معرفی دو اثر ارزشمند در شناخت فضای حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/6 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 1 از2] 1-آقای علیدوست از اعضا وزین جامعه مدرسین و انقلابی و در موارد مختلف جهاد تبیین انجام داده است. 2-تبیین مسائل نظام علاوه براجتهاد و فقه جواهری نیاز جدی به مسئله‌شناسی و بصیرت و فقه مضاف دارد که ایشان نیز مطالبی در این زمینه داشته‌اند. 3- لکن موضعگیری ایشان نسبت به این مسئله: یعنی مقایسه کارگزاران جمهوری اسلامی با حکومت اسلامی علوی خالی از اشکال نیست. 4-آیا نباید آن حکومت و عملکرد حضرت امیرالمومنین علی (ع) الگو برای جمهوری اسلامی قراربگیرد؟ 5-دراین زمان که مراکز اسلام‌شناسی صهیونیستی همه مسائل ما را زیر ذره بین قرار داده است ؛ اساتید آگاه و دانشمند وبصیر درجبهه جهاد تبیین نباید با این ادبیات و یک طرفه مورد نقد که آری لکن تخریب و توهین قرارگیرند. 6-ورود به مسائل دقیق و مصداقی جمهوری اسلامی از دیدگاه فقیهانه طبیعتا لازم وضروری است ؛ لکن طبیعتا انتظار نقدهای جدی را هم باید داشته باشیم. 7-مسائل و راه و روش حکومت علوی امروز تو سط مجتهدین و دانشمندان اسلام شناس جوان مورد تحقیق و پژوهش‌های سترگی قرارگرفته است که اگر حضرتعالی مطالعه می‌کردید شاید اینگونه قضاوت نمی کردید. 8- دو نمونه از پژوهش ها اینجا ارائه می گردد: الف-کتاب ریزش خواص در حکومت امیرمومنان (ع) نویسنده: جواد سلیمانی انتشارات: نشر معارف معرفی کتاب در کتاب «ریزش خواص در حکومت امیرمومنان(ع)» ۶۶ تن از چهره‌های خوش سابقه و متنفذ حکومت علوی، معرفی و لغزشگاه‌ها و عوامل ریزش‌شان بر اساس اسناد دست اول تاریخی بررسی شده است. آنان به چهار جریان صدارت‌طلبان فتنه‌گر، متحجران آشوب‌گر، اعتزالیون عافیت‌طلب و اعتزالیون قدرت‌طلب تقسیم شده‌اند، اما از آنجا که برخی از آنان در قالب‌های مذکور قرار نمی‌گرفته اند، بر اساس اوصافی که در تاریخ درباره شان گفته شده، به عالمان، قاضیان، خطیبان، شاعران، دوستان بی وفا و چهره های بانفوذ تقسیم گردیده اند. در این کتاب، چهره­های خوش سابقه و متنفذ حکومت علوی، معرفی و لغزش­گاه ها و عوامل ریزش­شان بررسی می شود، تا از این رهگذر هم خواص اهل لغزش شناسایی شده و علت لغزش­شان تحلیل گردد و هم نقش لغزش آن­ها در تضعیف حکومت آن حضرت تبیین شود، لکن قبل از معرفی چهره‌های مذکور، نخست مباحثی چون تعریف، اهمیت، طبایع و فرآیند رویش خواص در صدر اسلام بررسی شده و سهم لغزش خواص در تضعیف حکومت امیرمؤمنان(ع) به­ طور اجمال بررسی گردید. خواص اهل لغزش کسانی هستند که در زمان حکومت علی(ع) به نوعی با سیاست­های آن حضرت هماهنگ نشدند. برخی با آن حضرت بیعت نکرده، بعضی در جنگ­ها آن حضرت را یاری نکردند و برخی دیگر به صورت رسمی در مقابلش ایستادگی کردند و به جنگ با آن حضرت برخاستند، و برخی دیگر پرچم مبارزه فرهنگی و اجتماعی را بر ضد آن حضرت برافراشتند. ب-عدالت در گرداب: جریان شناسی تحلیلی حکومت علوی (ع) ناشر اشراق حکمت نویسنده جواد سلیمانی امیری معرفی کتاب این کتاب بررسی جریان های اثرگذار حکومت علوی را بر عهده دارد و قابلیت تطبیق بر جریانهای موجود در کشور را دارد که در دو بخش بدانها پرداخته است: بخش یکم؛ چالش های مردم فصل اول: غربت ولایت؛ که بیانگر ناآگاهی مردم نسبت به مقام ولایت و کوتاهی آنان در فرمانبری از امیرمومنان(ع) است. در این فصل روشنگری‌های مالک، عدی بن حاتم و زید بن صوحان در بیان مقام مولا است. این فصل پیامد غربت ولایت را در توهم ناکارآمدی حکومت اسلامی، تردید و مخالفت و نیز بروز فتنه ها می داند. فصل دوم: بی بصیرتی؛ این فصل با درنگی در مفهوم بصیرت به جریان های بی بصیرت، که شامل کندروها و تندروها می باشد، شروع می شود. نیز از کم بصیرتی خودی ها حکایت می کند، و چالش های بی بصیرتی را تحت عنوان بحران بی اعتمادی و عوام زدگی بررسیده است. فصل سوم: تحجرگرایی؛ پس از نگاهی به مفهوم تحجر، تاملی در جناح های تحجرگرا، آنگاه بررسی مصادیق تحجرگرایی در بصره(جنگ جمل) درون سپاه مولا و نیز در شام(در سپاه معاویه) را کاویده است. @rozaneebefarda

