«جشنواره»
✍فاطمه میریطایفهفرد
نگاه آدمها به دنیای پیرامون خود، آینده آنان را رقم میزند. نگاه زیبابین و یا نگاه نقصبین. دنیا پر است از این دو مدل نگاه آدمی. هرکدام هم زندگی خود را دارند، موفقیتهای خود را دارند و مسیر خود را طی میکنند. اما آن چه واقعیت است این است که قطعا در چگونگی پیمایش مسیر زندگی، این دو با هم فرق دارند یک فرق اساسی در هویت و مضمون.
امسال توانستم سه فیلم راهیافته به سودای سیمرغ را ببینم. هر سه در دنیای کارگردانان خود سیر میکردند و درون و نهان برگرفته از تخیلات نویسنده را تداعی میکردند. حتی نوع نگاه به مشکلات و مسایل، با تفکر کارگردان عجین شدهبود. اینکه مشکل پیشآمده چطور حل شود هم در ذهن کارگردان و نویسنده فیلم رقم میخورد. به یک معنا فیلم همان نگاه کارگردان است که سمت و سو مییابد.
سینمایی "نبودنت" در فضایی سیاه و سفید رقم میخورد، نه آدمهای خوبش خوبند و نه رفتارشان درست است، اما در طول فیلم باید بپذیری که مثلا فلانی زن نجیبیاست، چرا؟ از افعالش؟ نه! کارگردان اصرار دارد زبانی مخاطب را متقاعد کند و این یکی از ضعفهای این فیلم است.
"بهشت طبهکاران" هم بیشتر از سینمایی بودن سریالیاست، انگار یک سکانس گم شده از سریالهای تاریخی جناب جعفری جوزانی است که حالا قرار است دیدهشود. حتی نقش اول زن هیچ تناسبی با نقش اول مرد که از قضا نامزد هم هستند ندارد.
جناب جوزانی دلش نیامده برای نقشِ اول مرد که تاکید دارد ۲۳ ساله است، نامزدی غیر از دختر خودش انتخاب کند. همین کافیست که مخاطب با دلخوری ادامه فیلم را ببیند. پاک کردن دین از وقایع ملیشدن صنعت نفت، خطای استراتژیک آقای کارگردان است. انگار دلش میخواسته صفحات مورد پسند خود از تاریخ را نشان دهد.
فیلم سوم اما "آبی روشن" بود مثل نامش.
در فیلم مشکلات از سر و کول نقش اول بالا میرود اما انگار هر کدام او را به نحوی رشد میدهد. کارگردان تا توانسته از نماد استفاده کرده و اتفاقا به موقع هم نمادها را بهکار بردهاست. صحنههای فیلم سینمایی پر است از همآوایی رنگها و این کار را قشنگ کردهاست.
اگرچه آبی روشن در جشنواره نتوانست به چشم داوران بیاید، اما اگر امسال سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران بود، قطعا او برنده بود.
نگاه آدمها به دنیای پیرامون خود، آینده آنان را رقم میزند. نگاه زیبابین و یا نگاه نقصبین. دنیا پر است از این دو مدل نگاه آدمی. حال خودمان تصمیم میگیریم که چگونه ببینیم؟ چگونه بنویسیم، چگونه دیدنهایمان را فیلم کنیم؟ این چگونه دیدن آینده ماست در هر کسوتی که باشیم.
#جهاد_روایت
#پویش_نوشتن
#مجله_افکار_بانوان_حوزوی
@AFKAREHOWZAVI