✅اگر فرزندتان از کسانی است که وقتی نکته‏ ای را به او تذکّر می‏ دهید، برآشفته می‏ شود و برای پاسخ‏گویی به شما و دفاع متعصّبانه از خویش، به هر دری می‏ کوبد، باز هم برای تذکّر به او از قالب نوشتار، استفاده کنید. ✳️نامه، در خلوت خوانده می‏ شود. پس در هنگام مطالعۀ نامه، کسی در مقابل فرزندتان نیست که بخواهد با او بحث کند. در نتیجه، فرصت مناسب‏ تری برای تأمّل بر روی مطالبی که شما به او تذکّر داده‏ اید، دارد. 🔰البته در مواردی که از نوشتار برای تذکّر و نصیحت استفاده می‏کنید، چند نکته را فراموش نکنید: 1⃣ نامه را با ابراز محبّت، شروع کنید. 2⃣ نصحیتتان هم چاشنیِ محبّت داشته باشد. 3⃣ پیش از بیان تذکّر و نصیحت، خوبی‏ های او را بنویسید و از این بابت، از او تشکّر کنید و خدا را هم شکر کنید. 4⃣ وقتی به او تذکّر می‏ دهید، جایی هم برای اشتباه خودتان بگذارید. مثلاً در نامه بنویسید: «البته شاید من اشتباه می‏ کنم که دوست دارم در این صورت، دلیل اشتباهم را به من بگویی». 5⃣از او بخواهید اگر ممکن است، جوابتان را به صورت کتبی بدهد. 6⃣ نامه را با ابراز محبّت، تمام کنید. 7⃣ نامه‏ را وقتی به او بدهید که می‏ خواهد از شما جدا شود؛ مثلاً وقتی می‏ خواهد به مدرسه برود. 📚منِ دیگرِ ما، کتاب دوم، ص۱۴۳ #من_دیگر_ما #کتاب_دوم #گزاره‌های_رفتاری #تربیت_فرزند #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi