کشور مصر در کتب شیعه ❗️ در کتبه شیعه در مورد مصر اوردن که : ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁ ترجمه✍ يحيى بن عبد اللّه بن حسن ، در حديثى كه سند آن را به پيامبر خدا صلى الله عليه وسلم رساند که می مفرمائید :«به مصر برويد؛ امّا در آن ، زياد نمانيد» و مطمئنم كه فرمود : «زيرا اقامت در آن ، بى غيرتى مى آورد» . 📓کتاب : مستدرك الوسائل نویسنده :  النوري    ج : 13  ص : 291 📝مورد بعدی اینست ؛ ترجمه✍ على بن اسباط ، از مردى :به ايشان (امام صادق عليه السلام ) در باره مصر گفتم . فرمود : «پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : براى روزى به آن جا برويد؛ امّا در آن ، زياد نمانيد» . امام صادق عليه السلام سپس فرمود : «مصر، شهر مرگ و مير است . عمرها در آن جا مقدّر مى شوند» . 📙 کتاب : الفروع من الكافي نویسنده : الكليني    ج : 5 ص : 318 🔍بنظر شما این اهانت و دشمنی با اهل مصر چی میتواند باشد ؟ 💠💠 👌مصر يكى از قديمى ترين كانون هاى تمدن بشرى است و جزء گهواره هاى تمدن محسوب مى شود. آثار تاريخى مهمى كه در آن سرزمين قرار دارد و حتى با وسايل امروز ايجاد آنها بسيار مشكل مى نمايد، گوياى اين حقيقت است كه سرزمين مصر از قديم الايّام جزو ترين كشورهاى جهان بوده است. 🔹اسناد و مدارك تاريخى نشان مى دهد مصر حتى ده قرن پيش از ميلاد مسيح، كشورى بالنده و پيشرفته بوده است؛ مدارس بزرگ، كتابخانه ها و مراكز تحقيقاتى در مصر وجود داشته و تمدن مصر و يونان در قديم به هم گره خورده و دانش هاى اين دو سرزمين با يكديگر مبادله شده است. ❕از نعمتهاى بزرگى كه خداوند به اين كشور باستانى داده رود عظيم نيل است كه آن را كشورى آباد و پربار ساخته كه اگر اين رود عظيم را از آن كشور بگيرند بخشهاى عظيمى از آن به بيابانى لم يزرع در خواهد آمد. 👌اين كشور در سال بيستم هجرت در عصر خليفه دوم به تصرف مسلمانان در آمد . از امتيازات مصر اين است كه محبّان اهل بيت و عاشقان مكتب علوى در آنجا فراوانند و حتى اهل سنّت مصر به آنها عشق مى ورزند و زيارت «رأس الحسين» و بارگاه و مدفن منسوب به حضرت زينب در آنجا زيارتگاه عمومى مردم آن سرزمين است. به سبب اهمّيّتى كه اين سرزمين داشت، اميرالمؤمنين على عليه السلام قوى ترين و آگاه ترين ياران خود را كه مالك اشتر بود براى زمامدارى آنجا برگزيد و عهدنامه مورد بحث را كه شامل ترين دستورات كشوردارى است نوشت و در اختيار او قرار داد. 📚پیام امام امیر المومنین ج 10 ص 371 ❕دو روایتی که در پرسش مورد تمسک افکن قرار گرفت ، هر دو از حیث سندی ضعیف هستند . 🔸راوی روایت اول فردی به نام احمد بن محمد بن الحضیر است که نزد علمای رجالی ( و ضعیف ) تلقی می شود . 📚مستدرکات رجال الحدیث ج 1 ص 432 👌راوی روایت دوم نیز « » ( مردی ) معرفی شده است که معلوم نیست چه کسی آن را روایت کرده است . همین مرسل بودن سند و ناشناخته بودن راوی روایت ، دلیلی بر آن تلقی می شود . ❕حال فرض می گیریم که این روایات و آنچه به مضمون آن در مجامع روایی ما نقل شده است ، باشد ، با این وجود نیز این روایات تفسیر روشنی دارد . 🔹این روایات که از اقامت گزیدن در مصر نهی می کند از آنجا صادر شده است که مردمان در زمان صدور روایت ، از تعالیم اسلام و آداب و اخلاق پسندیده دور بودند ، لذا اهل بیت علیهم السلام شیعیان را از اقامت گزیدن در آن نهی کردند تا مبادا اخلاق و آداب ناپسند بر آنها تاثیر بگذارد ، و دنیا و آخرت آنها نابود شود ، اما زمانی که اهالی مصر آداب و اخلاق خود را عوض کرده باشند ، و به اخلاق شریعت شده باشند ، روشن است که روایات فوق برای آنها مصداق ندارد . 👌علامه می نویسد ؛ « می توان بین آیات و روایاتی که مصر را مدح می کند و آنچه آن را مذمت می کند چنین جمع کرد که وجه آن ، اختلاف احوال مردم آن در زمان های مختلف است ، در اول زمان مصر برانگیخته شدن انبیاء و صالحین بود و از بلاد مبارکه و شریف محسوب می شد ، زمانی که مردم آن تبدیل شدند به شقی ترین و ترین مردم ، این کشور به بدترین بلاد تبدیل شد ، همانطور که روز عاشوراء چنان که از برخی اخبار استفاده می شود از ایام متبرکه محسوب می شد ، اما زمانی که حسین علیه السلام در آن روز به شهادت رسید ، به نحس ترین ایام تبدیل شد » 📚بحار الانوار ج 57 ص 208 https://t.me/joinchat/AAAAADwfNBg2bGR7EMl2NA http://eitaa.com/joinchat/304152577C9f840da185 https://sapp.ir/poorseman