🔰لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى خدايا! عتاب کردن حق تو است تا اين که خشنود شوی 💠 براي تحقق حالت ، انسان لازم است پس از توجه به رابطه‌ی نامطلوبی که با مولا پيدا کرده، پيدا نمايد که استحقاق مواخذه و عقوبت مولا را دارد؛ زيرا در ملک و حاکميت او تصرف غير مجاز کرده و حکم می‌کند که چنين امری، در مرحله‌ی اول عقوبت و مجازات دارد و عبد نيز هيچ حقي در اين رابطه نسبت به مولای خويش ندارد. 🔷 اين توجه، حالت بيچارگی و مسکنت و پشيمانی را در عبد ايجاد می کند و هر مقدار علم و توجه او به نعمت‌های بيکران الهی بيش‌تر باشد اين حالت در او قوی‌تر ظهور می‌کند و آثار مهم‌تری در پي خواهد داشت. 🔹 نيز حضرت امام باقر(ع) می‌فرمايد: «وَ اللَّهِ! مَا يَنْجُو مِنَ الذَّنْبِ إِلَّا مَنْ أَقَرَّ بِه.» به خدا سوگند! از گناه نجات پيدا نمي‌کند، مگر کسي که به آن اقرار کند. ⬅️ به همين جهت معنی این قسمت از مناجات چنین می شود: ↩️خدايا! تو می‌توانی به من عتاب کنی؛ زيرا تو حاکم مطلق من هستی و من با حاکميت مطلقه‌ی تو مخالفت کردم و به آن ملتزم نشدم، بنابراين سزاوار توبيخ هستم. در بعضي از دعاها عبارت «لک العتبي» تكرار شده است و انسان با تکرار آن به خداي متعال عرضه مي‌دارد: «خدايا! به هر حال تو حاکم مطلقي، اگر عذاب بکني يا ببخشي باز حاکميت دست توست، اما من بنده‌ي ضعيف تو و نيازمند رجوع تو هستم.» ما را سری ‌است با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم بر آن سريم گفتی ز خاک بيشترند اهل عشق من از خاک بيشتر نه که از خاک کمتريم روی ار به روی ما نکني حکم از آن توست بازآ که روی در قدمانت بگستريم 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran