انس با صحیفه سجادیه
‏ 1 ✳️ با گفتن كه سرچشمه اين كلمه، معرفت حامد و قلب پاك و نورانى اوست- خدا را بر ذات و صفات و افعالش ستايش مى‏كنند. الحمدللَّه جمله پر نورى است كه : در دنيا كه زندگى اول است بر زبان عاشقان جارى است و در آخرت كه زندگى دوم وابدى است نيز بر زبان اهل بهشت جهت‏ ستايش حق جارى خواهد بود. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: استرى از پدرم حضرت باقر عليه السلام گم شد فرمود: اگر خداوند وسيله برگشت آن را برايم فراهم كند او را به محامد و ستايش‏هايى بستايم كه موجب رضايت او شود. چون استر با زين و برگش پيدا شد و حضرت بر آن آرام گرفت لباسش را پيچيد و به جانب حضرت حق سر برداشت و گفت: الحمد للّه و چيزى به آن نيفزود، آنگاه فرمود: هيچ ستايشى نيست مگر اين كه در آنچه گفتم هست. اين جمله را جناب حق جهت ستايش آوردن بندگان به پيشگاهش به بندگان تعليم داده تا در حد خود از عهده حمد حضرتش با توجه به مفهوم جمله و اين كه همه موجوديت خود را بدرقه معناى آن كنند برآيند و اگر اين تعليم در كار نبود تمام زبانها از ستايش او لال بود! آن شوريده مست و آن باده نوش جام الست مى‏گويد: شدم آگه ز راه، الحمدللّه كه عشقم شد پناه، الحمدللّه‏ رهى كارد مرا تا درگه او به من بنمود إله، الحمدللّه‏ سحاب رحمتش بر من بباريد ز دل شستم گناه، الحمدللّه‏ به يكدم كهرباى عشق بربود دل و جان را چوكاه، الحمدللّه‏ رسن آمد به بالا، يوسف جان برون آمد ز چاه، الحمدللّه‏ ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏1، ص: 109 👈 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
133 مشاهده