••🌸•••༻﷽༺•••🌸••• #آموزشی #اعراب_آیات #جلسه_صد_و_بیست_و_هشتم ✅ موضوع: حرف ناصب مصدری حروفی هستند که فعل ما بعد خود را علاوه بر منصوب کردن، به مصدر تأویل می کنند، که برحسب موقعیتش در جمله اعراب می شود. 🍃این حروف عبارتند از: أن، کی يا لکی 🍃روش تأویل مصدر: اول: مصدر صریح فعل بعد از أن مصدری جایگزین فعل مذکور می شود. دوم: مصدر صریح مؤول مطابق با نیاز جمله اعراب داده می شود. سوم: فاعل بعد از أن مصدری بعد از مصدر صریح، ذکر می شود. چهارم: اسم پس از مصدر صریح بعنوان مضاف الیه می آید و علامت جرّ می گیرد. 🔹مثال: إنَّ اللهَ یأمُرُکُم أن تَذبَحُوا بَقَرَةً 👈أن تَذبَحُوا: فعل مضارع منصوب، علامت نصب حذف نون 🍃تأویل مصدر: ذِبحَکُم نقش مصدر موول در اینجا مفعولٌ به برای فعل یأمُرُکُم می باشد و منصوب می شود. 🔹 مثال : کَی نُسَبِّحَکَ کَثیراً 👈کَی نُسَبِّحَکَ: فعل مضارع منصوب، علامت نصب فتحه ظاهری 🍃تأویل مصدر: لِتَسبیحِنا ایّاکَ چون کی در معنای تعلیل است، بجای آن حرف جرّ لام قرار می گیرد و مصدر مؤول مجرور بحرف جرّ می شود. چون فعل، ضمیر متصل مفعولی دارد، هنگام تأویل به مصدر آن‌را بصورت ضمیر منفصل می آوریم. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• ✅دراین مقطع آیه: ما کانَ لَهُمْ أن يَدْخُلُوهَا أن يَدْخُلُوهَا: فعل مضارع منصوب و علامت نصب آن حذف نون تأویل مصدر : دُخُولُهم ایَّاها مصدر مؤول در اینجا اسم کان و مرفوع می گردد. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آل‌مرتضی و اساتید موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی و کتاب موسوعة النحو و الصرف و الأعراب 📌توجه : هرگونه نشر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد. •••┈✾~🍃🌸🍃~✾┈••• موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی @moassese_nooralyaghin