- ٢ دولت، مفهوم تدبیر و امید را به معنای واقعی کلمه به زوال معنا کشانده. این را، اگر همتی برای بیرون زدن از قرنطینه‌ی یک‌سال‌و‌نیمه باشد، با یک دوردور تفریحی هم می‌توان از چهره‌ی عبوس عابران پیاده نظرسنجی کرد. داستان چوپان دروغگو را شاید بتوان از کتاب‌های درسی حذف کرد، اما درس بی‌اعتمادی را نمی‌توان به این سادگی‌ها از حافظه‌ی تاریخی مردم پاک کرد. چالش اساسی و رقیب اصلی نامزدها همین ناامیدی و بی‌اعتمادی است. وقتی برای با خاک یکسان کردن اردوگاه رقیب به پر و پای هم می‌پیچیم، یادمان نرود که مردم کوچه و بازار نگاهشان نه به حزب و جناح است و نه به شعار و وعده. هرکس کورسوی امیدی در مردم برانگیزاند، برنده‌ی انتخابات است؛ مردمی که به شدت هوشمند اما محتاط شده‌اند. در کارزار انتخابات اگر با دشمن فرضی بجنگیم، از مردم شکست می‌خوریم. برای پر کردن سیاهچاله‌های ترک فعل، جامعه تشنه‌ی کار ایجابی است. بانیان وضع موجود هم البته در انتخابات نماینده دارند و حتما با عملیات روانی بر چهره‌ی رقبا و منتقدان پنجه می‌کشند. اما در بوته‌ی قضاوت مردم سنبه‌ی آنها پر زور نیست. ذائقه‌ی انتخاباتی جامعه را بجای گلادیاتورپسندی به سمت خردورزی و برنامه‌‌خواهی تغییر دهیم. ✍ https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648