⚠️آمریکا، عروسک‌گردان بهائیت(2) 📁اسنادی از جاسوسی تشکیلات بهائی ⭕️گزارش‌ها مؤید ارتباطات تنگاتنگ دولت آمریکا و رهبران جامعه #بهائی است. در واقع بعد از انقلاب نیز، این تبادل اطلاعاتی با آمریکا، همچنان ادامه داشت: «آقای گلن میچل که از افراد بلندپایه انجمن بهائی‌های آمریکاست (محفوظ بماند) و ما قبلاً هم با او در تماس بودیم... با اداره خاور نزدیک، بخش ایران تماس گرفته... از هرگونه اطلاعاتی که سفارت بتواند درباره وضع بهائی‌ها برای ما ارسال دارد بسیار سپاسگزار خواهیم شد. [سایروس] ونس [وزیر امور خارجه آمریکا]» 🔻تعریف و تمجید نیروهای آمریکایی در دستاوردهای سیاسی این فرقه برای راضی نگه داشتن تشکیلات بهائی خارج کشور هم در این سند قابل توجه است: «همه شماها درباره مسئله بهائیت کار خوبی ارائه کردید، به طوری که توانستیم کنجکاوان پایتخت و #جامعه #بهائیت #آمریکا را ارضاء نماییم...همه ما و دیگرانی که در اینجا هستند از کار خوبی که #بخش_سیاسی ارائه داده است، صمیمانه سپاسگزاریم. مدت‌ها بود که سفارت آمریکا در تهران چنین بخش سیاسی کارآیی نداشت. (قیافه گرفتن بسه، بجاش برای ما یادداشت مکالماتی بفرستید.) به همکاران فارسی‌تان در خط مقدم نیز بگویید که ما از آنها حمایت می‌کنیم. ارادتمند هنری پرشت.» 📚پی‌نوشت: 1-اسناد لانه جاسوسی آمریکا: کتاب چهارم، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1386، صص 578 -580، سند شماره 12: 3 اکتبر 1979 (مهر 1358) @feraghvaadyan

🔺تشدید اهرم های فشار علیه ایران و خوش‌رقصی #جریان‌های_فرقه‌ای 👈طی روزهای گذشته با تشدی فشارهای #سیاسی ،‌همراستا با جنگ نابرابر #اقتصادی امریکا علیه ایران، جریان‌های فرقه‌ای همسو با اربابان غربی خود در مسیر متشنج ساختن فضای داخلی #جامعه گام برمی‌دارند. تبلیغ به برگزاری تجمعات اعتراضی علیه نظام، پروپاگاندای رسانه‌ای در خصوص تحولات سیاسی-نظامی منطقه، تلاش برای ایجاد التهاب در بازار های تپنده اقتصادی کشور و ..، از جمله اقدامات جریان های مزبور در این زمینه است. در این میان، فرقه‌های #مسیحیت_تبشیری ، #بهائیت و برخی جریان‌های معنوی نوپدپد، پیشگام بوده و حتی جزئیاتی از توطئه‌های آن‌ها در حوزه های مختلف طی روزهی گذشته منتشر گردید؛ و این همان ذات شکاف‌زی فرقه‌ها و باطن حقیقی آن‌هاست. @Feraghvaadyan

🔺دین و پساکرونا ↙️«علیرضا شجاعی‌زند»، استاد جامعه‌شناسی:«مسئله اصلی و ابتدایی کسانی که مستقیم یا غیرمستقیم سراغ نسبت #دین و #کرونا رفته‌اند، دین بوده‌است نه کرونا. مسئله‌مند و برجسته شدنِ هر پدیده خُرد و کلان در جامعه ما، عموماً ناشی از نزدیکی و نسبتی است که با دین پیدا می¬‌کند. دین در ایران، موضوعیت و فاعلیت پیدا کرده و همه چیز به آن برمی‌گردد، لذا باید پاسخگوی همه چیزهم باشد. این حالت برای دین، خوب است و در عین حال، دردسرآفرین نیز هست. 🔰از طرفی، توانایی‌های علمی و تکنولوژیکِ امروز قابل مقایسه با ادوار ماضی نیست. نگرش به دین و انتظار از دین در #جامعه ما به تبعِ نقش و موقعیتی که احراز کرده و ادعاهایی که دارد، متفاوت از تلقیِ جوامع دیگر است. این تفاوتِ نگاه را حتی در بین کسانی که میانه خوبی هم با دین ندارند،‌ می‌شود نشان داد. ⭕️از آنجا که در این فضا، غلبه با‌ بزرگنماییِ پیرامون کروناست و نگاهِ یکسره منفی به آن، خیلی هم بیراه نیست، اگر پرتوی هم بر وجوه مثبت این مسئله بیفکنم. شاید در کسب آرامشِ خاطری که این روزها بیش از هر وقت دیگری بدان نیاز است، مؤثر افتد؛ کاری که فقط از دین و نگاه دینی برمی‌آید. به‌واقع، دین در این ماجرا، نه‌تنها دچار هزیمت و عقب‌نشینی نشده،‌ بلکه تنها ملجأیی است که پس از ناامیدیِ از دیگر مدعیان، می‌¬شود روی آن حساب کرد و بدان پناه برد. با اینکه غالب دین‌‌پژوهان بر چنین قابلیتی در دین، صحه گذارده‌‌اند، اما این تفاوت را هم دارند که برخی از ایشان، تنها همین قدر و نه بیش از آن را برای دین قائل شده‌اند. این قبیل موقعیت‌ها، آن هم به نحو گسترده و همگانی، خیلی وقت است که پیش نیامده و #بشریت به آن نیاز دارد. پس مسئله‌آفرینی‌های کرونا، نه‌تنها تهدیدی برای دین نیست، بلکه فرصت و موقعیت خوبی را هم برای عرض‌اندام و ابراز وجود آن فراهم آورده‌است. 📚منبع: مسئله‌آفرینی‌های کرونا؛ فرصتی برای عرض اندام دین/ چهار مؤلفه در نسبت دین و کرونا،‌ ایکنا، 10 آبان 1399. @Feraghvaadyan

🔹دين خلاق و ريزوارگي دين در پساكرونا ✍️حمیدرضا شعیری»، استاد دانشگاه «تربیت مدرس»: «دوره #پساکرونا در رابطه با نسبت #دین و #جامعه را باید دوره دینداری خلاق نامید؛ یعنی باید منتظر نوعی دینداری باشیم که آن را دینداری خلاق می‌نامم، به این معنا كه براساس وضعیت‌های جدید و در دوران #مدرن و پست‌مدرن و با توجه به وضعیت ناشی از #کرونا، به سمت شکل یا نوعی از دینداری خواهیم رفت که فرد ادعا می‌کند که من براساس خوانش و تفسیر فردی که از شرایط و موقعیت‌های موجود می‌توانم بدهم، دیندارم؛ یعنی هم دیندارم، هم قادر به تغییر و تحول در شرایط دینی هستم، هم می‌‌توانم در مورد عمل و کنش دینی اظهارنظر کنم و هم نیاز به این نوع دخالت و مداخله دارم، چون خردمندم. 💠 همیشه #دین به عنوان یک کلان دیدگاه یا کلان #اندیشه، وجود داشته‌است. رفته رفته در دنیای پست‌مدرن، دین از این کلان‌محوری بیرون آمده و به ریزوارگی یا خردوارگی روی آورد. این ریزوارگی در #دوران_پساکرونا خیلی افزایش خواهد یافت. آنچه در این ریزوارگی دینی اتفاق می‌افتد این است که تحت عنوان دین من، دین تو و دین دیگری، دین ادراک‌محور، من ادراک‌محور، ادراک تو، #ادراک من و ادراک دینی من و تو خواهیم داشت. @Feraghvaadyan

