✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «سیره رضوی ١» روز شنبه، ١۴٠١/٠٣/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز یازدهم ذی‌القعده، سالروز میلاد با سعادت حضرت ثامن‌الائمه علی‌بن موسی‌الرضا (ع) و فرصتی بی‌بدیل برای شناخت و معرفت هر چه بیشتر به ساحت مقدس این امام همام و الگوگیری از سیره گفتاری و رفتاری هشتمین خورشید آسمان ولایت و امامت است، لذا ضمن تبریک و تهنیت این روز فرخنده، سخن امروز را با موضوع «سیره رضوی» آغاز می‌نمائیم؛ 💠 سیره قرآنی امام رضا (ع) عشق وافر عالِم آل محمد (ع) به کتاب خدا، ایشان را بر آن داشته بود تا نخستین همنشین در زندگی فردی خود را قرآن کریم قرار دهند، به صورتی که در مواجهه با این کتاب آسمانی، نه زمان برای آن حضرت مطرح بود، نه مکان و نه روز و نه شب؛ چنانچه در روایت آمده که حضرت رضا (ع) هر سه روز یک بار، قرآن را ختم می‌کردند و آنگاه می‌فرمودند: «اگر می‌خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان می‌بردم، (اما نخواستم چنین کنم) چراکه در موقع تلاوت، به هر آیه که می‌رسیدم در آن فکر و اندیشه می‌کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است؛ بدین جهت در هر سه روز یک بار قرآن را به پایان می‌رسانم» [امالی شیخ صدوق، ص ۶۶٠] ⬅️ رَجاء بن ابی‌ضَحّاک نیز در گزارشی از سفر به مرو می‌گوید: «امام به هنگام خواب در رختخواب خویش فراوان قرآن می‌خواندند و هرگاه به آیه‌ای می‌رسیدند که در آن یادی از بهشت یا جهنّم آمده بود، گریه می‌کردند و از خداوند بهشت را درخواست نموده و از آتش جهنم به او پناه می‌بردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٢] ⬅️ همچنین شیخ طوسی (ره) نقل کرده که بعد از آن که امام رضا (ع) به دِعبِل خُزاعی، پیراهن پشمینه‌ی سبز رنگی به همراه انگشتری که نگینش عقیق بود، هدیه کردند، به او فرمودند: «از این پیراهن به خوبی محافظت کن که من در این پیراهن در هزار شب، هزار رکعت نماز خوانده‌ام و هزار مرتبه قرآن را در آن ختم کرده‌ام» [امالی طوسی، ص ٣۵٩] همچنين امام هشتم با سفارش به یاران خود از جمله رَیّان بْن صَلْت اَشْعَری قُمی، فرمودند: «قرآن سخن خداست، از مرز آن تجاوز نکنید و هدایت را جز در پرتو قرآن نجویید که در غیر این صورت، گمراه خواهید شد» [امالی شیخ صدوق، ص ٣٢۶] 💠 سیره عبادی امام رضا (ع) در سیره عبادی حضرت ثامن‌الحجج (ع) آمده است که حضرت سفارش اکید به نماز اول وقت داشته و همواره می‌فرمودند: «نماز را بدون علت از اول وقت آن به تأخیر نیندازید و همیشه در اول وقت، آن را اقامه کنید» [بحارالانوار، ج ۴٩، ص ۴٩] و خودشان نیز به هیچ قیمتی، فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‌دادند و حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی که بزرگان ادیان و فرق در آن حضور داشتند، به مجرد شنیدن صدای اذان، جلسه را ترک کرده و در پاسخ به درخواست حاضران برای ادامه بحث، می‌فرمودند: «نماز می‌گزاریم و بازمی‌گردیم و ادامه می‌دهیم» [توحید شیخ صدوق، ص ۴٣۴] در روایت دیگری نیز شیخ صدوق از رَجاء بن ابی‌ضَحّاک که از طرف مأمون برای بُردن امام رضا (ع) از مدینه به مرو مأموریت داشت، می‌گوید: «من از مدینه تا مرو همراه امام بودم، به خدا سوگند کسی را در پرهیزکاری و کثرت ذکر خدا و شدت خوف از حق تعالی مانند ایشان ندیدم، چنانچه عبادت آن حضرت در شبانه روز این‌گونه بود که چون صبح می‌شد، نماز صبح را ادا می‌کردند و بعد از سلام نماز در مصلای خود تسبیح و تحمید و تکبیر و تهلیل می‌گفتند و صلوات بر حضرت رسول و اولاد او می‌فرستادند تا آفتاب طلوع می‌کرد و سپس به سجده می‌رفتند تا روز بلند می‌شد...»؛ و ادامه می‌دهد: «حضرت در هر شهری که می‌رسیدند، ده روز اقامت می‌نمودند، و روزها را روزه گرفته و چون شب می‌شد پس از نماز، افطار می‌کردند و نافله نمازهای یومیه و نماز شب و شَفع و وَتر را در حضر و سفر ترک نمی‌کردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٣] همچنین امام رضا (ع) نماز را حافظ انسان دانسته و می‌فرمودند: «نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب می‌شود که انسان، مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نکند و روح سرکشی و طغیانگری در برابر خدا، بر او غالب نیاید» [تفسیر نمونه، ج ١۶، ص ٢٩۴] 💠 و بالاخره سخن امروز را با حدیث گهربار دیگری از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «انجام کار نیک و کوشش در عبادت را با تکیه بر دوستی آل‌محمد (ص) رها نکنید؛ و دوستی آل‌محمد (ص) و تسلیم بودن در برابر دستورات ایشان را نیز با تکیه بر عبادت وانگذارید، چراکه هیچ‌یک از این دو بدون دیگری، پذیرفته نمی‌شود» (بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۴۸) ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا از سیره اخلاقی و تربیتی حضرت رضا (ع) سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «سیره رضوی ٢» روز یکشنبه، ١۴٠١/٠٣/٢٢ ✍️ مناسبت روز: در ایام میلاد با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان ولايت و امامت، حضرت رضا (ع) هستیم و در روز گذشته به همین مناسبت از سیره قرآنی و عبادی حضرت ثامن‌الائمه (ع) سخن گفتیم و انشاالله در روزبرگ امروز نیز از سیره اخلاقی آن امام همام سخن خواهیم گفت‌‌؛ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) همواره در میان مردم و با مردم زیسته‌اند، و با گفتار و عمل خود به مردم درس زندگی و پاکی و فضیلت آموخته‌اند؛ آن بزرگواران با آن‌که از مقام رفیع امامت برخوردار بوده و برگزیده‌ی خدا و حجت الهی در زمین بوده‌اند، اما هیچ‌گاه برای خود حریمی قائل نبودند و به روش برخی از حکما و جباران، خود را از مردم جدا نمی‌کردند و همین موضوع باعث سهولت در الگوگیری از این اسوه‌های بزرگ الهی شده است؛ ✍️ بی‌شک‌ یکی از بزرگترین و ملموس‌ترین این الگوها برای بشریت و مخصوصاً ما ایرانیان، حضرت رضا (ع) می‌باشند که در این مجال به چند روایت کوتاه درباره سیره اخلاقی آن امام همام می‌پردازیم: ⬅️ «ابراهیم بن عباس» می‌گوید: «هیچگاه ندیدم که امام رضا (ع) در سخن، بر کسی جفا ورزند و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کنند؛ هرگز نیازمندی را که می‌توانستند نیازش را برآورده سازند، رد نمی‌کردند؛ و هرگز ندیدم به کسی از خدمتکاران و غلامانشان بدگوئی کنند؛ و چون سفره‌ی غذا به میان می‌آمد همه‌ی افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سفره‌ی خویش می‌نشاندند و آنان همراه با امام، غذا می‌خوردند؛ هیچ‌گاه خنده‌ی حضرت به صورت قهقهه نبود، بلکه تبسم می‌نمودند؛ در حضور دیگری پایشان را دراز نمی‌فرمودند؛ کار خیر و انفاق پنهان بسیار داشتند، و بیشتر در شب‌های تاریک مخفیانه به فقرا کمک می‌کردند...» [إعلامُ‌الوَریٰ ص ٣١۴] ⬅️ «مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عَبَّاد» می گوید: لباس امام رضا (ع) در خانه، درشت و خشن بود، اما هنگامی‌که در مجالس عمومی شرکت می‌فرمودند (لباس‌های خوب و متعارف می پوشیدند) و خود را می‌آراستند. [همان] ⬅️ در روایت دیگری آمده که شبی امام میهمان داشتند و در میان صحبت، برای چراغ خانه، مشکلی پیش آمد، میهمان دست پیش آورد تا چراغ را درست کند ولی امام نگذاشتند و خودشان این کار را انجام داده و فرمودند: ما خاندانی هستیم که میهمانان خود را به‌کار نمی‌گیریم (و آنان را احترام می‌کنیم) [کافی ج٧ ص ٢٨٣] ⬅️ همچنین در روایت آمده: روزی شخصی که امام را نمی‌شناخت در حمام از امام درخواست نمود تا او را کیسه بکشند و امام هم بدون نکته‌ای مشغول به شستن او شدند؛ در این هنگام، فردی وارد شد و حضرت را شناخت و به آن شخص معرفی نمود؛ او با شرمندگی شروع به عذرخواهی کرد، ولی امام، همچنان او را کیسه می‌کشیدند و دلداری می‌دادند که اشکالی ندارد. [مناقب ج ۴ ص ٣۶٢] ⬅️ مردی از اهالی بلخ می‌گوید: در سفر خراسان با امام رضا (ع) همراه بودم، روزی امام سفره‌ای گستردند و همه‌ی خدمتگزاران و غلامان حتی سیاهان را بر آن سفره نشاندند تا همراه ایشان غذا بخورند؛ من به امام عرض کردم: فدایتان شوم، بهتر نیست اینان بر سفره جداگانه‌ای بنشینند؟ حضرت فرمودند: پروردگار همه یکی است و همچنين پدر و مادر همه ما یکی است و (بزرگی) و بهره هر کس هم به اَعمال اوست. [کافی، ج ٨، ص ٢٣٠] ⬅️ در روايت دیگری نیز آمده که غریبی درب خانه امام آمد و سلام کرد و گفت: من از دوستداران شما و پدران و اجدادتان هستم، از حج باز گشته‌ام و خرجی راه تمام نموده‌ام، اگر می‌توانید مبلغی به من مرحمت فرمائید تا خود را به‌وطنم برسانم، و انشاالله در آنجا از جانب شما، معادل همان مبلغ را به مستمندان صدقه خواهم داد، زیرا من در شهر خویش فقیر نیستم و اینک در سفر نیازمند شده‌ام؛ امام دویست دینار آوردند و از بالای درب، دست خویش را بیرون آورده و به آن فرد دادند و فرمودند: «این دویست دینار را بگیر و توشه‌ی راه کن و به آن تبرک بجوی و لازم هم نیست که از جانب من معادل آن را صدقه بدهی...» وقتی آن شخص دینارها را گرفت و رفت؛ اهل خانه از حضرت پرسیدند چرا از بالای درب، دینارها را به او دادید؟ و امام در جواب فرمودند: تا شرمندگی نیاز و سؤال را در چهره‌ی او نبینم. [مناقب، ج ۴، ص ٣۶٠] ✍️ آنچه گذشت، تنها بخش کوچکی از سیره اخلاقی حضرت رضا (ع) بود که با دقت در آن، متوجه می‌شویم که حضرات معصومین، در تربیت پیروان خود، تنها به گفتار اکتفا نمی‌کردند و با رفتار و کردار خود، آنها را هدایت می‌فرمودند تا شیعیان بتوانند با الگوگیری از آنها، به زندگی خود، رنگ خدایی زده و به سعادت دنیا و آخرت نائل شوند. ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا بازهم از سیره رضوی سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG