#تحلیل_تاریخی
#دشمن_شناسی
✡🔥 #تبار_انحراف 🔥✡
#پژوهشی_در_دشمن‌شناسی_تاریخی ۲۸
🖋 مقاله‌ی هفتم:
#ردپای_یهود_در_جنگ_بدر
قسمت پنجم؛
طبری پس از این‌که درخواست قریش از ابوبکر و عمر را برای پادرمیانی درباره اسرا نقل می‌کند، در ادامه می‌افزاید:
«پس از جنگ، بین عمر و ابابکر، درباره کشتن یا زنده نگه‌داشتن اسرا اختلاف شد.
گروهی طرفدار ابابکر و گروهی طرفدار عمر بودند.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از خیمه بیرون آمد و فرمود:
درباره‌ی این دو دوست خود (عمر و ابابکر) چه می‌گویید. آنان را آزاد بگذارید که برای هرکدام مَثلی است.
ابوبکر مانند میکائیل در میان فرشتگان است که خشنودی و عفو خداوند را برای بندگان فرو می‌آورد و مَثل او میان پیامبران، همچون ابراهیم علیه‌السلام است که میان قوم خود، از عسل نرم‌تر و شیرین‌تر بود.
قومش برای او آتش افروخت و وی را در آن افکند؛ با وجود این فقط می‌گفت:
«أُفٍّ لَکُمْ وَ لِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَ فَلاَ تَعْقِلُونَ (۲۰) اف بر شما و آنچه جز ذات مقدس پروردگار یکتا می‌پرستید؛ آیا جا ندارد که تعقل و تفکر کنید؟»
و به پیشگاه خداوند عرضه می‌داشت:
«فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَ مَنْ عَصَانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۲۱) پس کسی که پیرو من شود، از من است شخصی که از من نافرمانی کند، تو بخشنده و مهربانی»
و همچون حضرت عیسی علیه‌السلام است که عرضه می‌داشت:
«إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (۲۲) اگر آنان را عذاب کنی، به یقین، ایشان بندگان تو هستند و اگر آنان را بیامرزی، به حتم، تو عزتمند و حکمرانی»
مَثل عمر میان فرشتگان، مانند جبرئیل است که به خشم و غضب خداوند، بر دشمنان خدا نازل می‌شود و مَثل او میان پیامبران، مانند نوح علیه‌السلام است که بر قوم خود از سنگ هم سخت‌تر بود که عرضه می‌داشت:
«وَ قَالَ نُوحٌ رَبِّ لاَ تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیاراً (۲۳) و نوح علیه‌السلام گفت: ای پروردگار من، بر روی زمین هیچ‌یک از کافران را مگذار» و با این نفرین، خداوند همه اهل زمین را غرق کرد
آنگاه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فدیه پرداختن اسرا را پذیرفت و فرمود:
اگر روز بدر عذاب نازل می‌شد، هیچ‌کس جز عمر از آن رهایی نمی‌یافت».
ابن ابی الحدید بعد از نقل این داستان، می‌گوید: این آیه که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله خواند که «إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ» (۲۴) در سوره مائده است و این سوره در آخر عمر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شده؛ در حالی که جنگ بدر در سال دوم هجرت بوده است. پس چگونه می‌توان پذیرفت که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به این آیه استدلال کرده باشد؟! سپس وی در متن و درستی این حدیث تردید می‌کند. (۲۵)
در هیچ منبعی تاریخی نیامده است که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در خصوص فرجام اسرا، اصحاب را به شور دعوت کرده و نظر آنها را طلب کرده باشد؛
و اساساً این سوال مطرح است که چرا تنها این دو تن، نزد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در این مورد سخن گفته‌اند؟ چرا در این داستان، از افراد دیگری چون علی علیه‌السلام و مقداد نامی برده نشده است؟ (۲۶) اگر فقط مسئله‌ی اظهار رأی مطرح بوده، چرا این دو تن، تا این حد، برای به کرسی نشاندن نظرشان اصرار کرده‌اند؟ آیا آنها نمی‌دانستند این‌گونه اظهار رأی، که اولی شفاعت اسرا را کند و بیرون رود و دومی داخل شود و حکم به اعدام آنها دهد و این عمل تا چند نوبت تکرار شود، موجب گستاخی عوام خواهد شد و تشنج پدید خواهد آورد و در نهایت، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نخواهد توانست نظرش را در خصوص اسرا اعمال کند؟! (۲۷)
به هر حال، در نتیجه این واقعه، دشمنان خونی اسلام نجات یافتند و مجال پیدا کردند که سال بعد، جنگی خونین به راه اندازند.
افرادی چون خالد بن ولید، عکرمة بن ابی‌جهل، طلحة بن ابی‌طلحه، سهیل بن عمرو که فرماندهان دو جناح و پرچمدار مشرکان در نبرد احد بودند، از جمله اسرای بدر بودند. (۲۸)
فراریان و آزادشدگان بدر، شخصیت‌های مهم قریش بودند که ذرّه‌ای در حقانیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله تردید نداشتند، ولی کینه‌ی آنها به اسلام موجب شد به محض رهایی، آتش جنگ احد را برافروزند.
حال آیا از مجموع این امور، نمی‌توان حدس زد که جریان اسیرگیری هم، برنامه‌ای حساب شده بود که افرادی خاص از سپاه مسلمین، آن را پیگیری کرده‌اند؟
ادامه دارد ...
قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/5158
--------------
🖋"سالن مطالعه محله زینبیه" با کلی رمان، داستان، مقاله و ... مفید و خواندنی
@salonemotalee