#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی؛ #شب_هفتم #حضرت_علی_اصغر_ع_شهادت شیرینیِ داغت به دلی گر بنشیند پای غم تو تا دمِ آخر بنشیند جز تو چه کسی لایق این نام..؛ "حسین"..، است... تنها به تو این واژه‌یِ دلبر بنشیند آن آه که از سینه‌ی عُشّاق تو برخاست هیهات که تا لحظه‌ی محشر بنشیند بر خاکِ حسینیّه دو خط روضه نوشتم حیف است که داغ تو به دفتر بنشیند غیر دمِ این خانه محال است بسوزیم... خاکستر ما پشت همین در بنشیند یک عُمر میان دل او عشق تو جوشد یکبار کسی پای سماور بنشیند جز رخت عزاداری‌ات ای شاه! ندیدیم این‌قدر لباسی تن نوکر بنشیند چشمی که محرم ز غمت خوب بگرید مِهرش به دل فاطمه بهتر بنشیند آن گریه ثواب است که زهرا بپسندد آن روضه‌ قبول است که مادر بنشیند یک واعطشای تو بَس‌است ای پسر آب در سوگ لبت زمزم و کوثر بنشیند ** ای ابر! چه می‌شد وسط ظهر بباری یک قطره‌ی تو بر لب اصغر بنشیند شش‌ماهه‌گُلی را تبر حرمله‌ای چید... نگذاشت به روی بدنش سر بنشیند حلقوم نحیفی که علی داشت، گمان کن... تیری که سه‌شعبه شده، تا پر بنشیند ✍ #بردیا_محمدی 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #ورود_به_ماه_محرم با ذکر یاحسین دمادم گریستم یک سال در فراقِ محرّم ‌گریستم با گریه بر تو، توبه‌ی آدم قبول شد من هم شبیه حضرت آدم گریستم بارِ گناه، برکتِ چشم مرا گرفت شرمنده در مصیبت تو کم گریستم شکر خدا که چشم و سرم وقف روضه شد هم بر سرم ‌زدم ز غمت، هم گریستم مُردم به پای خط به خطِ مقتلت حسین از بس که با "لُهوف و مُقَرّم" گریستم ✍ حجت‌الاسلام #علی_مقدم 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه دلتنگ #زیارت_اربعین دستم ز دامن تو نگردد رها حسین ای دستگیر نوکر بی دست و پا حسین جز تو کسی به کاسه‌ی ما اعتنا نکرد... تنها امید ظرفِ غذای گدا..، حسین حُبِّ تو ترس معصیتم را زیاد کرد ای مظهر تجلّیِ خوف و رجا حسین هرکس مسیر عاشقی‌اش را سوا نکرد فردای حشر می‌کند او را سوا حسین حُکم قبول بندگیِ ماست با خدا حُکم قبولِ نوکری ماست با حسین "آدم" برای گریه به تو آفریده شد بانیِ خلقت همه‌ی انبیا حسین دَمنوش روضه‌ات دمِ عیسی بن مریم است هر چایخانه‌ات شده دارُالشِفا حسین در کشتی نجات..، "رقیّه" است ناخدا ما را همین سه ساله رسانده‌است تا حسین ذکر تو را به روی لبم مادرت گُذاشت سرمایه‌ی مُحبَّت زهراست "یا حسین" هرگاه بی قرار حریم تو می‌شویم باید پناه بُرد به صحنِ رضا..، حسین دلشوره‌ی زیارت تو می کُشد مرا این اربعین مرا برسان کربلا حسین ** مقتل نوشته است نفس می‌زدی هنوز وقتی که بست نیزه دهان تو را حسین جسمت به راحتی نشود جمع و جور..، آه آخر کشید کار تو بر بوریا حسین ✍ #بردیا_محمدی 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #ورود_به_ماه_محرم برپا کنید خیمه‌ی ماتم، شروع شد ماه عزای شاه دو عالم شروع شد شب‌های ماتم است، سلامٌ علی الحسین عالم محرم است، سلامٌ علی الحسین حسرت به خاکِ سردِ مزاری نَبُرده‌ایم شکر خدا که قبل محرم نمرده‌ایم احیای خشکسالی چشم است با حسین "صد مرده زنده می‌شود از ذکر یاحسین" دارد برای تو کفنم می‌کند پدر پیراهن سیاه تنم می‌کند پدر بالاتر از تمام نسب‌هاست حدِّ من جاروکش عزای تو بوده است جدِّ من دست از شراب ناب بهشتی کشیده است آن‌کس که چای تازه دمت را چشیده است برگشته‌ایم، چشم به عفو تو داشتیم حُرّیم و چکمه بر سر