eitaa logo
روزنه
6.3هزار دنبال‌کننده
4.3هزار عکس
2.2هزار ویدیو
260 فایل
دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر ارتباط با ادمین @M_shahidani
مشاهده در ایتا
دانلود
حضرت آقای علیدوست! راز این بدزبانی و تندگویی با دوستان و خوش‌زبانی و نرم‌گویی با کفار و دشمنان در چیست؟! جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/10 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 جناب آقای علیدوست در بیانیه سیاسی اخیرشان نسبت به برخی چهره‌های فاضل و خدوم مکتب اسلام و دستگاه امام حسین علیه‌السلام سخنانی گفته‌اند که به‌هیچ وجه با موازین قرآنی و اخلاقی سازگار نیست. جناب آقای علیدوست از یک‌سو در پی اهانت رئیس‌جمهور مسیحی فرانسه به پیامبر؛ به پاپ فرانسیس با لطیف‌ترین و محترمانه‌ترین الفاظ نامه می‌دهد و از سوی دیگر علیه سخنان مستند یکی از فضلای به‌نام حوزه علمیه شدیدترین الفاظ را به‌کار می‌برد در حالی که از ابتدا و پس از آن روشن بود که بیانیه آقای علیدوست ربطی به سخنان آن فاضل حوزوی نداشت و تمام این هیاهو و جنجال چیزی جز سوء برداشت آقای علیدوست نبود. آقای علیدوست در این بیانیه الفاظ و نسبت‌های ناروای ذیل را با جزم‌اندیشی تمام به فضلا و مبلغان اندیشمند این کشور نسبت می‌دهد: «توجیه‌کننده وضع موجود»، «توهم دفاع داشتن»، «چوب حراج بر تراث زدن»، «خلاف واقع گفتن»، «سخن غیرثابت گفتن»، «راست ناقص گفتن»، «ارتکاب مبالغه‌ای که هیچ کم از کذب ناموجه ندارد»، «جسیم کردن تخلفات در زمان حکومت حضرت امیر»، «صاحبان احساس تکلیف»، «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» آیا به‌راستی این نوع رفتار مصداق آیه شریفه « أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم ‏»(فتح/29) است؟! آیا جناب ایشان حسن ظن به برادر مؤمن دینی و حمل بر صحت و ده‌ها قاعده دیگر که روابط اجتماعی میان مؤمنان را تقویت می‌کند کنار گذاشته و به‌صرف مشتبه شدن مسئله‌ای دست به قلم می‌شوند و بیانیه علیه این و آن صادر می‌کنند؟ آیا جناب ایشان برادران انقلابی را بدتر از عبدالکریم سروش می‌بینند که خارج از دایره اعتدال اسلامی اینچنین به مطالب و شخصیت ایشان می‌تازند؟! ایشان به‌زعم خود در مقام دفاع از سیره علوی برخاسته است اما آیا جناب ایشان این کلام گهربار حضرت امیر علیه‌السلام را ندیده :«لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا‌»(نهج‌البلاغة/ص479/حکمت352) گفتنی است یکی از افرادی که مورد هجمه آقای علیدوست قرار گرفته؛ پیش از این در خصوص سخنان خود توضیحات روشنی داده بود و آقای علیدوست بدون درنظر گرفتن آن توضیحات تازیانه سخن خود را علیه وی مجدداً بالا برد. آیا کتمان توضیحات وافی فردی مؤمن و تاختن به سخنان مشتبه وی امری دینی و اخلاقی است؟ در ثانی از ابتدا مشخص بود فرد دیگری که مورد عنایت آقای علیدوست قرار گرفته درصدد تخریب حکومت حضرت امیر یا توجیه مشکلات فعلی نیست و توضیحات پسینی وی نیز مؤید همین امر است. با وجود این امور صدور بیانیه تند آقای علیدوست هیچ محملی برای توجیه ندارد. @rozaneebefarda
شاگرد در امتداد استاد! ماجرای شاگرد آقای علیدوست و تکذیبیه‌ای که مشکلی را حل نمی کند! [صفحه 1 از 2] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 در پی افزایش انتقادات فضلای حوزوی به یادداشت آقای ابوالقاسم علیدوست، یادداشتی با عنوان «پاسخ برخی از شاگردان آیت الله علیدوست دامت توفیقاته به سخنان حجت الاسلام عالی» منتشر شد که از حیث محتوا و ادبیات در امتداد یادداشت آقای علیدوست بود. کانال منسوب به حجت‌الاسلام علیدوست در واکنش به این یادداشت نوشت: «مطلبی در دفاع از استاد علیدوست، بنام شاگردان استاد منتشر شده و در حال دست به دست شدن در فضای مجازی است که متاسفانه ادبیات و لحن درستی ندارد. استاد علیدوست این متن را رد کرده و انتساب آن به خودشان را نفی فرمودند و مخالف انتشار آن هستند. عنقریب متن توضیحی استاد در کانال منتشر خواهد شد.» پس از مدتی این یادداشت از «پایگاه اطلاع‌رسانی شبکه اجتهاد» نیز حذف شد که علت بارگزاری آن در این سایت، با توجه به ادبیات غیرقابل دفاع نوشته، قابل پیگیری و نقد است. فارغ از این نکته در مورد اطلاعیه کانال منسوب به حجت‌الاسلام علیدوست چند نکته قابل ذکر است: 1. این کانال صرفا «ادبیات و لحن» این بیانیه را نامناسب دانسته است و محتوای معوج آن یادداشت را، که از ادبیات و لحن به‌مراتب مهم‌تر است، رها گذاشته است. 2. در متن اطلاعیه کانال آمده است:«استاد علیدوست ...