✅ بررسی فقر مسکن به قلم محسن قنبریان 🔻 دو شاخص فقر مسکن: 1️⃣ بد مسکنی: عدم دسترسی به آب سالم، سرویس بهداشتی، فضای کافی، مصالح با دوام، امنیت در تصدی و... بد مسکنی در روستاها و مناطق محروم(هرمزگان و سیستان و...) بیشتر است. در فقرا دو برابر غیر فقرا، بد مسکنی هست. 2️⃣ سکونت غیر مقرون به صرفه: وقتی بیش از ۳۰٪ هزینه خانواده برای مسکن باشد! وضع ایران در مقایسه با کشورهای همکاری و توسعه اقتصادی بسیار بد است! دوبرابر متوسط این کشورها(۱۷/۴۴٪) است. متوسط ایران ۳۳/۳٪ است! در شهرها و شهرهای بزرگ غیرمقرون به صرفه گی بیشتر است. 🔹 سیاست دولت‌ها درباره مسکن اغلب رویکرد «کالای سرمایه ای» بوده تا «کالای مصرفی» و این موجب «بازار مسکن» و «سود سرمایه داران و دلالان» و بالتبع «فقر مسکن» شده است! 🔸 یک سلب و یک جواز بی جا و معکوس و ناحق ریشه عمده این مشکلات شده است: سلبِ بی جا: احتکار زمین توسط دولت جلوگیری از واگذاریِ انتفاع(نه الزاماً ملک) از زمین های موات پیرامون شهر و روستاها به مردم برای تامین سیاست مسکنِ زمین صفر! درحالیکه براساس فتوای مشهور فقهاء از جمله امام خمینی در تحریر الوسیله، چنین انتفاعی در زمان غیبت برای مردم جایز است. 📝 دولت در این خصوص، تولیت داشته و نقش تنظیم گریِ عادلانه برعهده دارد. اصل۴۵ قانون اساسی هم متناسب با آن فتاوا، عبارت: «در اختیار» حکومت اسلامی است تا بر طبق مصالح عامه نسبت به آنها عمل نماید"؛ را به کار برده است. 📚 متن کامل: http://ihkn.ir/?p=28536 ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #مسکن #یادداشت #قم 🔳 با #مفتاح_اندیشه همراه باشید 🆔 @meftahandishe