شانه گذاشتیم خاکم ولی به زر بدلم کن حسین‌جان مثل حبیبِ خود بغلم کن حسین‌جان دستی به روی گونه‌ی سینه‌زنَ‌ات بکش اشک مرا بگیر و به زخم تن‌ات بکش ما با غم تو فارغ از این بند می‌شویم در آتش عزای تو اسپند می‌شویم امروز اگر که در دل هیئت نشسته‌ایم مدیون لطف مادر پهلو شکسته‌ایم زهرا به روی گریه‌کُنانت حساب کرد ما را برای نوکری‌ات انتخاب کرد ما پای دیگ نذر تو برکت گرفته‌ایم از پادوییِ مجلس‌ات عزت گرفته‌ایم در اوج درد، نام تو اعجاز می‌کند دست سه‌ساله‌ی تو گره باز می‌کند این اربعین حواله‌ی پای مرا بده جان رقیه یک سفر کربلا بده تا با لب ترک ترکم پرپرت شوم قربان تشنگیِ علی‌اصغرت شوم پائینِ پات ناله‌ی جانکاه می‌کشم یاد عبا و اکبر تو آه می‌کشم در علقمه دلت به چه دردی دچار شد با آبروی اهل حرم شرمسار شد ** تنها شدی که شمر تو را زیر پا گرفت لب‌هات جای آب به سرنیزه‌ها گرفت ✍ #بردیا_محمدی 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی؛ #شب_اول #حضرت_مسلم_بن_عقیل_ع نه فقط حال ما پریشان است در عزایش رسول (ص) گریان است خشکسالیِ چشم‌مان کافی‌ست وقت وقت نزول باران است می‌روم روضه بعد هر روضه رعیتی سوگوار سلطان است منِ نوکر سیاه تن کردم شاهِ عالم به خاک عریان است ** کوفه مهمان نواز خوبی نیست رسم این شهر، قتل مهمان است ✍ #شهریار_سنجری 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه ای چاره‌سازِ مردم عالم، حسین جان آرامِ قلب‌های پُر از غم، حسین جان بابِ نجات مردم درمانده از گناه شرط قبول توبه‌ی آدم، حسین جان خواندیم آیه‌آیه غمت را و سوختیم تفسیر سرخ سوره‌ی مریم، حسین جان فرصت کم است! روزی چشم مرا بده آقای گریه‌های دمادم، حسین جان جانِ تمام مرثیه‌خوانان فدای تو ای شور روضه‌های محرم، حسین جان در پای روضه‌های تو جانْ نذر کوچکی است ما را ببخش بابت این کم، حسین جان ** افتاده‌ای میانه‌ی گودال روی خاک تسبیح دانه‌دانه‌ی درهم، حسین جان بر روی نیزه‌های غریبی چه می‌کنی؟! خورشید نسل‌های مکرم،‌ حسین جان ✍ #حسن_شیرزاد 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی مابین ذکرِ (جانم آقا، جانم آقا) مانند مادر مُرده‌ها گریانم آقا دنیا بدون تو به درد من نمی‌خورد از ابتدای زندگی می‌دانم آقا تبعیدی کرب و بلا کردند ما را در انفرادیِ همین زندانم آقا مجبورْ ما را آفریدند از همان دم یک چند روزی لاجرم مهمانم آقا گفتی: عَلَی الدُنیا و دنیا ریخت بر هم دنیا سر من ریخت و ویرانم آقا از ابتدا آقای عالم بوده‌ای تو از ابتدا هم دست بر دامانم آقا ** تو تشنه بودی، اسب دشمن آب خورده از این همه مظلومیت حیرانم آقا چوب از عبیدالله خوردی، من بمیرم قربانِ دندانِ شما دندانم آقا ✍ #علیرضا_وفایی_خیال 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #ورود_به_ماه_محرم کجا شیرین‌تر از این غم در عالم می‌شود پیدا که شادی‌های عالم در همین غم می‌شود پیدا همین که تکیه برپا می‌شود با رخت خون‌آلود هوای روضه در عرش معظم می‌شود پیدا خدا مرثیه‌خوان است و ملائک مستمع هستند در آن بزمی که حتی مثل آن کم می‌شود پیدا هوای شهر رنگ عشق می‌گیرد به خود، وقتی که روی سردر هر خانه پرچم می‌شود پیدا گناهان تمام عمر او بخشیده خواهد شد همین که کنج چشمی اشک نم‌نم می‌شود پیدا حسین بن علی فیض وسیع حضرت حق است که در اطراف او هرجور آدم می‌شود پیدا مگر اعجاز جز این است که با نام این آقا