پیامرسانهای حکومتی داخلی یا پیامرسانهای حکومتی خارجی!؟ 🖋هنگامی که سخن از پیامرسانهای داخلی می‌شود برخی با برچسب «پیامرسانهای حکومتی» به دنبال آنند تا به پندار خود، عیبی بر این پیامرسانها بگیرند. اما به فرض که داخلی بودن یک پیامرسان مساوی با حکومتی بودن آن باشد، اما سؤال اساسی این است که مگر حکومتی بودن پیام‌رسان‌ها چه ایرادی دارد؟ هر کشوری نهاد حکومت را برای برقراری نظم و اجرای قانون و حفظ جامعه آن کشور دارد ما هم حکومت خود را داریم. آیا عجیب است که حکومت در فضای مجازی که تأثیر آن بر جامعه بر کسی پوشیده نیست ورود داشته باشد و نظم ایجاد کند؟ مگر در فضای عینی، پلیس، دادگاه و قوانین نداریم؟ آیا کسی با نظم در جامعه عینی مخالف است؟ چرا وقتی نوبت به فضای مجازی می‌رسد که اتفاقا تأثیر مستقیم بر فضای عینی دارد، بعضی‌ها این مسئله را نقطه ضعف می‌بینند؟ اگر فضای مجازی کاملاً رها و بی‌قانون باشد، چه کسی پاسخگوی عواقب آن خواهد بود؟ چه کسی جلوی سوءاستفاده‌ها را می‌گیرد؟ مگر نه این است که تروریست‌ها، کلاهبرداران، دشمنان کشور و حتی شایعه‌سازها دقیقاً از این بی‌نظارتی استفاده می‌کنند تا امنیت مردم و کشور را به خطر بیندازند؟ طنز تلخ اینجاست که خود این افراد، که با حکومتی بودن بر این پیامرسانها عیب می‌گیرند، وقتی دچار مشکل یا آسیب در فضای مجازی می‌شوند، دقیقاً به همان نهادهای حکومتی مثل پلیس و قوه قضائیه مراجعه می‌کنند تا حقوق خود را بازپس گیرند! این همان تناقضی است که گاه در این بحث‌ها دیده می‌شود: انتقاد از نظارت حکومتی و همزمان انتظار از همان نظارت برای برقراری عدالت! طنز تلخ دیگر آن است که برخی آنچنان با برچسب حکومتی بودن مردم را از پیامرسانهای وطنی برحذر می‌دارند که گویا پیامرسانهای اجنبی، حکومتی نیستند این در حالی است که آمریکا پنهان نمی‌کند که فضای سایبری را نه مثل ما به وزارت ارتباطات بلکه به وزارت دفاع سپرده است و پیامرسانهایی چون یوتیوب و اینستاگرام علنا طبق سیاستهای ایالات متحده در گردش اطلاعات و فعالیت کاربران دست می‌برند و آنچه را مخالف آن سیاستها تشخیص دهند حذف می‌کنند، به عنوان مثال مطالب و صفحه‌های مقاومت یا هشتکهای مربوط به آن را می‌بندند و حذف می‌کنند و از گسترش و ترند شدن آنها جلوگیری می‌کنند. اینکه برخی از پیام‌رسان‌های داخلی از حمایت یا نظارت حکومت برخوردار باشند، نه تنها ایرادی ندارد، بلکه ضرورتی بدیهی است. هیچ کشوری نمی‌تواند امنیت، فرهنگ و حتی هویت خود را به دست ابزارهایی بسپارد که تحت نظارت حکومت‌های بیگانه‌اند. اگر ما مدعی استقلال و عزت ملی هستیم، باید زیرساخت‌هایی داشته باشیم که در چارچوب قوانین و ارزش‌های خودمان عمل کنند. بنابراین، حمایت از پیام‌رسان‌های داخلی و ایجاد بستری امن و قانونمند در فضای مجازی، نه یک انتخاب اختیاری، بلکه ضرورتی ملی است. رهاشدگی فضای مجازی و بی‌توجهی به آن، بی‌گمان تهدیدی برای امنیت، فرهنگ و استقلال کشور خواهد بود. سید روح‌الله موسوی #فضای_مجازی #سایبر #حکمرانی 💥به «رسانه روح‌الله» بپیوندید👇 https://eitaa.com/rouhollah_media