❓پس از شهادت سيّدالشّهدا -ع- لشكر دشمن، بى‏‌احترامى‌‏هاى فراوانى به بدن شريف آن بزرگوار و به اهل‏بيتش روا داشتند... ولى برخى از عالمان وقوع بعضى از آن‏ها را بعيد دانسته‏... [و در صورت وقوع] بازگو كردن آن‏ها را در مجالس عزادارى، خلاف احترام به آن بزرگواران شمرده‌‏اند❗️ 🗣... اگر امر داير شود بين مصايب مذكور و شبيه به آن، و پامال شدن قرآن و سنّت، كدام مقدَّم است؟ و سيّدالشّهدا-ع- كدام را اختيار خواهد نمود؟ روشن است كه وى طبق وظيفۀ عبوديّت و بندگى عمل خواهد كرد كه چنين هم عمل نمود... و اسلام را براى هميشه، زنده نگاه داشت. 🗣اساس بقاى اسلام بر تولّى و تبرّى است؛ حال آيا اين دو امر را جز با گفتن و نوشتن آن چه مقاتل مورد اعتماد نوشته‏‌اند، مى‌‏توان در عقايد آيندگان بعد از سيّدالشّهدا -ع- تا اين زمان و زمان‌‏هاى آينده نگاهدارى كرد؟! 🗣استبعاد نسبت به بعضى از امور، و يا ذكر نكردن برخى ديگر، حقّانيّت مظلوم و بى‌‏اساس بودن ظلم ظالم را ثابت نمى‏‌كند. 🗣نه تنها دربارۀ سيّدالشّهدا -ع- بلكه دربارۀ همۀ معصومان ع و حتّى رسول اللَّه ص و پيامبران گذشته نيز بايد آن چه بر آن‏ها وارد شده ذكر شود تا مظلومان مورد حمايت قرار گيرند و ظالمان سركوب گردند. 🗣اگر ذكر اين امور اشكال داشت، چرا حضرت سجّاد ع و ديگر اهل‏بيت ع با اشاره و يا تصريح، در خطبه‌‏هايشان، براى كوفيان و شاميان بيان نمودند؟! 🗣اگر در هر عصرى، بر جنايت‌‏هاى دشمنان اسلام سرپوش گذاشته شود و از مظلومان حمايت نگردد، ظالمان بر حكومت خود مستقرّ خواهند ماند و هر روز، مظلومان بيشترى را زير چكمه‌‏هايشان نابود خواهند كرد. 📚برگرفته از کتاب #فروغ_شهادت، ص 289