•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مامان سریع جواب داد:هیچ موردے نبود جز این ڪہ حلیمہ خانم گفت من از دختر شما خوشم اومدہ اما اگہ بنا باشہ عروس خاندان‌ ما بشہ باید چادر سر ڪنہ،حاج عزت و پسرم خوش ندارن اینطورے! شنیدہ بودمم ڪہ عروساے دیگہ ش تو عمارت خودشون جمعن و باید همہ ے پسرا و عروساش ڪنارشون باشن. منم گفتم بعید مے دونم رایحہ بہ خاطر شما قبول ڪنہ،شما ڪہ دیدہ بودینش مے دونستین! ڪار ما و شما نمیگیرہ! چند بار بعد اونم،حرفشو پیش ڪشید ولے من گفتم نہ! جنس مون جور نبود! الهام خانم لبخند موذیانہ اے زد و بہ من چشم دوخت. _پس حالا حالاها باید صبر ڪنیم! بعد از رفتن الهام خانم و عروس و دخترش،ریحانہ مشغول جمع ڪردن ظرف و ظروف شد. مامان خواست بہ ڪمڪش برود ڪہ صدایش زدم:مامان! ڪش و قوسے بہ بدنش داد و گفت:جانم! ناراحت بہ صورتش چشم دوختم:نباید اون حرفا رو مے زدین! الناز ناراحت شد! متعجب نگاهم ڪرد:چے میگے رایحہ؟! با زبان لبم را تر ڪردم و گفتم:میگم حرفاتون النازو ناراحت ڪرد! اخم هایش در هم رفت:فڪ ڪردے برا چے اومدہ بودن؟! ڪہ حالتو بپرسن؟! نہ دختر سادہ ے من! اومدہ بودن دل بسوزنن! خبر داشتن از ماجراے مخالفت حاج بابات و بحثش با حاج فتاح. اومدہ بودن بگن اگہ محراب قسمت دختر ما نشد،قسمت دختر شمام نمیشہ! مے دونے چرا ماجراے خواستگارے پسر حاج عزتو پیش ڪشید؟! ڪہ دل من آتیش بگیرہ! ڪم بہ گوشم نخوردہ ڪہ حلیمہ خانم هر جا نشستہ خدا رو صد هزار مرتبہ شڪر ڪردہ ڪہ قسمت پسرش نشدے! ڪہ هرڪے ڪہ یہ روزے التماس مے ڪرد یہ ساعت وقت بدم براے خواستگارے بیان الان بیشتر از بقیہ پشت سرت حرف مے زنہ و الهے شڪر میگہ! خوب خبر دارن سر این حرف و حدیثا چندماهہ هیچڪس در خونہ ے حاج خلیلو نزدہ! نہ واسہ دختر بزرگش نہ واسہ دختر ڪوچیڪش! اومدہ بود هیزم بریزہ رو آتیش دل ما! آب دهانم را با شدت فرو دادم و از خودم خجالت ڪشیدم! براے بغض مامان فهیم! براے غیرت حاج بابا! نگاهم بہ سمت ریحانہ رفت،شاید بخت و اقبال او هم بہ من گرہ خوردہ بود! شاید پاگیر خواهر بزرگش میشد و ڪسے او را هم براے پسرش نمے خواست! آرام زمزمہ ڪردم:بذا اونا دل بسوزونن! شما دل نسوزون! دل اون دختر با محرابہ،فڪ مے ڪنہ مقصر خواستہ نشدنش منم! وقتے میگین محراب خودش خواهون منہ و دست وردار نیس دلش آتیش میگیرہ! گناہ دارہ! در ڪمد را باز ڪردم و چشم هایم را روے روسرے ها گرداندم. روسرے سادہ ے نخے یشمے رنگے برداشتم و در ڪمد را بستم. یڪے دو ساعت قبل،خالہ ماہ گل تماس گرفت و گفت براے عصرانہ بہ عمارت برویم. عمہ مهلا و امیرعباس را هم دعوت ڪردہ بود،قرار بود بہ جاے ناهارے ڪہ چند روز قبل در گلویمان سنگ شد دور هم باشیم! بہ دور از حرف ها و ناراحتے ها! دل توے دلم نبود مهمان هاے محراب را ببینم! مخصوصا آن دخترڪ چشم آبے را! روسرے را روے سرم انداختم و در آینہ نگاہ ڪوتاهے بہ خودم انداختم. بہ صورتم ڪمے رنگ و رو داد! از اتاق خارج شدم،خبرے از مامان فهیم و ریحانہ نبود. بلند گفتم:مامان! من آمادہ ام! صدایش از آشپزخانہ بہ گوشم رسید:الان میایم! بہ طرف حیاط رفتم و دمپایے هایم را پوشیدم،چند لحظہ بعد سر و ڪلہ ے ریحانہ هم پیدا شد‌. با یڪ دست چادر رنگے اش را نگہ داشتہ بود و با دست دیگر ظرف فلزے دربستہ اے را. از صبح مشغول پختن شیرینے ڪشمشے بود! محراب خیلے دوست داشت! مامان فهیم هم آمد،سہ نفرے از حیاط عبور ڪردیم و بہ سمت عمارت رفتیم. هوا ڪمے سوز داشت و دل گرفتہ بود،بے اختیار دست بہ سینہ شدم. مامان در زد و ڪمے بعد صداے محراب از دور بہ گوش رسید. _ڪیہ؟! مامان فهیم لبخند زد:ماییم! چند ثانیہ بعد در باز شد،بے اختیار نگاهم را بہ محراب دوختم. پیراهن سرمہ اے رنگے با خطوط عمودے سفید بہ تن ڪردہ بود،ریش ها و موهایش ڪوتاہ تر از سہ روز قبل بہ نظر مے رسیدند. با لبخند مهربانے سلام ڪرد و ڪنار ایستاد،با دست بہ داخل اشارہ ڪرد:بفرمایین! اول مامان فهیم وارد شد و سپس من،سر بہ زیر سلام ڪردم و از ڪنارش گذشتم‌. ریحانہ با اخم سلام ڪرد و ظرف را بہ طرف محراب گرفت. _حیف ڪہ دلم نمیاد قهر ڪنم! اینا رو براے تو پختم! لبخند محراب رنگ شیطنت گرفت:از بچگیت همینطورے بودے ڪہ خواهرت بهت زور مے گفت دیگہ! سپس ظرف را از دستش قاپید و درش را باز ڪرد،چشم هایش برق زدند! _چقدر خوبہ ڪہ همہ نقطہ ضعف منو مے دونن! شیرینے ڪشمشے! من و مامان فهیم از پلہ هاے ایوان بالا رفتیم،محراب و ریحانہ هنوز ڪنار باغچہ ے خزان زدہ ایستادہ بودند و ڪل ڪل مے ڪردند! خالہ ماہ گل براے استقبالمان در راهرو ایستادہ بود،با مامان فهیم دست داد و سپس با من. بوسہ ے گرمے هم روے گونہ ام ڪاشت و پرسید:بهترے عزیزم؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_ششم . سرم را آرام بہ نشانہ ے مثبت تڪان و جواب دادم:بہ لطف و قوت ڪمپوتاے شما بعلہ! لبخندش گرم شد:خدا رو شڪر! نوش جونت! مامان فهیم و خالہ ماہ گل وارد سالن شدند،ژاڪت بافتم را از تنم در آوردم و روے رخت آویز انداختم. وارد سالن شدم،امیرعباس ڪنار مبل ها قدم مے زد و نوزاد دخترے در آغوشش بود! با لبخند سلام ڪرد و حالم را پرسید،گرم جوابش را دادم و نگاهم را بہ جمع دوختم‌. پسرے ڪہ امیر و محراب،حیدر صدایش مے زدند سر بہ زیر و محجوب روے مبل تڪ نفرہ اے نشستہ بود. آن دو دختر جوان هم روے مبل سہ نفرہ دو طرف عمہ مهلا نشستہ بودند! عمہ مهلا مشغول پوست گرفتن سیب بود. پیشانے ام را بالا دادم و بلند گفتم:سلام! نگاہ همہ بہ سمت من چرخید،حیدر و دخترها سر پا ایستادند. مامان سلام ڪوتاهے بہ حیدر داد و خوش آمد گفت،بعد بہ طرف دخترها رفت و مشغول روبوسے شد. دخترے ڪہ ظاهرا همسر حیدر بود،قباے آبے رنگے بہ تن داشت و روسرے اے با پولڪ هاے طلایے. خجول صورت مامان فهیم را بوسید و از محبتش تشڪر ڪرد. مامان بہ سمت دخترڪ‌ چشم آبے رفت و دستش را گرفت. خجالتے تر بہ نظر مے رسید،مامان ڪہ گونہ هایش را بوسید صورتش گل انداخت! از مقابل حیدر عبور ڪردم و آرام گفتم:خوشوقتم! سرش را تڪان داد و لبخند بہ لب گفت:منم همینطور! قد بلندے داشت و چهارشانہ بود،پوستش سفید بود و گونہ هایش آفتاب سوختہ! چشم هایش هم رنگ چشم هایش خواهرش بودند با ابروهای مشکی و سبیلے پر پشت‌. مقابل همسر حیدر ایستادم و دستم را بہ طرفش دراز ڪردم. _رایحہ هستم! خوش اومدین! نگاهے بہ صورتم انداخت و لبخند زد:سلام! چَنے جوانے! متعجب نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! آرام خندید:یعنے چقد خوشگلے! منم ڪژالم! ابروهایم بالا رفت:ممنونم! با این صورت بہ این جملہ نیاز داشتم! خودش براے بوسیدن صورتم پیش قدم شد. _بے تعارف گفتم! جواب بوسہ هایش را دادم و با عمہ مهلا دست. بہ سمت دخترڪ قدم برداشتم،لحظہ اے قلبم مچالہ شد. معذب نگاهم ڪرد،نگاهش روے لباسم نشست و سپس روے لباس محلے پر زرق و برق زرد رنگ خودش! آرام و سر بہ زیر گفت:سلام! دستم را بہ طرفش گرفتم:دوبارہ سلام! من رایحہ ام و افتخار آشنایے با ڪیو دارم؟! زیر چشمے نگاهم ڪرد و گفت:ژیا! مردد گونہ هایش را بوسیدم:چہ اسم قشنگے! بہ سمت ڪژال سربرگرداندم:معنے اسم شما غزال یا آهو میشہ درستہ؟! بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد:آ! یعنے بلہ! دوبارہ بہ ژیا چشم دوختم:ولے اسم شما رو تا حالا نشنیدہ بودم! لبخندے ڪنج لبش نشست:یعنے زندہ! ڪژال و ژیا هنوز سر پا ایستادہ بودند،سریع گفتم:ببخشین سر پا نگهتون داشتم! بفرمایین! با قدم هاے بلند خودم را بہ مامان فهیم رساندم و ڪنارش نشستم. مامان چادرش را مرتب ڪرد و رو بہ ڪژال گفت:مشتاق دیدار! باید یہ روزم بیاین خونہ ے ما قدم سر چشم ما بذارین! لب هایش بہ لبخند باز شدند:مزاحم ماہ گل خانم شدیم! مزاحم ڪہ دیدن ندارہ! خالہ اخم ڪرد و نزدیڪ من نشست:این چہ حرفیہ؟! چند روز شما مهمون مایین،چند روزم ما مهمون شما میشیم! خندید و اضافہ ڪرد:تازہ تعداد ما بیشترہ! با خانوادہ ے حاج خلیل و آقا سهراب میشیم دہ نفر! ڪژال با محبت جواب داد:قَدِمتان سر چشم! ما ڪہ از خدامانہ برگردیم دیارمان! امیرعباس نوزاد را در آغوشش فشار داد و گفت:یعنے تهران انقد بد میگذرہ؟! حداقل یڪے دو هفتہ تحملش ڪنین! محراب و ریحانہ لبخند بہ لب وارد شدند،محراب نگاہ ڪوتاهے بہ صورتم انداخت و نوزاد را از آغوش امیر گرفت. دخترڪ با آن لباس و قنداق سفید شبیہ فرشتہ ها بہ نظر مے رسید! لپ هاے آویزان و سر بے مویش بانمڪش ڪردہ بودند. در آغوش محراب جا گرفت و چشم هاے درشت آبے رنگش را بہ محراب دوخت. محراب با محبت پیشانے اش را بوسید و ڪمرش را نوازش ڪرد. ریحانہ با ڪژال و ژیا آشنا شد و بہ سمت محراب رفت. رو بہ ڪژال گفت:مے تونم بغلش ڪنم؟! ڪژال بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد،ریحانہ نوزاد را از آغوش محراب گرفت و با ذوق گفت:الهے! چقد خوردنیہ این خانم ڪوچولو! اسمش چیہ؟! امیرعباس جواب داد:دایان! سپس رو بہ محراب گفت:تا خانما آشنا میشن،بریم یڪم انار بچینیم داداش! با چشم و ابرو بہ طرف در اشارہ ڪرد،انگار حرفے داشت ڪہ در جمع نمے توانست بگوید! محراب سر تڪان داد و براے لحظہ اے نگران نگاهم ڪرد،چشم هایم را از صورتش گرفتم و پرت صورت ژیا ڪردم! امیرعباس با خندہ گفت:بهترے جانباز؟! خندہ اش شدت گرفت و رو بہ مامان فهیم ادامہ داد:زن دایے! این همہ رفتیم اومدیم جانبازے نصیب مون نشد،ببین دخترت چہ الڪے الڪے جانباز شد! شاید همین روزا از سپاہ بیان عیادتش! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_هفتم . لبخند پر شیطنتے روے لب هایم نشاندم و پیشانے ام را بالا دادم:آقا امیر! جانباز شدن لیاقت مے خواد ڪہ من داشتم ولے شما... حرفم را ادامہ ندادم و شانہ بالا انداختم! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و محراب را بہ سمت در هل داد. _حالا میرم،اومدم برات دارم رایحہ خانم! لبخندم را عمیق تر ڪردم و بے توجہ از او نگاهم را گرفتم. چشمم بہ ژیا افتاد ڪہ با شدت آب گلویش را فرو داد و پلڪش لرزید! با دلهرہ نگاهم ڪرد،وقتے چشم هایم را دید سرش را پایین انداخت! باز زیر چشمے امیرعباس را پایید! از فرط تعجب ابروهایم گرہ خورد! چشمم بہ ژیا بود ڪہ ریحانہ،دایان را مقابل صورتم تڪان داد و گفت:سلام خالہ! ببین من چقد نازم! سپس گونہ ے دایان را بوسید:عین عروسڪ مے مونہ! ماشاللہ! دایان خودش را تڪان داد و بہ رویم خندید و صدایے از حنجرہ اش خارج ڪرد! مامان فهیم گونہ اش را نوازش ڪرد و گفت:ڪژال جان! براے این خانم،حتما اسفند دعا ڪن! خدا برات حفظش ڪنہ! ڪژال تشڪر ڪرد و نگاهے بہ ژیا انداخت! چشم هاے ژیا روے دست هاے عمہ مهلا بود،عمہ یا اللهے گفت و از جایش بلند شد. بشقابے پر از پرهاے پرتقال و تڪہ هاے سیب بہ دستم داد و گفت:بخور بالام! (فرزندم) رنگ بہ روت نموندہ! چشم هاے ژیا روے من و عمہ مهلا بود،لبش را بہ دندان گرفت و مشغول بازے با گوشہ ے روسرے اش شد! تشڪر ڪردم و تڪہ اے سیب داخل دهانم گذاشتم،عمہ مهلا سر جایش برگشت و مشغول صحبت کردن با ڪژال شد. ریحانہ،دایان را از آغوشش جدا نمے ڪرد و دور سالن مے گرداند. طفلڪے حیدر معذب در جمع زنانہ نشستہ بود و عرق مے ریخت! لحظہ اے در ذهنم گفتم: "ڪاش این طفلے رم صدا میزدے امیر! وقتے مے دونے خجالتیہ چرا بہ امون خدا میون این همہ زن ولش مے ڪنے؟!" ڪژال پر پرتقالے بہ سمت حیدر گرفت،زیر چشمے ڪژال را پایید و لبخند دلربایے زد! مثل تازہ دامادهاے خجالتے! پر پرتقال را از دستش گرفت و آرام زمزمہ ڪرد:چاومے! دستت خوش بے! حتما لفظے عاشقانہ بود ڪہ بہ زبان خودشان گفت تا ما حرفشان را متوجه نشویم! با لبخند نگاهم را از آن دو گرفتم،مامان فهیم و خالہ ماہ گل مشغول چیدن سفرہ شدند. ریحانہ همچنان مشغول بازے با دایان بود و عمہ مهلا گرم صحبت و سوال پرسیدن از ڪژال و ژیا! ذهنم بہ سمت امیرعباس و محراب رفت،حتما حرف خصوصے اے داشتند ڪہ حیدر را با خودشان همراہ نڪردند! دلم آشوب شد،نگاہ آخر محراب قلبم را لرزاند! فرصت را غنیمت شمردم و از جا بلند شدم،رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:من میرم امیر و آقا محرابو صدا بزنم! خالہ سر تڪان داد و لبخند پر از شیطنتے تحویلم:لطف مے ڪنے! گونہ هایم گل انداخت و سرم خم شد،وارد راهرو ڪہ شدم صداے مامان فهیم بلند شد:سریع بیا رایحہ! نباید سرما بہ زخمت بخورہ! چشمے گفتم و وارد ایوان شدم،با احتیاط از پلہ ها پایین رفتم و راہ حیاط پشتے عمارت را در پیش گرفتم. نزدیڪ حیاط ڪہ رسیدم صداے محراب را شنیدم،با شدت نفسش را بیرون داد و گفت:ڪہ اینطور! خودم را بہ دیوار چسباندم و با احتیاط و دزدڪے سرڪ ڪشیدم. امیرعباس بہ درخت انار تڪیہ دادہ و محراب دست بہ جیب رو بہ رویش ایستادہ بود. اخم هایش بدجور در هم رفتہ بود! سرم را دزدیم و گوش هایم را خوب تیز ڪردم. دیگر نمے توانستم صورتشان را ببینم. امیرعباس گفت:آرہ داداش! ڪلا قضیہ بو دارہ من بہ دایے و زن دایے نگفتم ڪہ نگران نشن! مے دونے ڪہ همینجوریش دایے رو رایحہ حساس شدہ! صدایے از محراب در نیامد،چند ثانیہ بعد پرسید:میشہ یہ جورے با این یارو حرف زد؟! امیرعباس جواب داد:همون موتوریہ؟! _آرہ! _نمے دونم! پرس و جو مے ڪنم برات! _چطورے بهش شڪ ڪردے؟! یعنے چقد احتمالاتت مے تونہ دُرُس باشہ؟! صداے عمیق نفس ڪشیدن امیرعباس بہ گوشم خورد:ببین محراب! وقتے داشتم مے رفتم سمت مسجد هم اون موتورے هم رایحہ تو دیدم بودن! اصلا لزومے نداشت با موتور از عابر پیادہ رد شہ! خیابون خلوت بود،حتے وقتے نزدیڪ رایحہ شد انگارے رایحہ فهمید و خودشو ڪنار ڪشید،اگہ با سرعتم از ڪنارش‌ رد میشد اتفاقے نمیوفتاد! از قصد رفت سمت رایحہ! سرعتش عادے بود یهو سرعت گرفت!مشخص بود از عمدہ عزیز من! چند تا از ڪسبہ هم دیدہ بودن یڪے دو دیقہ قبل از تیراندازے با دو نفر ڪہ تو ماشین بودن صحبت ڪردہ! _آخہ از ڪجا باید رایحہ خانمو بشناسہ؟! چرا باید زیرش بگیرہ؟! _سر خصومت! شاید ڪار حافظ باشہ! _حافظ انقدام ڪلہ شق نیس!شاید جاہ طلب باشہ اما منافق نہ! هیچوقت نمیرہ سمت مجاهدین خلق!مے دونہ با توجہ بہ سابقہ ے انقلابے بودنش یہ مدت ازش استفادہ مے ڪنن و بیرون گود نگهش مے دارن!هیچوقت بہ مقام و مرتبہ اے ڪہ میخواد تو سازمان نمیرسہ،این روزام ڪہ پاشنہ ے در خونہ ے حاج فتاحو درآورده! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_هشتم . اگہ تو گروہ خاصے بود دلیلے نداشت براے ازدواج با دختر حاج فتاح انقد اصرار داشتہ باشہ! _پس یڪے دیگہ س! _مثلا ڪے؟! چطور تو یہ روز دو نفرے ڪہ هیچ ربطے بہ هم ندارنو ڪنار هم ترور ڪردن؟! _عقل من میگہ اتفاقے بودہ! یعنے هر دو نفر هدف بودن اما این ڪہ تو یہ روز و یہ ساعت و یہ جا مورد هدف قرار گرفتہ شدن اتفاقے بودہ! هر ڪسے بودہ هم خواستہ زهرشو بریزہ هم خودشو لو ندہ! یعنے از هدف اصلے براے پوشندن هدف دوم استفادہ ڪردہ! یہ مسلح موتور سوار ڪہ با سرعت دارہ بہ سمت هدفش میرہ،تو راہ یہ عابر سادہ رو اتفاقے زیر میگیرہ و بعد بہ هدفش شلیڪ مے ڪنہ! بہ همین تمیزے و موجهے! یارو الڪے گفتہ عجلہ داشتہ چون بچہ هاے گشت ڪمیتہ بهش شڪ ڪردہ بودن ولے تا الان موردے گزارش نشدہ ڪہ بچہ هاے ڪمیتہ بہ همچین ڪسے شڪ ڪردہ باشن! احتمالا دارہ دروغ میگہ ڪہ هدف دومو بپوشونہ! خیلے تابلو دارہ دروغ میگہ ڪہ تصادف اتفاق بودہ اما من بہ چشمم دیدم ڪہ اتفاقے نبود! بگرد دنبال ڪسے ڪہ با تو مشڪل داشتہ باشہ محراب! یڪے خواستہ غیر مستقیم زورشو بهت نشون بدہ و ازت زهر چشم بگیرہ! یڪے ڪہ فڪرشم نمے ڪنے! چند ثانیہ بعد محراب با شڪ گفت:غیر حافظ و حاج فتاح ڪسے با من مشڪل ندارہ! _حافظو ڪہ بعید مے دونے،منم حاج فتاحو بعید مے دونم! خیانت ڪار نیست! حسابش پاڪہ پاڪہ! یڪے دیگہ س! میگم یڪے ڪہ فڪرشم نمے ڪنے! ردشو مے تونے تو ماموریتاے سپاہ بزنے،دنبال ڪسایے ڪہ از سازمان گرفتے و شناسایے ڪردے،بگرد! اگہ مے خواست رایحہ رو بڪشہ بہ جاے سناریوے تصادف،سناریوے شلیڪ اشتباهے مے چید! دارہ باهات بازے مے ڪنہ! صداے محراب ڪمے بالا رفت:بسہ امیر! مغزم دارہ منفجر میشہ! ڪم فڪر و خیال دارم،اینم اضافہ شد! یہ جورے مراقب دختر داییت باش تا یہ سرنخے پیدا ڪنم! اگہ بفهمہ آروم و قرار نمیگیرہ ها،ڪارگاہ بازے درمیارہ! فعلا ندونہ بهترہ! _حواسم بهش هست! البتہ اگہ بد قلقے نڪنہ،زیاد بہ پر و پاش بپیچم شڪ مے ڪنہ! طاقت نیاوردم و تڪیہ ام را از دیوار گرفتم،اخمے میان ابروهایم نشاندم،دست بہ سینہ بہ سمت محراب و امیرعباس راہ افتادم. بلند گفتم:از این ڪہ چیزے بہ من مربوط باشہ و ازم پنهونش ڪنن بیزارم! نگاہ متعجب امیرعباس و محراب بہ طرف صورتم آمد،امیر عباس با چشم هاے گشاد شدہ پیشانے اش را بالا داد و محراب واے اے گفت و ڪف دستش را بہ پیشانے اش ڪوبید! امیر هاج و واج پرسید:همہ چیو شنیدے؟! بہ چند قدمے شان رسیدم:یہ چیزایے شنیدم حالا نمے دونم همہ ش بودہ یا تہ مهاش! محراب پوفے ڪرد و سر بلند،جدے و با اخم نگاهم ڪرد:گوش واسادن ڪار خوبے نیس! لحنم بوے طلبڪارے گرفت:پنهون ڪارے چطور؟! امیرعباس نفسش را بیرون داد و دست هایش را بالا برد:یہ لحظہ هیچے نگین! چشم هایش را با حرص بست و باز ڪرد،تیز بہ صورتم چشم دوخت:رایحہ ڪارت خیلے بد بود! فال گوش وایمیسے؟! جدے بہ چشم هایش زل زدم:چون مے دونستم یہ خبرایے هس بہ من نمیگین! محراب گردنش را تڪان داد،صداے شڪستہ شدن استخوان هایش باعث شد صورتم درهم برود! دستے بہ صورتش ڪشید و بہ امیرعباس چشم دوخت:اگہ میشہ چند لحظہ تنها باهاش حرف بزنم؟! امیرعباس چشم غرہ اے بہ سمت چشم هایم انداخت و راہ افتاد. _اون طرف حیاط منتظرم! نگاهم روے قامت و دور شدن امیرعباس بود. با صداے محراب سر برگرداندم:خوب بہ حرفام گوش ڪن! آب دهانم را فرو دادم و بہ صورتش زل زدم‌. چشم هایش را ریز ڪرد و انگشت اشارہ اش را مقابلم تڪان داد:ڪارگاہ بازے درنمیارے! دنبال رد ڪسے نمے گردے! تنها ڪارے ڪہ مے ڪنے مراقبت از خودتہ! متوجہ شدے؟! بے توجہ بہ جملاتش پرسیدم:ڪیہ ڪہ مے خواد اذیتت ڪنہ؟! مے دونے؟! گنگ نگاهم ڪرد و چشم هایش را با حرص بست! همانطور ڪہ چشم هایش را باز مے ڪرد گفت:اصلا بہ حرفام توجہ ڪردے؟! صادقانہ جواب دادم:نہ! پوزخند زد:خیلے ممنون! ولے درڪ ڪن این ماجرا شوخے بردار نیس! اجازہ بدہ خودم درستش مے ڪنم! باشہ؟! _تنهایے؟! روح از چشم هایش پر ڪشید،ثانیہ اے غمگین و با عشق نگاهم ڪرد و سپس چشم هایش را بہ گرہ روسرے ام دوخت! آرام پرسیدم:چرا اینطورے مے ڪنے؟! یہ جورے ڪہ انگار... زیر چشمے نگاهم ڪرد:انگار چے؟! زبانم را روے لبم ڪشیدم و سر تڪان دادم:ڪہ انگار منو از خودت سوا مے دونے! من بچہ نیستم ڪہ مراقبم باشے! لبش را با حرص بہ دندان گرفت! _ولے نقطہ ضعف من هستے! من اینو نمے خوام دختر حاج خلیل! نمے خوام نقطہ ضعفم باشے! تعجب در چشم ها و ڪلامم جارے شد:یعنے چے؟! با تعلل سر بلند ڪرد و زمزمه:همہ ے این مدت فڪ مے ڪردم با دنیا خیلے فاصلہ دارم! اگہ هر اتفاقے برام بیوفتہ از شهادت نمے ترسم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_نهم . اما چهار روز قبل فهمیدم از این ڪہ تو اذیت بشے مے ترسم! درد نشست در چشم هایش و بغض در گلویش. _از این ڪہ یہ روزے من باشم و تو نباشے مے ترسم! من طاقت مرگ خودمو دارم ولی‌... دوبارہ با درد چشم هایش را بست:این یعنے تعلق خاطر داشتن! یعنے بہ دنیا وابستہ بودن! یعنے نقض