فریادرسی شیعیان، گرفتار ظلم یزید بودند. امام را به فریادرسی خواندند. امام هم در پاسخ آنان راهی كوفه شد. خود امام، در مسیر راه خویش به كوفه، در راه از اشخاص مختلف مدد خواست. بعضی ندایش را پاسخ داده به او پیوستند، مانند زهیر بن قین، برخی هم عذر و بهانه آوردند و اوضاع بحرانی كوفه را یادآور شدند. امام به آنان می فرمود: «اگر یاری نمی كنید، لااقل از این منطقه دور شوید، چرا كه هر كه فریاد دادخواهی ما را بشنود ولی به یاری نیاید، گرفتار دوزخ خواهد شد؛ مَنْ سَمِعَ واعِیَتَنا او رَأی سِوادَنا فَلَمْ یُجِبْنا وَ لَمْ یُغِثْنا كانَ حقّا عَلَی اللّهِ عزَّوجلَّ اَنْ یُكِبَّهُ عَلی مِنْخَرَیْهِ فی النّارِ.» [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 369]. ندای «هلْ منْ ناصِرِ» امام حسین علیه السلام نیز در روز عاشورا، خطاب به همه كسانی بود كه یارای دفاع از حریم و حرم اهل بیت را داشتند. فریاد استغاثه آن حضرت كه به «هل مِن مغیثٍ» و «هلْ مِنْ ذابٍّ» [حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 274] بلند بود، از همه آیندگان، لبّیك اجابت می طلبد. 🆔 @ShamimeOfoq