انتساب آن [متن] به خودشان را نفی فرمودند» طبیعتا هیچ‌کس گمان نداشت که این متن از شخص آقای علیدوست باشد و در مطلع این متن هم ذکر شده که این پاسخ از طرف برخی شاگردان ایشان تنظیم شده است. با این وجود اطلاعیه مذکور انتساب این متن به شاگردان و اطرافیان آقای علیدوست را نفی نکرده است و از محتوای آن نیز مشخص است که از طرف برخی مریدان ایشان تنظیم شده است. 3. با در نظر گرفتن این نکته نگرانی‌ها نسبت به آینده وضعیت فکری و سیاسی آقای علیدوست افزایش می‌یابد. چه آن‌که در طول تاریخ حوزه علمیه «اطرافیان ناباب و نااهل» که نوعا با ادبیات متملقانه دور آقایان را می‌گیرند عامل انحطاط چهره‌های برجسته، یا برجسته شده، بوده و هستند. 4. همانطور که پیش از این اشاره شد، یادداشت شاگردان آقای علیدوست در امتداد یادداشت استادشان است و اطلاعیه کانال آقای علیدوست به‌هیچ وجه نمی‌تواند اشتراک محتوایی معنادار میان این دو یادداشت را انکار کند. در ادامه به تبیین این اشتراکات خواهیم پرداخت تا اصل و منشأ هیاهوی فعلی روشن شود. اشتراک اول: اتهام توجیه‌گری وضع موجود به مبلغان و فضلای حوزوی آقای علیدوست در یادداشت خود با ادبیاتی گزنده و نیت‌خوانی غیرمنصفانه، فضلا و مبلغان حوزوی را به «دفاع و توجیه مشکلات موجود کشور» و «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» و «اره کردن بن شاخه‌ای که بر آن نشسته‌اند» متهم می‌کند. شاگردان ایشان نیز این‌گونه به آن فضلای حوزوی می‌تازند: «، چرا سعی داریم حکومت ایشان را در فساد مانند این حکومت قرار دهیم و ناکارامدی خود را بدین گونه توجیه کنیم؟ در حالی که نمی دانیم این کار نزد عموم مردم باعث از بین رفتن اعتقاد به حکومت دینی از اساس می شود.» اشتراک دوم: اتهام وابستگی به مسئولین آقای علیدوست در قضاوتی غیرمنصفانه، مبلغان دینی و خادمان دستگاه امام حسین علیه‌السلام را متهم به جانبداری و تأمین خاطر دادن به مسئولین می‌کند و می‌نویسد:«این‌گونه سخنرانی‌ها، تأمین خاطر دادن به مسئولانی است که هیچ نیازمند به تأمین خاطر نیستند» هم‌ایشان فضلای حوزوی را متهم به توجیه‌گری عملکرد مسئولین می‌کند. شاگردان ایشان در امتداد همین نگاه و ادبیات می‌نویسند: «به جای ایراد سخنانی که مایه ی آرامش و خشنودی اصحاب قدرت و زمینه ساز دعوت های بعدی از ایشان برای حضور در مراسم می شود، از باب «النصیحة لأئمة المسلمین» با بیان حقائق جامعه و حال و روز ناخوشایند مردم، در ایشان شوری افکنند که از غصه ی مردم خواب غفلت از سرشان بپرد. » @rozaneebefarda
شاگرد در امتداد استاد ماجرای شاگرد آقای علیدوست و تکذیبیه‌ای که مشکلی را حل نمی کند! [صفحه 2 از 2] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 اشتراک سوم: هجمه به شخصیت مبلغان و فضلای انقلابی آقای علیدوست در بیانیه سیاسی خود صرفا به محتوای ارائه شده از جانب مبلغان و فضلای انقلابی نپرداخت بلکه شخصیت ایشان را مورد هجمه قرار داد و آنان را متهم کرد به :«توجیه‌کننده وضع موجود بودن»، «توهم دفاع داشتن»، «چوب حراج بر تراث زدن»، «خلاف واقع گفتن»، «سخن غیرثابت گفتن»، «راست ناقص گفتن»، «ارتکاب مبالغه‌ای که هیچ کم از کذب ناموجه ندارد»، «جسیم کردن تخلفات در زمان حکومت حضرت امیر»، «صاحبان احساس تکلیف»، «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» شاگردان ایشان نیز در امتداد ادبیات استادشان، این طیف مجاهد را متهم کردند به: «تملق‌گویی»، «مغالطه و ایراد کلمه حق و اراده باطل»، «کتمان مشکلات مملکتی»، «توجیه ناکارآمدی»، «تخریب حکومت علوی»، «تضعیف اعتقادات مردم»، «تبیین ناقص از حکومت علوی»، «تلاش برای جلب رضایت مسئولان برای گرفتن دعوت‌های بعدی(!)» اشتراک چهارم: مضمون واحد جوهر یادداشت آقای علیدوست این بود که مبلغان و فضلای انقلابی تبیینی ناقص از حکومت علوی دارند و عدل علوی را کتمان می‌کنند و فسادها را برجسته می‌کنند. بدیهی است این نگاه کاملا غیرمنصفانه بود و متأسفانه همین مضمون، جوهر یادداشت شاگردان آقای علیدوست را ساخته است. با وجود این اشتراکات اساسی معلوم نیست چرا کانال منسوب به آقای علیدوست این بیانیه شاگردان ایشان را تخطئه کرده و اساسا چگونه ممکن است آقای علیدوست بر بیانیه سیاسی ابتدایی خود پافشاری بورزد اما یادداشت شاگردان خود را، که از حیث مضمونی و ادبی در چارچوب همان بیانیه ایشان بوده، تخطئه کند. تا کنون پاسخ مناسبی برای این امور مبهم و تأمل‌برانگیز دریافت نشده است. «و انتظروا إنّا منتظرون»(هود/122) @rozaneebefarda
مقایسه جمهوری اسلامی و حکومت امیر المومنین آیت الله جوادی آملی.mp3
14.73M
🎥 ببینید|| مقایسۀ جمهوری اسلامی با حکومت امیر المومنین(ع) در بیان آیت‌الله جوادی آملی ❇️جمهوری اسلامی از حکومت امیر المومنین(ع) بهتر است. ▫️گزیده بیانات: این مسلّم است که احدی با اهل بیت- علیهم‌السّلام- قابل مقایسه نیست اما بحث بر روی حکومت و تمام ارکان آن است و نه صرفاً شخصیت و ویژگی‌های شخص حاکم‌.... 🔻چهار تا و چهارصد تا و چهل‌هزار تا فساد چیزی نیست که انسان بخواهد با آن اساس حکومت را بزند چرا که فساد در همهٔ حکومت‌ها وجود داشته، مهم اصل آن نظام، ارکان آن و تلاش برای رفع اشکالات است که در این نظام وجود دارد. 🔶حاشیه روزنه تبیین جامع آیت‌الله جوادی آملی از کارنامه و واقعیت‌های مربوط به نظام جمهوری اسلامی، الگوی مطلوبی است برای امثال جناب آقای علیدوست که اخیرا در قالب یک ، به این مقوله وارد شد. ؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053
کام شیرینی که تلخ شد جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/11 سخنرانان به ویژه در ایام محرم که حسینیه امام خمینی (ره) در کانون نگاه عاشقان حسینی قرار دارد با وسواس زیادی انتخاب می‌شوند. از سویی دیگر، اساتید مطرح همچون که ناچار هستند سخنان خود را در برابر رهبری معظم انقلاب ایراد کنند، هر بار با طرح معارفی دقیق، تازه و متناسب تلاش می‌کنند که حق چنین محفلی را به جای آورند به ویژه اینکه حضرت آقا با نکته‌سنجی خود بارها مطالبی را به این سخنرانان گوشزد کرده است. در محرم امسال که دشمنان برای آلوده‌کردن آن به اهداف ضددینی جنبش زن، زندگی، آزادی تحرکات وسیعی را آغاز کرده بودند، مردم با استقبال بیشتری در زیر خیمه‌های حسینی قرار گرفتند و اجازه ندادند متوهم، موجی دیگر را علیه ریشه‌های دینی و مبانی معرفتی انقلاب راه‌اندازی کند. سخنرانان حسینیه امام خمینی(ره) نیز متأثر از این فضای واکنشی و همگانی، بر پیوند ناگسستنی انقلاب حسینی و انقلاب خمینی تأکید و با توسل به تاریخ قابل‌تکرار که باید عبرت باشد به گوشه‌ای از آموزه‌های تاریخی اشاره کردند که در آن حتی عدالت‌محور امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) هم با آسیب پذیرفتن از جریان نفوذی و یا دخالت افراد ناکارآمد، دچار برخی کاستی‌ها و ناروایی‌ها می‌شد. در حالی که بسیاری از مردم و نخبگان دغدغه‌مند، از شکست دوباره طرح‌های برنامه‌ریزی‌شده و پیچیده دشمن احساس مسرت و پیروزی داشتند و از سنگ تمام گذاشتن مردم برای ایام عزاداری احساس خوشایندی داشتند، نامه تند و انتقادی استاد فقه و اصول حوزه علمیه قم جناب خطاب به سخنران بیت رهبری، گویی نفس تازه‌ای برای جریان زاویه‌دار با انقلاب بود که آن‌ها را به صحنه بازگرداند و فرصتی دوباره را در اختیار ضدانقلاب کمین کرده در گوشه حوزه علمیه قم قرار داد. شدت واکنش جریان انقلابی در درون حوزه علمیه قم و قلم‌به‌دست شدن بسیاری از طلاب و فضلای قم یک تایید بر نادرستی اقدام استاد علیدوست است که با صرف‌نظر از نقدهای درون‌متنی بسیار، می‌توانست در و به شکل بهتری این تذکار و خیرخواهی ایشان صورت بگیرد و باعث رنجش علاقه‌مندان به نظام اسلامی نشود. @rozaneebefarda
واکنش حجت‌الاسلام والمسلمین به استاد و حواشی آن جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/12 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 بسمه تعالی در مباحثه بین اساتید حوزه ،به نظر توجه به چند نکته قرآنی حایز اهمیت است که؛ وذکّر فانّ الذّکری تنفع المومنین نکته اول: وقتی قرآن مردم را در هدایت پذیری به سه دسته تقسیم میفرماید؛ 1. گروهی پذیرنده نعمت هدایتند « انعمت علیهم » 2. گروهی جنگنده با نعمت هدایتند « مغضوب علیهم » 3. گروهی سرگردانند « ضالین » « مذبذبین بین ذلک » یعنی در عصر نبوت وامامت و غیبت و حتی ظهور، همه هدایت‌پذیر نیستند چون هدایت‌پذیری، امری اختیاری است لذا اگرمیفرماید در خانه دوپیامبر،همسرانشان ضرب المثل کفارند؛ ضرب الله مثلا للذین کفروا... در کاخ فرعون ،آسیه ضرب المثل مومنین می‌شود ضرب الله مثلا للذین آمنوا.... قطعا نمی‌شود نتیجه گرفت که کاخ فرعون بهتر از خانه توحیدی دو پیامبر الهی است بلکه نتیجه میدهد که اراده در تربیت ،بیشتر از محیط تاثیرگزار است. یعنی احتمال دارد در حکومت امام معصوم علیه السلام عده‌ای بااختیار خود تربیت‌گریز باشند و در حکومت غیر معصوم عده‌ای با اراده خود، تربیت پذیر باشند. واین به معنای فضیلت یا منقصت حکومتی بر حکومت دیگر نیست. نکته دوم: وقتی خداوند در آیه ۵۴ سوره مائده سخن از ارتداد امت بعد رحلت پیامبر یعنی عصر علوی سخن به میان می‌آورد و در مقابل، سخن از آمدن امتی مجاهد ونترس و وفادار را مطرح می‌فرماید ودرروایات برای این امت تعبیر: «طوبی لهم » تکرار می‌شود یعنی می‌تواند این امت، اعم از خدمتگزاران ومردمش بهتر از خدمتگزاران و امت عصر علوی_به استثناء امام معصوم_ باشند. این هم به معنای فضلیت و یا منقصت و یا اهانت نیست بلکه به معنای شرایط تربیت و میزان تربیت‌پذیزی در جامعه‌ای در مقایسه با جامعه دیگر است. نکته سوم: همه با تمام وجود و بامعیارهای واضح می‌بینیم که توسعه فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، نظامی حاصل شده به برکت انقلاب و نظام اسلامی درعصر حاضر ، در طول تاریخ تشیع بی‌نظیر بوده است. به عنوان مشت نمونه خروار در زمینه رشد فرهنگی به چند مثال توجه کنید: فرهنگ دفاع از ولایت الهیه دردنیا درصیانت از پرچم برافراشته شده "اسلام ناب" فرهنگ دفاع از کشور امام زمان در۸سال دفاع مقدس فرهنگ دفاع از حرم اهلبیت در دفاع از حرم حضرت زینب فرهنگ حمایت از مظلوم و مبارزه با ظلم قضاوت کنید اگر همه کارگزاران فاسد می‌بودند وفساد همه جا را پرکرده بود، عامل این همه توسعه وپیشرفت چه کسانی، باچه برنامه‌هایی بوده وهستند!!؟ یادمان باشد که حضرت زهرا فرمودند: « معاشر الناس المسرعة الی قیل الباطل » اگر به تبلیغات دشمنان گوش دهیم نعوذ بالله امام علی هم ظالم میشود چه رسد به حکومت غیر معصوم. البته دفاع از نظام اسلامی و اکثر مسوولین خدمتگزار به معنای نادیده گرفتن نقص‌ها، فسادها، تبعیض‌ها و ناکارآمدی‌های موجود _که قابل حلّ هستند_ نیست و ان شاء الله به همت مسوولین، صبر و همکاری امت اسلامی و دعای خوبان عالم رفع خواهد شد. حواس همه به ویژه بزرگان باشد با نگاه کوتاه به مشکلات، دستاوردهای عظیم نظام اسلامی را درسرتاسر عالم نادیده نگیریم وکوچک انگاری نکنیم. ان شاء الله امت اسلامی مزد صبر و مقاومت و استقامت در رکاب ولایت را با چشیدن طعم شیرین ظهور خواهند چشید که؛ فَإِنَّ مَعَ ٱلعسرِ يُسرًا إِنَّ مَعَ ٱلعُسرِ يُسرٗا خداوند هم چنین وعده داده است: وَلَقَدۡ كَتَبنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعدِ ٱلذِّكرِ أَنَّ ٱلأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ انبیاء-105 والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته محمدمهدی ماندگاری @rozaneebefarda
1850023681_-1259735425.pdf
20.35M
🔹به مناسبت بزرگداشت آیت‌الله شهید شیخ فضل الله نوری، ویژه‌نامه «شیخ شهید؛ فقیه تهران، دیده‌بان ایران» به همت پژوهشکده تاریخ معاصر منتشرگردید سردبیر:دکتر موسی حقانی دبیر اجرایی: دکتر رضا قریبی شورای تحریریه: دکتر رضا قریبی، دکتر نعمت‌الله عاملی، رحمت رمضانی، رامین صادقی 🔖اهم مقالات و گزارشات نشریه : 🔺 واکاوی مشروطیت در بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی 🔺اوضاع ایران در آستانه مشروطیت 🔺نیروهای موثر در انقلاب مشروطیت ایران 🔺مخالفت حاج شیخ فضل الله نوری با قرائت فاشیستی از آزادی 🔺نقش انجمن های مخفی در انتشار شایعات در عصر مشروطه 🔺دخالت قدرت های بزرگ در انحراف مشروطیت 🔺فقر تاریخ نگاری مشروطیت و غفلت نقش مراجع نجف در نهضت مشروطیت 🔺نقش جریان های فراماسونری در انحراف مشروطیت و ... 🌐 iichstore.ir
تاملی در توضیحات استاد علیدوست درباره یادداشت «دفاعی عقیم و پر هزینه» جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/13 [صفحه 1 از 3] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 استاد علیدوست بعد از واکنش‌ها به بیانیه خود، اقدام به توضیح یادداشت خود نمودند. ایشان گرچه در پایان خاطر نشان کردند بنای ادامه دادن ندارند، ولی دو بار، در ابتدا و انتهای یادداشت، آرزو کردند این بحث‌ها حتی در سطح رسانه ملی و به شکل مناظره ادامه پیدا کند: "ای کاش موضوعی مهم مثل موضوع مورد گفتگو درحد نخبگان و ترجیحا از رسانه‌های عامی مثل سیما در قالب مناظره انجام شود. و آن گونه که خداوند متعال می‌پسندد و اخلاق، مقتضی آن است، ادامه یابد.. ای کاش بحث در فضایی آزاداندیشانه وبدون پرخاش پیش برود. حوزه‌های علمیه را نباید از این فضا خالی دید، هر چند برخی غیر این را بر آن بپسندند." البته ایشان در مصاحبه‌ای چنین گفته بودند: «ممکن است بحثی را در جایی مطرح بکنیم که افرادی که حضور دارند، اهل این مسائل نیستند.. یعنی باید محیط‌های آکادمیک بحث‌ها مطرح و پخته شود و آرام آرام در جامعه مطرح شود و پس از این مراحل، رسانه‌ها وارد شوند.» تفاوت این بحث، با آن نیازمند توضیح است. آیا حتی اگر این بحث ابتدا به شکل خصوصی شکل می‌گرفت، تعابیر، مناسب‌تر و از آسیب‌های رسانه‌ای آن کاسته نمی‌شد؟ موضوع بحث آنچه میان این دو استاد رد و بدل شد، سوال و چالش رایج و پرتکراری است. خیلی از روشنفکران هم همین مطلب را تکرار می‌کنند. موضوع اصلی بحث این است که در پاسخ به مفاسد موجود در جمهوری اسلامی چه جواب‌های متقنی می‌شود به مخاطبان ارائه کرد؟ یکی از جواب‌ها در مقام تبیین، می‌تواند مطلبی باشد که استاد عالی به تبع رهبری بیان کردند. آیا با اصل اینکه گفته شود در حکومت اسلامی، حتی در حکومت معصوم هم، فی الجمله فسادهایی هست، موافقیم؟ آیا بسیاری که آگاهی تاریخی و کلامی از امامت ندارند، نگاه تخیلی به حکومت معصوم ندارند؟ در نتیجه حمایت از حکومت غیر معصوم را نمی‌پذیرند؟ موضوع وجود فساد یکی از اصلی‌ترین شبهاتی است که به عموم القا می‌شود و اندیشیدن درباره اینکه کدام پاسخ و بیان مناسب‌تر است، امری بجا است. به تعبیر رهبری مقصود این است که نمی‌شود تا یک مشکل در اداره‌ای برای کسی پیدا شد یا یک مامور دولتی، چپ نگاهش کرد، یاوه بسراید که حالا هم مثل زمان فلان است؟! این ناشی از نفهمیدن آنچه واقع شده است نیست؟ این ناشی از عدم معرفت نعمت خدا نیست؟یا خدای نکرده ناشی از انکار نعمت خداست؟ به نظر می‌رسد استاد علیدوست در پاسخ به اشکالات ناقدان خود، صرفا همان بیانیه اول را تکمیل کرده و به هیچ یک از جواب‌های استاد عالی اشاره‌ای نکردند. آیا اشکال را وارد دانسته‌اند، یا مصلحت را در سکوت دیدند؟ ایشان در مصاحبه‌ای گفته‌اند: «نباید راست ناقص بگوید که از دروغ بدتر است.» حال ایشان یکی از سخنوران عالی کشور در مجلس حسینی در محضر رهبر انقلاب، را متهم به راست ناقص، یعنی بدتر از دروغ کرده‌اند. آیا ترمیم و اصلاحی در این جهت لازم نبود؟ آیا این توصیه امام زین العابدین(ع) عملی شد؟ «وَ أَمَّا حَقُّ النَّاصِحِ فَأَنْ تُلِينَ لَهُ جَنَاحَكَ ثُمَّ تَشْرَئِبَّ لَهُ قَلْبَكَ وَ تَفْتَحَ لَهُ سَمْعَكَ حَتَّى تَفْهَمَ عَنْهُ نَصِيحَتَهُ ثُمَّ تَنْظُرَ فِيهَا فَاِنْ كَانَ وُفِّقَ فِيهَا لِلصَّوَابِ حَمِدْتَ اللَّهَ عَلَى ذَلِكَ وَ قَبِلْتَ مِنْهُ وَ عَرَفْتَ لَهُ نَصِيحَتَهُ وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ وُفِّقَ لَهَا فِيهَا رَحِمْتَهُ وَ لَمْ تَتَّهِمْهُ وَ عَلِمْتَ أَنَّهُ لَمْ يَأْلُكَ نُصْحاً اِلاَّ أَنَّهُ أَخْطَأَ..» « امّا حقّ اندرز دهنده اين است كه نسبت به او تواضع كنى; به او دل و گوش بدهى تا اندرز او را بفهمى و سپس در آن تأمّل كنى. اگر درست گفته، خدا را بر آن حمد كنى و از او بپذيرى و قدر نصيحت او را بدانى، و اگر درست نگفته با او مهربان باشى و او را متهم نسازى و بدانى كه در خيرخواهى تو كوتاهى نكرده جز اين كه خطا كرده» 🔶ادامه یادداشت: 👇 🔻صفحه دوم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13161 🔻صفحه سوم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13162 ؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053
تاملی در توضیحات استاد علیدوست درباره یادداشت «دفاعی عقیم و پر هزینه» [صفحه 2 از 3] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 اول: وجود فساد در حکومت معصوم؟ یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در جوابیه استاد عالی که نیازمند جواب بود این قسمت بود: «می‌فرمایند: برخی مفاسد (حدود ۳۰فساد) هیچ ربطی به امام نداشته و میراث حاکمان قبل بوده... و حضرت نمی‌توانستند با سرعت و به راحتی آن‌ها را ریشه کن کنند... [اما] مگر کسی ادعا کرده فسادهای در زمان حضرت، معاذالله ناشی از عملکرد ایشان بوده؟!! شکی نیست که یا ناشی از حکومت‌های قبل بوده یا افسادهایی که نفوذی‌های معاویه در حکمرانی حضرت انجام می‌دادند که در کتاب الغارات به برخی از آن‌ها اشاره شده است.» علمای بزرگ امامیه که در زمان طاغوت زندگی می‌کردند، تلقی واقع بینانه‌ای نسبت به این موضوع داشتند و تصریح می‌کردند در زمان حضرات، مفسدان وجود دارند و والیان حکومت دچار تخلف می‌شوند. وظیفه حاکم معصوم، برخورد و کنترل آن‌ها در حدّ ممکن است. شیخ طوسی نوشته است: «ثم الذي يقع من الفساد، عند وجود الرئيس، لولاه لم يمتنع أن يقع من الفساد أضعاف ذلك. و لكان يحصل من الظلم أو التعدي ما لم يقع عند وجوده و هذا- كما نقول نحن و مخالفونا-: ان ما يقع من الفساد و الهرج و المرج عند بعثة الأنبياء و تنفيذ الرسل، لولاهم لوقع‏ أضعاف‏ ذلك‏، و أن بعثتهم لا تخرج أن يكون فيها لطف، و ان لم يظهر» علامه حلی هم در پاسخ به اشکالی از مخالفان شیعه که اگر امامی نصب شود، مفاسدی در پی دارد: «لأن في‏ نصبه‏ إثارة الفتن‏ و قيام الحروب كما في زمن علي ع و الحسن و الحسين (ع)» می‌نویسد: «أنه لو لا إمامة علي و الحسن و الحسين (ع) لظهر من الفتن ما هو أشد من ذلك‏» اساسا اقتضای شناخت ما از آن زمان چیست؟ در دوره‌ای که مردم و نخبگان، سالهای متمادی امیرمومنان(ع) را خانه نشین می‌کنند و بعد آن همه موجبات ناراحتی حضرت را در دوره تصدی زمامت، موجب می‌شوند، امام حسن(ع) را در برابر معاویه تنها می‌گذارند و بعد با ضعف اعتقادی و سستی عملی، ندای امام حسین(ع) را بی‌پاسخ می‌گذارند. در این فضا، تشکیلات گسترده حکومت چگونه عمل خواهد کرد؟ آیا در حکومت معصوم، همه چیز طبق خواست حضرت پیش خواهد رفت؟! آقای علیدوست در مصاحبه‌ای که در سایت ایشان موجود است هم به بازگشت برخی مشکلات به پیش از انقلاب، اشاره کرده و گفته‌اند: «به نظر من اگر ما در بعضی از بخش‌ها یا خیلی از بخش‌ها موفق نبودیم، چون حفره‌‌هایی وجود داشت که از قبل رویش فکر نشده بود. یعنی ما مساله بانک را حل نکرده بودیم که انقلاب پیروز شد، مساله دموکراسی و جایگاه رای مردم را حل نکرده بودیم و با این پدیده کج‌دار و مریز برخورد کردیم. مساله مقاصد، عدالت و مصلحت حل نشده بود که یک دفعه انقلاب پیروز شد. این حفره‌ها باید پر می‌شد، باید پر بشود. در کنارش باید البته کادر سازی هم بشود که آن هم یک بخش دیگر است.» و در ادامه از اینکه به کارهای انجام شده توجه نمی‌شود گلایه می‌کنند و معتقدند مصرف درست نظریه‌های تولید شده نداریم. این یعنی ایشان قبول دارند بسیاری از مشکلات از پیش انقلاب به ارث رسیده است و حلّ نظری و اجرای عملی آن زمان‌بر است. تشبیه این جهت با حکومت حضرت چه اشکالی دارد؟! نکته قابل توجه دیگر این است که ایشان معتقدند مسئولین به نظریه‌های تولید شده، توجه نمی‌کنند. اما طرز تفکر کدام طیف سیاسی، یا سران کدام جریان سیاسی، نسبت به نظریات اسلامی حوزه‌ها بی رغبت‌تر و کم اعتقادترند؟ جریان غربگرا یا انقلابی؟ مسئله این است که برخی رسانه‌های داخلی حامی این آقایان، رسما می‌نویسند احکام اسلامی کهنه است و امروز باید کارشناسان حقوق و خانواده و... قوانین به روز را بنویسند، و همین اقتضای فقه پویا و اقتضای زمان و مکان است! غربگرایی در برخی نخبگان مسئله پوشیده‌ای نیست. امثال جناب ظریف که گویی از گردش به شرق در کنار تعامل عزتمندانه با غرب، ناراحت است، در صحبت‌های اخیر خود بجای قبول اشتباه در برجام و خساراتی که به کشور وارد شد و کمک به تشخیص مسیر صحیح در آینده، در باب ضعف روسیه سخن گفته و مدعی شد: «هنوز در سیستم تصمیم گیری ما در قالب «جنگ سرد» را داریم.» (خبرآنلاین) از طرفی میبینیم ایشان از حامیان مجمع محققین و مدرسین حوزه است! بله این آقایان و حامیان حوزوی این تفکر، غربگرایان به ظاهر مقدسی هستند که طیف وسیعی از رسانه‌ها از ایشان پشتیبانی می‌کنند. این سوال بجایی است که خودتحریمی عامل برجسته مشکلات بوده است یا وجود چنین تفکرات و نسخه هایی در میان نخبگان کشور؟ ؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053
تاملی در توضیحات استاد علیدوست درباره یادداشت «دفاعی عقیم و پر هزینه» [صفحه 3 از 3] @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 دوم: قضاوت تاریخی و موضع رهبری آقای عالی نوشتند کتب تاریخ که پر است از مواردی از فسادهای موردی در محدوده حکومتی حضرت امیر علیه السلام را نادیده گرفته‌اند (که در بیانات رهبری هم به کتب تاریخی استناد شده بود و توصیه ایشان هم به خواندن تاریخ بود.) این یعنی اشکال سندی گرفتن از یک روایت (مذکور در کافی که مورد قبول بسیاری است) موجه به نظر نمی‌رسید. استاد عالی به اظهار نظر رهبری هم اشاره کردند: «...خیر چهار نفر مثل ابوذر و سلمان و عمار و فلان داشت، مابقی آدم‌های عوضی بودند..» در متن احساسی که در کانال منسوب به آقای علیدوست، قرار داده شده، از نزدیکی استاد به رهبری گفته شد. دست کم نوع نگاه ایشان به وضعیت موجود و دوران امامت حضرت، با رهبری متفاوت، بلکه بر عکس است. البته تفاوت نگاه مساله‌ای نیست، ولی آیا واقعا این شواهد تاریخی، کوچک و آنچه در جمهوری اسلامی می‌گذرد جسیم است؟ خصوصا با لحاظ سیر تاریخیِ تنزّل وضعیت ایران بعد از شکست در برابر روس و ساختارها و ذهنیت‌های معیوب به ارث رسیده پیش از انقلاب. چرا آیت‌الله جوادی آملی این حکومت را بهتر از آن دانستند؟ و اساسا چرا نباید گفت وجود فساد در حکومت دینی هم ممکن است و باید تلاش کرد تا برخورد مناسب و مقدور اتفاق بیفتد؟ چرا باید از تبیین صحیح این مسئله که با واقعیت‌ها کاملا سازگار است، ترسید؟ آیا در زمان حکومت حضرت ولیعصر(عج) هوای نفس و تخلف‌ها، یکپارچه از میان مردم، برچیده می‌شود یا اینکه نظم جهانی عادلانه گشته و زمینه تعالی مادی و معنوی فراهم می‌گردد؟ آیا با سکوت در برابر نگاه فانتزی و غیر واقعی به حکومت اسلام، بهتر به حکومت جهانی مهدوی خدمت می‌کنیم یا بیان واقعیت‌ها و چالش‌های اجتناب ناپذیر؟ سوم: برخورد با مجرمان در جمهوری اسلامی قسمت دیگری که بی‌جواب ماند این بود که آقای علیدوست نوشتند: «حضراتی که این اندک تخلفات را برای برخی توجیهات جسیم میکنند از برخورد حضرت هم با امثال ابن هرمه بگویند!» و استاد عالی از دلیل کتمان موارد متعدد برخورد، در جمهوری اسلامی پرسیدند و گفتند: «آیا ایشان از جمله مصطلحِ حوزویان که تشبیه از وجهی مقرب و از وجهی مبعّد است، غفلت نکرده‌اند؟! که وجه شبه در دو حکومت وجود فساد و یا افراد فاسد بصورت فی الجمله هست در عین اینکه باز به دلیل ریل‌گذاری صحیح در هردو حکومت آن مقدار فساد هیچ یک از دو حکومت را از اسلامی بودن خارج نمی‌کند و نباید به صرف دیدن برخی فسادها یا فاسدان فریاد وااسلاما سر داد و حکومت را غیر اسلامی نامید.» چهارم: خود تحریمی استاد علیدوست نوشتند: «واژه «» که در بیانیه بود را به معنای حرکتی که حضور حداکثری مردم را در صحنه‌های ضرور نفی کند، به کار برده‌ام» این ظاهرا در جواب آقای شریفی بود که گفته بودند: «واژه «خودتحریمی» از اصطلاحاتی است که مخالفان انقلاب و دشمنان ولایت برای بیان هزینه‌های «مقاومت در برابر استکبار» و احمقانه بودن «مقاومت و ایستادگی» دربرابر آمریکا و استکبار جعل کرده‌اند؛ آیا نویسنده محترم ما نیز همین معنا را مراد کرده‌اند؟!» اما فارغ از قضاوت کلّی درباره نحوه موضع گیری‌های سیاسی استاد، این ادبیات شبیه ادبیات اصلاح طلبان و نه جریان انقلاب است. کسانی که از جریانات سیاسی و ادبیات آنان مطلع هستند، می‌دانند افرادی که در مقام ریشه‌یابی مشکلات، حذفی عمل کردن حکومت را عاملی برجسته می‌دانند -آن هم وقتی جناح اصلاح طلب و اعتدالی توسط مردم، از صدر کار کنار گذاشته شده‌اند- متمایل به ادبیات و فکر کدام جریان سیاسی سخن میگویند. در مقابل، معلوم است افرادی که ریشه مشکلات را ساختارهای معیوب به ارث رسیده از زمان طاغوت و غرب‌گرایی مسئولان و عدم باور به نسخه‌های اسلامی یا کم تحرّکی و تصمیمات غلط مدعیان مطرح می‌کنند - مدعیانی که مایل به مذاکره و امتیاز دادن هستند و پس از انقلاب بیشترین زمان و سهم از قدرت را در دست داشته‌اند- متمایل به چه فکر و جریانی هستند. روشن است که فکر اول، نسبتی با اندیشه بنیان‌گذار انقلاب و رهبری ندارد. کارشناسان دلسوز و واقع بین هم ریشه بسیاری از مشکلات کنونی کشور را در فکر و عملکرد همین آقایان می‌بینند. سخن پایانی این کوتاه‌نوشت، تلاشی بود در امتداد آرزوی جناب آقای علیدوست برای ادامه یافتن این بحث و همچنین روشنگری در این موضوع مهم در عرصه جهاد تبیین. به این امید که مجموع این تلاش‌ها، مخلصانه و در راستای تقویت اسلام و انقلاب اسلامی باشد. ؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053
ملاحظاتی تاریخی بر بيانيه‌ سیاسی "دفاعی عقیم و پرهزینه" پیرامون وجود فساد در حکومت علوی جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/14 حضرات آقایان: محمد رضا جباری؛ جواد سلیمانی؛ حامد منتظری مقدم 🔻 در راستای تحقق اصل ، جوابیه احتمالی جناب استاد علیدوست به این یادداشت تخصصی را با اشتیاق منتشر خواهد کرد. @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 1 از 4] در روزهای اخیر بیانیه‌ای از سوی آيت‌الله از اساتید محترم حوزه علمیه، صادر و موجب نقدها و ملاحظاتی شده و طبعا خواهد شد؛ چنان که دشمنان نظام اسلامی نیز این‌گونه بیانیه‌های صادر از شخصیتهای علمی حوزوی را مجال و بهانه مناسبی برای نیل به مطامع‌شان یافته و می‌یابند. این‌ کمترین‌ها، ملاحظاتی را به قرار ذیل، متوجه این بیانیه می‌دانیم: 1. آن‌گونه که از تأمل در بیانیه به‌دست می‌آید گویا ایشان تصور دارند: بیان کاستی‌ها و مفاسد موجود در دوره حکومت علوی، به معنای نفی عدالت و نفی فسادستیزی در آن حکومت است، لذا بر خود تکلیف دانسته‌اند که رویّه برخی خطباء در شاهدآوردنِ وضعیت حکومت امیرمؤمنان(ع) را به‌ نقد کشند. این تصور به دلائلی که در ادامه بیان خواهد شد ناصحیح است. 2. ایشان تصور فرموده‌اند که خطبای محترم در صدد توجیه و دفاع از وضع موجودِ کشور هستند که این تصور نیز نادرست است. تأمل در سخنان آنان (ازجمله سخنان جناب حجة‌الاسلام و المسلمین آقای عالی در محضر رهبر معظم) گویای آن است که اینان، ضمن اذعان به کاستی‌ها و مشکلات، اما در صدد خنثا‌سازیِ سوء استفاده دشمن از مشکلات موجود برای ایجاد یأس و ناکارآمد جلوه دادن نظام