قانون بندگے! اومدیمو خدا خواست یہ روزے تو نباشے و من باشم! چہ بلایے سر من و ایمانم میاد؟! چشم هایش را آهستہ از هم باز ڪرد،اشڪ مردمڪ هایش را در آغوش گرفتہ بود. _یہ وقتایے فڪ مے ڪنم خدا با مهر تو مے خواد منو امتحان ڪنہ! این مهرو با قلبم عجین ڪردہ اما نمے خواد بہ هم رسیدن مادے اے باشہ! شاید بگہ هر چقد مے خواے بدو! من نمے خوام بہ هم برسین! خودم این عشقو بهت عطا ڪردم خودمم مے گیرمش! تو چے ڪارہ اے؟! نمے تونم جلوے خدا وایسم! نمے تونم براے خدا شریڪ قائل بشم ڪہ هم بندہ ے اون باشم هم بندہ ے عشق! ظاهر خیلے از ڪارا موجہ و آسونہ و نشونہ ے ایمان،اما این ڪہ وقتے یہ چیزے رو با تموم وجود مے خواے و خدا نخواد بهش برسے اگہ جلوے خدا سر خم ڪنے و نہ و اصرار نیارے تو ڪارش میشہ شرط بندگے! مبهوت پرسیدم:یعنے چے این حرفا؟! یعنے تموم شد،شروع نشدہ؟! بہ همین سادگے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! نہ! من مے ترسم با خدا بذارمت ڪف یہ ترازو! ڪہ بخوام باهاش برابرت بدونم! این روزا یہ حالے ام! وقتے درد میڪشے مے فهمم! وقتے ناراحتے مے فهمم! وقتے خوشحالے مے فهمم! حس نمے ڪنم! همہ ے احوالتو با تمام وجودم میفهمم! انگار خودم درد میڪشم،انگار خودم ناراحتم،انگار خودم خوشحال میشم! مے فهمے چے میگم؟! مردمڪ هاے مضطربش را بہ چشم هایم دوخت! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،ڪمے آرام گرفت! _خوبہ ڪہ مے فهمے! حتے مے فهمم ڪہ از اون روز پهلوے چپت تیر میڪشہ! مثل الان ڪہ راہ اومدیو دردش دارہ شروع میشہ! چشم هایم از شدت تعجب گشاد شدند،هاج و واج نگاهے بہ صورتش انداختم و نگاهے بہ پهلویم! خیلے خفیف تیر مے ڪشید! چشم هایم روے لبخند محزون محراب نشست. _مے ترسم یہ روز بندہ ے تو بشم! اصلا انگارے خدا روز بہ روز عاشق ترم مے ڪنہ ڪہ عیار جنبہ مو براے این عشق بسنجہ! اما لا شریڪ لڪ! خدا شریڪ ندارہ حتے اگہ اون شریڪ بخواد تو باشہ! من از این مے ترسم! درڪم مے ڪنے؟! سرم را بہ نشانہ ے فهمیدن تڪان دادم،بغض صدایم را لرزاند:اگہ خدا نخواست چے؟! اگہ حاج بابا هیچوقت رضایت نداد؟! دندان هایش را روے لب هایش فشار داد،رنگ از رخش پریدہ بود. هوا را بلعید و محڪم جواب داد:شڪرشو بہ جا میارم! _پس من چے؟! یعنے حاضرے ڪنار مرد دیگہ اے باشم؟! انگشت شست و اشارہ اش را بہ شقیقہ هایش چسباند و بہ جانشان افتاد! پیشانے اش نبض مے زد! _اگہ بدونم با اون بیشتر از من خوشبخت میشے حرفے نیس! مهم این ڪہ تو خیر و آسایش باشے،چہ من ڪنارت باشم چہ نباشم! پوزخند زدم:اسم این دوست داشتنہ؟! بہ چشم هایم زل زد،مصمم و جدے! _آرہ! اگہ غیر این باشہ اسمش ڪہ دوست داشتن نیس! خودخواهیہ! لبخند محوے لب هایش را ڪشید،چند قدم نزدیڪ تر شد. چشم از چشم هایم نگرفت،ضربان قلبم روے هزار رفت! سرش را تڪان داد:منو با ایمانم درننداز! سرم را پایین انداختم و آب دهانم را با شدت فرو دادم،صدایش در گوشم پیچید:همہ ے تلاشمو مے ڪنم،باقیش با خداس! هر چے اون بخواد! بهتر از هرڪسے مے دونہ از جونم گذشتن چقد برام راحتہ اما... نفسش را با آہ بیرون داد. _قد و قوارہ ے تو خیلے بیشتر از این حرفاس! بگذر از من تا بہ قد و قوارہ ے اصلیت برسے! شرط بزرگ شدن،بخشیدنہ! بخشیدن عزیزترین داراییت! شاید گرہ این عشق همین باشہ! شاید باید ببخشیم همدیگہ رو بہ خدا! بہ حرفام خوب فڪ ڪن! عیار ایمان،شبیہ خدا بودنہ نہ خلقِ خدا! چشم هایم روے پاهایش بود،چند قدم دور شد. سرم را ڪہ بلند ڪردم،جدے و با اخم نگاهم ڪرد:حرفامو فراموش نڪن،ڪارگاہ بازے ام درنیار! هنوز ڪامل نبخشیدمت! رو ڪہ برگرداند،قطرہ هاے اشڪم بہ پاے درخت انار افتادند! •♡• پشت پنجرہ نشستہ بودم و چشم هایم میخ آسمان بود. ذهنم مشغول حرف هاے محراب بود،با صداے باز و بستہ شدن در لحظہ اے جا خوردم و سر برگرداندم. حاج بابا ڪنار در ایستادہ بود،جدے و با چاشنے اخم و تخم! در دل بسم اللهے گفتم و بہ احترامش سر پا ایستادم. چند قدم بہ سمتش برداشتم و در همان حین گفتم:جانم حاج بابا! سیب گلویش لرزید،چینے بہ پیشانے اش داد و گفت:بے مقدمہ میرم سر اصل مطلب،دلت براے وصلت با محراب راضیہ؟! لبخند روے لبم خشڪ شد و خون در رگ هایم! نفس در سینہ ام زندانے شد و چشم هایم بہ سمت زمین چرخیدند. آب دهانم را فرو دادم و جوابے ندادم! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_دهم . صدایش شرمم را بیشتر بہ جوش آورد! _آرہ رایحہ؟! سر بلند نڪردم،صداے پر ابهتش مظلوم شد:خبر دارے حاج فتاح جلو ڪس و ناڪس حاج باباتو بے غیرت صدا ڪردہ؟! گفتم من و دخترم سواییم از این حرفا! دخترم پشت غیرت حاج باباشہ! تو ڪہ منو سر شڪستہ نمے ڪنے بابا؟! درد در تمام تن و قلبم پیچید،اشڪ بہ چشم هایم هجوم آورد! سڪوتم را ڪہ دید گفت:خیلے جاها با دلت را اومدم! خیلے حرفا شنیدم اما دیگہ سر آبرو و غیرتم نہ! فڪراتو بڪن،اگہ دلت با محرابہ حرفے نیس! اما بین من و محراب یڪیو انتخاب ڪن! بہ جان خودت ڪہ عزیزتر از تو برام نیس،اگہ محرابو بخواے ازت رو بر مے گردونم! باید دستتو بگیرہ و از این محل ببرہ! تا عمر دارم تا عمر دارے،اسمتم بہ زبون نمیارم! بشین خوب فڪراتو ڪن! یا حاج بابات و هم خونات! یا محراب! سپس بدون هیچ حرفے از اتاق بیرون رفت و در را با شدت پشت سرش بست! لرزش در،تنم را لرزاند و دوبارہ اشڪ هایم را... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

