. ✍موسوی باردئی بر خاک غزه که قدم می گذاری دلتنگی و درد از در و دیوار آنجا به رخ کشیده می شود.مادران قدخمیده ای را می بینی که همچون آهوان سرگشته بین آن آوارها دنبال فرزندانشان می گردند. چشمانت طاقت بی کسی و مظلومیت آنها را ندارد،غم و غصه ها اشک می شوند و بر پهنای صورتت جاری می شود. می دانی کدام صحنه در ذهن تداعی می شود؟ آری!آن زمانی که خیمه ی امام حسین علیه السلام در محاصره ی یزدیان قرار گرفت و رباب هایی به دنبال علی اصغرهایشان آوارها را کنار می زدند. تاریخ قلمت بشکند اگر ننویسی سازمان های مدعی حقوق بشر در مقابل این همه ظلم سکوت کردند و قدمی برای نجات مردم فلسطین و غزه برنداشتند. اما بدانید ظلم پایدار نمی ماند. همچنان که یزید ها و معاویه های زمان،رسوای عالمیان شدند،طبل رسوایی ملعون های امروزه نیز به زودی زده می شود و صدایش به گوش جهانیان می رسد. به کوری چشم دشمنانمان،ما چشم بر دهان رهبر عزیزمان دوخته ایم و منتظر امر ایشان هستیم. اندکی صبر،سحر نزدیک است. @AFKAREHOWZAVI