«۸. تشویق همسرم، نیروی محرک من است.» (مامان ۱۴، ۹، ۴ساله) وقتی چند روز پشت سر هم مشغول کار هستم و فکرم چنان مشغول است که توان و‌ حوصله‌ام کم می‌شود، عذاب وجدان می‌گیرم.😓 فکر می‌کنم سال‌های کودکی بچه‌ها می‌گذرد و من از رابطه با دنیای کودکی‌شان‌ سیر نشدم! ولی عذاب وجدان را تلنگر می‌دانم نه ترمز! عذاب وجدان نباید خط بکشد روی کارهایی که می‌دانم درست است ولی گاهی از حد خود بیرون می‌زند؛🤭 معمولاً بعد از عذاب وجدان‌ها دوباره برنامه‌ریزی می‌کنم و به خودم یادآوری می‌کنم که خانواده و بچه‌ها همیشه اولویت اول من هستند.☝🏻 تحسین‌ها و توبیخ‌های اطرافیان دربارهٔ عملکرد و مادری‌ام زیاد است ولی من یادگرفته ام به هیچ‌کدام دل نبندم.😉 هر چند تنها کسی که تحسینش موتور می‌شود برای گاری لک‌لک‌کنان من، همسرم است. وقتی تحسینم می‌کند حس می‌کنم رضایتش از زندگی را بروز می‌دهد و غیر مستقیم می‌گوید که فعالیت‌ها و کارهای من مزاحم آرامش زندگی نیست.☺️ راستش نظریه‌پردازان، نقش همسری را سخت و پیچیده می‌کنند. من نمی‌توانم آن‌طور ایفای نقش کنم. ولی آن‌چه که طی این سال‌ها برایش تلاش کردم، ایجاد رضایت از طریق برقراری ارتباط موثر است، به جای ارائهٔ خدمات! اشتباهاتی هم داشته‌ام، ولی سرمایهٔ مودتی که خدا در رابطهٔ زن و شوهر قرار داده، همیشه راه را برای جبران اشتباهات باز می‌کند.💛 طی تجربهٔ این سال‌ها متوجه شدم که مادر به طور جدی و بی‌بدیل عامل تزریق گرما و انرژی و نشاط به خانواده است، پس باید مرتب خودش را شارژ کند. ما همیشه به تفریحات خانوادگی توجه ویژه داریم. جذاب‌ترین تفریحمان طبیعت‌گردی و کوهنوردی است که نشاط عجیبی به خانواده می‌دهد.😍 وقتی هم که حس می‌کنیم سطح انرژی‌ها کم شده مهمان دعوت می‌کنیم که واقعاً در رحمت خدا را به سمت خانوادهٔ ما باز می‌کند.😍 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif