شرح بند های 25 تا 28 دعای شانزدهم ‏ 4 ✳️ در جاى ديگر از با صفاى دل، یت و پرده پوشى‏ هاى خداوند را مى‏ستايد: الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى‏ تَحَبَّبَ الَىَّ وَ هُوَ غَنِىٌّ عَنّى وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى‏ يَحْلُمُ عَنّى‏ حَتَّى كَانّى‏ لا ذَنْبَ لى‏ فَرَبّى‏ احْمَدُ شى‏ءٍ عِنْدى‏ وَ احَقُّ بِحَمْدى‏. سپاس خدايى را كه با من دوستى ورزيده در حالى كه از من بى‏نياز است و سپاس خداى را كه بر من بردبارى مى‏كند تا آن جا كه گويى مرا گناهى نيست! پروردگارم ستوده‏ترين موجود نزد من بوده و به ستايش سزاوارتر است. اين گونه فرازها و خطابه‏هاى ديگر اهل عصمت كه در برابر ستم حاكمان، از حق و قدرت خداوند دفاع مى‏كردند؛ نمايش تحمل افزون رب جليل است. و او هرگز به باطل امان سرورى را نمى‏دهد، كمى با مهلت ولى با خفت او را نفس گير و به خاك مذلّت مى‏نشاند. حضرت على عليه السلام در مقايسه ياران بى‏وفاى خود با ياران رسول اللّه صلى الله عليه و آله و نگرانى از آينده آنان فرمود: وَ لَئِنْ امْهَلَ اللَّهُ الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ، وَ هُوَ لَهُ بِالْمِرْصادِ عَلى‏ مَجازِ طَريقِهِ، وَ بِمَوْضِعِ الشَّجى‏ مِنْ مَساغِ ريقِهِ. اگر خداوند ستمكار را مهلت دهد هرگز فرصت مؤاخذه او از دستش نمى‏رود و بر سر راه او در حالى كه گلويش در دست قدرت اوست در كمين است. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 371 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2