🔰قسمت صد و بیست و نهم🔰 مقصد سوم: در آداب قلبیه مکان مصلّی فصل اول:《در معرفت مکان》 🔶بدان که سالک الی الله را به حسب نشآت وجودیه، مکان‌هایی است که از برای هر یک از آن ها آداب مخصوصه ای است؛ که تا سالک بدانها محقق نشود، به صلوه اهل معرفت نائل نگردد. 🔹 مقام اول ✅ نشئه طبیعیّه و مرتبه ظاهره دنیاویّه است که مکان آن، ارض طبیعت است. ✳️ سالک را در این مرتبه، ادب آن است که به قلب خود بفهماند که نزول او از نشئه غیبیه و هبوطِ نفس از محلّ اعلای ارفع به ارض سفلای طبیعت، ⬅️ برای سلوکِ اختیاری الی الله و عروج به معراج قرب و وصول به فناء الله و جناب ربوبیّت است که غایت خلقت و نهایت مقصد اهل الله می باشد. ✅و چون دارِ طبیعت را مسجدِ عبادت یافت و خود را معتکف در آن دانست باید: 🔹 به آداب آن قائم؛ 🔹و از غیرِ تذکر حق، صائم شود؛ 🔹و از مسجدِ عبودیت خارج نشود مگر به قدر حاجت؛ 🔹و چون قضای حاجت شد، عود کند؛ 🔹و با غیر حق، انس نگیرد و دلبستگی به غیر پیدا نکند؛ که این ها خلافِ آدابِ عکوف به باب الله است. 📚 آداب الصلاه| صفحه ۱۱۴ و ۱۱۵ https://eitaa.com/joinchat/1103298577C35a67e59ab