👆👆 #ادامه_مطلب 👇👇 🔸همه نهادهای اقتصادی توسط #جامعه ایجاد می‌شود، در کره شمالی این نهاد با فشار از طریق کمونیست‌ها به مردم "تحمیل" شد و در آمریکای لاتین این سیستم توسط اسپانیایی‌ها؛ اما در کره جنوبی افراد مختلف «با انگیزه‌ها و تمایلات مختلف» توانسته‌اند تصمیماتی را در حوزه نهادسازی جامعه بگیرند؛ به عبارت بهتر کشور کره جنوبی از سیاست متفاوتی برخوردار بوده است. @Rushdisu 🔹نهادهای سیاسی یک جامعه تعیین کننده کلیدی در نتایج این بازی بزرگ هستند. این‌ نهادها در واقع #قوانین هستند که انگیزه‌ها را در سیاست مدیریت می‌کنند و می‌توانند مشخص کنند که چگونه انتخاب شود و کدام بخش‌هایی از دولت حق چه کاری را خواهد داشت. نهادی‌های سیاسی معلوم می‌کنند که چه کسی در جامعه قدرت را به دست می‌گیرد و با چه اهدافی این قدرت مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر توزیع قدرت غیر محدود باشد نهاد‌های سیاسی نیز تمامیت خواه می‌شوند. 🔹هم‌افزایی بسیار بالایی میان نهاد‌های اقتصادی سیاسی و اقتصادی وجود دارد. نهادهای سیاسی و اقتصادی بهره کشانه قدرت را در دست گروه اندکی از افراد در جامعه محدود می‌کند و محدودیت‌های کمی را نیز در اعمال قدرت از آن‌ها اعمال می‌نمایند. نهادهای اقتصادی نیز توسط این گروه اندک نهاد دهی می‌شود و به این ترتیب منافع اقشار مختلف جامعه به نفع آن‌ها استخراج می‌گردد. @Rushdisu 🔹به این ترتیب سیاست های انبساطی و انقباضی آقای روحانی برای تقویت #صنعت_خودرو و اشتغال‌زایی ناشی از آن از طریق اعطای وام خرید خودرو به مردم (که این شرکت را به حیات خلوتی برای دولتی‌ها اعم از اصولگرا و اصلاح‌طلب تبدیل می‌کند و موجب سرازیر شدن سرمایه طبقه کارگر به طبقه حاکم می‌گردد)، #رانت‌خواری دختران مظلوم وزیر در امر صادرات و واردات (در حالی که عامه مردم چنین فرصت و موقعیتی ندارند و نیز واردات بی‌رویه فرصت رشد صنایع کوچک و تازه متولد شده را می‌گیرد)، سیاست‌های پولی-مالی بانک مرکزی با نرخ‌های بی‌نظیر جهانی در سود و ربا (که موجب به استثمار کشیدن قشر ضعیف گردیده و سرمایه آنها برای خرید کالای ایرانی را از بین می‌برد)، دائمی نمودن قانون مدیریت خدمات کشوری (که در دولت «آقای» روحانی استارت زده شد) و دیگر موارد این چنینی تماماً مصداق نهادهای بهره‌کش می‌باشند که دسترسی به فرصت‌های اقتصادی را برای قشر خاصی از جامعه که همان نخبگان اجرایی هستند و کالای ایرانی را در شأن خود نمی‌دانند مجاز می‌شمارد. 🔹حمایت از تولید داخلی، مفهومی فراتر از خرید کالای ایرانی، نصب بنر و برگزاری همایش‌های مربوطه دارد. نهادینه‌سازی و جاانداختن نهادهای فراگیر و مبارزه با نهادهای بهره‌کش، همان ارزش بنیادینی هستند که سیاست‌های دولتی برای تحقق شعار مذکور باید پیرامون آن شکل بگیرند. ✍️ #محمدعلی_صادقی_کیا پژوهشگر مرکز رشد ♦️کانال تخصصی نُونِگری ( با مسئولیت جناب آقای صادقی کیا) ➡️ https://t.me/Nonegari ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 @Rushdisu

✅ #یادداشت_رشد 📄 #زیر_خط_زندگی ✴️ تفاوت بین #سطح_استاندارد_زندگی یا رفاه در کشورهای مختلف دنیا بسیار زیاد است. در سال ۱۹۷۷ متوسط درآمد سالانۀ مردم آمریکا ۲۹۰۰۰ دلار و در همین سال متوسط درآمد سالانۀ مردم مکزیک و نیجریه به ترتیب ۸۰۰۰ و ۹۰۰ دلار بوده است. این تفاوت فاحش در درآمد متوسط مردمان یک کشور در شاخص‌های مختلفی که کیفیت زندگی را نشان می‌دهند، منعکس می‌شود. شهروندان با درآمد بالا در مقایسه با شهروندان کشورهایی با درآمد متوسط و اندک، از تلویزیون بیشتر، تغذیه و بهداشت بهتر، و امید به زندگی بیشتری برخوردارند. 