ما آدم‌ها نیاز به یک نیروی درونی داریم، یک قدرتی که از درون، ما را مهار کند. یک وقت‌هایی ممکن است رفتارهایی داشته باشیم که اصلا توقعش را نداریم.اصلا باورمان نمی‌شود که این رفتار، رفتار خود ماست.اینجا دقیقا همان جایی است که آن نیروی درونی نتوانسته خوب عمل کند، یا شاید هرچقدر فریاد کشیده ما صدایش را نشنیده‌ایم. وحالا بُهت عجیبی سراغمان می‌آید که چرا من دست به چنین انتخابی زدم؟! چرا این رفتار را داشتم؟! هرچقدر که آن رفتار با هویت حقیقی ما فاصله داشته باشد، حالت بُهت و حیرت ما هم بیشتر می‌شود. من احساس می‌کنم این اتفاق نه تنها برای فرد، که برای اجتماع هم می‌افتد.ما در جامعه‌ی خود شاهد رفتارهایی از آدم‌هایی هستیم که نمی‌توانیم باور کنیم، به همین دلیل است که با یک جامعه‌ی مبهوت روبرو‌ایم.جامعه‌ای که توقع مردمش از مسئولانش بیش از این بوده و حالا مردم به دلیل این عدم تطابق، متحیرند.شاید این اجتماع هم نسبت به ندای درونی‌اش بی‌توجه بوده که نتیجه‌اش این حجم از حیرت شده است. بُهت حالت عجیبی است غیر قابل وصف. نه رنج است و نه غم نه بغض است و نه ترس بُهت، نامفهوم‌ترین نوع احساسات یک انسان است. حالتی که هیچ توضیحی برایش نمی‌یابی. #روز_نوشت #خود_انتقادی #بهت #حیرت https://eitaa.com/roznevesht