📋 🔻زیبایی‌های اخلاقی در مکتب امام حسن مجتبی(ع) 🔸از منظر تعالیم قرآن، دنیا مزرعه آخرت است و آنچه اصالت دارد آخرت و زندگی اخروی است؛ اما این زندگی اخروی در همین دنیا ساخته می‌شود و اگر کسی نتواند در دنیا‌، آخرتش را بسازد، در آخرت دست خالی خواهد بود. 🔸هر کاری که انسان می‌کند در شاکله و شخصیت وی تاثیرگذار است و او را خدایی یا فرشته‌گونه می‌کند یا موجب سقوط در مرتبه حیوان و جماد می‌شود. 🔸دنیا فرصتی استثنایی برای انسان است و باید از آن به خوبی بهره گیرد؛ اما این بهره‌گیری به معنای محبت و علاقه به دنیا نیست به طوری که بخواهد هر چیزی را برای خود جمع کند و با تکاثر و زیادت‌خواهی دیگران را محروم کند، بلکه کوثر حقیقی آن است که انسان با انفاق مال و صدقات در ‌اشکال گوناگون، آخرت را برای خویش فراهم آورد. 🔸از این رو عفو و گذشت از مال و حق خویش و نیز اقامه عدالت و دادن حق هر کسی به میزان سهم مشخص الهی موجب می‌شود که انسان به تقوایی دست یابد که معیار سنجش انسان در قیامت است(حجرات، آیه ۱۳)؛ زیرا این تقوا همان حق مطلق است که انسان می‌بایست با کارهایش در دنیا آن را به دست آورد و عبادت در چارچوب اسلام نیز تامین‌کننده همین امر است.(بقره، آیه ۲۱) 🔸امام حسن مجتبی(ص) درباره تحقق زهد در شخص به دو امر معرفت و محبت ‌اشاره می‌کند و می‌فرماید: مَنْ عَرَفَ اللهَ أحَبَّهُ، وَ مَنْ عَرَفَ الدُّنْیا زَهِدَ فیها؛ هرکس خدا را بشناسد، (در عمل و گفتار) او را دوست دارد و کسی که دنیا را بشناسد آن را رها خواهد کرد. (کلمه الامام حسن، ج۷‌، ص۱۴۰) ✍️نویسنده: فرشته محیطی •┈┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈┈• (ع) 🔻ادامه مطلب در لینک زیر: 🌐http://fekrat.net/2720 📌آدرس کانال؛ 🆔@fekrat_net