✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «کرامت زن در اسلام (٢)» روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠٣/١٩ ✍️ مناسبت روز: در ایام فرخنده دهه کرامت قرار داریم و در روز گذشته از ظلم تاریخی به زنان و دختران در طول تاریخ، و نقش اسلام در کرامت‌بخشی به بانوان سخن گفتیم و انشاالله در سخن امروز نیز این مبحث را ادامه می‌دهیم؛ دیروز عرض کردیم که با نگاهی گذرا به تاریخ، می‌توان پیامبر اسلام و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را احیاگران عزت و کرامت و ارزش‌های انسانی زنان در طول تاریخ بنامیم؛ چنانچه دین مبین اسلام از زنده به گور کردن دختران در دوران جاهلیت که عمق تحقیر شخصیت زنان را هویدا می‌نمود، جلوگیری کرده است؛ البته مسأله تحقیر شخصیت زنان و دختران به همین جا ختم نمی‌شد و تا آنجا پیش رفته بود که اصلاً مردم، نَسَب را از مرد دانسته و بانوان را تنها وسیله‌ای برای خدمت‌گزاری به مردان محسوب نموده و دختران را از فرزندان خود محسوب نمی‌کردند؛ چنانچه در اشعار جاهلی آمده: «فرزندان ما، پسران ما هستند و دختران ما، فرزندان مردان بیگانه‌اند!» لذا آنچه زنان و دختران مظلوم را از این وضعیت اسفبار نجات داد، تعالیم روحبخش دین مترقی اسلام بود که به زنان شخصیت و هویت انسانی و الهی بخشید؛ اما متأسفانه دوران حضور و ظهور پیامبر اعظم (ص) و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) نیز، پایان دوران استثمار زنان و ظلم تاریخی به آنها نبود؛ چراکه پس از گذشت ده‌ها قرن‌ از جاهليت کهن و دخترکشی، امروزه شاهدیم که بار دیگر ارزش و مقام زنان در «جاهلیت مدرن» پایمال شده و دشمنان اسلام با چهره‌ای جدید و با استفاده از ابزارهای مدرن و رسانه‌های تبلیغاتی، دین و مذهب و ارزش‌های اسلامی که نجات دهنده‌ی انسان از جاهلیت کهن بوده‌اند را، به عنوان حصاری در برابر آزادی زنان معرفی‌ نموده‌ و با تغییر برخی واژه‌ها و سوء استفاده از آنها، بار دیگر زنان را در اوج حقارت فرو برده و آنها را به ابزار و کالاهای تبلیغاتی و خدماتی تبدیل نموده‌اند؛ و این جنایت تاریخی تا بدانجا پیش رفته که متأسفانه در برخی جوامع به اصطلاح مدرن، یکی از بزرگترین تجارت‌های اقتصادی، تجارت زن و پرنوگرافی (سکس) است! البته این «جاهلیت مدرن» با «جاهلیت کهن» تفاوت‌ بزرگی دارد و آن، تلاش بین‌المللی برای قانونمند کردن و جهانی نمودن این تحقیر سازمان یافته دختران و زنان، به نام «آزادی» و برابری آنها با مردان است! و عجیب‌تر آن‌که در دادن وجاهت عمومی به این ظلم بزرگ، خود بانوان نیز نقش به سزایی داشته‌ و دارند؛ و با کمال تأسف باید اقرار کنیم که این توحش مدرن، سال‌هاست که در کشور اسلامی ما نیز رسوخ نموده و برخی از زنان و دختران ایرانی، ناخواسته یا نادانسته، ارزش‌های والای انسانی و اسلامی خود را با فرهنگ پوچ غربی، مبادله نموده‌اند؛ لذا ضروری به نظر می‌رسد که تمامی اندیشمندان و فرهیختگان مسلمان، و مخصوصاً زنان متفکر و آزادی‌خواه ایران اسلامی با استفاده از تمامی ظرفیت‌ها و ابزارها در فضای حقیقی و مجازی در برابر این هنجارشکنی آشکار، ایستاده و از باب امر به معروف و نهی از منکر وارد میدان شده و زنان و دختران گرامی ایران اسلامی را با حقیقت تمدن غربی و توحش مدرن آشنا نموده و برای مداوای جاهلين و غافلين، از تنها داروی شفابخش هستی، یعنی معرفت به اسلام و تبعیت از قرآن کریم، و سیره رفتاری و گفتاری اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) بهره برده، و حقیقت خلقت والای زن را به‌عنوان گل و ریحانه‌ی هستی و ملکه‌ی خانواده؛ و حقیقت خلقت مرد را، به‌عنوان فردی مستحکم، و ستون و پشتیبان خانواده در زندگی و در امور سخت کاری و اجتماعی معرفی کرده؛ و بار دیگر ارزش‌های والای انسانی و اسلامی، و عزت و کرامت بانوان را احیاء نمایند‌؛ ✍️ و در پایان سخن دست نیاز به درگاه خداوند بی‌نیاز دراز کرده و از حضرت حق، ظهور منجی و هادی عالم بشریت را طلب می‌نمائیم تا انشاالله با حضور و ظهور حضرت مهدی (عج)، تمامی بشریت و مخصوصاً بانوان گرامی به نهایت کرامت و عزت والای انسانی خود دست یابند؛ «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج». https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «طلایه‌دار جهاد و شهادت در انقلاب اسلامی» روز جمعه، ١۴٠١/٠٣/٢٠ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت حضرت آیت‌الله سعیدی (ره)، نخستین مجتهد شهید در نهضت امام خمینی (ره) و از طلایه‌داران جهاد و مبارزه در جریان انقلاب اسلامی ایران است، لذا سخن خود را با سلام و صلوات به روح بلند این عالم عامل و مجاهد خستگی‌ناپذیر آغاز می‌نمائیم؛ آیت‌الله سید محمدرضا سعیدی در سال ۱۳۰۸ شمسی در مشهد به دنیا آمد و پس از طی دوران کودکی، فراگیری ادبیات عرب و مقدمات علوم اسلامی را نزد پدر آغاز نمود؛ او پس از چندین سال تحصیل در مشهد، عازم حوزه علمیه قم شد و محضر اساتید بزرگی همچون آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) و امام خمینی (ره) را درک نمود و سرانجام با زحمات طاقت فرسا و تلاش مستمر به درجه اجتهاد نائل گردید؛ ایمان عمیق به خدا و عشق به اهل‌بیت، ولایت مداری، اخلاص، شجاعت و شهامت، تکلیف‌گرایی، نظم در امور، صبر و مقاومت، تواضع و فروتنی، و همچنین گشاده‌رویی و خوش‌خلقی، شوخ‌طبعی، نوگرایی و دوری از تعصب، توجه به جوانان و بانوان، جدیت و خستگی‌ناپذیری از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان به شمار می‌آمد؛ ساده زیستی و غم خواری و همراهی با محرومان نیز از دیگر خصائص این عالم عامل بود؛ چنانچه فرزند گرامی ایشان نقل کرده که در یکی از روزهای سرد زمستانی، وقتی پدرم از مسجد به خانه آمد، عبا روی دوششان نبود! از ایشان پرسیدیم پس عبایتان چه شده؟ پدر فرمودند: سر راه مرد فقیری را دیدم که از سرما می‌لرزد؛ عبایم را روی دوشش انداختم...» ایشان علاوه بر تحصیل و تدریس علوم دینی به انجام سفرهای تبلیغی و انجام امور فرهنگی و اجتماعی و سیاسی نیز همت ویژه داشت و در طی یکی از همین سفرها به شهر آبادان، اولین سخنرانی افشاگرانه خود را به صورت علنی بر علیه رژیم شاهنشاهی انجام داد که پس از دستگیر و راهی زندانی شد؛ آیت‌الله سعیدی از اولین مطرح‌کنندگان مرجعیت امام خمینی (ره) و از اولین کسانی بود که به نهضت ایشان پیوست و در جریان مخالفت حضرت امام با «لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی» و «انقلاب سفید» و لایحه مصونیت قضایی مستشاران نظامی آمریکا (کاپیتولاسیون) از مهمترین حامیان رهبر کبیر انقلاب بود؛ ایشان به راستی یار صدیق امام (ره) بود و در راه حق و اعتلای اسلام از هیچ خطری واهمه نداشت؛ چنانچه بارها به دلیل پشتیبانی از نهضت امام و سخنرانی علیه رژیم شاهنشاهی و همچنین رژیم اشغالگر قدس توسط ساواک دستگیر و زندانی شده بود، اما باز هم به صراحت می‌گفت: «مرا بگیرید و به بند و حبس کشید، تا از من سلب مسؤولیت شود، چرا که اگر آزاد باشم، فریاد می‌زنم، حقایق را می‌گویم و افشاگری می‌کنم؛ من این لباس را پوشیده‌ام... که پاسدار اسلام و وفادار به رهبرم امام خمینی باشم....»؛ «به خدا سوگند، اگر مرا بکشید و خونم را بر زمین بریزید، در هر قطره‌ی خونم، نام مقدس خمینی را خواهید یافت»؛ آیت الله سعیدی در زمانی که مسئله سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها در ایران، کیان ملت و دولت را تهدید می‌کرد، بار دیگر به خروش آمد و در نامه‌ای خطاب به علماء و بزرگان، آنان را به صادر کردن فتوا علیه این قرارداد ننگین دعوت نمود و با این عمل خود بر پیکره فاسد دژخیمان پهلوی لرزه انداخت و همین امر موجب دستگیری و انتقال ایشان به زندان قزل قلعه شد و سرانجام در بیستم خرداد سال ۱۳۴۹ شمسی پس از ده روز شکنجه بی‌رحمانه، در حالی که عمامه سیاه این مجاهد نستوه را به دور گردنشان پیچیده بود، ققنوس‌وار خود را فدای اسلام و انقلاب، و آزادی مردم مظلوم ایران نمود؛ وقتی خبر شهادت این یار و همراه انقلابی در نجف به حضرت امام رسید، ایشان بسیار متأثر شدند و در اعلامیه‌ای نوشتند: «من قتل فجیع این سید بزرگوار و فداکار را که برای حفظ مصالح مسلمین و خدمت به اسلام جان خود را از دست داد، به ملت اسلام عموماً و به خصوص به ملت ایران تعزیت می‌دهم»؛ همچنین امام بعد از پیروزی انقلاب، به همسر ایشان فرمودند: «من در آن سال‌ها کسی را مثل آقای سعیدی نداشتم که آن طور مخلصانه در راه دین تلاش کند... ایشان وظیفه‌اش را انجام داد» در پایان سخن امروز، سالروز شهادت این عالم وارسته و مجاهد خستگی‌ناپذیر را گرامی داشته و به تمامی پیروان راه حق و حقیقت و همچنین خاندان و فرزندان ایشان، به خصوص حضرت آیت‌الله سید محمد سعیدی (دامت‌برکاته) نماینده معزز ولی‌فقیه و تولیت معظم حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) که خودشان نیز همچون پدر بزرگوارشان از حامیان راستین انقلاب و از فدائیان ولایت امر و امام امت هستند، تسلیت عرض می‌نمائیم. 📚 برگرفته از: «دانشنامه اسلامی»؛ کتاب «عروج از زندان» زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله سعیدی (ره)؛ و جلد دوم مجموعه‌ی گلشن ابرار» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «سیره رضوی ١» روز شنبه، ١۴٠١/٠٣/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز یازدهم ذی‌القعده، سالروز میلاد با سعادت حضرت ثامن‌الائمه علی‌بن موسی‌الرضا (ع) و فرصتی بی‌بدیل برای شناخت و معرفت هر چه بیشتر به ساحت مقدس این امام همام و الگوگیری از سیره گفتاری و رفتاری هشتمین خورشید آسمان ولایت و امامت است، لذا ضمن تبریک و تهنیت این روز فرخنده، سخن امروز را با موضوع «سیره رضوی» آغاز می‌نمائیم؛ 💠 سیره قرآنی امام رضا (ع) عشق وافر عالِم آل محمد (ع) به کتاب خدا، ایشان را بر آن داشته بود تا نخستین همنشین در زندگی فردی خود را قرآن کریم قرار دهند، به صورتی که در مواجهه با این کتاب آسمانی، نه زمان برای آن حضرت مطرح بود، نه مکان و نه روز و نه شب؛ چنانچه در روایت آمده که حضرت رضا (ع) هر سه روز یک بار، قرآن را ختم می‌کردند و آنگاه می‌فرمودند: «اگر می‌خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان می‌بردم، (اما نخواستم چنین کنم) چراکه در موقع تلاوت، به هر آیه که می‌رسیدم در آن فکر و اندیشه می‌کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است؛ بدین جهت در هر سه روز یک بار قرآن را به پایان می‌رسانم» [امالی شیخ صدوق، ص ۶۶٠] ⬅️ رَجاء بن ابی‌ضَحّاک نیز در گزارشی از سفر به مرو می‌گوید: «امام به هنگام خواب در رختخواب خویش فراوان قرآن می‌خواندند و هرگاه به آیه‌ای می‌رسیدند که در آن یادی از بهشت یا جهنّم آمده بود، گریه می‌کردند و از خداوند بهشت را درخواست نموده و از آتش جهنم به او پناه می‌بردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٢] ⬅️ همچنین شیخ طوسی (ره) نقل کرده که بعد از آن که امام رضا (ع) به دِعبِل خُزاعی، پیراهن پشمینه‌ی سبز رنگی به همراه انگشتری که نگینش عقیق بود، هدیه کردند، به او فرمودند: «از این پیراهن به خوبی محافظت کن که من در این پیراهن در هزار شب، هزار رکعت نماز خوانده‌ام و هزار مرتبه قرآن را در آن ختم کرده‌ام» [امالی طوسی، ص ٣۵٩] همچنين امام هشتم با سفارش به یاران خود از جمله رَیّان بْن صَلْت اَشْعَری قُمی، فرمودند: «قرآن سخن خداست، از مرز آن تجاوز نکنید و هدایت را جز در پرتو قرآن نجویید که در غیر این صورت، گمراه خواهید شد» [امالی شیخ صدوق، ص ٣٢۶] 💠 سیره عبادی امام رضا (ع) در سیره عبادی حضرت ثامن‌الحجج (ع) آمده است که حضرت سفارش اکید به نماز اول وقت داشته و همواره می‌فرمودند: «نماز را بدون علت از اول وقت آن به تأخیر نیندازید و همیشه در اول وقت، آن را اقامه کنید» [بحارالانوار، ج ۴٩، ص ۴٩] و خودشان نیز به هیچ قیمتی، فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‌دادند و حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی که بزرگان ادیان و فرق در آن حضور داشتند، به مجرد شنیدن صدای اذان، جلسه را ترک کرده و در پاسخ به درخواست حاضران برای ادامه بحث، می‌فرمودند: «نماز می‌گزاریم و بازمی‌گردیم و ادامه می‌دهیم» [توحید شیخ صدوق، ص ۴٣۴] در روایت دیگری نیز شیخ صدوق از رَجاء بن ابی‌ضَحّاک که از طرف مأمون برای بُردن امام رضا (ع) از مدینه به مرو مأموریت داشت، می‌گوید: «من از مدینه تا مرو همراه امام بودم، به خدا سوگند کسی را در پرهیزکاری و کثرت ذکر خدا و شدت خوف از حق تعالی مانند ایشان ندیدم، چنانچه عبادت آن حضرت در شبانه روز این‌گونه بود که چون صبح می‌شد، نماز صبح را ادا می‌کردند و بعد از سلام نماز در مصلای خود تسبیح و تحمید و تکبیر و تهلیل می‌گفتند و صلوات بر حضرت رسول و اولاد او می‌فرستادند تا آفتاب طلوع می‌کرد و سپس به سجده می‌رفتند تا روز بلند می‌شد...»