معرفی دو اثر ارزشمند در شناخت فضای حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 2 از2] بخش دوم: چالش های نخبگان؛ فصل چهارم: اشرافی‌گری؛ تفحص در فرایند رفاه‌طلبی در امت پس از پیامبر(ص)، و پیامدهای آن در قالب اعتراض به مولا و خیانت، در این فصل می‌گنجد. فصل پنجم: حسدورزان و کینه‌جویان بررسی مصداقی عملکرد کسانی که به یکی از دلایل ذیل با عدالت‌خواهی مولا مخالفت کردند، برعهده این فصل است؛ 1. رقابت های قومی 2. زخم‌های ذوالفقار(کسانی که نزدیکانشان در جنگ های صدر اسلام بدست مولا کشته شده بودند و کینه ایشان را به دل داشتند.) 3. عقده‌های شخصی 4. اصرار بر احکام الاهی فصل ششم: معضل بدعت‌گذاران؛ این فصل بررسی بدعت‌های پیشینیان و نحوه مواجهه مولا با آن‌ها ، در این فصل آمده است. فصل هفتم: جریان نفاق؛ بیان مفهوم نفاق و اوصاف منافقان در قالب 1.دعوی اصلاح گری 2.ادعای زیرکی و سیاستمداری و 3. چند چهرگی، و اقسام نفاق در این فصل مندرج است. فصل هشتم: منافقان خاکستری؛ بیان تفصیلی عملکرد کسانی چون شبث بن ربعی تمیمی، اشعث بن قیس و جریر بن عبدالله بجلی که به ظاهر در سپاه مولا بودند ولی عملا در خدمت معاویه به سر می‌بردند، در این فصل گنجیده است که از جمله بهترین فصول کتاب است. فصل نهم: منافقان برانداز؛ بیان اهداف بنی‌امیه به عنوان منافقانی که در پی برانداختن اساس اسلام بودند از منظر پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و شرح عملکرد آنان در جهت ریشه کنی اسلام از جمله مطالب این فصل است. فصل دهم: جریان اعتزال؛ این فصل به بیان یکی از پنهان‌ترین جریان‌های زمان مولاست که رهبری آن با ابوموسی اشعری است. کسی که با ردای زهد و دوری از دنیا عملا به مخالفت با مولای متقیان (ع) پرداخت. تشبیه ابوموسی در کلام نبی اکرم(ص) به سامری امت از دیگر مطالب این فصل است. با آرزوی سلامتی 15 مرداد ماه 1402 رسول ملکیان اصفهانی @rozaneebefarda

ندای شیخ فضل‌الله در حوزه امروز جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/7 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 1 از 2] در ایام سالروز صدور فرمان مشروطه و شهادت عالم مبارز و مدافع حریم اسلام آیت الله شیخ فضل الله نوری رحمه‌الله بیانیه ای صادر شد که نشان می‌دهد هنوز هم جریان اسلام ناب و حوزه های مبارک علمیه اصیل از گزند برخی روحانیون کج‌اندیش و روشن‌فکرنما در امان نیست و خود را با چهره ای حق به جانب در موضع نصیحت نسبت به مدافعان حریم ولایت راستین قرار می‌دهد و با وجود چنین تفکراتی در حوزه‌ها باز هم صدای شیخ فضل الله ها به گوش میرسد. بعد از بیانات صحیح و به دور از فریب و ریای استاد مسعود عالی، آقای ابوالقاسم علیدوست از اساتید حوزه علمیه قم ناظر به بیانات ایشان چند خطی را قلم فرسایی کردند که: اولا: به نظر می‌رسد جناب علیدوست فهم دقیقی نسبت به بیانات استاد عالی نداشته و بیشتر به بیان نقطه نظرات و برداشت‌های ناقص خویش از تاریخ پرداخته‌اند. ثانیا: برخی مغالطات در بیان ایشان وجود دارد که از فردی با سابقه تدریس خارج بعید است لکن این نشان می‌دهد که غرض از صدور بیانیه دفاع از حریم ولایت نبوده بلکه اغراض دیگری از این بیانات دنبال می‌شود. اما بعد... نسبت به برخی فقرات نوشته ایشان نکاتی را به رشته تحریر درمی آوریم تا خوانندگان محترم قضاوت کنند: 1. «نسبت به سخنی که حدود 30 فساد در زمان حکومت امام علی علیه السلام اشاره می‌کند، باید توجه کرد که این فسادها، هیچ ربطی به امام نداشته و میراثی بوده که از حاکمان و حاکمیت ناتوان و فاسد کرد که این فسادها، هیچ ربطی به امام نداشته و میراثی بوده که از حاکمان و حاکمیت ناتوان و فاسد قبل به ارث رسیده بود» باید عرض شود که، مگر فضلا و مبلغان اندیشمند گفته‌اند افراد فاسد مربوط به شخص امیرالمومنین و یا زاییده حکومت ایشان و یا حاصل عملکرد ایشان هستند؟!سخن تنها در این است وجود چنین افرادی در حکومت ربطی به اصل حاکمیت و ریل گذاری آن ندارد. آیا ناقدان؛ بیان استاد عالی را ندیده‌اند؟ یا دیده و خدای ناکرده قصد مغالطه دارند؟ یا میخواهند سخنان غلط خود را به جبهه‌ای که شبانه‌روز از زبان دشمنان و دوستان نادان در عذاب است منتسب کنند؟ غرض از بیان چنین مطلبی چه بود؟ والله العالم. @rozaneebefarda

ندای شیخ فضل‌الله در حوزه امروز [صفحه 2 از 2] 2. «نباید تردید کرد دفاعیه‌هایی این چنین، هرگز منتقِد به وضعیت موجود در جمهوری اسلامی ایران را معتقد به این روش حاکمیتی نمی کند ؛ بر عکس ، چوب حراج بر تراث می‌زند که بگویند: پس هر حکومتی از اسلام وضعیتش چنین است! من نمی‌دانم آن حضرات در آینده در نیمه شعبان، چگونه می‌خواهند از حکومت مهدوی بگویند و فریاد زنند که:« یَمْلَأُ اللهُ به الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»؟ اولا: مگر هر منتقدی اعتقاد به این روش حاکمیتی ندارد که آقای علیدوست اینگونه قلم می‌زند؟! چه بسیار منتقدانی که اعتقاد عمیق به این روش حاکمیتی دارند و برای بقای آن جان می‌دهند. باید دقت کرد که منتقد به چه هستیم و معتقد به چه چیزی هستیم. جناب آقای علیدوست چگونه لازمه انتقاد را عدم اعتقاد محاسبه کرده است؟ ثانیا: مگر بیان عبرت ها و نقاط ضعف در حکومت ها چوب حراج به تراث زدن است؟! که اگر اینگونه باشد بخش‌های مهمی از قرآن کریم که به بیان نقاط ضعف پیشینیان پرداخته است را چگونه توجیه می‌کنید؟! ثالثا: نیازی به نگرانی ایشان نسبت به نیمه شعبان نیست! کسانی که در این منظومه فکری( اسلام ناب) حرکت می‌کنند نگاهشان به حکومت مهدوی هم با برداشت‌های ناقص امثال حضرتتان متفاوت و کاملا منطبق بر یک نگاه کلان است. بهتر است شما نگران مقایسه دولت امیرالمونین با دولت کریمه حضرت حجت با نگاه خودتان باشید که بسی ناهمخوانی دارد. 3. «دفاع از انقلاب و نظام با پذیرش برخی کاستی ها، خود تحریمی و... راه دیگری دارد که صاحبان احساس تکلیف در اینباره باید به آن بپردازند» اولا: مرادتان از خود تحریمی چیست؟ روشن صحبت کنید تا شاگردان شما و طلاب جوان زوایای فکری شما را بشناسند و دچار اشتباه محاسباتی نشوند. ما خود تحریم هستیم؟! آیا نظام و روش حاکمیت باعث تحریم شده است که اینگونه بیان می‌کنید؟! تاریخ استعمار بخوانید البته نه با نگاه کجی که به تاریخ اهل بیت دارید. کمی از حجره تنهایی و انزوا و روشنفکرمآبی بیرون بیایید و ببینید در عالم چه خبر است. اگر نا دانسته نوشتید بیایید اصلاح کنید و اگر دانسته نوشتید بروید در خلوتتان استغفار کنید که جریان حق شیعه را تحریف کردید. ثانیا: دفاع از نظام احساس تکلیف نیست که برخی داشته باشند برخی هم نداشته باشند بلکه تکلیف است و همگان باید به این تکلیف عمل کنند و هر کس در انجام این تکلیف کم‌کاری کند باید استغفار کند. ثالثا: شما که خود را در اکثر زمینه‌ها صاحب نظر میدانید و در بیانیه‌های گذشته‌تان نسبت به برخی مسایل مطرح شده قلم فرسایی می‌فرمایید، بد نیست کتابی هم در رابطه با روش‌های صحیح دفاع از انقلاب و نظام بنگارید تا همگان مستفیض شوند. @rozaneebefarda

بسم‌الله، دفاع کم‌هزینه کنید...! جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/8 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 اخیراً در پی بیانات روشنگرانه استاد گران‌قدر حجت‌الاسلام‌والمسلمین آقای عالی، برخی افراد، که معمولا در نقد عناصر انقلابی عجول و احساسی عمل می‌کنند، اقدام به واکنش و اعتراض کرده‌اند. آنانی که خودشان یا هم‌قبیلگی‌هایشان از کربلا درس مذاکره می‌گرفتند حال این واقعیت تاریخی را که حضرت امیر در موارد متعددی علی‌رغم اراده‌شان مجبور به پذیرش مصلحت‌ها و یا تحمل افرادی نالایق در سازمان حکمرانی‌شان بوده‌اند را انکار می‌کنند، گویی دلشان برای اقتدار و عدالت ایشان می‌تپد حال‌آنکه نه برای احیای آن می‌کوشند و نه سال‌ها انحرافات همراهانشان برای خرج کردن اسلام به‌پای مذاکره و فلاکت مردم اندک تلاش و تلاطمی در قول و عملشان مشاهده نشد. در یکی از این مواضع آقای علیدوست اقدام به واکنش سریع نموده‌اند و یادداشتی تحت عنوان «دفاعی عقیم و پرهزینه» در رد این مطالب بیان نموده‌اند. فارغ از محتویات این جوابیه، که در اصل خود هجومی غیرمنصفانه و عجولانه به بیانات عالمانه برخی مبلغان اندیشمند است، چند نکته کلان در نفس این‌گونه بیانیه‌نویسی‌ها و محتویات آن وجود دارد: 1. ایشان ورود منبری‌های مطرح را دلیل اقدام خود مطرح کرده‌اند و مدعی است که قصد داشتهجلوی انحراف را بگیرند. لابد این اقدام واکنشی مستند به یک قاعده عقلایی است که وقتی کسی تریبونی اثرگذار دارد و اشکالی مطرح می‌کند باید پاسخ آن را داد تا انحراف تسریع نشود. اما از جناب علیدوست باید پرسید که آیا جناب ایشان چند روز پیش بیانیه مجمع منحرفین و فسیل‌های فاسد سیاسی در رد حجاب شرعی را ندیدید؟ آیا شبهه‌ها و انحرافاتی که آقای هاشمی به اصل یادآوری مسئله غصب خلافت مطرح کردند را ندیدید؟ آیا حمل ولایت توسط خاتمی به دوستی را ندیدید؟ آیا درس مذاکره گرفتن از عاشورا را در بیانات روحانی ندید؟ آیا چندین هزار شبهه که توسط رسانه‌های فله‌ای تحت حمایت دوستانتان به اصل توحید و تشیع می‌شود را نمی‌بینید؟ چه شده است که حالا فقط نگران شده‌اید ؟ چرا نسبت به هیچ‌کدام آن‌ها اعلام نگرانی نکرده‌اید و پاسخ‌های «عالمانه!»تان را روانه میدان نکرده‌اید. 2. اینکه ضعف‌های موجود در دوران حکومت حضرت امیر را به ایشان منتسب نمی‌دانید ، چشم‌بسته غیب گفتن است؛ کدام فرد شیعه این را منکر شود، اساساً مگر حکومت شأنی است که ما برای حضرت امیر بخواهیم با نفی ضعف‌هایش اعتباری قائل شویم ؟ تمام دنیا و ما فیها دون خاک‌پای حضرت است اما مسئله آنجاست که وقتی خداوند متعال اراده کرده است که دنیا با اسبابش پیش برود آنگاه دیگر فرقی میان زمامدار نیست ، چه حضرت امیر اسیر نامردمان نافهم شود دچار چالش می‌شود چه هر آن‌کس دیگر که زمامدار گردد. مگر کسی گفته است که مشکلات از حضرت امیر است العیاذ بالله ؟ اما ناجوانمردانه آن است که مشکلات هزار سال کشور پادشاهی و سیصد سال عقب نگه‌داشتن این ملت و 50 سال انحطاط شدید تاریخی، 10 سال جنگ تحمیلی و 30 سال شدیدترین تحریم‌ها و دشمنی‌ها و کارشکنی‌ها را بعلاوه انبوهی از غرغر مسلک‌های بی‌اراده بی‌فایده که تنها اشکال‌تراشی و بودجه خوری هنرشان است ؛ حاصل مدیریت رهبران انقلاب است؟ البته به‌روشنی روز اثرات و اقدامات برادران سیاسی‌تان را در این چالش‌ها می‌توان دید ؛ آنان که رعیت فکری غرب‌اند و دنباله روان پرمدعای سیاست‌های جهانی یعنی همان مسیری که پهلوی می‌رفت. 3. در این نوشته سعی شده است که بگویند شرایط زمان را باید درک کرد تا اشکالات در حکومت علوی به‌خوبی ریشه‌یابی شود؛ بسیار حرف خوبی است و یک قاعده عقلایی! حال آیا شما این راه را رفته‌اید ؟ آیا انقلاب که مسیر حضرت امیر را رفت و احیا کرد و البته دچار چالش‌هایی است که اکثر آن را خود امامان انقلاب بهتر از همه بیان کرده‌اند را منصفانه با رعایت تمام شرایطش نقد کرده‌اید یا بی‌رحمانه بر گرده مظلوم آن نواخته‌اید؟ آیا جامعه ارث برده شده از پیامبر در صدر اسلام توقع بیشتری در رعایت دین و فهم ولایت دارد یا جامعه امروزی در دل دنیای منحط امروزی؟ آیا نَفس و نَفَس حضرت امیر گیراتر است یا علمای ربانی؟ آیا و آیا و آیاهایی که اکنون به برکت انقلاب حتی آن طلبه‌های جوان که شما مسخره‌شان می‌کنید می‌توانند تحلیل کند اما فسیل‌های معرفتی و رفتاری و سیاسی هرگز. درنهایت؛ خوب است آقای علیدوست و هم‌نشستی‌هایشان کمی دفاع غیر عقیم از انقلاب اسلامی و اسلام در این دوران هجمه‌های بی‌پایان و ناجوانمردانه که احتمالاً در دشمنی‌شان با حضرت امیر و اساس اسلام متفق هستیم بنمایند. اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا @rozaneebefarda

ببینید|| کنایه معنادار مهدی نصیری و علوی بروجردی به نقل تاریخ زمان حکومت امیرالمؤمنین (ع) به جای اینکه خودمان را اصلاح کنیم آنان را خراب می‌کنیم و توجه نمی‌کنیم که با اعتقاد مردم چه می‌کند. 🔸حاشیه روزنه 1. شاید هیچ‌کس تصور نکند که کسی از این گزاره دچار شبهه اعتقادی شود: «وجود فساد به‌صورت نسبی در هر حکومتی طبیعی است و مهم برخورد عادلانه است چنانچه در حکومت امیرالمؤمنین نیز برخی مفسده‌ها بود و حضرت با آنان برخورد می‌کردند.» «اعتدال در فهم» یکی از شروط ابتدایی مفاهمه و نقد است و معلوم نیست چرا برخی مدعیان «اعتدال» از این گزاره دچار شبهه اعتقادی شده‌اند. 2. هم‌راهی کلامی آقای #ابوالقاسم_علیدوست با آقای #علوی_بروجردی و عناصر افراطی نظیر #مهدی_نصیری، در تخریب عناصر انقلابی معنای خاص خود را دارد. طبق گفته برخی خبرنگاران آقای علیدوست هدف خود از حضور در «نشست دوره‌ای اساتید» را «تعدیل برخی موضع‌گیری‌ها» عنوان کرده است اما ظاهرا ماجرا عمیق‌تر از این حرف‌هاست. 3. آقای علوی بروجردی می‌گوید:«آقای بروجردی فرموده بودند مردم عقاید خود را از روی برهان و استدلال یاد نگرفته‌اند هرکجا عالمی بوده مهذب بوده نگاه به او کردند و زندگی‌اش را دیده‌اند و معتقد شدند.» این محور اشتباه مشترک آقای علوی بروجردی، نصیری و علیدوست است. این آقایان گمان کرده‌اند جوانِ امروز همان جوان صد سال قبل است که بدون مطالعه و با صرف خوش‌اخلاقی روحانی محل دین خود را پذیرفته و توان تحلیلی ندارد البته شکی نیست که اخلاق عالمان در تقویت دین‌داری مردم مؤثر است اما نادیده گرفتن قوت فکری جوان امروز جفاست. @rozaneebefarda

توضیحات جناب آقای علیدوست پیرامون یادداشت «دفاعی عقیم و پر هزینه» باسمه تعالی اللهم صل علی محمد و اهدنا لما اختلف فیه من الحق باذنک انک تهدی من تشاء الی صراط مستقیم 🔹انتشار یادداشتی از این جانب در تاریخ14/05/1402 در فضای مجازی واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت. خلاصه یادداشت این بود: دفاع و صیانت از عملکرد جمهوری اسلامی ایران راه و رسم خود را دارد و این که پای مثل حکومت امام علی علیه السلام را به میان آورده، برخی فسادها را از آن دوران، ردیف کرده تا کاستی‌ها و ناراستی‌هایی که در نظام جمهوری اسلامی ایران هست، طبیعی و گریزناپذیر جلوه کند، صحیح نیست؛ این گونه دفاع ضمن این که در واقع دفاعی از عملکرد حاکمیت به حساب نمی‌آید، نسل جوان و دیگران را نسبت به حکومت علوی بدبین می‌سازد.در آن یادداشت اصل برخی ناراستی‌ها در حکومت حضرت مورد انکار قرار نگرفت؛ اما گفته شد: نباید بحث مربوط به حکومت علوی را ناقص گذاشت؛ باید اقتضائات زمانه را هم در نظر گرفت، از برخوردهای قاطع، سریع و عادلانه حضرت هم صحبت کرد. حکومت علوی تراث ارزشمندی است که نباید – نابحق – بسوزد و مورد بدبینی قرار گیرد. 🔹با انتشار این یادداشت موجی از موافقت‌ها و مخالفت‌ها به منصه ظهوررسید، این رفتار از مخاطبان محترم، اینجانب را واداشت تا نکاتی را بیان کنم. 🔻جهت تکمیل و توضیح بیانیه نکاتی ذکر میگردد: 1️⃣ در این دو روز، بحث‌های خوبی صورت گرفت و از برخی حمله‌ها و نیت‌خوانی‌ها و ناسزاها که بگذریم – که متاسفانه آسیب اخلاق‌سوز فضای رسانه‌ای کشور به حساب می‌آید – گفتگوهای قابل تقدیر و تاملی به وجود آمد. ای کاش موضوعی مهم مثل موضوع مورد گفتگو درحد نخبگان و ترجیحا از رسانه‌های عامی مثل سیما در قالب مناظره انجام شود. و آن گونه که خداوند متعال می‌پسندد و اخلاق، مقتضی آن است، ادامه یابد. بدون این که افراد پنجه تعرض به یکدیگر بیفکنند. 2️⃣ بدون شک #صیانت_از_کشور_نظام_و_رهبری از وظایف مهم شرعی ما است. و همان طور که در سالهای قبل بارها گفته‌ایم، روحانیت با رصد، مراقبت، هدایت، نقد و حمایت خود باید به این مهم بپردازد(https://eitaa.com/alidost_fiqh/4439) این وظیفه نباید تحت الشعاع هیچ امری قرار گیرد. 3️⃣بدون تردید کشور با فساد سازمان یافته (که عده‌ای برای فساد سرکار آمده باشند) مواجه نیست. لکن در بخش‌هایی با #فساد_اتمیک و موردی، اما متعدد و متکثر مواجه است؛ که بدون ناامیدی باید همگان در رفع آن بکوشند. و از اصلی‌ترین دغدغه مسئولان باید باشد اما رفع فساد راه و رسم خود را دارد که گاه برخی بی‌دقتی‌ها، آسیب‌های زیادی به بار می‌آورد. 4️⃣ در نقدی که در یادداشت مورد نظر بر گفته برخی افراد داشتم، به هیچ وجه – به هیچ وجه – ناظر به شخص و شخصیت خود افراد نبودم. بزرگوارانی که حقیر را می‌شناسند، میدانند این جانب هیچ گاه نقد افراد را جایگزین نقد عملکردها و گفته‌ها نمی کنم. 5️⃣ خداوند متعال و عالم به سرّ و عَلَن، می‌داند که برای این جانب، خط و فکر سیاسی افراد در نقدها، هیچ مهم نیست، البته اگر موردی پیش آید، و به نظر اینجانب قابل نقدِ لازم باشد و متکفل نداشته باشد، عهده‌دار می‌شوم؛ بنابراین نباید افرادی، موارد قابل نقدی که حقیر به دلیل داشتن بانی در نقد، مورد نقد قرار نداده‌ام، لیست کنند و آن را حمل بر سیاسی‌کاری نمایند. گزینشی این چنین شایسته کسانی است که هر چه انجام میدهند، یا بیانیه می‌نویسند، سیاسی کاری است نه مثل این جانب! در کارنامه اینجانب نقدهای متعدد به روحانیون و غیر روحانیون، با افکار مختلف می‌بینید و هرگز عدم اطلاع را حمل بر عدم وجود نباید کرد. 6️⃣واژه «#خودتحریمی» که در بیانیه بود را به معنای حرکتی که حضور حداکثری مردم را در صحنه‌های ضرور نفی کند، به کار برده‌ام و اگر دیگران در معنای دیگری به کار برده‌اند، از عهده ما خارج است. این جانب معتقدم هیچ پشتوانه‌ای برای کشور و حاکمیت مثل حضور مردم نیست و هر حرکتی که این حضور را کمرنگ کند – حتی الامکان – نبایدصورت پذیرد. 7️⃣ انتظار اینجانب – به عنوان صاحب یادداشت – این است که ناقدان، یادداشت را به طور کامل مطالعه کنند، سپس قلم به نقد بسپارند. بسیاری از نقدها، آشکارا از عدم مطالعه یادداشت خبر می دهد. 8️⃣برخی مدافعان یادداشت، حمله‌هایی به ناقدان داشتند، از دوستان می‌خواهم به هیچ وجه تعرض به افراد صورت نپذیرد. ایکاش بحث در فضایی آزاداندیشانه وبدون پرخاش پیش برود. حوزه‌های علمیه را نباید از این فضا خالی دید، هر چند برخی غیر این را بر آن بپسندند. چنان که عهده‌دار برخی اظهار نظرها – هر چند در دفاع از بیانیه این جانب صورت پذیرد- نیستم. 🔹خداوند بزرگ همه را به وظایف ، آشنا و توفیق عمل خالصانه عنایت فرماید. طبیعی است که بنای حقیر در این پیوند بر ادامه دادن نیست. ان ارید الا الاصلاح ما استطعت. الحمد لله رب العالمین 1402/05/16 @rozaneebefarda

جوابیه‌ای به #بیانیه‌ی_هزینه‌ساز/ بخش دوم جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/9 حجت‌الاسلام والمسلمین سیداحمد غفاری @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🌟 یکی از اساتید محترم فقه و اصول، بیانیه‌ای نگاشته است تحت عنوان «دفاعی عقیم و پرهزینه» و در آن بیانیه، به برخی از سخنرانان محترم و مدافعان حریم اندیشه‌ی حسینی، با نیش‌ها و طعنه‌های متعدد، عتاب نموده است. ⚜ روح سخن این استاد محترم، که در ایام اغتشاش سال قبل، اعتراضی به اغتشاشگران نکرد و در واقعه‌ی کشف حجاب اخیر، واکنشی ناشایست از خود نشان داد، این است که برای دفاع از انقلاب اسلامی و برای توجیه مفاسد موجود در حکومت اسلامی کنونی، از دوران حکومت حضرت علی علیه‌السلام، بدگویی و سیاه‌نمایی نکنید. 👈 نکته دوم: ایشان نوشته است: «طبیعی است که این حضرات، خود را موظف به دفاع از عملکردها و وضعیت موجود دانسته و به گمان خویش، تکلیف خود را انجام داده‌اند و از نظام، انقلاب و مسئولان دفاع جانانه کرده‌اند» ✍ #پاسخ: بارها گفته‌ایم و مجدد تکرار می‌کنیم: #دفاع_عقلانی از انقلاب اسلامی، دفاع از مشروعیت جمهوری اسلامی و دفاع از جایگاه ولایت و رویکرد عدالت‌خواهانه و کارآمدی مجموع نظام است، نه دفاع از عملکرد جزء به جزء. بنابراین، منطقی است که ما همانند رهبر حکیم انقلاب، از وضعیت موجود در برخی عرصه‌ها، گله‌مند باشیم و در عین‌حال، از روند کلی نظام و انقلاب دفاع کنیم و #مدعی_کارآمدی آن باشیم. 👈 نکته سوم: ایشان نوشته است: «حضراتی که این اندک تخلفات را برای برخی توجیهات، جسیم می‌کنند؛ از برخورد قاطع، روشن، سریع و عبرت‌آموز حضرت هم بگویند تا معلوم شود بیان‌ها تا چه پایه ناقص است!!» ✍ #پاسخ: اولاً تخلفات کارگزاران در دوران حضرت امام علی علیه‌السلام، چندان اندک هم نیست؛ مثلا کارگزارانی مثل اشعث یا شریح یا ابوموسی اشعری یا جریر بن عبدالله یا منذر بن جارود و زیاد بن أبیه و ... تخلفات و ترک‌فعل‌های فراوان داشتند که گزارش آنها در منابع تاریخی آمده است. ثانیاً مگر در مفاسد کنونی در جمهوری اسلامی، برخوردهای قاطع با دانه‌درشت‌هایی مانند دختر و پسر رییس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام، به سمع این استاد نرسیده؟ مگر ایشان اطلاع ندارد که هم اکنون، نفر دوم قوه قضاییه، جناب طبری، در زندان به‌سر می‌برد ؟ یا مگر از اعدام کلان‌سرمایه‌داران فاسد کشور یعنی امیر منصور آریا و فاضل خداداد و ... اطلاع ندارد؟ مگر برخورد قاطع و حبس چندساله‌ی آقایان حمید بقایی و رحیمی و مشایی، که نفرات اصلی دولت احمدی‌نژاد بودند، یا حبس حسین فریدون، برادر رییس‌جمهور اخیر، عبرت‌آموز تلقی نمی‌شود؟ ❓ آیا بهتر نبود که این استاد ارجمند، قبل از اقدام به نگارش آن نامه‌ی پر از نِقاش، کمی تأمل می‌کرد و نظام مظلوم جمهوری اسلامی را که ثمره‌ی خون شهیدان مظلوم انقلاب اسلامی است، متهم به #سازش_با_فساد نمی‌کرد؟ #روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053

حضرت آقای علیدوست! راز این بدزبانی و تندگویی با دوستان و خوش‌زبانی و نرم‌گویی با کفار و دشمنان در چیست؟! جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/10 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 جناب آقای علیدوست در بیانیه سیاسی اخیرشان نسبت به برخی چهره‌های فاضل و خدوم مکتب اسلام و دستگاه امام حسین علیه‌السلام سخنانی گفته‌اند که به‌هیچ وجه با موازین قرآنی و اخلاقی سازگار نیست. جناب آقای علیدوست از یک‌سو در پی اهانت رئیس‌جمهور مسیحی فرانسه به پیامبر؛ به پاپ فرانسیس با لطیف‌ترین و محترمانه‌ترین الفاظ نامه می‌دهد و از سوی دیگر علیه سخنان مستند یکی از فضلای به‌نام حوزه علمیه شدیدترین الفاظ را به‌کار می‌برد در حالی که از ابتدا و پس از آن روشن بود که بیانیه آقای علیدوست ربطی به سخنان آن فاضل حوزوی نداشت و تمام این هیاهو و جنجال چیزی جز سوء برداشت آقای علیدوست نبود. آقای علیدوست در این بیانیه الفاظ و نسبت‌های ناروای ذیل را با جزم‌اندیشی تمام به فضلا و مبلغان اندیشمند این کشور نسبت می‌دهد: «توجیه‌کننده وضع موجود»، «توهم دفاع داشتن»، «چوب حراج بر تراث زدن»، «خلاف واقع گفتن»، «سخن غیرثابت گفتن»، «راست ناقص گفتن»، «ارتکاب مبالغه‌ای که هیچ کم از کذب ناموجه ندارد»، «جسیم کردن تخلفات در زمان حکومت حضرت امیر»، «صاحبان احساس تکلیف»، «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» آیا به‌راستی این نوع رفتار مصداق آیه شریفه « أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم ‏»(فتح/29) است؟! آیا جناب ایشان حسن ظن به برادر مؤمن دینی و حمل بر صحت و ده‌ها قاعده دیگر که روابط اجتماعی میان مؤمنان را تقویت می‌کند کنار گذاشته و به‌صرف مشتبه شدن مسئله‌ای دست به قلم می‌شوند و بیانیه علیه این و آن صادر می‌کنند؟ آیا جناب ایشان برادران انقلابی را بدتر از عبدالکریم سروش می‌بینند که خارج از دایره اعتدال اسلامی اینچنین به مطالب و شخصیت ایشان می‌تازند؟! ایشان به‌زعم خود در مقام دفاع از سیره علوی برخاسته است اما آیا جناب ایشان این کلام گهربار حضرت امیر علیه‌السلام را ندیده :«لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا‌»(نهج‌البلاغة/ص479/حکمت352) گفتنی است یکی از افرادی که مورد هجمه آقای علیدوست قرار گرفته؛ پیش از این در خصوص سخنان خود توضیحات روشنی داده بود و آقای علیدوست بدون درنظر گرفتن آن توضیحات تازیانه سخن خود را علیه وی مجدداً بالا برد. آیا کتمان توضیحات وافی فردی مؤمن و تاختن به سخنان مشتبه وی امری دینی و اخلاقی است؟ در ثانی از ابتدا مشخص بود فرد دیگری که مورد عنایت آقای علیدوست قرار گرفته درصدد تخریب حکومت حضرت امیر یا توجیه مشکلات فعلی نیست و توضیحات پسینی وی نیز مؤید همین امر است. با وجود این امور صدور بیانیه تند آقای علیدوست هیچ محملی برای توجیه ندارد. @rozaneebefarda

شاگرد در امتداد استاد! ماجرای #دفاع_پرهزینه شاگرد آقای علیدوست و تکذیبیه‌ای که مشکلی را حل نمی کند! [صفحه 1 از 2] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 در پی افزایش انتقادات فضلای حوزوی به یادداشت آقای ابوالقاسم علیدوست، یادداشتی با عنوان «پاسخ برخی از شاگردان آیت الله علیدوست دامت توفیقاته به سخنان حجت الاسلام عالی» منتشر شد که از حیث محتوا و ادبیات در امتداد یادداشت آقای علیدوست بود. کانال منسوب به حجت‌الاسلام علیدوست در واکنش به این یادداشت نوشت: «مطلبی در دفاع از استاد علیدوست، بنام شاگردان استاد منتشر شده و در حال دست به دست شدن در فضای مجازی است که متاسفانه ادبیات و لحن درستی ندارد. استاد علیدوست این متن را رد کرده و انتساب آن به خودشان را نفی فرمودند و مخالف انتشار آن هستند. عنقریب متن توضیحی استاد در کانال منتشر خواهد شد.» پس از مدتی این یادداشت از «پایگاه اطلاع‌رسانی شبکه اجتهاد» نیز حذف شد که علت بارگزاری آن در این سایت، با توجه به ادبیات غیرقابل دفاع نوشته، قابل پیگیری و نقد است. فارغ از این نکته در مورد اطلاعیه کانال منسوب به حجت‌الاسلام علیدوست چند نکته قابل ذکر است: 1. این کانال صرفا «ادبیات و لحن» این بیانیه را نامناسب دانسته است و محتوای معوج آن یادداشت را، که از ادبیات و لحن به‌مراتب مهم‌تر است، رها گذاشته است. 2. در متن اطلاعیه کانال آمده است:«استاد علیدوست ...