ادامه👆👆 🔶حضرت امام سجاد ع در حقيقت حال واقعي خود را به خداي تعالي عرضه مي‌دارد و مي‌فرمايد: 👌«خدايا! من اولين کسي نيستم که معصيت تو را کرده باشم و تو هم بر او توبه کرده باشي. من اولين کسي نيستم که احسان تو را خواسته و متعرض احسان و نيکي تو شده باشد و تو هم بر او جود کرده باشي. بلکه عنايت تو و توبه‌ات بر بندگان هميشگي است.» البته موجودات همواره با درخواست تکويني خويش، متعرض خوبي‌ها‌ي حق مي‌شوند چنان که قرآن شريف مي‌فرمايد: 💠{ يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ في‏ شَأْن‏} ↩️ تمام كسانى كه در آسمان‌ها و زمين هستند از او تقاضا مى‏كنند، و او هر روز در شأن و كارى است! 🔸همه‌ي موجودات سائل حق‌اند و زبان حال و قال موجودات سؤال از حق تعالي است. 🔹بنابراين انسان گناه‌کار و غافل، پس از به لغزش و غفلت خويش و به اين که نبايد در محضر و حضور مولا اين‌گونه باشد و پس از اين توجه، احساس و کند، در واقع با اظهار اين حالت،‌ خود را در معرض خوبي‌هاي حق تعالي قرار داده است و در چنين صورتي، قطعاً کمالات حضرت حق شامل او گرديده و مشمول جود پروردگار خواهد شد. 🔶 از اين جهت در اين فراز نيز بنده به طور غير مستقيم، توبه و رسيدن به خوبي‌هاي خداوند متعال را تقاضا مي‌کند. 📚 (استاد تحریری) https://eitaa.com/qurantehran