. دچار که می‌شوی... ✍مرضیه برزگر دچار که می‌شوی، دنیا رنگ و بوی انار می‌گیرد. سرخ، زیبا، ملس! دچار که می‌شوی، تلاطم‌ها تکانت نمی‌دهند؛ آرام می‌گیری! نگاهت در به در یک اشاره و تپش‌های نامنظم قلبت روی ریتم دوست داشتن تتظیم می‌شود. مهربانی از سر و روی احساست بالا می‌رود و مهرورزی هنرت نه؛ عادتت می‌شود. گل‌ها را، آسمان را، آدم‌ها را؛ حتی موجودات ریز ذره‌بینی را سهیم می‌کنی در لبخندِ کش‌آمده‌ی از سر ذوقت... دچار که می‌شوی هوای نامطبوعِ دود زده را می‌بلعی و اکسیژن عشق را به دنیای مه‌گرفته خاکستری تزریق می‌کنی. دچار که می‌شوی، حتی جنس غمت هم فرق می‌کند. «مصیبتا ما اعظمها» برایت «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا» می‌شود و صلابت و اقتدار و عظمت را در نگاهت به ارمغان می‌گذارد. و من این روزها سخت دچارم! دچارم به تو! دچار به هر خیمه‌ای که عزای تو را به یادم می‌آورد. دچار به عطر چای معطر روضه‌هایت! دچارم به تو! پرده‌دری اشک هنگام بردن نام زیبایت! من دچارم به تو...نه تنها من که تک تک اعضا و جوارحم! من و این دچار شدن، الحمدلله ... #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI