🔸‏‏پادشاه عسکری طَلعت، نقی حشمت تقی فر‏  ‏ بوالحسن فرمان و موسی قُدرت و تقدیر جعفر‏ علم باقر، زهد سجّاد و حُسینی تاج و افسر‏  ‏ مجتبیٰ حلم و رضیّه عفّت و صولت چو حیدر‏ ‏‏مُصطفی اوصاف و مجلای خداوند جهان شد‏ 🔸‏‏جلوۀ ذاتش به قدرتْ تالیِ فیض مُقدس‏  ‏ فیض بی حَدش به بخشش، ثانیِ مجلای اقدس‏ ‏‏نورش از «کن» کرد برپا هشت گردون مقرنس‏  ‏ نطق من هرجا چو شمشیر است و دَر وصف شه اخرس‏ ‏‏لیک پای عقل دَر وصف وی اندر گِل نهان شد‏ 🔸دست تقدیرش به نیرو جلوۀ عقل مُجرّد‏ آینه انوار داور، مَظهر اوصافِ احمد‏ ‏‏حکم و فرمانش محکَّم، امر و گفتارش مُسدّد‏  ‏ در خصایلْ ثانی اِثْنَیْنِ اَبوالقاسمْ مُحمّد(ص)‏ ‏‏آنکه از «یزدان خدا» بر جُمله پیدا و نهان شد‏ 🔸‏‏روزگارش گرچه از پیشینیان بودی مؤخّر‏  ‏ لیک از آدم بُدی فرمانْش تا عیسیٰ مُقرّر‏ ‏‏از فراز تودۀ غبراء تا گردون اخضر‏  ‏ وز طرازِ قبّۀ ناسوت تا لاهوت ، یکسر‏ ‏‏بندۀ فرمانبرش گردید و عَبدِ آستان شد‏ 🔸‏‏پادشاها کار اسلام است و اسلامی پریشان‏  ‏ در چنین عیدی که باید هر کسی باشد غزلخوان‏ ‏‏بنگرم از هر طرف هَر بیدلی سر در گریبان‏  ‏ خسروا از جای برخیز و مَدد کن اهل ایمان‏ ‏‏خاصه این آیت که پُشت و ملجأ اسلامیان شد‏ 🔸راستی این #آیت_اَلله گر دَر این سامان نبودی‏  ‏ کشتی اسلام را از مِهر پُشتیبان نبودی‏ ‏‏دشمنان را گر که تیغ حِشمتش بر جان نبودی‏  ‏ اسمی از اسلامیٰان و رسمی از ایمان نبودی‏ ‏‏حَبّذا از #یزد، کز وی، طٰالع این خورشید جان شد‏ 🔸‏‏جای دارد گر نهد رو آسمان بر آستانش‏  ‏ لشکر فتح و ظفر گردد هَماره جٰان فشانش‏ ‏‏نیّرِ اعظم به خدمت آید و هم اخترانش‏  ‏ عبد درگه، بندۀ فرمان شود، نُه آسمانش‏ ‏‏چون که بر #کشتیّ_اسلامی_یگانه_پُشتبان شد‏ 🔸‏‏حوزۀ اسلام کز ظلم ستمکاران زبون بود‏  ‏ پیکرش بی روح و روح اقدسش از تن بُرون بود‏ ‏‏روحش افسرده ز ظلمِ ظلم اندیشان دون بود‏  ‏ قلب پیغمبر، دلِ حیدَر ز مظلومیش خون بود‏ ‏‏از عطایش باز سوی پیکرش روح روان شد‏ 🔸ابر فیضش بر سَر اسلامیٰان گوهرفشان است‏  ‏ باد عَدلش از فراز شرق تا مغرب وزان است‏ ‏‏داد علمش شهرۀ دستان شهود داستان است‏  ‏ #حُجّت_کُبریٰ ز بعد حضرت صٰاحب زمان است‏ ‏‏آن که از جودش، زمین ساکن، گرایان آسمان شد‏ 🔸‏‏تا ولایت بَر ولی عصر(عج) می باشد مُقرّر‏  ‏ تا نبوّت را مُحمّد(ص)، تا خلافت راست حیدر‏ ‏‏تا که شعر #«هندی» اَست از شهد چون قند مُکرّر‏  ‏ پوستْ زندان، رگْ سنان و مُژّهْ پیکان، مویْ نشتر‏ ‏‏باد آن کس را که خَصم جاهِ تو از انس و جان شد‏. 🔴با توجه به تاریخ وفات مرحوم شیخ عبدالکریم حائری (۱۳۱۵ شمسی) احتمالا این قصیده مربوط به سال 1303 شمسی است که نیمه شعبان مقارن با دوم فروردین بوده است. منبع: پرتال امام خمینی http://www.imam-khomeini.ir/fa  کانال روضه های مکتوب: @rozehayemaktoub