اسلامی هستند؛ لذا ایشان در همان سخنرانی تأکید داشتند در نظام اسلامی مانند حکومت علوی، کاستی‌ها موجودند اما ریل‌گذاری و جهت‌گیری به‌درستی انجام گرفته است. 3. دغدغه تخریب نشدن مجاهدت‌های امام علی(ع) برای برقراری عدالت، بسیار دغدغه مقدسی است و ما با جناب استاد علیدوست در این زمینه هم‌رأی هستیم؛ ولی پرسش آن است که آیا گزارش کردن فساد مالی برخی از کارگزاران حضرت مانند (قاموس الرجال،ج10،ص389 ) والی بحرین، والی کسکر(تاریخ طبری، ج5،ص370)، فرماندار ری و دشتپی(الغارات، ج2،ص527) و فرماندار فیروزآباد(تاریخ دمشق، ج58،ص270) در کنار نقل بی‌کم‌وکاست و سراسر افتخارِ اقدامات اصلاحی آن حضرت، به‌معنی زیرسؤال‌بردن عدالت‌محوری امیرمؤمنان(ع) در عرصه حکومت‌داری است و مجاهدت‌های حضرت در این عرصه را زیر سوال می‌برد؟! آيا واقعا اين سخن درست است که بگوئيم همه کارگزاران حکومت علوی انسان‌های پاکدستی بوده‌اند؟! 🔶ادامه یادداشت: 👇 🔻صفحه دوم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13165 🔻صفحه سوم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13166 🔻صفحه چهارم: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13167 ؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053
ملاحظاتی تاریخی بر بيانيه‌ سیاسی "دفاعی عقیم و پرهزینه" پیرامون وجود فساد در حکومت علوی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 2 از 4] 4. ایشان، بیانِ کاستی‌های تحمیل شده بر حکومت علوی را ملازم با چوب حراج بر تراث زدن و پیدایش این تصور دانسته‌اند که: هر حکومتی از اسلام وضعیتش چنین است؛ و سپس در بیانی شگفت، حکومت مهدوی را نیز مشمول این تصور دانسته‌اند! این، در حالیست که کاملا واضح است، وجود برخی کاستی‌ها در حکومت علوی، واقعیتی انکار ناپذیر و تحمیل شده از سوی دشمنان بوده، و فرصت محدود و موانع فراوان در پیشِ روی امیرمؤمنان(ع) سدّ راهی برای اقدامات اصلاحی آن حضرت بود؛ موانعی که حضرت در خطبه بدعت‌ها به بخشی از آن‌ها اشاره فرموده است. 5. این خطبه در کتاب سُلَیم بن قیس و سپس در جلد هشتم کتاب شریف کافی حدیث 21 آمده است. افراد موجود در سند این روایت تماما ثقه هستند (علِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيه عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ الْهِلَالِيِّ). تنها اشکال جناب استاد علیدوست بر سند روایت آن که تصور کرده‌اند در این سند نیز واسطه نقل میان ابراهیم بن عثمان و سلیم بن قیس، ابان بن ابی‌عیاش است که رجالیان او را تضعیف کرده‌اند. اما در پاسخ بايد گفت: واسطه نقل اين خطبه، ابان بن ابي عياش نيست؛ چرا که به‌گفته و ، حمّاد بن عيسی رواياتش از کتاب سليم را به‌واسطه ابراهيم بن عمر يماني نقل کرده است (رجال نجاشي، ص 8 ؛ شيخ طوسي، الفهرست، ص143.) ؛ و به احتمال قریب به یقین، ابراهيم‌ بن عمر یمانی به ابراهیم بن عثمان تصحیف شده، و يا آن که ابراهيم بن عثمان، اين خطبه را به واسطه ابراهيم بن عمر از سليم نقل کرده است. شايان ذکر است که در نسخه موجود از کتاب سليم، اين خطبه نقل شده، اما از تعداد 27 بدعت تنها ده مورد آمده (مکان مقام ابراهيم، رد فدک، صاع رسول الله ص، قطائع، خانه جعفر، سرزمين خيبر، ديوان عطايا، ذراري بني تغلب و نماز تراويح؛ کتاب سليم بن قيس الهلالي، ص262 – 265.)، در حالی که در نقل کلينی از سليم، تعداد بدعت‌ها 27 مورد است. و اين خود، شاهد ديگری است بر آن که تنها ناقلِ کتاب سليم، ابان بن ابی‌عياش نبوده و روايات اين کتاب از طرق ديگری نيز نقل شده است، چنان که در نقل کلينی مشاهده می‌شود. با این وجود و بر فرض پذیرش ضعف سندیِ روایت، آیا ملاک اعتبارِ روایات، صرفا وثاقت سندی است؟ ایشان حتما با مبنای وثاقت صدوری که روشی معقول و موردِ عملِ قدمای شیعه بوده آشنا هستند؛ و اتفاقا در خصوص خطبه بدعت‌ها، شواهد بیرونی زیادی در تأیید محتوای آن وجود دارد. اما آیا جناب استاد علیدوست در مواردِ استنادی خودشان نیز به روایات تاریخی، این دقت سندی را اعمال می‌کنند؟! ایشان در همین بیانیه به جریان ابن هرمه اهوازی استناد کرده‌اند که روایتی مرسل و بی‌سند در دعائم الاسلام(و نه کافی!) است!! و این سخن ایشان که: «...خبر واحد هر چند واجد سند معتبر باشد، برای اثبات غیر احکام شرعی کافی نیست»، اگر به معنای این باشد که خبر واحد معتبر در اثبات امور تاریخی نیز کفایت نکند، سخنی بدیع و عجیب است! مگر همین برخورد قاطع مولا علی علیه السلام با ابن هرمه(مورد استناد ایشان)، غیر از خبر واحد است؟! ؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053