📌مهدویت و بازتعریف مفهوم قدرت بر اساس حکمت متعالیه ۱. جهانی که در آن زندگی‌ می کنيم در حال حرکت مداوم و پایدار است و هیچ گاه حرکت و تغییر از آن زائل نخواهد شد؛ ۲. حرکت مقول به تشکیک است و دارای انواع و اقسام متنوع و متکثر است. ۳. میزان و کیفیت حرکت به #قدرت وابسته است؛ ۴. قدرت فعلیت یافتن شبکه ایِ مجموعه ای از ظرفیت‌های متراکم و نهفته در امر متحرک است که امکان فعلیت داشته باشد. این ظرفیت و استعداد گاه در تاثیرگذاری بر محیط پیرامونی، پیشروی و حرکت رو به جلو است و گاه در طاقت، تحمّل، استقامت و تاب آوری است. ۵. در حیات انسانی، قدرت در ظرفیت ها و استعدادهای انسانی و در سرمایه های اجتماعی است و هر امر غیر انسانی (طبیعی و مابعدطبیعی) هم که در نظام معانی انسان هویت و تعیّن یابد، ظرفیت و استعداد و سرمایه انسان محسوب می شود و الا از دایره مؤلفه‌های قدرت خارج می شود و نمی تواند تکیه گاه حرکت و اقدام باشد. ۶. امور انسانی (سرمایه، ظرفیت و استعداد) در ارتباطات و اتصالات و همچنين در انقطاع ها و گسستهای ارادی، هویت و عينيّت می یابند. این اتصال و انقطاع، تابعی از آگاهی ها و معانی نهفته ذهنیت فردی و فرهنگ عمومی است. بنابراین قدرت تابعی از آگاهی و تعلق ارادی انسان است. به میزان آگاهی و تعلّق ارادی انسان به متعلّق اگاهی، مجال ظهور و بروز او برای اعمال اراده خود و مقاومت در برابر شرایط سخت و ناگوار فراهم می شود. ۶. اتّصال حقیقی انسان به ملکوت و فیض الهی و بهره گیری فرد و جامعه از هدایت تکوینی الهی، تعین بخش به استعدادها و سرمایه هاست و تولید کننده قدرتی بزرگ برای اقدام و حرکت‌های بزرگ است. ۷. آموزه مهدویت تنها الگوی اتصال حقیقی و متعیّن انسان به ملکوت و فیض الهی است و بدون هرگونه محدودیت فرهنگی، مذهبی، زمانی و مکانی حقیقتا پشتیبان حیات انسانی و هویت بخش کنشگران اجتماعی است. ۸. راه اتصال حقیقی به ملکوت، فیض و هدایت الهی می بایست از تشخّص و تعیّن برخوردار باشد و صرفا امر ذهنی و آرمانی نباشد، تا حرکت اصیل و اقدام پر انرژی را در پی داشته باشد. ۹. قدرت برآمده از آموزه مهدویت بیش ازآنکه در ابزارها و ساختارها ظهور یابد، سازنده نظامی از معانی و شبکه ای منسجم از مفاهيم و باورهای قلبی است، به تعبیر دیگر مهدویت، یک مفهوم مستقل و مجزا نیست بلکه در درون آن مجموعه ای از معانی و مفاهيم مرتبط و متصل نهفته است که اگر به درستی وارد دستگاه فکري افراد و یا فرهنگ عمومی جامعه ای بشود حوزه معنایی مولّد قدرت را پدید می آورد و از این طريق در اعماق وجود کنشگر نفوذ می کند و شخصیتی متفاو و متمایز از او می سازد که برخی از ویژگی های اینگونه افراد در روایات معصومین (ع) آمده است. باور به مهدویت و ظهور شبکه معانی آن در جان آدمی، کنشگر را به ستون محکمي تبدیل می کند و هر فرد نیروی چهل مرد را در خود احساس می کند با قلبی همچون تکه های آهن محکم که اگر بر کوه های آهنین عبور کنند آن‌ها را خرد می کنند. از مقابله و رویارویی نمی هراسند و تا خداوند راضی نشود از پای نمی نشیند. در پرتو تجلی مهدویت، آن‌ها مردانی شجاع تر از شیر و برنده تر از شمشير می شوند و شعارشان این است که "ای مردم، ای مردم، در راه خدا از هیچ سرزنش انسان پستی نهراسید". ۱۰. آنچه در باب فرد صادق است درباره جامعه هم صادق است. جامعه مهدوی که نظام معنایی برآمده از مهدویت در فرهنگ عمومی آن مستقر شده است، جامعه ای قدرتمند با ساخت مستحکم و پیشرو است و در برابر سختی ها و مشکلات استقامت می کند و از هیچ قدرت مادی نمی هراسد چرا که همواره خود را متّصل به ملکوت عالم و فیض الهی می یابد و از آن بهره معنوی و هدایتی می گیرد. #امتداد_حکمت_و_فلسفه https://eitaa.com/hekmat121