.
ما دهه شصتی‌ها
✍🏻زهرا کبیری پور
هر سال با شروع دهه‌ی فجر خاطرات گذشته برایم زنده می‌شود
کلاس‌های پر از کاغذهای رنگی که برای وصل کردنشان به دیوارِ کلاس‌هایمان سر از پا نمی‌شناختیم
از یک هفته قبل از دهه‌ی فجر با همکاری مربی پرورشی سرود آماده می‌کردیم
صدای بوی گل و سوسن و یاسمن‌مان مدرسه را پر می‌کرد
مزه‌ی تمام خاطرات ما دهه شصتی‌ها واقعی واقعی بود بدون حتی کمی افزودنی
ما دهه شصتی‌ها نسل سوخته نیستیم
مایی که در خانه‌های بزرگ با حیاط و باغچه و طاقچه زندگی کردیم
خوابیدن در پشه‌بند را تجربه کردیم
آب تنی در حوض حیاط در گرمای سوزان تابستان را چشیدیم
مایی که کیک تولدهایمان خیلی بزرگ بود
هر کسی برایمان هدیه می‌آورد از صمیم قلبش بود
کسی برای هدیه دادن ما را قیمت‌گذاری نمی‌کرد
مایی که حتی خانه‌ی دختر عمه‌ی مادرمان هم رفت و آمد داشتیم
عيد نوروز برایمان شور و هیجان وصف ناپذیری داشت
مایی که با تخم‌مرغ رنگی و جوراب‌هایی که عیدی می‌گرفتیم فاتح آسمان‌ها بودیم
کم یا زیاد همین که دلمان خوش می‌شد کافی بود
چقدر مسافرت‌های پر جمعیت فامیلی داشتیم
همه‌مان مثل هم بودیم
مثل یک گروه سرود
لباس‌های یک رنگ و یک شکل می‌پوشیدیم
خانه‌هایمان مثل هم بود
وسایل‌هایمان هم
از مدل لباسشویی ما در خانه‌ی همه بود
دهه‌ی ما نمی‌دانست چشم و هم چشمی چیست
عمه، خاله، دایی، عمو، مادر بزرگ‌ها و پدر بزرگ‌هایمان جزئی از خانواده بودند
اگر می‌خواستیم جایی برویم گروهی می‌رفتیم
اگر قرار بود کاری کنیم دسته جمعی می‌کردیم
سبزی‌های قورمه‌مان اگر طعم بهشتی داشت به دلیل این بود که جمعی برای درست شدن آن دور هم نشسته بودن و همراه با لبخندهای گاه و بی‌گاه آن‌ها را پاک کرده بودند
چه کسی می‌گوید ما نسل سوخته هستیم!؟
نه موبایلی داشتیم نه تبلتی نه لپ تاپی بود و نه اینترنت و فضای مجازی
هرچه داشتیم واقعی بود
دنیایی که ما در آن زندگی کردیم واقعی واقعی بود
با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش
آن وقت‌ها که تلفن نبود تا به یکدیگر اطلاع دهیم
شال و کلاه می‌کردیم برویم خانه‌ی عمو و می‌دیدیم که نیستن
غافل از اینکه آن‌ها هم پشت در خانه‌ی ما بودن بس که دل‌هایمان به هم راه داشت
نسل ما همیشه یک خودکار همراه خود داشت تا بر روی در فامیل بنویسد آمدیم نبودید، رفتیم
ما نسلی هستیم که کودکی کردیم
بازی کردیم
طعم شادی را از صمیم قلب‌هایمان چشیدیم
نسل ما نسلی بود که حجله‌های شهدا در سر کوچه‌ها را
بوی اسپند آمدن جنازه‌ی پسر سیده زهرا را
گریه‌های مادر علی‌اصغر مفقود الاثر را لمس کرده است
نسل ما نسل سوخته نیست، طعم زندگی ما از عسل هم شیرین‌تر بود
و لبخندهایمان هم...
ادامه دارد...
#جهاد_روایت
#پویش_نوشتن
#مجله_افکار_بانوان_حوزوی
@AFKAREHOWZAVI