🔺‏«اقلیت» آری یا نه؟ ✍️در قاموس سیاسی-فکری هر جامعه و فرهنگ، واژه‌ها و مفاهیمی حساس و چالش‌ برانگیز وجود دارد که همواره محل بحث و تضارب آرا بوده‌اند. در این میان، برخی اصطلاحات به سبب ذات و ماهیت حساسیت‌برانگیز خود، نه‌تنها در بعد ملی، بلکه در ابعاد فراملی، به عنوان مفاهیم پیچیده مطرح هستند. #اقلیت، یکی از این لغات می‌باشد که چندی است در جامعه ما نیز محل مناقشه گشته است. در یکی از جامع‌ترین تعاریف اقلیت در حوزه حقوق بین‌الملل، آمده است: اقلیت، عبارت از گروهی است که در حاکمیت شرکت نداشته و از نظر تعداد، کمتر از بقیه باشند و اعضای آن در عین حالی که تبعه آن کشور هستند، ویژگی‌های متفاوت قومی، مذهبی و یا زبانی با سایر جمعیت دارند و از نوعی حس وحدت منافع و همبستگی در جهت حفظ #فرهنگ و آداب و‌ رسوم یا زبان خود برخوردارند. به نظر می‌رسد تمایز جدی با سایرین و وضعیت غیر مسلط سیاسی( عدم مشارکت در قدرت سیاسی)، دو عنصر عینی مهم در خصوص مفهوم اقلیت است. به لحاظ ذهنی نیز احساس مشترک درون‌گروهی در تشکیل اقلیت، اهمیت زیادی دارد. به نظر بسیاری، گروه اقلیت تا هنگامی که احساس در #اقلیت بودن نداشته باشد، اقلیت محسوب نمی‌شود. 🔹با وجود تعریف مفهوم اقلیت، یافتن نمونه‌ها و مصادیق اقلیت در ایران، اندکی دشوار است. بر اساس عناصر عینی( مشارکت در حاکمیت) و ذهنی( احساس اقلیت بودن) که تاکنون از سوی حقوقدانان سازمان ملل اعلام شده‌اند، دست‌کم در میان آذری‌ها، کردهای شیعه و...، یافتن چنین ویژگی عینی و حسی، امکان‌پذیر نیست. به نظر می‌رسد در اینجا مسئله مشارکت در #حاکمیت، یک خط ممیز و آشکار است. گروه‌هایی که امکان مشارکت در حاکمیت را دارا باشند، اقلیت نیستند، هرچند واجد سایر ویژگی‌ها باشند؛ اما مفهوم #اقلیت_دینی، نه‌تنها مصادیق دقیقی دارد، بلکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز شناخته شده است و با وجود انتقادات نهفته در واژه اقلیت، این کلمه در عرف جامعه متکثر ایران، ذوب شده و به‌ویژه، قائل شدن حقوق شناخته‌شده در #قانون_اساسی برای آن، اهمیتی مضاعف بر این پذیرش و جایگاه، بخشیده است. به نظر می‌رسد، وجه عمده مناقشات و تضارب‌آرای موجود در این زمینه، ریشه در همان جنبه ذهنی یادشده در تعریف مفهوم اقلیت دارد؛ آنچه در بیان برخی با عنوان احساس تبعیض و بی‌عدالتی مورد اشاره قرار گرفته‌است؛ اما نکته قابل تأمل آن است که این احساس بیش از آن‌که برگرفته از شرایط واقعی یعنی بی‌عدالتی باشد، امری است درونی و ناشی از فضای اندیشه‌ای حاکم بر #جامعه. البته شکی نیست که بازسازی ساخت فکری و فرهنگی، جهت اصلاح نگرش اجتماعی نسبت به نقش و جایگاه اقلیت‌های دینی به عنوان شهروندان درجه یک- و چنانچه اشاره شد، اعضای یک ملت- ضروری است. 🆔@RoshangarMedia