🌀 معایب دانشگاهی‌شدن آموزش‌های حوزوی - بخش نخست 📝 زائل شدن انس بین استاد و شاگرد 🖋 علی رضایی 🔹 اگر انسان لذت چیزی را بچشد از آن دست‌بردار نخواهد بود؛ همانطور که نیازی نیست به تشنه توصیه به آب خوردن کنیم. عواملی در نظام آموزشی وجود دارد که کاملا مغایر با این مقوله است؛ یعنی بجای ایجاد عطش در طلبه، مدام آب به او می‌دهند. گاهی برخی مطالب بقدری واضح است که مخفی می‌ماند. 🔹 طلبه سطح عالی موظف است رسائل، کفایه و مکاسب را طی پایه های تحصیلی ۷ تا ۱۰ درس بگیرد. حال سؤال این است که چرا این کتب را به چندین تکه تقسیم می‌کنند و هر تکه را هم به یک استاد خاص می‌دهند به‌طوری که طلبه باید در روز چهار استاد در چهار مکان مختلف ببیند؟!! 🔹 در صورتی علم استاد به شاگرد منتقل می شود که بین استاد و شاگرد انس و الفت ایجاد شود که این انس بین استاد و شاگرد به انس بین طلبه و علم منتهی می شود. اما وقتی شاگرد در روز باید به چهار مکان مختلف برود و چهار استاد مختلف ببیند؛ که هریک از اساتید نیز مشی تدریس و حتی روحیات و خلقیاتِ متفاوت و خاص خود را دارد. لذا این کثرت کلاس و استاد، نه تنها باعث انس طلبه با درس و استاد نمی‌شود بلکه باعث عدم تمرکز، تشتت فکری و روحی وی خواهد شد. و چیزی جز اتلاف انرژی نخواهد داشت. 🔹 انسان ماشین نیست که مثل نوار ضبط باشد که فقط درس ها را روی آن ضبط کنیم انسان پر از احساسات و عواطف مختلف است اصلا خود کلمه «انسان» از انس است در سایه همین رفاقت است که خصوصیات اخلاقی استاد هم به طلبه منتقل می‌شود چراکه در روایات نیز داریم که دو همنشین (دوست) خصوصیات رفتاری یکدیگر را ناخودآگاه کسب می‌کنند لذا در صورت انس طلبه با استاد علاوه بر علم استاد خصوصیات اخلاقی ایشان هم به شاگرد منتقل می شود و طلبه‌ی ما با اخلاق بار می‌آید اما با این سیستم نه علم خواهیم داشت نه اخلاق چرا که ریشه‌ی اصلی که انس است قطع شده است. 〰〰〰〰〰 🗂 #سردرگم_بین_سنن_و_قوانین #مناهج @Manahejj