میان چشم‌های ما دو زمزم می‌شود پیدا هوای گریه کردن دارم و دل‌تنگ بارانم مسیر روضه از این بین کم‌کم می‌شود پیدا غمی کهنه دلم را می‌فشارد هر زمانی که هلال تازه‌ی ماه محرم می‌شود پیدا... ✍ #مجتبی_خرسندی 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #ورود_به_ماه_محرم؛ #اخلاقی_و_اندرز پیش از آنی که عزادار مُحّرم باشی سعی کن درحرمش مُحرم و مَحرم باشی خاک از حُرمت شش‌گوشۀ او حرمت یافت گر شوی خاک رهش قبلۀ عالم باشی منزلت نیست تو را بی مدد مهر حسین گرچه موسی شوی و عیسی مریم باشی گرچه نیکوست به اندوه و غمش ناله زدن سعی کن زینت این روضه و پرچم باشی همره زمزم اشکی که تو را بخشیدند می‌توان مُحرم بیت‌لَله اعظم باشی شادی هردو جهانت به خدا تأمین است گر در این ماه عزا همسفر غم باشی به همان دست و سر و سینۀ مجروح قسم شرط عشق است براین زخم تو مرهم باشی خوش به حال تو «وفایی» که خدا خواسته است درهمه حال عزادار مُحّرم بـاشی ✍ #سیدهاشم_وفایی 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی؛ #اخلاقی_و_اندرز #امام_حسین_ع_عصر_عاشورا به نام نامی او احترام بگذارید پس از «حسین»، «علیه السلام» بگذارید به غیر اسم «علی» روی نسل خود نگذاشت به روی نسل خود این‌گونه نام بگذارید ز پا نشست، نمازی مگر به پا دارد زمان برای قعود و قیام بگذارید عمود خورده و فرق سرش دو تا شده است که فرق بین حلال و حرام بگذارید اگر خدای نکرده دچار درد شدید کمی ز تربت او بین کام بگذارید شبیه سنت اجدادمان محرم را نشانه‌ی عَلَمی روی بام بگذارید برای اینکه سلامی به محضرش بدهید به سینه دستِ ادب صبح و شام بگذارید بدون روضه‌ی گودال، خاک‌تان نکنند! برای ذریه‌ی خود پیام بگذارید لباس مشکی‌مان را میان خانه‌ی قبر فقط به نیت حُسنِ خِتام بگذارید چنانچه کم بگذارید، خود ضرر کردید قدم به مجلس روضه مدام بگذارید شبیه ضجه‌زدن‌های مادرش هرشب برای مرثیه سنگ تمام بگذارید ** به کهنه پیرهنش کوفیان طمع نکنید کمی لباس برای امام بگذارید گرسنه بود که شد ذبح، لااقل دیگر برای طفل یتیمش طعام بگذارید ✍ #علیرضا_خاکساری 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #ورود_به_ماه_محرم می‌رسد آوای حزن از سوی جنات النعیم داغ شد آغاز، بسم الله رحمن الرحیم انبیا دارند جنت را سیاهی می‌زنند اولیا دارند می‌گریند بر داغی عظیم عرش با پیراهنی خونین مزین می‌شود چشم‌هامان همچو یعقوب‌اند دنبال شمیم هرکه حیران است، بسم الله، این باب نجات هرکه گم کرده است خود را، این صراط المستقیم ما نه از امروز و دیروز و نه یک‌صد سال پیش ما گرفتار حسینیم از همان عهد قدیم کربلا تنها اقامتگاه قلب مبتلاست دل به‌جز پایین پا، جایی نمی‌گردد مقیم ✍️ #حمیدرضا_عباسی 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ |

کاروان رفت و من سوخته‌دل، جا ماندم آه! کز ناقه بیفتادم و تنها ماندم   همرهان بی‌خبر از من بگُذشتند و دریغ! من وحشت‌زده در ظلمت صحرا ماندم   در پی قافله بسیار دویدم امّا پایم از خار ز ره مانْد و من از پا ماندم   کودکی خسته و شب، تیره و این دشت، مخوف چه کنم؟ رو به که آرم؟ که ز ره واماندم   ای پدر! گر به سرم پا بگذاری چه خوش است! که در این بادیه از قافله بر جا ماندم   در میان اُسرا، مونس من، زینب بود که چنین دور هم از زینب کبری ماندم   زد «مؤیّد» به حریم رضوی بوسه و گفت: «لِلَّه الحمد» که بر در‌گه مولا ماندم