💠صوفیان در منظومه فکری «علامه مجلسی» 🔰علامه مجلسی در آثار خویش به اقتضای موضوعات گوناگون اعتقادی به باورهای #صوفیان، اشاره و آن‌ها را نقد کرده‌است.انتقادهای #علامه_مجلسی به کلیت عرفان اسلامی، شامل دو بخش نظرات عرفانی عارفان بزرگ و رسوم صوفیان عوام می‌گردد. تقدیرگرایی و رفع تکالیف و عبادات شرعی، دو مقوله مهم در آثار برخی بزرگان عرفان‌نظری است که سبب شده قائلان به این عقیده و مروجان آن، مورد انتقاد مجلسی واقع شوند. بیشتر انتقادات مجلسی، متوجه صوفیان خانقاهی و عوام و رسوم آنان است که ارتباط مستقیمی با عرفان نظری ندارد. پشمینه‌پوشی، رقص و سماع، چله‌نشینی و اذکار خفی و جلی در شمار رسوم صوفیانه‌ای است که مجلسی مخالف انجام آن‌هاست. 🔸بخش زیادی از توضیحات مجلسی در «#بحارالانوار» و دیگر آثار مکتوب وی، شامل خرده‌گیری و رد نظریات صوفیان خانقاهی است. حجم زیادی از انتقادهای مجلسی به مناسک و رسوم صوفیان بازاری بازمی‌گردد. شمار بسیاری از این صوفیان بازاری را گروه «قلندران» تشکیل می‌دادند. این افراد که غالباً مهاجران هندی بودند، به‌دلیل نداشتن ارتباط با طریقه‌های رایج در ایران، «دراویش بی‌شرع» نامیده می‌شدند. این درویشان افراطی و نامنظم که به قیود اجتماعی و شرعی، بی‌اعتنا بودند، برای سکونت به #خانقاه می‌رفتند. قرائن زیادی وجود دارد که نقدهای علامه مجلسی از رسوم صوفیانه ناظر بر این گروه و گروه‌های شبیه آنان است. @Feraghvaadyan