🔰 شرف و شرافت داود مهدوی زادگان در ایامی که مشتی اغتشاشگر هتاک، واژه مقدس شرف، لق لقه زبان شان شده است و با تصرفی غاصبانه و نا عادلانه این مفهوم پاک را مجازا در غیر موضوع له خودش بکار بردند، خواندن ابیاتی از شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی درس آموز و روشنگرانه است. سعدی علیه الرحمه آموزه شرف را با تکیه بر معارف و فرهنگ اسلامی و تجربه زیسته خود به روشنی بیان کرده است. او به درستی توضیح داده شرف آدمی به چیست و ریشه در کجا دارد و چگونه به دست می آید و چه کسی می تواند از آن دم بزند و مرزش با بی شرف و بی شرافتی در کجاست. او از جهان و زبانی سخن می گوید که بنیاد آن بر شرف و شرافت است. در جهان آدمیت که جهان شرافت است، درنده خویی و خشم و شهوت پرستی و دیو مانندی و مرغ صفتی هیچ جایگاه و منزلتی ندارد. شرافت آدمی از اصالت جان و معنویت سرچشمه می گیرد و نه از اصیل شمردن جسم و تن آدمی. شرافت زن، زندگی، آزادی از دیانت و تعالی خواهی آدمی سرچشمه می گیرد و نه از ضدیت با آن. این گفتار سعدی همچنان پس از گذشت چندین قرن می درخشد و گویی برای امروز نوشته شده است. چون خطاب آن، ذات آدمیت است؛ بر همگان پند آموز است. بویژه برای آن شاعری که عمری را با سخن سعدی و حافظ زندگی کرده است، ولی شعر خود را به پای غاصبان واژه شرف می سوزاند و تحقیر می کند. باشد که از جان کلام سعدی در درک و فهم شرف و شرافت پندی گیریم و در حیات سیاسی و اجتماعی مان به کار بندیم. انشالله 👇👇👇 تن آدمی شریف است به جان آدمیت نه همین لباس زیباست نشان آدمیت اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی چه میان نقش دیوار و میان آدمیت خور و خواب و خشم و شهوت شغب است و جهل و ظلمت حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت به حقیقت آدمی باش وگر نه مرغ باشد که همین سخن بگوید به زبان آدمیت مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد همه عمر زنده باشی به روان آدمیت رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت طیران مرغ دیدی تو ز پایبند شهوت به در آی تا ببینی طیران آدمیت نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت  @mahdavizadegan