🔻 در جریان حضرت موسی علیه‌السلام و ملاقاتش با حضرت خضر، موسی و یوشع با همدیگر داشتند می‌رفتند. در سوره‌ی کهف می‌فرماید: «فوجدا عبدا من عبادنا»؛ یعنی موسی و یوشع، بنده‌ای از بندگان ما را یافتند. 🔸 «عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا» (بنده‌اى از بندگان ما كه از جانب خود به او رحمتى عطا كرده و از نزد خود بدو دانشى آموخته بوديم/کهف ۶۵). ما «من لدنّا» علم به او دادیم. 🔹 اگر ما باشیم و این زندگی، ما لَدُنِ الله زندگی نکرده‌ایم. او که چنین علمی به او می‌دهند، تمام توجّهش مدیریّت شده است به سمت خدای متعال. همین راه‌هایی است که برای ما هم قرار داده‌اند و ما، استفاده نکرده‌ایم. 🔸 فکرش و ذکر و توجّهش لدن الله بوده است که «علّمناه من لدنّا علما». نمی‌شود که من، در سخت‌ترین شوره‌زار غفلت باشم و لطیف‌ترین غذاهای معنوی، نصیبم شود. این، اصلاً‌ امکان ندارد. کد ۲۴۹۴۷ ادامه دارد...‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