✅ #یادداشت_رشد 📄 ابراهیم ۱۳۹۷؟ 🔶 به مناسبت روز پژوهش ✴️ با شور و شوق خاص نوجوانی، تمام طول هفته را منتظرش بودیم. ما دهه هفتادی‌های محلّه، حس و حال خوبی که از دیدن #فیلم_تاریخی «ابراهیم خلیل‌الله» عایدمان می‌شد، قابل مقایسه با گل کوچیک و هفت‌سنگ که به خاطرشان سر می‌شکستیم نبود؛ داستان واقعی آن، سبک ساخت آن و ... برایمان جذّاب بود. 🔹روزی از روزهای آن دوران که ازقضا دیر کرده بودم، به اواخر فیلم رسیدم. «... #نمرود با همان نخوت و غرور خاص خودش به همراه خدم‌وحشم به سمت زندان می‌رفت؛ زندان که ساختمان نداشت، بلکه یک سیاه‌چاله نمور و تاریکی بود که چند میله را به‌عنوان درب آن وصل کرده و قفلی به آن زده بودند. به زندانبان قدبلند و سیه چرده، دستور داد که درب زندان را باز کند. نمرود فریاد زد که: دو زندانی را بیاورید. یکی از زندانیان را با خنجری که در دست داشت #کُشت و دیگری را #آزاد کرد؛ سپس با یک حسّ پیروزی و تکبّر به همراهانش گفت: بروید به ابراهیم بگویید این من هستم که #زنده_می‌کنم و #می‌میرانم...». کمی بعد هم آن قسمت سریال تمام شد.! 🔹حال بدی داشتم، نفهمیدم چه شد! این سکانس فیلم برایم معمّا شد؛ فریاد نمرود که من زنده می‌کنم و می‌میرانم و کلا داستان از چه قرار بود؟ مدتی درگیرش بودم؛ تا اینکه #داستان_حضرت_ابراهیم علیه‌السلام را در قرآن دیدم (آیه مبارکه ۲۵۸ بقره). شاید همان معمّا و سؤال و در پی آن، درگیری فکری چند روزه در آن دوران، فهم گونه‌ای از زندگی و سبک #راهبری و #کشورداری را در این دوران برایم رقم زده است؛ #سبک_راهبری_نمرودی یا فرعونی و #سبک_راهبری_ابراهیمی. 🔹 در یک جمله می‌توان گفت داستان گفتگوی حضرت ابراهیم علیه‌السلام با نمرود در مورد توهم « #خدایی_کردن » نمرود بود؛ به‌طوری‌که همه انسان‌ها را در مقابل خودش #بدون_اراده می‌پنداشت. وقتی حضرت ابراهیم علیه‌السلام فرمودند «پروردگار من کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند»، نمرود پاسخ داد: «من زنده می‌کنم و می‌میرانم» و برای اثبات این حرفش به زندان رفت و آن نقش را بازی کرد تا نشان دهد که زنده می‌کند و می‌میراند؛ ولی وقتی حضرت فرمودند «اگر راست می‌گویی و خدا هستی، یک روز آفتاب را از مغرب بیاور»؛ اینجا بود که دیگر ناتوانی‌اش آشکار شد و بهت او را گرفت. 👇👇 #ادامه_مطلب 👆👆