انس با صحیفه سجادیه
36 1 ✳️ بعضى انسان‌ها در زندگى دچار كوتاهى يا زياده ‌روى در و غنى مى‌شوند در حالى كه فقر گوهر مردان بزرگمنش و آشكار كننده خصلت‌هاى فاضله است. زمانى كه خداى متعال مى‌فرمايد: ﴿وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ﴾«منافقون 8» در حالى كه عزّت و اقتدار براى خدا و پيامبر او و مؤمنان است، ولى منافقان‌ [به اين حقيقت‌] معرفت و آگاهى ندارند. بنابراين است كه مؤمنان نبايد ذلّت و خوارى داشته باشند. اگر براى آنان در زندگى سختى و كمبودهايى پيدا شد و يا به بلايى گرفتار آمد، يا براى امتحان و شناخت درونى است يا براى پاكى از گناهى كه در هر صورت مايه ارتقاى معنوى در كمال آدمى است. كلمه‌«أكفاء» در دعا به معناى امثال و اشباه در نسب و حسب است. و نسبت دادن فقر به آن از جهت شدت درد نيازمندى به نزديكان و يا نيازمندى به ديگران باشد هر گاه انسان محتاج به مانند خود باشد در حقيقت اسير او شود و ديگرى بر او رياست مى‌كند. حضرت على (عليه السلام) مى‌فرمايد: ... احْتَجْ الى‌ مَنْ شِئْتَ تَكُنْ أَسيرَهُ وَ استَغْنِ عَمَّن شِئْتَ تَكُن نَظيرَهُ. دست نياز سوى هر كه دراز كنى، بنده او مى‌شوى و از هر كه بى‌نيازى جويى، همتاى او خواهى بود. رسول اللّه (صلى الله عليه و آله) مى‌فرمايد: كادَ الْفَقْرُ أَنْ يَكُونَ كُفْراً. نزديك است كه فقر به كفر انجامد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 185 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
35 مشاهده