🍂 آخرین بغض‌ها و کینه‌ها /۲۱ راوی: رحمت‌الله صالح پور •┈••✾✾••┈• صبح روز سوم حضورمان در قرنطینه بود که با تحویل گرفتن یک دست کت و شلوار به همراه پیراهن و لباس زیر و کفش نو آماده رفتن به منزلمان شدیم. لحظات وداع و خداحافظی حاج آقا ابوترابی با دوستانشان فرا رسید. ثانیه ها و دقایقی که به سختی می‌گذشت. حاج آقا عازم قزوین شدند و بقیه همراهان ایشان و همچنین خلبانان نیز به فراخور محل سکونت‌شان برای استقبال برنامه ریزی شده توسط نیروهای هلال احمر پادگان رو ترک کردند اما من باید راهی اصفهان می شدم. ساعت پرواز من بعدازظهر بود. همه رفته بودند و می بایستی من تک و تنها تا بعدازظهر صبر می‌کردم. بی صبرانه منتظر دیدار والدینم بودم و لحظه ای آرام و قرار نداشتم. بعدازظهر به فرودگاه مهرآباد رفتم و با هواپیمایی که دارای مسافر بود عازم اصفهان شدم .... نزدیک عصر بود که هواپیما در فرودگاه اصفهان به زمین نشست. قبل از اینکه مسافران پیاده شوند یکی از برادران پاسدار داخل هواپیما آمد و با صدای بلند گفت آزادگان دستشون رو بالا بگیرند. در بین مسافران فقط من بودم. کنار صندلی من آمد مرا در آغوش گرفت و پس از روبوسی، به همراهی او به طرف درب خروجی هواپیما حرکت کردم. در پلکان هواپیما که قرارگرفتم انبوهی از پاسداران رو دیدم که بی صبرانه منتظر ورود آزادگان بودند. ظاهرا از تهران اطلاع داده شده بود که این پرواز دارای آزاده هست. اما تعدادش رو نمی‌دانستند. بهرحال من رو روی دوش گرفته و به همراهی مسافران ‌با ذکر صلوات و شعارهای خوش آمد گويي به طرف سالن انتظار فرودگاه حرکت دادند. 🔸 تکریت ۱۱ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #آزادگان #خاطرات_آزادگان @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