📢 #‌اصول #المقصد_السابع #الاصول_العملیة #اصالة_الاحتیاط #دوران_الامر_بین_المتباینین 📅 ۱۶ / اردیبهشت ماه/ ۱۴۰۳ 💠جلسه ۱۱۲ 📚موضوع جلسه : 1️⃣خصوصیت فرد مردد این است که قابل انطباق بر جمیع افراد است اما در ما نحن فیه وقتی «وجوب احدهما» مقطوع بالعرض است نمی توان آن را بر وجوب تمام تطبیق کرد زیرا با امتثال تمام و ترک قصر مخالفت حاصل شده نه امتثال؛ بنابراین مبنای آخوند در متعلق علم اجمالی که فرد مردد بود درست نیست. 2️⃣مقطع بالذات در علم اجمالی عبارتست از مفهوم وجوب احدهما که یک مفهوم کلی است و لذا کلام آقا ضیاء که مقطوع بالذات را یک مفهوم جزئی می پنداشت درست نیست و مقطوع بالعرض عبارتست از خود «وجوب احدهما» که یک امر واقعی یا موهوم است و فرد مردد نیست و لذا مختار آخوند نا صواب است. 3️⃣مشهور قائلند که منجزیت علم اجمالی نسبت به مخالفت قطعیه علّی است یعنی مولا نمی تواند ترخیص در مخالفت قطعیه بدهد اما منجزیت علم اجمالی نسبت به مخالفت احتمالیه اقتضائی است یعنی مولا می تواند در یکی از اطراف به طور نا معین یا یکی طرف معیَّن ترخیص در مخالفت دهد. 4️⃣شهید صدر قائل است که ترخیص در جمیع اطراف در علم اجمالی از ناحیه مولا محذوری ندارد چنان که ترخیص در یکی از طرفین «لا علی التعیین» یا طرف معین بلا اشکال است. 5️⃣مرحوم آقا ضیاء قائل است که منجزیت علم اجمالی مطلقا تعلیقی و اقتضائی است یعنی مولا نمی توان نسبت به مخالفت قطعیه یا احتمالیه ترخیص در مخالفت دهد.