📌 #انتخابات برادرشوهرم اَمانتمون رو پس نمی‌ده، دو ساله توی دادگاهیم. خیره به دخترک دوچرخه‌سوارش روی نیمکت چوبی پارک نشسته بود. بسته کاکائوی قرمز رنگ را از کیف بیرون آوردم و سمتش گرفتم: «عیدتون مبارک» انگار که برق به رگ‌های تنش وصل کرده باشند، به سمتم برگشت. خنده‌ی تلخی کرد و آرام «ممنون» گفت. اجازه گرفتم و کنارش نشستم. از بحث آب و هوای طوفانی عصر چهارشنبه که فارغ شدیم، رسیدیم به دغدغه‌ی این روزهای کشور. - می‌تونم یه کم درمورد انتخابات باهاتون صحبت کنم؟ شال پلیسه طوسی رنگش را روی دوش انداخت: «مثلا چی بگی؟» بیشتر به سمتش برگشتم: «مثلا بگم رای می‌دی؟ نمی‌دی؟ به کی می‌خوای رای بدی؟ یا اصلا تاحالا رای ندادی حوصله‌ی این حرفا رو هم نداری.» خندید اما نه به تلخی بار اول: «راستش، انقدر فکرم مشغول مشکلات خودمونه که دیگه به این چیزا فکر نمی‌کنم. نه من، نه شوهرم» - آخی، چرا؟ - دوساله داریم پله‌های دادگاه‌ رو بالا و پایین می‌کنیم. برادرشوهرم خیانت در امانت کرد و حاضر نشد مالِ ما رو پس بده. وضعیت ارتباطم با خانواده همسر خیلی خوب بود، اما الان همه چی بهم ریخته. ناراحتی خودم رو با چند جمله ابراز کردم: - پس با این حساب اصلا مناظرات رو نگاه نکردی؟ - چرا یه کمشو نگاه کردم اما اینکه بگم می‌خوام رای بدم، نه. پسرم چهارده سالشه. تمامش رو نگاه کرده. - چه خوب، پسر سیاسی هم تربیت کردی پس. خنده به کل صورتش رُخ نشان داد: «آره، پسرم خیلی خوبه، اصلا سرش تو گوشی نیست.» - خدا رو شکر، خدا گر ببند ز حکمت دری... نگاهی به دوچرخه‌سوار صورتی‌اش کرد: «شما خودت به کی رای می‌دی؟» کمی جابه‌جا شدم: «من خودم یکی رو انتخاب کردم که فکر می‌کنم از بقیه‌اشون بهتره» هوا تاریک شده بود و باد شدید، برگها را روی زمین می‌پیچاند. کمی سکوت، بر جمع دونفرمان حاکم شد. از جا بلند شدم و برای باز شدن گره‌های زندگی هم‌شهری‌ام آرزو کردم. ایستاد و گفت: «می‌رم خونه، با پسر و شوهرم صحبت می‌کنم. احتمالا میرم رای می‌دم.» مهدیه مقدم @httpsbleirhttpsbleirravi1402 چهارشنبه | ۶ تیر ۱۴۰۳ | #تهران ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎 بلـه | ایتــا