بسم الله الرحمن الرحیم ان شاء الله نکته هایی از قرآن کریم صفحه 540 1* شاید از جمع بندى آیات قرآن در مورد دنیا بتوان این گونه استفاده كرد كه هرگاه دنیا را به عنوان هدف و مقصد بنگریم، دنیا وسیله اغفال و غرور خواهد بود ولى اگر دنیا را مزرعه آخرت، مقدّمه و وسیله رسیدن به كمال بنگریم، دنیا و نعمت‌هاى آن ارزشمند و سازنده خواهند بود؛ بنابر این از همین زندگانى دنیا، گروهى آن گونه بهره مى‌گیرند كه مغفرت و رضوان الهى را دریافت مى‌نمایند و گروهى آن گونه كه گرفتار عذاب شدید مى‌شوند. 2* این آیه (20)به دوران مختلف زندگى انسان(كودكى و نوجوانى، جوانى و بزرگسالى) اشاره داشته و بیان مى‌كند كه در هر دوره‌اى از عمر، یكى از جلوه‌هاى دنیا، انسان را مشغول مى‌كند؛ دوران كودكى و نوجوانى، مشغول لهو و لعب است، دوره جوانى، در فكر زینت و زیبایى و دوره میانسالى و پیرى، گرفتار تفاخر و تكاثر است. 3*زیبایى‌هاى دنیا زودگذر است. «و زینة... تراه مصفرّاً» 4* زینت‌هاى دنیا مثل زیورهاى شخصى وخانه وماشین، اگر موجب فخرفروشى و تفاخر گردد، انسان را به دوزخ مى‌كشاند. «زینة وتفاخر... فى الآخرة عذاب شدید» 5* هنگام طرد یك امر ناپسند، باید جایگزین مناسبى ارائه داد. «متاع الغرور... سابقوا الى مغفرة...» به جاى این‌كه به سوى تفاخر و تكاثر (كه در آیه قبل بود) سبقت بگیرید به سوى مغفرت و بهشت سبقت بگیرید. 6* آنچه به كارهاى خیر ارزش مى‌دهد، سرعت و سبقت است. «سابقوا...» 7* نسبت به بهشتى یا جهنّمى بودن افراد داورى نكنیم كه خداوند در قیامت، با فضلش رفتار مى‌كند و چه بسا دوزخیان نزد ما، بهشتیان نزد خداوند باشند. «یؤتیه من یشاء و اللّه ذو الفضل العظیم» 8* در حدیث مى‌خوانیم: بلاها براى ظالم وسیله ادب و هشدار است، ولى براى مؤمنان وسیله آزمایش و رشد و براى انبیا وسیله دریافت درجات و براى اولیاى خدا وسیله‌ى دریافت كرامت است. «البلاء للظالم أدب و للمؤمن امتحان و للانبیاء درجة و للاولیاء كرامة»(تفسیرنمونه و بحار، ج‌64، ص‌235.) 9* تمام حوادث تلخ و شیرین، همچون پلّه‌هایى از سنگ‌هاى سیاه و سفید، براى بالا رفتن و به كمال رسیدن است و باید بدون توجّه به رنگِ پلّه‌ها، به سرعت از آن گذشت. 10* اگر حوادث را براساس علم و حكمت خدا بدانیم نه اتفاقى و بى‌دلیل و اگر حكمت بروز حوادث را بدانیم، حسد نمى‌ورزیم، حرص نمى‌زنیم، دشمنى نمى‌كنیم و عصبانى نمى‌شویم زیرا مى‌دانیم كه صحنه‌ها از قبل طراحى حكیمانه شده است. اگر بدانیم عطاى نعمت، مسئولیّت و وظیفه به دنبال مى‌آورد، از داشتن آن شاد نمى‌شویم و اگر بدانیم گرفتن نعمت، جبرانش در قیامت است، از فوت شده‌ها غمناك نمى‌شویم. 11* حضرت على‌علیه السلام فرمودند: تمام زهد در دو كلمه قرآن است، سپس این آیه را تلاوت كرده و فرمودند: و آنچه از دست دادید تأسف نخورید و بر آنچه به شما داده مى‌شود، دلخوش نباشید وكسى كه چنین باشد، زاهدى جامع الاطراف است.(نهج‌البلاغه، حكمت 439) 12* غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته‌ها و یا سرمست شدن به داشته‌ها مذموم است. «لكیلا تأسوا... و لاتفرحوا» 13* كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مى‌كند فضیلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى‌فروشد. «مختال فخور» 14* بخیل، محبوب خدا نیست. «و اللّه لایحبّ كلّ مختال فخور الّذین یبخلون» 15* چون بخیل مى‌داند كه اگر دیگران بخشش كنند، بخل او هویدا و سبب رسوایى او مى‌شود، به دیگران دستور بخل مى‌دهد. «یأمرون الناس بالبخل» 16* بخل، اعراض و رویگردانى از فرمان خداست. «و من یتولّ» #تفسیر_آسان_قرآن #صفحه_540 #دنیا #زینت #تفاخر #داوری_نکنیم #بلاها #حکمت_خدا #تمام_زهد #بخیل #کانال تفسیر آسان قرآن https (https://eitaa.com/tafser_asan_quran)