🌹🌹🌹🌹 #رایحہ_ے_محراب تقدیم نگاه 👀 قشنگتون☺️ 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 @roman_tori

🥀شهــــدا ... ! دلمـــان ڪہ مےگیـرد ... راهمــــان را مےگیـریم و مےآییم بہ سمت مَزار شمـا ڪہ دنج تریـن جـاے دنیـاست ...🕊 🌹#پنجشنبه_های_دلتنگی #یاد_شهدا_باذڪرصلوات🕊 @roman_tori

[ سياست بدون زن چون كشوري بدون سرود ملي است🌱✨•°] #چیریکیون_انقلابی @roman_tori

رمان عاشقانه: شکلات زندگی من 😍😍😋😋 ای زندگی تن و توانم همه تو. جانی و دلی. ای دل و جانم همه تو. تو هستی. من شدی از آنی همه من. من نیست شدم در تو از آنم همه تو. ژانر: عاشقانه😍😍😍

رمان داریم چه رمانی از فردا ان شاالله پارت گزاری میشه 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 @roman_tori

باید‌کم‌کم‌بساط‌خیمہ‌وتکیہ‌ها‌رو‌تو‌دلـمون‌برپـا‌ کنیمـ... دلامون‌رو‌برای‌محرم‌حسیـن‌آماده‌کنیم🖤" شاید‌آخـرین‌محـرم‌عمرمون‌باشـھ...🙃💔 [دسـت‌مارا‌بہ‌محـرم‌برسانیـد‌فقـط✋🏻🏴] #شش روز‌تا‌محـرم‌حسینے💔 @roman_tori

+نمے‌دانم چہ‌می خواهم‌بگویم غمی دراستخوانم میگدازد... (:

یادتون نره برای خادمین هم دعا کنید😊

#به_وقت_رمان 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 @roman_tori

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_نهم #عطر_نرگس #بخش_اول . قاشق چاے خورے را داخل استڪان ڪمر باریڪ مے چرخاندم و نگاهم بہ چین و چروڪ دامنم بود. سرم داشت منفجر میشد از درد و حرف هاے سنگین شب قبل حاج بابا! نمے دانم چند دقیقہ بود ڪہ بہ جان چاے شیرین یخ ڪردہ افتادہ بودم،میلم بہ صبحانہ ڪشیدہ نمے شد. با صداے مامان فهیم بہ خودم آمدم ‌و سر بلند ڪردم. _یخ ڪرد چاے شیرینت! برو عوضش ڪن! نگاہ سردے حوالہ ے استڪان چاے شیرین ڪردم و آرام گفتم:نہ خوبہ! سپس استڪان را بلند ڪردم و محتویاتش را بہ سمت دهانم هل دادم،حق با مامان فهیم بود،یخ ڪردہ بود! نمے چسبید بہ جان آدم! بے توجہ بہ سردے اش،چند جرعہ ے دیگر نوشیدم و بہ جاے خالے حاج بابا چشم دوختم. صبح علے الطلوع صبحانہ خوردہ نخوردہ،رفتہ بود بازار ڪہ چشم در چشم نشویم! دیشب نگفت چقدر مهلت دارم براے انتخاب! انتخاب میان حاج بابایے ڪہ جانم بود و محرابے ڪہ تمام وجودم! منعم مے ڪرد از صراط مستقیم! از خیر دنیا و آخرت! از محراب! سنگینے نگاہ مامان فهیم و ریحانہ آزارم مے داد. آهے ڪشیدم و چشم هایم را از صندلے خالے حاج بابا گرفتم. دوست داشتم محراب را ببینم و مقابل چشم هایش یڪ دل سیر اشڪ بریزم! گاهے دلم هم مے خواست مے توانست در آغوشم بڪشد! یڪ دست نوازشے هم بہ موهایم! در آن لحظہ تنها همین ڪار ڪمے تسڪینم مے داد! دلم مے خواست حجاب ڪنم و بگویم برویم محضر! تڪ و تنها! من و تو باشیم و یڪ سقف بالاے سرمان! دور باشیم از اهل منیریہ و همہ ے ڪسانے ڪہ چشم دیدن ما را با هم ندارند! گیرم لباس عروس هم تنم نڪنم،حسرتش روے دلم بماند خب فداے سرت! گیرم حاج بابا دل چرڪین بشود از دختر بزرگترش،خب فداے سرت! گیرم تڪ و تنها بمانم،خب فداے سرت! تو باشے من چیزے از این عالم نمے خواهم! نیاز دارم بہ آغوش مهربانت ڪہ سرم را روے شانہ ات بگذارم و هق بزنم تمام درد و غم هاے این دو سال و اندے را! سخت احتیاج دارم بہ تو! ریحانہ با لحنے مهربان گفت:نگران نباش! یہ مدت بگذرہ... خونسرد بہ چشم هایش خیرہ شدم و حرفش را بریدم. خستہ شدہ بودم از خیال هاے واهے و حرف هاے با شڪِ الڪے! _اگہ قرار بود آتیش دل حاج بابا خاموش شہ تا الان شدہ بود! دل آدما رو بہ چیزے ڪہ توش اما و اگر و شاید هست خوش نڪن! شوڪہ نگاهم ڪرد،من من ڪنان گفت:من...آبجے...یعنے میگم ڪہ... مامان فهیم سریع بہ دادش رسید:سر سفرہ ڪہ انقد حرف نمے زنن! صَبونہ تونو بخورین! سپس چپ چپ نگاهش ڪرد! لقمہ اے در دهانش گذاشت و بدون این ڪہ نگاهم ڪند لب باز ڪرد:حرف مے زنم با حاج بابات! دیگر مامان هم شڪ داشت بہ رضایت حاج بابا با شرطے ڪہ گذاشتہ بود،وگرنہ صدایش ناامید نبود وگرنہ نمے ترسید ڪہ بہ چشم هایم‌ نگاہ ڪند! دوبارہ آهے ڪشیدم و گفتم:هر طور صلاح مے دونین! ولے بهش بگین بد راهیو گذاشتہ پیش پاے دخترش! ریحانہ محتاط نگاهم ڪرد و مظلومانہ لقمہ اش را قورت داد. مشغول گرفتن لقمہ ے نان و گردو شد و زمزمہ ڪرد:مگہ آتاے خدا بیامرز،انقد حاج بابا رو چزوند ڪہ حالا اینطور سنگ مے ندازہ جلوے داداش و آبجے رایحہ؟! مامان با تحڪم نامش را خواند و تیز نگاهش ڪرد:ریحانہ خانم! تو ڪار بزرگترا دخالت نڪن! پدر و مادر جز خیر بچہ شون چیزے نمے خوان! حاج بابات صلاح شما رو بهتر مے دونہ! ریحانہ خونسرد و با تعلل جواب داد:خب خیر رایحہ ام تو محرابہ! ڪجا لنگش واسہ رایحہ پیدا میشہ؟! اخم هاے مامان بہ سمت من آمد:ببین بساط عشق و عاشقیِ تو روے اینم تو روے من وا ڪردہ! لبخند محزونے زدم و آرام گفتم:ببخشین! سپس از پشت میز بلند شدم و راہ اتاقم را در پیش گرفتم،مامان صدایم زد:ڪجا رایحہ؟! چیزے نخوردے ڪہ! میان چهارچوب در آشپزخانہ،بہ سمتش سر برگرداندم و با چاشنے لبخند تلخے گفتم:تو خونہ ے خودمم غریب شدم! دستتون درد نڪنہ! نگاهم را روے صورت ریحانہ انداختم،بغض ڪردہ بود طفلڪ! طعنہ و حرف و سختے اش براے من بود،ریحانہ ے دل نازڪ بغ مے ڪرد! _نمے خواد دیگہ با من هم ڪلام بشے خواهر! چش و گوشت وا میشہ! پشتم را بہ مامان فهیم و ریحانہ ڪردم و از آشپزخانہ خارج شدم. صداے ریحانہ بہ گوشم خورد:ڪم خون بہ جیگرش ڪنین مامان! اگہ ڪل دنیا میگہ نہ،دل محراب بہ خالہ ماہ گل و عمو باقر گرمہ! نشنیدے چے گفت؟! گفت خونہ ے خودمم غریب شدم! نمے بینے غم و ترس مے چڪہ از چشاش؟! من ڪہ شنیدم صُب خودت بہ حاج بابا گفتے هر شب بالش رایحہ خیس اشڪہ! شما ڪہ مے دونین حالش خرابہ چرا اینطورے مے ڪنین؟! بغضش ترڪید و هق هق میان صدایش پیچید. _نمے بینے چند وقتہ از تہ دل نمے خندہ؟! سردے نگاش دلتونو آتیش نمے زنہ؟! ڪجا شبیہ اون رایحہ ے پر شر و شورہ؟! نڪنین این ڪارو! گناہ دارہ آبجے! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_نهم #عطر_نرگس #بخش_دوم . سپس صداے جا بہ جا شدن صندلے بلند شد،لبخند ڪم رنگے لب هایم را از هم باز ڪرد. چقدر ریحانہ ے ساڪت و مظلوم چیز مے فهمید و خبر نداشتم! چقدر بزرگ شدہ بود! مامان فهیم آہ ڪشید و گفت:بازم میگم دخالت نڪن تو ڪار بزرگترت! قرار نیس نظم و نظام خونہ بہ هم بریزہ! من مادرم! تو بہ اندازہ ے من غصہ ے رایحہ رو نمے خورے! در اتاقم را باز ڪردم و وارد شدم،صداے زنگ در باعث شد نگاهم بہ سمت پنجرہ برود. چند ثانیہ بعد قد ریحانہ را از پشت پنجرہ دیدم،چادر رنگے مامان را روے سرش انداختہ بود و با عجلہ بہ سمت در مے رفت. میان راہ پرسید:ڪیہ؟! صداے ڪسے ڪہ پشت در بود را نشنیدم،بے توجہ روے زمینہ چمبرہ زدم و تڪیہ ام را بہ دیوار دادم. چشم هایم را بستم و زمزمہ مے ڪردم:محراب! الان مے فهمے چہ حالے ام؟! مگہ نہ؟! خستہ ام آقا! خیلے خستہ! با صداے باز و بستہ شدن در،لحظہ اے مڪث ڪردم و دوبارہ حواسم را بہ محراب دادم! چقدر تلخ و عمیق بود حرف هاے روز قبلش! در حد و اندازہ ے من نبود آن حرف ها! طاقت دورے و نرسیدن بہ محراب را نداشتم! من بہ اندازہ ے او محڪم و بخشندہ بودم! مے توانستم هر چیزے را بہ خدا ببخشم،حتے خودم را ولے محراب را نہ! محراب عزیزتر از جان بود و بالاتر از "رایحه" براے من! شاید...شاید...شاید میان حاج بابا و محراب،محراب را انتخاب می کردم! یاد غم و حرص نگاه حاج بابا که افتادم،دلم لرزید! هر چہ بودم از وجود و گوشت و خون او بودم! با صداے ریحانہ چشم باز ڪردم. _مامان! خالہ ماہ گل جلو در با تو ڪار دارہ! صداے مامان بلند شد:خب بگو بیاد تو! _هر چے اصرار ڪردم گفت ڪار دارم باید برم! مامان "خیر باشه" اے گفت و سڪوت برقرار شد،لحظہ اے فڪرے بہ ذهنم رسید. سریع از جا بلند شدم و در اتاق را باز ڪردم،مامان چادر را از سر ریحانہ برداشت و روے سر خودش انداخت. لہ ایوان ڪہ پا گذاشت با عجلہ بہ سمت تلفن رفتم! ریحانہ متعجب نگاهم ڪرد،آرام گفتم:باید بہ محراب زنگ بزنم! شاید چارہ اے داشتہ باشہ واسہ شرط حاج بابا! حالا ڪہ خالہ ماہ گلم خونہ نیس میشہ حواست بہ مامان و خالہ باشہ؟! سر تڪان داد و گفت:حواسم هست! بدو! با هیجان پشت در ایستاد و نگاهش را بہ پشت در دوخت،با دست هایے لرزان و تعلل گوشے تلفن را برداشتم‌. قبل از این ڪہ پشیمان بشوم،اعداد را چرخاندم و نفس عمیقے ڪشیدم. با تشویش سیم تلفن را دور انگشتم پیچیدم و خدا خدا ڪردم،خانہ باشد! چند ثانیہ بعد صداے بے حوصلہ و عصبے اش در گوشم پیچید:بعلہ؟! نفس راحتے ڪشیدم و سیم تلفن را رها ڪردم،در دل خدا را شڪر گفتم! حرف در دهانم ماسیدہ بود،متعجب گفت:الو؟! صدامو دارین؟! ریحانہ بہ سمتم برگشت و آرام پرسید:جواب داد؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،متعجب نگاهم ڪرد:پس چرا معطلے؟! بجنب دیگہ! آب دهانم را با شدت قورت دادم و زمزمہ ڪردم:الو! با ڪمے مڪث پرسید:رایحہ خانم شمایے؟! ڪنار میز تلفن نشستم و با زحمت جواب دادم:بعلہ! سلام! حرص و خشم موج مے زد در صدایش! _علیڪ سلام! با مامان ڪار دارے؟! فڪ ڪنم اومد جلو درتون،اگہ ڪارے ندارے من قطع ڪنم! عجلہ داشت براے قطع ڪردن تماس،آرام گفتم:چقد صدات پر حرص و ناراحتیہ! نفس عمیقے ڪشید و گلویش را صاف ڪرد:عذر مے خوام! نرنجیدے ڪہ؟! سوالش آتش انداخت بہ دلم! بدون این ڪہ منتظر جوابے از طرف من باشد دندان روے دندان سابید و ادامہ داد:خرمشهر سقوط ڪردہ! خرمشهرو گرفتن! دیگہ نمے تونم اینجا وایسم! دستم را روے پیشانے ام گذاشتم و گفتم:یا فاطمہ ے زهرا! آخہ چطور؟! نفسش را با شدت بیرون داد و سڪوت ڪرد! این وسط همین را ڪم داشتم! اشغال خرمشهر و بے تابے محراب! زمزمہ وار پرسیدم:مے خواے برے؟! سریع جواب داد:آرہ باید برم! حیدر و امیرعباس بعد من راهے میشن،مے خوان بیان ولے باید راضے شون ڪنم یہ جاے مناسب براے ڪژال خانم و ژیا خانم پیدا ڪنن بعد با خیالت راحت راهے بشن! اینجا معذبن! لبخند روے لبم نشست و بغض در صدایم:ڪاش منم مے تونستم مثل تو باشم! ڪہ فقط بہ تو فڪر نڪنم! آهے ڪشید و گفت:بهترہ قطع ڪنم! انگار ڪارے نَ... اشڪ روے گونہ هایم سُر خورد و حرص در صدایم جا خوش ڪرد:انگار ڪارے ندارم؟! راس میگے! ڪار تو حیدر و ڪژال و ژیا و سپاہ و ڪرمانشاہ و خرمشهر و بچہ هاے مسجدن! یہ سر دارے هزار سودا! حق دارہ حاج بابام! بہ چہ امیدے منو بسپارہ دست تو؟! ڪہ منو ول ڪنے بہ حال خودم و هر روز دنبال ڪار این و اون باشے؟! ڪہ همہ ے زندگیت بقیہ باشن؟! از دیشب خواب بہ چشمم نیومدہ،مے دونے چرا؟! چون حاج بابام باهام اتمام حجت ڪردہ ڪہ یا من یا پسر حاج باقر! قلبم دارہ از دهنم بیرون مے زنہ،دارم بال بال مے زنم اونوقت تو بہ فڪر معذب بودن ڪژال و ژیایے؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_نهم #عطر_نرگس #بخش_سوم . برو بہ ڪارات برس! اشتباہ از من بود ڪہ تعلل ڪردم تو انتخابم! باید بے برو برگرد مے گفتم انتخابم حاج بابامہ،جاے فڪر ڪردن ندارہ! آرام زمزمہ ڪرد:درستشم همینہ! جا خوردم از حرفش،اشڪ بیشتر پهن شد روے صورتم. ریحانہ با نگرانے بہ صورتم چشم دوخت و پرسید:چے شد؟! لب هایم را روے هم فشردم و گفتم:همین؟! درستشم همینہ؟! غم دوید در صدایش:من نمے تونم تو رو از پدرت جدا ڪنم! نمے تونم پشت پا بزنم بہ مهر پدر دخترے تون! بے رضایت عمو... میان حرفش دویدم و با حرص گفتم:بہ همین خیال باش ڪہ حاج خلیل نادرے بهت دختر بدہ! سڪوت ڪرد،سڪوتش را دوست نداشتم! قلبم شڪستہ شد از حرف هایش،باید دلدارے ام مے داد! باید مے گفت تا ابد ڪنار من مے ماند! باید مے گفت اگر دنیا هم نخواهد ڪنار من باشد،او ڪنارم مے ماند! براے من مے ماند! براے رایحہ! سر تڪان دادم و ریزش اشڪ هایم بیشتر شد،با دلخورے و خشم زمزمہ ڪردم:برو خرمشهر بهت احتیاج دارہ! برو ناجے همہ ے دنیا بہ جز دلِ رایحہ! برو! خواستم گوشے را بگذارم ڪہ با آرامش گفت:حرفاے دیروزمو یادت رفت؟! بعد از خدا هیچڪس بہ اندازہ ے من خیرتو نمے خواد!اینو بفهم! الان دُرُس نیس این حرفا! آتیش ننداز بہ جونمون! با تعلل و خجالت ادامہ داد:خودم مے دونم آدم پر دردسرے ام! ببخش محراب پر دردسرو! هق هقم ڪہ بلند شد،تلفن را قطع ڪرد! ریحانہ بہ سمتم دوید و ڪمڪ ڪرد بایستم،با ترس و لرز نگاهے بہ حیاط انداخت و همانطور ڪہ بہ سمت اتاق هلم مے داد پرسید:چے شد آبجے؟! محراب چے گفت؟! بریم اتاق،الان مامان میاد مے فهمہ ها! هق هقم بیشتر شدت گرفت،وارد اتاق ڪہ شدیم شانہ هایم لرزید و زانوهایم سست شد. روے زمین نشستم و سرم را روے زمین گذاشتم و زار زدم:رفت بہ داد خرمشهر برسہ! بہ داد خرمشهر اِشغال شدہ! خودش یہ عمرہ دل منو اِشغال ڪردہ و ولم ڪردہ بہ حال خودم! قلبم درد گرفتہ بود،احساس مے ڪردم هر آن ممڪن است قلبم بایستد! ریحانہ در آغوشم ڪشید و بلندم ڪرد. حرفے نزد،او هم محراب را خوب مے شناخت! قلبم الو گرفت و بیشتر سوخت! سرم را روے شانہ ے ریحانہ گذاشتم و گفتم:واسہ اون همہ ے دنیا مهمن،واسہ من فقط اون! مے بینے چقد بے انصافہ؟! پس تڪلیف دلے ڪہ بردہ چے میشہ؟! میگہ حاج باباتو انتخاب ڪن! واے ریحانہ! دارم آتیش مے گیرم و نمے میرم! دارم زندہ زندہ مے سوزم و نمے میرم! فقط تو منیریہ و خونہ ے حاج خلیل غریب نیستم! من پیش محرابم غریبم! چے ڪار ڪنم با دلم؟! در آغوشش فشارم داد و پیشانے ام را بوسید،او هم بہ جز سڪوت جوابے براے من نداشت! بہ پیراهنش چنگ زدم،با لرزش تن و چشم هاے من،تنِ ریحانہ هم مے لرزید... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

🌹🌹🌹🌹 #رایحہ_ے_محراب تقدیم نگاه 👀 قشنگتون☺️ 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 @roman_tori

رمان عاشقانه: شکلات زندگی من 😍😍😋😋 ای زندگی تن و توانم همه تو. جانی و دلی. ای دل و جانم همه تو. تو هستی. من شدی از آنی همه من. من نیست شدم در تو از آنم همه تو. ژانر: عاشقانه😍😍😍