🍂 عباس دست طلا       ‌‌‍‌‎‌ ┄═❁❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ جاده کرمانشاه، زیر چرخ‌های اتوبوس‌ها و کامیونها، فرسوده میشود. دفتر یادداشتم را درمی‌آورم و توی صفحه اولش می‌نویسم: ـ اولین اعزام به جبهه ۵۹/۸/۱۸ صدای مهیبی می‌آید؛ مثل آسمان‌ غرمبه. انگاری اتوبوس هم یک تکان شدیدی خورده باشد. دفتر و خودکار از دستم می‌افتد. لرزم می‌گیرد. با این که همین چهل روز پیش، صدام تهران را بمباران کرد و صابون این صداها را به تنم مالیده‌ام، ولی حس می‌کنم دارم اولین ترس از انفجار را تجربه می‌کنم. تو گویی اتوبوس نصف شده و الان است که من به همراه آنانی که روی صندلی‌های جلو نشسته‌ایم، به کوه بخوریم! ته ماشین هم به ته دره سقوط کند... توی ذهنم دوستانم را می‌بینم که جلوی چشم‌هایم تکه تکه می‌شوند و گوشت‌های بدنشان روی سر و صورتم می‌پاشد. مرگ، روبه‌رویم ایستاده و صدایم می‌کند: ـ های! عباسعلی!... عباس فابریک!... عباس!... عباس دست طلا! می‌خواهم اشهدم را بخوانم، اما جز چند کلمه اده... بده چیز دیگری بر زبانم جاری نمی‌شود. هنوز هم می‌لرزم. سرم را بین دستهایم می‌گیرم. می‌خواهم فریاد بزنم... که صدایی میگوید: ـ نترسید! رعد و برق هواست.       ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ داستانی از زندگی حاج عباس علی باقری @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