نقدی به گویش مشهدی ✍ خانم #ایزدپناه ننه محترم؛ تازگی ها مُد رِفته مِگَن «زن .زندگی. ازادی» ... نِمدِنُم هَمی چارقد بیخ گلوشانه خیلی اذیت مِکِرده ه‍َمی هم مِخَن بَرِشدِرَن ... اما جاش آمِدَن ده مَن سرخاب و سفیدآب مثل ماست خیکی مالیدن به صورتشان که ای پوسته نِمتِنِه نِفَس بِکِشه. مُو با خودُم گُفتُم شاید زیر سفیدآب هاشان یه چیزی از آزادی ولذت و...هَمی چیزهایی که مِگن هست و مُو هم رفتُم که فقط یِ دانه نِه بیشتر سفیدآب بِخِرُم هَمی که قیمتش ر پُرسیدُم خوف کِردُم دست وپام به لرزه درآمد و اولش که فِکر کِردُم زلزله امِده نَنِه!!!!! بعد فهمیدُم قیمت ای سفیدآب هایه ... حالا صبرکِردُم پولامِ جمع کنُم بعداً ی دانه بِخِرُم شاید یه آزادی از توش دربِیه. ننه محترم ... تازه یه کم قانع شُدُم که اونایی که مِگن آزادی مِخَن چارقداشانِه دربِیرَن بابلوز وشِلوار راه بِرَن تا یِ کم بیشتر هوا بخورن ... اما ای روزها هوا خیلی سرد رِفته مِتِرسُم در راه آزادی از دست بِرَن به هدفشان نِرِسَن. #گویش_مشهدی #یادداشت #اهل_قلم @ahalieghalam