؛ و ادامه می‌دهد: «حضرت در هر شهری که می‌رسیدند، ده روز اقامت می‌نمودند، و روزها را روزه گرفته و چون شب می‌شد پس از نماز، افطار می‌کردند و نافله نمازهای یومیه و نماز شب و شَفع و وَتر را در حضر و سفر ترک نمی‌کردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٣] همچنین امام رضا (ع) نماز را حافظ انسان دانسته و می‌فرمودند: «نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب می‌شود که انسان، مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نکند و روح سرکشی و طغیانگری در برابر خدا، بر او غالب نیاید» [تفسیر نمونه، ج ١۶، ص ٢٩۴] 💠 و بالاخره سخن امروز را با حدیث گهربار دیگری از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «انجام کار نیک و کوشش در عبادت را با تکیه بر دوستی آل‌محمد (ص) رها نکنید؛ و دوستی آل‌محمد (ص) و تسلیم بودن در برابر دستورات ایشان را نیز با تکیه بر عبادت وانگذارید، چراکه هیچ‌یک از این دو بدون دیگری، پذیرفته نمی‌شود» (بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۴۸) ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا از سیره اخلاقی و تربیتی حضرت رضا (ع) سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «سیره رضوی ٢» روز یکشنبه، ١۴٠١/٠٣/٢٢ ✍️ مناسبت روز: در ایام میلاد با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان ولايت و امامت، حضرت رضا (ع) هستیم و در روز گذشته به همین مناسبت از سیره قرآنی و عبادی حضرت ثامن‌الائمه (ع) سخن گفتیم و انشاالله در روزبرگ امروز نیز از سیره اخلاقی آن امام همام سخن خواهیم گفت‌‌؛ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) همواره در میان مردم و با مردم زیسته‌اند، و با گفتار و عمل خود به مردم درس زندگی و پاکی و فضیلت آموخته‌اند؛ آن بزرگواران با آن‌که از مقام رفیع امامت برخوردار بوده و برگزیده‌ی خدا و حجت الهی در زمین بوده‌اند، اما هیچ‌گاه برای خود حریمی قائل نبودند و به روش برخی از حکما و جباران، خود را از مردم جدا نمی‌کردند و همین موضوع باعث سهولت در الگوگیری از این اسوه‌های بزرگ الهی شده است؛ ✍️ بی‌شک‌ یکی از بزرگترین و ملموس‌ترین این الگوها برای بشریت و مخصوصاً ما ایرانیان، حضرت رضا (ع) می‌باشند که در این مجال به چند روایت کوتاه درباره سیره اخلاقی آن امام همام می‌پردازیم: ⬅️ «ابراهیم بن عباس» می‌گوید: «هیچگاه ندیدم که امام رضا (ع) در سخن، بر کسی جفا ورزند و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کنند؛ هرگز نیازمندی را که می‌توانستند نیازش را برآورده سازند، رد نمی‌کردند؛ و هرگز ندیدم به کسی از خدمتکاران و غلامانشان بدگوئی کنند؛ و چون سفره‌ی غذا به میان می‌آمد همه‌ی افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سفره‌ی خویش می‌نشاندند و آنان همراه با امام، غذا می‌خوردند؛ هیچ‌گاه خنده‌ی حضرت به صورت قهقهه نبود، بلکه تبسم می‌نمودند؛ در حضور دیگری پایشان را دراز نمی‌فرمودند؛ کار خیر و انفاق پنهان بسیار داشتند، و بیشتر در شب‌های تاریک مخفیانه به فقرا کمک می‌کردند...» [إعلامُ‌الوَریٰ ص ٣١۴] ⬅️ «مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عَبَّاد» می گوید: لباس امام رضا (ع) در خانه، درشت و خشن بود، اما هنگامی‌که در مجالس عمومی شرکت می‌فرمودند (لباس‌های خوب و متعارف می پوشیدند) و خود را می‌آراستند. [همان] ⬅️ در روایت دیگری آمده که شبی امام میهمان داشتند و در میان صحبت، برای چراغ خانه، مشکلی پیش آمد، میهمان دست پیش آورد تا چراغ را درست کند ولی امام نگذاشتند و خودشان این کار را انجام داده و فرمودند: ما خاندانی هستیم که میهمانان خود را به‌کار نمی‌گیریم (و آنان را احترام می‌کنیم) [کافی ج٧ ص ٢٨٣] ⬅️ همچنین در روایت آمده: روزی شخصی که امام را نمی‌شناخت در حمام از امام درخواست نمود تا او را کیسه بکشند و امام هم بدون نکته‌ای مشغول به شستن او شدند؛ در این هنگام، فردی وارد شد و حضرت را شناخت و به آن شخص معرفی نمود؛ او با شرمندگی شروع به عذرخواهی کرد، ولی امام، همچنان او را کیسه می‌کشیدند و دلداری می‌دادند که اشکالی ندارد. [مناقب ج ۴ ص ٣۶٢] ⬅️ مردی از اهالی بلخ می‌گوید: در سفر خراسان با امام رضا (ع) همراه بودم، روزی امام سفره‌ای گستردند و همه‌ی خدمتگزاران و غلامان حتی سیاهان را بر آن سفره نشاندند تا همراه ایشان غذا بخورند؛ من به امام عرض کردم: فدایتان شوم، بهتر نیست اینان بر سفره جداگانه‌ای بنشینند؟ حضرت فرمودند: پروردگار همه یکی است و همچنين پدر و مادر همه ما یکی است و (بزرگی) و بهره هر کس هم به اَعمال اوست. [کافی، ج ٨، ص ٢٣٠] ⬅️ در روايت دیگری نیز آمده که غریبی درب خانه امام آمد و سلام کرد و گفت: من از دوستداران شما و پدران و اجدادتان هستم، از حج باز گشته‌ام و خرجی راه تمام نموده‌ام، اگر می‌توانید مبلغی به من مرحمت فرمائید تا خود را به‌وطنم برسانم، و انشاالله در آنجا از جانب شما، معادل همان مبلغ را به مستمندان صدقه خواهم داد، زیرا من در شهر خویش فقیر نیستم و اینک در سفر نیازمند شده‌ام؛ امام دویست دینار آوردند و از بالای درب، دست خویش را بیرون آورده و به آن فرد دادند و فرمودند: «این دویست دینار را بگیر و توشه‌ی راه کن و به آن تبرک بجوی و لازم هم نیست که از جانب من معادل آن را صدقه بدهی...» وقتی آن شخص دینارها را گرفت و رفت؛ اهل خانه از حضرت پرسیدند چرا از بالای درب، دینارها را به او دادید؟ و امام در جواب فرمودند: تا شرمندگی نیاز و سؤال را در چهره‌ی او نبینم. [مناقب، ج ۴، ص ٣۶٠] ✍️ آنچه گذشت، تنها بخش کوچکی از سیره اخلاقی حضرت رضا (ع) بود که با دقت در آن، متوجه می‌شویم که حضرات معصومین، در تربیت پیروان خود، تنها به گفتار اکتفا نمی‌کردند و با رفتار و کردار خود، آنها را هدایت می‌فرمودند تا شیعیان بتوانند با الگوگیری از آنها، به زندگی خود، رنگ خدایی زده و به سعادت دنیا و آخرت نائل شوند. ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا بازهم از سیره رضوی سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG