انس با صحیفه سجادیه
11 ‏ 7 4 ✳️ روزى جابر بن عبداللّه در حضور حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نفس بلند و عميقى كشيد. حضرت فرمود: اين نفس افسون باز براى چه بود؟ خوشا به حالت، اگر براى آخرت است، ولى اگر براى دنياست من دنيا را برايت تشريح كنم تا بدانى آنچه كه تو را از اللّه باز مى‏دارد چيست؟ فرمود: دنيا پوشاكى دارد، خوراكى دارد و اعمال غرايزى، در بين پوشاك‏ها بهترين پوشاك‏ها ابريشم است كه محصول كار يك كرم است. در بين خوراك‏ها بهترين خوراك‏ها عسل است كه محصول كاريك حيوان است، واى بر حال انسانى كه تمام تلاش‏ها و فخر فروشى‏هايش اين باشد كه از كار يك كرم و يك حيوان لذّت ببرد. به اين فكر مباش كه مرتبه انسانيت را اين قدر پايين آورى كه كرم ابريشم كوشش كند و تو فخر كنى، زنبور عسل تلاش كند و تو افتخار كنى كه در كنار اين سفره عسل نشسته‏اى يا زير پوشش جامه‏هاى پرنيانى قرار گرفته‏اى. آنچه كه انسان را از مسير اصلى باز مى‏دارد دنياى اوست كه در آن سرگرم فخرفروشى از كار كرم هاست، ولى حرير و استبرق كه قرآن از آن در بهشت نويد مى‏دهد محصول كار كرم ابريشم نيست، عسل مصفّى كه در بهشت است محصول زنبور نيست. كار اين زنبور گاهى نوش و گاهى نيش است، آن حرير و آن عسل محصول عمل‏ صالح هستند، عمل مخصوص عامل است نه چيز ديگر. انسانى كه در منزل خودش درختى غرس كرد، نسيم و سايه‏اش به رهگذر مى‏رسد. اگر كسى نسبت به كسى كار خيرى كرد نبايد بگويد من نسبت به او احسان كردم، عملى را كه انسان انجام داد، اين عمل حىّ و زنده است و از جان بيرون نيست، نسيم اين عمل به آن عابر رهگذر مى‏رسد، چه در فضيلت و چه در رذيلت. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 8 ، ص: 73 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
80 مشاهده