہ نباشم! پوزخند زدم:اسم این دوست داشتنہ؟! بہ چشم هایم زل زد،مصمم و جدے! _آرہ! اگہ غیر این باشہ اسمش ڪہ دوست داشتن نیس! خودخواهیہ! لبخند محوے لب هایش را ڪشید،چند قدم نزدیڪ تر شد. چشم از چشم هایم نگرفت،ضربان قلبم روے هزار رفت! سرش را تڪان داد:منو با ایمانم درننداز! سرم را پایین انداختم و آب دهانم را با شدت فرو دادم،صدایش در گوشم پیچید:همہ ے تلاشمو مے ڪنم،باقیش با خداس! هر چے اون بخواد! بهتر از هرڪسے مے دونہ از جونم گذشتن چقد برام راحتہ اما... نفسش را با آہ بیرون داد. _قد و قوارہ ے تو خیلے بیشتر از این حرفاس! بگذر از من تا بہ قد و قوارہ ے اصلیت برسے! شرط بزرگ شدن،بخشیدنہ! بخشیدن عزیزترین داراییت! شاید گرہ این عشق همین باشہ! شاید باید ببخشیم همدیگہ رو بہ خدا! بہ حرفام خوب فڪ ڪن! عیار ایمان،شبیہ خدا بودنہ نہ خلقِ خدا! چشم هایم روے پاهایش بود،چند قدم دور شد. سرم را ڪہ بلند ڪردم،جدے و با اخم نگاهم ڪرد:حرفامو فراموش نڪن،ڪارگاہ بازے ام درنیار! هنوز ڪامل نبخشیدمت! رو ڪہ برگرداند،قطرہ هاے اشڪم بہ پاے درخت انار افتادند! •♡• پشت پنجرہ نشستہ بودم و چشم هایم میخ آسمان بود. ذهنم مشغول حرف هاے محراب بود،با صداے باز و بستہ شدن در لحظہ اے جا خوردم و سر برگرداندم. حاج بابا ڪنار در ایستادہ بود،جدے و با چاشنے اخم و تخم! در دل بسم اللهے گفتم و بہ احترامش سر پا ایستادم. چند قدم بہ سمتش برداشتم و در همان حین گفتم:جانم حاج بابا! سیب گلویش لرزید،چینے بہ پیشانے اش داد و گفت:بے مقدمہ میرم سر اصل مطلب،دلت براے وصلت با محراب راضیہ؟! لبخند روے لبم خشڪ شد و خون در رگ هایم! نفس در سینہ ام زندانے شد و چشم هایم بہ سمت زمین چرخیدند. آب دهانم را فرو دادم و جوابے ندادم! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_دهم . صدایش شرمم را بیشتر بہ جوش آورد! _آرہ رایحہ؟! سر بلند نڪردم،صداے پر ابهتش مظلوم شد:خبر دارے حاج فتاح جلو ڪس و ناڪس حاج باباتو بے غیرت صدا ڪردہ؟! گفتم من و دخترم سواییم از این حرفا! دخترم پشت غیرت حاج باباشہ! تو ڪہ منو سر شڪستہ نمے ڪنے بابا؟! درد در تمام تن و قلبم پیچید،اشڪ بہ چشم هایم هجوم آورد! سڪوتم را ڪہ دید گفت:خیلے جاها با دلت را اومدم! خیلے حرفا شنیدم اما دیگہ سر آبرو و غیرتم نہ! فڪراتو بڪن،اگہ دلت با محرابہ حرفے نیس! اما بین من و محراب یڪیو انتخاب ڪن! بہ جان خودت ڪہ عزیزتر از تو برام نیس،اگہ محرابو بخواے ازت رو بر مے گردونم! باید دستتو بگیرہ و از این محل ببرہ! تا عمر دارم تا عمر دارے،اسمتم بہ زبون نمیارم! بشین خوب فڪراتو ڪن! یا حاج بابات و هم خونات! یا محراب! سپس بدون هیچ حرفے از اتاق بیرون رفت و در را با شدت پشت سرش بست! لرزش در،تنم را لرزاند و دوبارہ اشڪ هایم را... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

🌹🌹🌹🌹 #رایحہ_ے_محراب تقدیم نگاه 👀 قشنگتون☺️ 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 @roman_tori

🥀شهــــدا ... ! دلمـــان ڪہ مےگیـرد ... راهمــــان را مےگیـریم و مےآییم بہ سمت مَزار شمـا ڪہ دنج تریـن جـاے دنیـاست ...🕊 🌹#پنجشنبه_های_دلتنگی #یاد_شهدا_باذڪرصلوات🕊 @roman_tori

[ سياست بدون زن چون كشوري بدون سرود ملي است🌱✨•°] #چیریکیون_انقلابی @roman_tori

رمان عاشقانه: شکلات زندگی من 😍😍😋😋 ای زندگی تن و توانم همه تو. جانی و دلی. ای دل و جانم همه تو. تو هستی. من شدی از آنی همه من. من نیست شدم در تو از آنم همه تو. ژانر: عاشقانه😍😍😍

رمان داریم چه رمانی از فردا ان شاالله پارت گزاری میشه 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 @roman_tori

باید‌کم‌کم‌بساط‌خیمہ‌وتکیہ‌ها‌رو‌تو‌دلـمون‌برپـا‌ کنیمـ... دلامون‌رو‌برای‌محرم‌حسیـن‌آماده‌کنیم🖤" شاید‌آخـرین‌محـرم‌عمرمون‌باشـھ...🙃💔 [دسـت‌مارا‌بہ‌محـرم‌برسانیـد‌فقـط✋🏻🏴] #شش روز‌تا‌محـرم‌حسینے💔 @roman_tori

+نمے‌دانم چہ‌می خواهم‌بگویم غمی دراستخوانم میگدازد... (:

یادتون نره برای خادمین هم دعا کنید😊