🔹 اختلاف وسیع در سطح استاندارد زندگی کشورها در طول زمان نشان دهندۀ چیست؟ تقریباً اختلاف در سطح استاندارد زندگی کشورها با اختلاف در سطح #بهره‌وری آن ها همراه است. منظور از بهره‌وری مقدار تولید کالاها و خدمات هر نفر ساعت نیروی کار است. در کشورهایی که هر نفر ساعت نیروی کار کالاها و خدمات بیشتری تولید می‌کند، بیشتر مردم از زندگی با سطح رفاه و استاندارد بالا برخوردارند. در کشورهایی که بهره‌وری کم‌تر است، بیشتر مردم زندگی را به سختی می‌گذرانند. به همین ترتیب، نرخ رشد بهره‌وری یک کشور، نرخ رشد درآمد متوسط آن کشور را تعیین می‌کند. به عبارت دیگر رابطه‌ای دو سویه میان درآمد و بهره‌وری وجود دارد؛ افزایش بهره‌وری موجب افزایش درآمد و افزایش درآمد نیز موجب سرمایه گذاری در بهره‌وری می‌شود و در کل نیز هر دو موجب افزایش سطح #رفاه خواهند شد. 🔹 امروزه در اقتصاد #نوآوری‌های_فناورانه به عنوان محرک اصلی رشد اقتصادی کشورها و در نتیجه بهبود سطح رفاه در نظر گرفته می شوند. این گونه نوآوری‌ها به دلیل تأثیر واضح و مثبتی که بر رشد درآمد و اشتغال دارند(همانند نوآوری محصول) و یا به دلیل تأثیر مبهم و نامشخصی که از طریق کاهش قیمت‌ها بر بهبود بهره‌وری می‌گذارند(همانند نوآوری فرآیند) موجب رشد اقتصادی و بهبود سطح رفاه کشورها خواهند شد. 🔹 سیاست‌ها چگونه توانایی ما را در تولید کالاها و خدمات افزایش می‌دهند؟ به منظور افزایش سطح رفاه و استاندارد زندگی، سیاست‌گذاران باید از افزایش مهارت و دانش کارگران، بهبود ماشین‌های مورد نیاز جهت تولید کالا و خدمات، دسترسی به بهترین فناوری موجود، حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان در مرحله تولد و افول و نیز سرمایه‌گذاری در دانش‌های پایه به منظور ارتقای بهره‌وری، مطمئن شوند. 🔹 اما آنچه سیاست‌های دولتی را دچار مشکل می‌کند مسئله بودجه است. #کسری_بودجه مانع اثربخشی سیاست‌های نوآوری و بهبود بهره‌وری خواهد شد. وقتی دولت با کسری بودجه مواجه می‌شود، ناگزیر است از طریق استقراض و بازارهای مالی به تأمین کسری بپردازد و مقدار منابع مالی در دسترس سایر متقاضیان را کاهش دهد. یعنی کاهش سرمایه گذاری در سرمایه‌های انسانی (آموزش دانشجویان) و سرمایه های فیزیکی(تأسیس کارخانه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان از سوی بخش خصوصی و یا پژوهشگاه‌های دانش‌های بنیادی از سوی بخش عمومی). کاهش سطح سرمایه گذاری امروز به معنای کاهش بهره‌وری و نوآوری در آینده است 🔹 وزیر اقتصاد در سال ۹۵ میزان بدهی دولت را مبلغی بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار میلیارد تومان اعلام کرد؛ پس یکی از چالش‌های اصلی سیاست‌گذاری نوآوری فناورانه و افزایش سطح رفاه در ایران نیز مسئله کسری بودجه دولت است. 🔹 #بازنگری در شیوه‌های #تعیین_بودجه_دولتی(به عنوان مثال جایگزینی بودجه ریزی بر مبنای صفر به جای بودجه ریزی تدریجی)، اصلاح فرهنگ مصرف گرایی در سازمان های بخش عمومی، توجه به نوآوری در ارائه خدمات دولتی (که موجب کاهش هزینه تمام شده برای دولت می شود)، خصوصی‌سازی و … از ضروریات رسیدگی به مسئله کسری بودجه است. حل این مسئله یعنی امکان اهتمام به امر سیاست‌گذاری نوآوری و در نهایت افزایش سطح رفاه در کشور. ✍️ #محمدعلی_صادقی_کیا پژوهشگر مرکز رشد 🏵#هسته_نوآوری_مرکز_رشد ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 سروش ↙️ ✅ sapp.ir/Rushdisu 🌐 ایتا ↙️ ✅ eitaa.com/Rushdisu 🌐 بله ↙️ ✅ ble.im/Rushdisu