انتساب آن [متن] به خودشان را نفی فرمودند» طبیعتا هیچ‌کس گمان نداشت که این متن از شخص آقای علیدوست باشد و در مطلع این متن هم ذکر شده که این پاسخ از طرف برخی شاگردان ایشان تنظیم شده است. با این وجود اطلاعیه مذکور انتساب این متن به شاگردان و اطرافیان آقای علیدوست را نفی نکرده است و از محتوای آن نیز مشخص است که از طرف برخی مریدان ایشان تنظیم شده است. 3. با در نظر گرفتن این نکته نگرانی‌ها نسبت به آینده وضعیت فکری و سیاسی آقای علیدوست افزایش می‌یابد. چه آن‌که در طول تاریخ حوزه علمیه «اطرافیان ناباب و نااهل» که نوعا با ادبیات متملقانه دور آقایان را می‌گیرند عامل انحطاط چهره‌های برجسته، یا برجسته شده، بوده و هستند. 4. همانطور که پیش از این اشاره شد، یادداشت شاگردان آقای علیدوست در امتداد یادداشت استادشان است و اطلاعیه کانال آقای علیدوست به‌هیچ وجه نمی‌تواند اشتراک محتوایی معنادار میان این دو یادداشت را انکار کند. در ادامه به تبیین این اشتراکات خواهیم پرداخت تا اصل و منشأ هیاهوی فعلی روشن شود. اشتراک اول: اتهام توجیه‌گری وضع موجود به مبلغان و فضلای حوزوی آقای علیدوست در یادداشت خود با ادبیاتی گزنده و نیت‌خوانی غیرمنصفانه، فضلا و مبلغان حوزوی را به «دفاع و توجیه مشکلات موجود کشور» و «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» و «اره کردن بن شاخه‌ای که بر آن نشسته‌اند» متهم می‌کند. شاگردان ایشان نیز این‌گونه به آن فضلای حوزوی می‌تازند: «، چرا سعی داریم حکومت ایشان را در فساد مانند این حکومت قرار دهیم و ناکارامدی خود را بدین گونه توجیه کنیم؟ در حالی که نمی دانیم این کار نزد عموم مردم باعث از بین رفتن اعتقاد به حکومت دینی از اساس می شود.» اشتراک دوم: اتهام وابستگی به مسئولین آقای علیدوست در قضاوتی غیرمنصفانه، مبلغان دینی و خادمان دستگاه امام حسین علیه‌السلام را متهم به جانبداری و تأمین خاطر دادن به مسئولین می‌کند و می‌نویسد:«این‌گونه سخنرانی‌ها، تأمین خاطر دادن به مسئولانی است که هیچ نیازمند به تأمین خاطر نیستند» هم‌ایشان فضلای حوزوی را متهم به توجیه‌گری عملکرد مسئولین می‌کند. شاگردان ایشان در امتداد همین نگاه و ادبیات می‌نویسند: «به جای ایراد سخنانی که مایه ی آرامش و خشنودی اصحاب قدرت و زمینه ساز دعوت های بعدی از ایشان برای حضور در مراسم می شود، از باب «النصیحة لأئمة المسلمین» با بیان حقائق جامعه و حال و روز ناخوشایند مردم، در ایشان شوری افکنند که از غصه ی مردم خواب غفلت از سرشان بپرد. » @rozaneebefarda

شاگرد در امتداد استاد ماجرای #دفاع_پرهزینه شاگرد آقای علیدوست و تکذیبیه‌ای که مشکلی را حل نمی کند! [صفحه 2 از 2] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 اشتراک سوم: هجمه به شخصیت مبلغان و فضلای انقلابی آقای علیدوست در بیانیه سیاسی خود صرفا به محتوای ارائه شده از جانب مبلغان و فضلای انقلابی نپرداخت بلکه شخصیت ایشان را مورد هجمه قرار داد و آنان را متهم کرد به :«توجیه‌کننده وضع موجود بودن»، «توهم دفاع داشتن»، «چوب حراج بر تراث زدن»، «خلاف واقع گفتن»، «سخن غیرثابت گفتن»، «راست ناقص گفتن»، «ارتکاب مبالغه‌ای که هیچ کم از کذب ناموجه ندارد»، «جسیم کردن تخلفات در زمان حکومت حضرت امیر»، «صاحبان احساس تکلیف»، «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» شاگردان ایشان نیز در امتداد ادبیات استادشان، این طیف مجاهد را متهم کردند به: «تملق‌گویی»، «مغالطه و ایراد کلمه حق و اراده باطل»، «کتمان مشکلات مملکتی»، «توجیه ناکارآمدی»، «تخریب حکومت علوی»، «تضعیف اعتقادات مردم»، «تبیین ناقص از حکومت علوی»، «تلاش برای جلب رضایت مسئولان برای گرفتن دعوت‌های بعدی(!)» اشتراک چهارم: مضمون واحد جوهر یادداشت آقای علیدوست این بود که مبلغان و فضلای انقلابی تبیینی ناقص از حکومت علوی دارند و عدل علوی را کتمان می‌کنند و فسادها را برجسته می‌کنند. بدیهی است این نگاه کاملا غیرمنصفانه بود و متأسفانه همین مضمون، جوهر یادداشت شاگردان آقای علیدوست را ساخته است. با وجود این اشتراکات اساسی معلوم نیست چرا کانال منسوب به آقای علیدوست این بیانیه شاگردان ایشان را تخطئه کرده و اساسا چگونه ممکن است آقای علیدوست بر بیانیه سیاسی ابتدایی خود پافشاری بورزد اما یادداشت شاگردان خود را، که از حیث مضمونی و ادبی در چارچوب همان بیانیه ایشان بوده، تخطئه کند. تا کنون پاسخ مناسبی برای این امور مبهم و تأمل‌برانگیز دریافت نشده است. «و انتظروا إنّا منتظرون»(هود/122) @rozaneebefarda